17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αύριο, Τετάρτη, αρχίζουν οι εργασίες του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, στις οποίες είναι στραμμένο το βλέμμα και το ενδιαφέρον όχι μόνο, όπως είναι φυσικό, των μελών του ΚΚΕ, αλλά και των φίλων του που είναι χιλιάδες, απλοί άνθρωποι του μόχθου, εργάτες του χεριού και του πνεύματος, αγωνιστές στον κοινωνικό στίβο. Ολοι εναποθέτουν στις εργασίες του Συνεδρίου τις προσδοκίες τους να αποτελέσουν αυτές το εφαλτήριο για την επίτευξη του στόχου της ολόπλευρης ισχυροποίησης του Κόμματος, αναγνωρίζοντας πως κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον του λαού και του τόπου, προϋπόθεση για το ξημέρωμα μιας καλύτερης μέρας για τους πραγματικούς δημιουργούς του υλικού και πνευματικού πλούτου, για τους εργάτες του χεριού και του πνεύματος. Οι φίλοι του ΚΚΕ, από κοινού με τα μέλη του, έπειτα από μια μακρά περίοδο προσυνεδριακού διαλόγου αισιοδοξούν πως μετά απ' αυτό το Συνέδριο θα φυσήξει νέος αέρας στα «πανιά» του ΚΚΕ. Συμβάλλοντας οι ίδιοι σ' αυτό, κατέθεσαν τις απόψεις, τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις τους στα πλαίσια της προσυνεδριακής συζήτησης.

Κάποιοι απ' αυτούς, άνθρωποι ανήσυχοι, αλλά και αισιόδοξοι, μίλησαν στο «Ριζοσπάστη» για το 17ο Συνέδριο, για το τι περιμένουν οι ίδιοι απ' αυτό. Σήμερα, παραμονή της έναρξης του Συνεδρίου, συνεχίζουμε τη δημοσίευση τέτοιων δηλώσεων. Μιλούν στον «Ρ» και εύχονται καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου οι γλύπτες Μ. Κάσσης και Κ. Ρόκος, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πειραιά Β. Μπένος, οι καθηγητές στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Γ. Κεντρωτής και Π. Παπαβασιλείου και η υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ Αμαλία Αλεξίου - Μπαταγιάννη.

Για να γίνει πιο ισχυρό το ΚΚΕ

Είναι απαραίτητη η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, κεντρικός στόχος του 17ου Συνεδρίου του. Διότι το Κομμουνιστικό Κόμμα βασίζει τη σκέψη και τη δράση του στην ανάγκη να υπάρξει αντίσταση στον ιμπεριαλισμό, τον οποίο στηρίζουν οι μεγαλοκεφαλαιούχοι και όσοι τους υπηρετούν ηθελημένα, αλλά και υψηλό ποσοστό συμπατριωτών μας, χωρίς να το συνειδητοποιούν.

Ο ιμπεριαλισμός, στάδιο του καπιταλισμού κατά το οποίο κυριαρχούν το χρηματιστικό κεφάλαιο και τα μονοπώλια, εμφανίζεται (και) στην πατρίδα μας ως: εκμετάλλευση, κοινωνικοοικονομική ανισότητα, ανεργία και φτώχεια, εξευτελισμός των αδυνάμων, ανασφάλεια, ειδικότερα προβλήματα που δημιουργούνται σε ολόκληρη την εργατική τάξη από τη μετανάστευση, φετιχοποίηση των οικονομικών αγαθών και εμπορευματοποίηση των πάντων, προσωπική και συλλογική αλλοτρίωση, παράδοση στην υποκουλτούρα, πολιτισμική υποδούλωση στις ΗΠΑ και σε άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, υπαγωγή της εκπαίδευσης στις προδιαγραφές που καθορίζει το μεγάλο κεφάλαιο, καταστροφή του περιβάλλοντος.

Χαρακτηριστική, βέβαια, εκδήλωση του ιμπεριαλισμού είναι η αμερικανική στρατηγική που επιζητεί την κοσμοκρατορία μέσω της καπιταλιστικής διεθνοποίησης («παγκοσμιοποίησης») και της επιβολής πολιτικής επικυριαρχίας παντού, ιδίως στην ευρύτερη περιοχή μας. Με στόχο τον έλεγχο πηγών ενεργείας, πρώτων υλών, οικονομικού εδάφους γενικά. Για να αρπάξουν αυτή τη λεία, οι ΗΠΑ ανταγωνίζονται άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όταν δε συμμαχούν μαζί τους. (Παρόμοιες είναι οι σχέσεις μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών). Τυπικό ιμπεριαλιστικό μέσο, η χρήση (ή απειλή) στρατιωτικής βίας. Παραδείγματα, οι επιθέσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και ξανά του Ιράκ, η άμεση ή έμμεση κατοχή αυτών των χωρών, τα όσα η Κύπρος και η Παλαιστίνη υφίστανται, οι πιέσεις επί της Συρίας και του Ιράν.

