Στην τελική ευθεία προς την πανεργατική 24ωρη απεργία στις 15 Δεκέμβρη εντείνονται στο έπακρο οι προσπάθειες για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων, τόσο στην απεργία όσο και στις απεργιακές συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν: Στην Αθήνα,στις 10πμ, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (Κοτζιά). Στη συγκέντρωση της Αθήνας συμμετέχει και καλεί και η Απεργιακή Επιτροπή Πειραιά,η οποία στο μεταξύ, στις 8/12, πραγματοποιεί συλλαλητήριο στον Πειραιά. Στον Βόλο στις 10πμ, στην πλατεία Ελευθερίας. Στη Θεσσαλονίκη στις 10πμ, στο χώρο μπροστά από τη Διεθνή Εκθεση. Στην Πάτρα στις 10πμ, στην πλατεία Γεωργίου. Στην Καλαμάτα στις 10 πμ στην πλατεία Σιδηροδρομικού Σταθμού.

Επικεφαλής σ' αυτή την πανελλαδική προσπάθεια, που βάζει το στίγμα της αποφασιστικής διεκδίκησης και του ουσιαστικού αγώνα, έχουν τεθεί οι Απεργιακές Επιτροπές, που έχουν ήδη συγκροτηθεί στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά, την Πάτρα, το Βόλο, την Καλαμάτα, καθώς και σε εργατικές συνοικίες της πρωτεύουσας, αλλά και κλάδους. Ο συντονισμός της δράσης συνδικαλιστικών οργανώσεων και συνδικαλιστών - που ανταποκρίθηκαν στο σχετικό κάλεσμα των ΕΣΑΚιτών συμβούλων στις διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στην Αθήνα αρχικά και σε άλλες πόλεις στη συνέχεια - ξεφεύγει από τα στενά όρια του συντονισμού ενόψει μιας κινητοποίησης. Εξάλλου, εξαρχής επισημάνθηκε η ανάγκη και τέθηκε ως στόχος το να αποτελέσει αυτή η κινητοποίηση αφετηρία νέων αγώνων, ταξικά προσανατολισμένων.

Παράλληλα, οι Απεργιακές Επιτροπές επιδιώκουν μέσα από την επιτυχία της κινητοποίησης: Να πέσουν στο κενό οι φιλότιμες προσπάθειες των δυνάμεων που συγκροτούν τις πλειοψηφίες στις ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις να πάρει η απεργία "εθιμοτυπικό" χαρακτήρα και να δοθεί απάντηση στη στάση υποταγής και ενσωμάτωσης που τις χαρακτηρίζει, καθώς και να σταλεί ένα ηχηρό καταδικαστικό μήνυμα στην αντιλαϊκή πολιτική και στους αποπροσανατολιστικούς μονόδρομους τύπου ΟΝΕ.

Οι Απεργιακές Επιτροπές καθόρισαν το πλαίσιο αιτημάτων της κινητοποίησης με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και λαμβάνοντας υπόψη την ολομέτωπη κυβερνητική επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις. Σ' αυτό περιλαμβάνονται τα παρακάτω αιτήματα:

- Να σταματήσει τώρα η καταπάτηση του σταθερού ημερήσιου ωραρίου (8ωρου - 7ωρου). Ωράριο εργασίας 7 ώρες τη μέρα, 35ωρο, πενθήμερο, με αυξήσεις αποδοχών και πλήρη διασφάλιση των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. - Σταμάτημα των απολύσεων. Μέτρα τώρα για την προστασία των ανέργων.

- Επαναδιαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ και οργάνωση της πάλης για τη διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων για το 1999.

- Καταβολή σε όλους τους εργαζόμενους διορθωτικής αύξησης που να καλύπτει τις απώλειες των αποδοχών τους την περίοδο 1990-1998.

- Επέκταση της καταβολής της διορθωτικής αύξησης και στις συντάξεις των ΙΚΑ, ΝΑΤ.

- Επανασύνδεση από 1.1.99 του κατώτερου ορίου συντάξεων λόγω γήρατος και αναπηρίας του ΙΚΑ με τα είκοσι ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη και του κατώτατου ορίου συντάξεων λόγω θανάτου με τα 18 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, όπως αυτό καθορίζεται κάθε φορά από την ΕΓΣΣΕ.

- Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι 1759/88, 1902/90, 1976/91 και 2084/92. Να αποσυρθούν τώρα τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση.

- Φορολόγηση των εισοδημάτων του 1998 με φορολογική κλίμακα, όπου τα κλιμάκια (και οι εκπτώσεις) να είναι αυξημένα τουλάχιστον κατά 65%, για την αποκατάσταση της φορολογίας του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων στα όρια της φορολόγησης τουλάχιστον του 1992.

