Ευρύτερο ρόλο φαίνεται ότι διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο επίπεδο της ΕΕ στην προσπάθεια η ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία έπειτα από μια μακρά περίοδο κλυδωνισμών και απωλειών, να κάνει ένα δυναμικό «come back». Η αναστήλωσή της είναι αναγκαία για πολλούς λόγους, κυρίως σε σχέση με τη δυνατότητά της να χειραγωγεί εργατικές - λαϊκές μάζες στους στόχους του κεφαλαίου για την ανάκαμψη διεκδικώντας ταυτόχρονα χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων στην ΕΕ όρος απαραίτητος για να ξαναζεσταθεί το ενδιαφέρον των επιχειρηματικών ομίλων για επενδύσεις.

Το «νταραβέρι», συνεπώς, της κυβέρνησης με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, πέραν του ότι αυτή αποτελεί πλέον το φυσικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ ως της κύριας σοσιαλδημοκρατικής δύναμης στη χώρα μας, μοιάζει αμοιβαία επωφελές. Κάτι σαν «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο»... Ο ΣΥΡΙΖΑ τη χρειάζεται για να διεκδικήσει αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης προς όφελος της ντόπιας αστικής τάξης και η ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία χρειάζεται τον ΣΥΡΙΖΑ «λίγο ακόμα», όπως φέρεται να δήλωσε ο Τζ. Πιτέλα στην Φώφη Γεννηματά, δήλωση που διαψεύστηκε κατόπιν αντιδράσεων της ελληνικής κυβέρνησης.

Στο πλαίσιο αυτό, απ' το Μέγαρο Μαξίμου παρήλασαν τον τελευταίο χρόνο ο Ολάντ και ο Γκάμπριελ, ο Σουλτς και ο Πιτέλα, ενώ ο Αλ. Τσίπρας παραβρέθηκε σε ουκ ολίγες συνάξεις ευρωσοσιαλδημοκρατών στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι. Και έπεται συνέχεια, αφού σε λίγες μέρες θα βρεθεί ξανά στο Παρίσι για τη σύναξη υπό τον Ολάντ των σοσιαλδημοκρατών ηγετών, ενώ πρόσκληση φέρεται να έχει λάβει και απ' τον Γερμανό αντικαγκελάριο, Ζ. Γκάμπριελ, για να συμμετάσχει σε εκδήλωση της «Προοδευτικής Συμμαχίας» (η απάντηση των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών στη Σοσιαλιστική Διεθνή απ' όπου αποχώρησαν).

Μάλιστα, κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής εμφανίστηκε να στηρίζει πρωτοβουλία κυβερνήσεων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων άλλων ευρωπαϊκών κρατών με αντικείμενο η ΕΕ των «27» να βγει από τη στασιμότητα της λιτότητας, να αποθαρρύνει φυγόκεντρες τάσεις κ.λπ. Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Αυγής», ο Αλ. Τσίπρας είχε επαφές με τον Φρ. Ολάντ, τον Μ. Ρέντσι, τον Α. Κόστα, ενώ φαίνεται ότι ανάλογο περιεχόμενο είχαν και οι συζητήσεις με τον Γερμανό αντικαγκελάριο, Ζ. Γκάμπριελ κ.ά.

Είναι φανερό ότι το πραγματικό περιεχόμενο μιας τέτοιας πρωτοβουλίας, σε συνθήκες που οξύνονται οι αντιθέσεις για το μέλλον και τις προοπτικές της ΕΕ στο φόντο του δημοψηφίσματος στη Βρετανία, είναι η άσκηση πίεσης για αλλαγή μείγματος, έτσι ώστε να στηριχθεί με καλύτερους για το κεφάλαιο όρους ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η οποία αντιμετωπίζει πολλές και μεγάλες δυσκολίες. Αυτό που περιγράφεται ως λιτότητα είναι η σκληρή σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, στο πλαίσιο της ΕΕ και των συνθηκών της, και όχι βεβαίως το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα υποχρεώνονται να ζουν «λιτό βίο», εξαιτίας της έντασης της εκμετάλλευσής τους από το κεφάλαιο με τη στήριξη των κυβερνήσεων που εφαρμόζουν αντιλαϊκές - αντεργατικές αναδιαρθρώσεις.