Με πρόσχημα τα όπλα μαζικής καταστροφής (όχι τα υπαρκτά, π.χ. του Ισραήλ, αλλά τα ανύπαρκτα) και την «τρομοκρατία» (όρο που χρησιμοποιούν, αδιακρίτως, για προβοκάτσιες, για τη δράση οργανώσεων που ενίσχυσε ο ιμπεριαλισμός, για απαράδεκτες πράξεις απελπισίας που αυτός προκαλεί και για την αξιοθαύμαστη αντίσταση σε αυτόν) οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κηρύξει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, όχι κατ' ανάγκην συνεχή αλλά χωρίς εκ των προτέρων περιορισμούς ως προς τη διάρκεια, τους στόχους, τα μέσα και το χώρο διεξαγωγής του. Τον πόλεμο αυτό συμπληρώνει αντίστοιχη πολιτική: περιστολή εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου και των δημοκρατικών ελευθεριών.

Λόγω των συμφερόντων της, η ελληνική άρχουσα τάξη βάζει την πατρίδα μας να λαμβάνει μέρος σε όλα αυτά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σκάβοντας το λάκκο μας. Ειδικότερα, με τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ, μορφώματα ιμπεριαλιστικά (και άρα μη βελτιώσιμα), βλάπτουμε τόσο τους άλλους όσο και τους εαυτούς μας. Τόσο μάλλον που οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συμπράττουν με τον επεκτατισμό του τουρκικού καθεστώτος και με άλλες τέτοιες επιδιώξεις στην περιοχή μας.

Συνεργός και θύμα του ιμπεριαλισμού, η Ελλάδα βυθίζεται στην υποτέλεια όλο και πιο πολύ, βλέπει να συρρικνώνονται τα κυριαρχικά της δικαιώματα και η εδαφική της κυριαρχία (δικαίωμα διεύρυνσης χωρικών υδάτων, υφαλοκρηπίδα, «γκρίζες ζώνες»), αλλά και οι ουσιαστικές εξουσίες των κρατικών της οργάνων, χωρίς ασφαλώς να αποκτά επιρροή σε διακρατικές συλλογικότητες. Αντίθετα, η διεθνής της θέση συνεχώς υποβαθμίζεται.

Ολοι όσοι βλέπουμε την πραγματικότητα και θέλουμε να τη βελτιώσουμε δεν μπορεί παρά να ευχόμαστε την επιτυχία του 17ου Συνεδρίου για να γίνει πιο ισχυρό το ΚΚΕ και να ενταθεί η αντιιμπεριαλιστική προσπάθεια σε όλες τις μορφές της, περιλαμβανομένων των συνεργασιών σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, των κοινών δράσεων ντόπιων δυνάμεων για συγκεκριμένα προβλήματα, των συσπειρώσεων, της βαθμιαίας διαμόρφωσης Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Τη συγκρότησή του θα έφερνε πιο κοντά μια συστηματικότερη προσπάθεια να προβληθεί, όσο γίνεται ευρύτερα, η αλήθεια για τα επιμέρους φαινόμενα που συναπαρτίζουν σήμερα τον ιμπεριαλισμό και για τον τρόπο, με τον οποίο όλα μαζί συνδυασμένα δημιουργούν τις συνθήκες που αντιμετωπίζουμε.

Του
Θέμου ΣΤΟΦΟΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Θέμος Στοφορόπουλος είναι πρέσβης επί τιμή

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΡΟΚΟΣ

Γλύπτης

Χαιρετίζω την έναρξη του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ με την ευχή ότι το Κόμμα θα αξιοποιήσει δυναμικά το μοναδικό εργαλείο συσπείρωσης και εκτίναξης που είναι η Τέχνη και ο Πολιτισμός.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΣΣΗΣ

Γλύπτης

Αλλο ουσιαστικό στήριγμα δεν υπάρχει. Εύχομαι μετά το 17ο Συνέδριο να βγει κάτι πιο θετικό προς όφελος του λαού μας, της αγροτοεργατικής τάξης και του πολιτισμού, γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε την ταυτότητά μας μέσα στη βιομηχανοποιημένη βάρβαρη κουλτούρα της Ευρώπης και της Αμερικής. Ο λαός λέει: «Το γάιδαρο στο παζάρι δεν τον πήρανε για βόλτα αλλά για να τον φορτώσουνε».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΕΝΟΣ

Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πειραιά

Με ενδιαφέρον θα παρακολουθήσουμε το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ το οποίο αναμένουμε να δώσει και πάλι πολιτική έκφραση στους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων για πρόοδο και κοινωνική δικαιοσύνη. Η καθημερινή διαλεκτική των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων του ΚΚΕ περιμένουμε να εμπλουτίσει τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης με δικαιώματα κοινωνικού και προνοιακού χαρακτήρα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

Καθηγητής, Πρόεδρος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου

Το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ γίνεται σε μια περίοδο κρίσιμη για το ελληνικό και διεθνές λαϊκό κίνημα. Η απροκάλυπτα ιμπεριαλιστική πολιτική της «υπερδύναμης» επιχειρεί με όλα τα μέσα (οικονομική εξαθλίωση των λαών, πόλεμοι, καταστροφή του περιβάλλοντος) να κυριαρχήσει στον πλανήτη. Η υπεράσπιση της ειρήνης και η καταγγελία του καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική του φάση πρέπει να είναι λοιπόν κεντρικό ζήτημα για το ΚΚΕ.