- Θεσμοθέτηση από εδώ και πέρα ως αφορολόγητου ποσού του βασικού μισθού ή μεροκάματου. Γενικότερα να οριστεί σαν αφορολόγητο όριο για την εργατική και λαϊκή οικογένεια, το όριο φτώχειας όπως αυτό ορίζεται κάθε φορά. Αυτόματη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Κατάργηση του ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

- Αύξηση των κρατικών δαπανών για την υγεία, την παιδεία και την πρόνοια.

- Κατάργηση του αντιεκπαιδευτικού νόμου 2525/97.

- Να σταματήσει το ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας. Οχι στις ιδιωτικοποιήσεις κοινωφελών δημόσιων οργανισμών. Οχι στην κατάργηση της μονιμότητας.

- Να μη συμμετέχουν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στον "κοινωνικό διάλογο" για την κοινωνική ασφάλιση.

Β. Ν.

Η συγκρότηση της Κεντρικής Απεργιακής Επιτροπής απαντά σήμερα στην ανάγκη να μπορέσει ο εργαζόμενος να εκφράσει γνήσια, ταξικά, διεκδικητικά τα αιτήματα και την προοπτική του αγώνα για τη δικαίωσή τους. Σήμερα που οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ ακολουθούν, με παραλλαγές βέβαια, τον ίδιο δρόμο του κεφαλαίου - κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ενωσης, το δρόμο της αντιλαϊκής ευρωενωσιακής ΟΝΕ, το δρόμο που γεννά, διαιωνίζει και οξύνει εργασιακά και κοινωνικά προβλήματα των εργαζομένων και ταυτόχρονα αβγαταίνει τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, η Επιτροπή αναδεικνύεται σε σανίδα σωτηρίας για την ταξική υπόσταση του κινήματος.

Η Επιτροπή ανοίγει την προοπτική του άλλου δρόμου, του ριζικά αντίθετου από το δρόμο της αντεργατικής ΟΝΕ και χαράζει την άμυνα και την επίθεση έξω από τη γραμμή συναίνεσης, "κοινωνικών διαλόγων" και κοινωνικού εταιρισμού. Απ' αυτή την άποψη, δεν είναι περιστασιακή η συγκρότηση της Επιτροπής. Αντίθετα, εκ των πραγμάτων, αυτή έχει αναλάβει να οργανώσει, σε ταξική διεκδικητική κατεύθυνση και την 24ωρη απεργία στις 15/12 και τη συγκέντρωση στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης την ίδια μέρα, αλλά και να παίξει σημαντικό ρόλο για τον ταξικό επαναπροσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος.

Κοντολογίς, αυτή η Επιτροπή εκφράζει τη συνείδηση και την αγανάκτηση των εργαζομένων, πρώτα και κύρια ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, στις πηγές και τους φορείς αυτής της πολιτικής, καθώς και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που ευαγγελίζονται τη νέα "μεγάλη ιδέα" της ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που στο όνομά της προωθούν και αποδέχονται πολιτικές ισοπέδωσης των εργαζομένων και χλιδής για τους λίγους, τους έχοντες και κατέχοντες.

Στην Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή οι εργαζόμενοι ξαναβρίσκουν όρθιο το συνδικαλιστικό κίνημα να παλεύει με όρους που εγγυούνται την ανάκτηση των χαμένων και την κατάκτηση νέων δικαιωμάτων, ανάλογων με τις σύγχρονες ανάγκες. Η Επιτροπή είναι τομή στη σημερινή σήψη του συνδικαλιστικού κινήματος, ανοίγει μια νέα σελίδα και για το σήμερα και για το αύριο.

Η συμμετοχή όλων των εργαζομένων σ' αυτή την προσπάθεια είναι αναγκαίος όρος για να πετύχει η απεργία, αλλά και να ανοίξει η προοπτική ενός ρωμαλέου ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που θα αντιπαλεύει αποφασιστικά και νικηφόρα τις επιθέσεις του μετώπου κυβέρνησης - κεφαλαίου - Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι στόχοι μας είναι πολλοί. Είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, η ρήξη με το μοντέλο ανάπτυξης της πόλης, που καθορίστηκε από την ΟΝΕ και υλοποιείται από την κυβέρνηση, ως διαμετακομιστικού και χρηματιστηριακού κέντρου. Παλεύουμε για σχέδιο παραγωγικής ανάπτυξης στη βάση κλαδικών πολιτικών. Παλεύουμε ενάντια στη λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων που στην πόλη μας εκφράζεται στον ΟΛΘ και στην Εκθεση. Παλεύουμε για δημόσια δωρεάν σύγχρονη παιδεία κ. ά.

Για την επίτευξη αυτών των στόχων επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις. Βέβαια, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ΟΝΕ, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες ότι θα παρθούν φιλολαϊκά μέτρα. Απαιτείται σήμερα συντονισμός, δράση, δημιουργία μετώπου πάλης που θα απαρτίζεται από όλους όσοι πλήττονται, από όλους όσοι δε συμβιβάζονται με την υποτίμηση της ζωής τους. Βέβαια, για την πλήρη εφαρμογή των παραπάνω απαιτείται κάτι περισσότερο, η ανατροπή αυτής της πολιτικής και η εφαρμογή άλλης, φιλολαϊκής.