Οι επίδοξοι σωτήρες της ΕΕ που εμφανίζονται και ως σωτήρες για τους λαούς είναι αυτοί που εφαρμόζουν στις χώρες τους αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, όχι βεβαίως γιατί αναγκάστηκαν από τη «κακιά Γερμανία», αλλά γιατί το κεφάλαιο των κρατών τους απαιτεί αίμα, προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση και να περάσει στην ανάκαμψη. Σε αυτό, άλλωστε, πρωτοστατεί και η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που προετοιμάζει το έδαφος για τη νέα επίθεση στα Εργασιακά.

Η επίτευξη αυτού του στόχου θα προκαλέσει τεράστια ευφορία στο Μέγαρο Μαξίμου, οι ένοικοι του οποίου ζουν και αναπνέουν για να συμβάλουν στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα.

Δεν είναι όμως ο μοναδικός στόχος. Το «νέο αίμα» στις γραμμές της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας θα ενδυναμώσει και την προσπάθεια αναστήλωσης της ικανότητάς της να χειραγωγεί μαζικά την εργατική τάξη σε αντιλαϊκούς στόχους, στο όνομα μάλιστα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και της δημοκρατίας.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, είχε δηλώσει, σκιαγραφώντας τις στοχεύσεις τους: «Εάν δεν υπάρξει μια επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση των αξιών της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής αναδιανομής ... τότε το μέλλον της Ευρώπης είναι δυσοίωνο. Η επαναθεμελίωση, όμως, της Ευρώπης σημαίνει νέους πολιτικούς συσχετισμούς, καθώς και τη δυνατότητα των κοινωνικών διεργασιών να αποτυπωθούν στη διαμόρφωση αυτών των νέων πολιτικών συσχετισμών (...) Μια τέτοια διαδικασία προϋποθέτει επίσης αλλαγές σε ολόκληρη την Αριστερά, με ιδιαίτερη βεβαίως προτεραιότητα στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη έχουν δείξει τα όρια και τους κινδύνους από τη σοσιαλφιλελεύθερη συναίνεση. Νομίζω ότι οι εκλογές στη Γερμανία του χρόνου τον Σεπτέμβριο δείχνουν έναν ορίζοντα για τις αναγκαίες επανατοποθετήσεις στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Από θέσεις ιδεολογικής και πολιτικής αυτονομίας ... ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο σε συγκλίσεις και επανατοποθετήσεις στον χώρο της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ολα αυτά θα τα δούμε στο συνέδριό μας τον Οκτώβριο. Με μια έννοια το αρνητικό πειραματόζωο για την κρίση, που ήταν η Ελλάδα, μπορεί να αποδειχθεί πολιτικό εργαστήρι για τις αλλαγές στην Ευρώπη».

Αλλά και ο υπουργός Οικονομικών, Ε. Τσακαλώτος, στην πρόσφατη συνέντευξή του στη δημόσια τηλεόραση δήλωσε, σαν μια υπόμνηση της χρησιμότητας του κόμματός, «γνωρίζαμε πως χρειαζόταν η σύγκρουση, διότι αυτή η Ευρώπη χρειαζόταν αλλαγή. Είναι καλό που βρίσκεται η αριστερά στο ευρωπαϊκό "παιχνίδι", γιατί διαφορετικά θα ήταν στην Ευρώπη μόνο η Λεπέν, ο Φάρατζ και η αυστριακή ακροδεξιά. Εάν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα υπήρχαν οι Ποδέμος και η στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία».

Ανεξάρτητα απ' το πώς θα εξελιχθούν τα «κομπρεμί», του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αφού κάθε πρόβλεψη σε ένα μεταβαλλόμενο, ρευστό, γεμάτο αντιθέσεις και ανταγωνισμούς σκηνικό είναι παρακινδυνευμένη, ο λαός πρέπει να έχει καθαρό το μέτωπο στους αντιπάλους του, στην αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Το κρίσιμο για τα συμφέροντά του είναι ο δικός του απεγκλωβισμός, η δική του χειραφέτηση απ' την αστική ιδεολογία και πολιτική, η αποκάλυψη και αχρήστευση των νέων παγίδων που στήνονται με τις απόπειρες «αναβάπτισης» της σοσιαλδημοκρατίας και συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος.

Η ΤΟ Κεντροανατολικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση για τα 71 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, την Τρίτη 12/7, στις 19.30, στην πλατεία Χαλκοκονδύλη, στην Ξηροκρήνη.