Σε επίπεδο συνδικαλιστικών διεκδικήσεων είναι πολύ σημαντικό να προωθηθεί ως σημείο αναφοράς η απαίτηση κατώτατου βασικού μισθού και σύνταξης που να επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων και των συνταξιούχων, πράγμα που σημαίνει ρήξη με τη λογική της μείωσης του κόστους εργασίας για μεγαλύτερα κέρδη που προωθεί η κυβέρνηση, σε σύμπνοια με την αξιωματική αντιπολίτευση.

Θα αναφερθώ επίσης στο μεγάλο θέμα της Παιδείας και ειδικότερα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπου προωθούνται άμεσα αναδιαρθρώσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης (Μπολόνια, Βερολίνο,...) οι οποίες έχουν στόχο την υποβάθμιση των πανεπιστημίων, τον περιορισμό της επιστημονικής έρευνας σε μια ελίτ ελεγχόμενη από το μεγάλο κεφάλαιο και την παραγωγή μιας μάζας μισο-ειδικευμένων «πτυχιούχων» που θα αποτελούν εύκολο ανθρώπινο υλικό για κατά βούληση εκμετάλλευση από την εργοδοσία. Τα σχέδια αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν σθεναρά όχι μόνο από την πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά και από όλο το λαϊκό κίνημα.

Το συνέδριο πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο για την επεξεργασία κατάλληλων θέσεων και πολιτικής, για να εκπληρώσει το ΚΚΕ τον ιστορικό του ρόλο στις σημερινές συνθήκες. Εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες του 17ου Συνεδρίου.

ΑΜΑΛΙΑ ΑΛΕΞΙΟΥ - ΜΠΑΤΑΓΙΑΝΝΗ

Υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ στον Πειραιά στις προηγούμενες εκλογές

Ο κόσμος υποφέρει από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του κατεστημένου των πλουσίων και της κερδοσκοπίας τους. Ο κόσμος αυτός, οι εργαζόμενοι, έχουν συμφέρον να πετύχει το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Ανεξάρτητα του τι πιστεύουν, έχω την εντύπωση ότι στη μεγάλη πλειοψηφία τους καταλαβαίνουν ότι εκεί κάτι γίνεται, κάτι ψάχνουν, κάποια πράγματα σχεδιάζουν, κάτι οραματίζονται, για μιαν άλλη καλύτερη κοινωνία, ξένη από τα σημερινά αδιέξοδα.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας Ιονίου Πανεπιστημίου

Η ιστορική εποχή, στην οποία συγκαλείται το 17ο Συνέδριο, είναι κρίσιμη από πολλές απόψεις, τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο. Η περίοδος που διέρχεται η ανθρωπότητα αναδεικνύει όλο και πιο έντονα τη βασική αντίφαση που ήδη χαρακτήριζε την ιστορική της εξέλιξη. Αναφέρομαι στη διευρυνόμενη αναντιστοιχία μεταξύ του επιπέδου ανάπτυξης της γνώσης και των παραγωγικών δυνάμεων και του επιπέδου ιδεολογικής και κοινωνικής χειραφέτησης του σύγχρονου ανθρώπου. Στη βάση αυτή μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να αναλυθεί η κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών και η σχετική ευκολία με την οποία επιβάλλει τα συμφέροντά του το διεθνές κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων, τουλάχιστον προς το παρόν. Η ανασύνταξη και η ανάπτυξη του διεθνούς κομμουνιστικού - επαναστατικού κινήματος, με βάση φυσικά θέσεις που να αποτελούν δημιουργική επεξεργασία της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας και πράξης στις σύγχρονες ιστορικές συνθήκες, αποτελεί καίριο σημείο που πρέπει να απασχολήσει το Συνέδριο.

Στον ελληνικό χώρο θεωρώ ότι υπάρχουν αρκετές προϋποθέσεις, ώστε το ΚΚΕ να διευρύνει την πολιτική του επιρροή σε βάρος κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία. Πρέπει να προσαρμόσει καλύτερα την τακτική του στη σύγχρονη πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας, διατηρώντας το στρατηγικό του στόχο ως επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Διαθέτει την πολιτική εμπειρία και τα ιδεολογικά εργαλεία που απαιτούνται για το σκοπό αυτό.

Εύχομαι, λοιπόν, το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ να αποτελέσει εφαλτήριο παραπέρα ανάπτυξης της δυνατότητάς του να παρέμβει αποφασιστικά για την αλλαγή των συσχετισμών με προοπτική τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.