Στα πλαίσια αυτά, κάτω από την αναγκαιότητα για συντονισμό και για οργάνωση αγώνων σε ταξική κατεύθυνση, που θα χτυπάνε στην καρδιά της πολιτικής που ακολουθείται, συγκροτήθηκε η Απεργιακή Επιτροπή. Το μέγεθος της επίθεσης, η οξύτητα των προβλημάτων, η στάση της πλειοψηφίας στο ΕΚΘ γέννησαν την ανάγκη να γίνει η υπόθεση της απεργίας υπόθεση των εργαζομένων, και να είναι τελικά μια πετυχημένη απεργία, και η ΕΣΑΚίτικη ομάδα του ΕΚΘ πήρε την πρωτοβουλία.

Δηλώσαμε από την αρχή ότι δε θα επιτρέψουμε να πάρει η απεργία επετειακό χαρακτήρα, να γίνει μία από τα ίδια, να αποτύχει, για να έχουν το γνωστό άλλοθι οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της "Αυτόνομης Παρέμβασης", ότι δήθεν δεν ακολουθούν οι εργαζόμενοι, δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για συντονισμένους αγώνες κτλ.

Το μήνυμα ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε την υπόθεση της απεργίας στα χέρια αυτών των ηγεσιών, αλλά να αναλάβουν τα συνδικάτα την επιτυχία της, έχει γίνει αποδεκτό ευρύτερα και αυτό βέβαια τους ενόχλησε σε σημείο να μιλήσουν εδώ ακόμα και για "διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος". Προσπαθούν να ρίξουν λάσπη στις ταξικές δυνάμεις. Εμείς απαντάμε ότι η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος δε στηρίζεται στην αποδοχή της ΟΝΕ και της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά στους ταξικούς συντονισμένους αγώνες. Καλούμε λοιπόν όλους τους εργαζόμενους που συμφωνούν με τους παραπάνω στόχους να συστρατευτούν μαζί μας, να πάρουν μέρος στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση που διοργανώνουμε.

Εμελλε να αποδειχθεί όταν η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ έβγαινε από ένα υπουργικό γραφείο εκφράζοντας τα θετικά της σχόλια για την αντιασφαλιστική κυβερνητική πολιτική και την ίδια ώρα ένα δικαστήριο συσκεπτόταν για να κηρύξει παράνομη και καταχρηστική - όπως τελικά έγινε - την απεργία των τελωνειακών υπαλλήλων! Οταν, την ίδια στιγμή, η ηγεσία της Ομοσπονδίας των εφοριακών έκανε πίσω από προκηρυγμένη απεργιακή κινητοποίηση, επειδή "τα προβλήματα αντιμετωπίζονται από τις προτάσεις του υπουργού" και ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Γ. Κουτσούκος,απαντούσε - στο ερώτημα αν θα καλύψει η ΑΔΕΔΥ την απεργία των τελωνειακών - ότι "υπάρχουν διαφορετικές απόψεις στο συνδικαλιστικό κίνημα" και ότι οι μορφές πάλης "κρίνονται από την κοινωνία"...

Αλλά και όταν οι ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, με ευθύνη των πλειοψηφιών τους, έβγαζαν μόλις στις 2 Δεκέμβρη την πρώτη "απεργιακή" ανακοίνωση - λίγων γραμμών - με αφορμή τη συγκέντρωση που θα κάνουν κατά την πανελλαδική, πανεργατική και πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία στις 15 Δεκέμβρη. Μια απεργία, που ελάχιστα έχει ζυμωθεί έξω από το καλαίσθητο κτίριο της Συνομοσπονδίας και που αποκτά δυναμική μέρα τη μέρα, χάρη στις προσπάθειες που κάνουν οι απεργιακές επιτροπές σε διάφορες περιοχές της χώρας, με τις εξορμήσεις τους στους χώρους δουλιάς.

Πριν λίγες μέρες, η Ολομέλεια της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής ανακοίνωνε σχετικά με το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο: "Οι ρυθμίσεις αυτές αποτελούσαν επί χρόνια αντικείμενο συζητήσεων, ο δε κοινωνικός διάλογος που προηγήθηκε της σύνταξης του προσχεδίου νόμου απέφερε καρπούς, καθώς σήμερα επιχειρούνται βελτιώσεις που μαζί με τις παρατηρήσεις που διατυπώνονται στη Γνώμη αυτή, αποτελούν ένα σημαντικό βήμα προς την εξυγίανση και τελικά την επιβίωση του ασφαλιστικού μας συστήματος".

Ανάλογοι ήταν οι "καρποί" που παρουσίασε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος,κατά τη διάρκεια των εγκαινίων των νέων γραφείων του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Για πολλοστή φορά παρατήρησε, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου στο περιθώριο των εγκαινίων, ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο "έρχεται να νοικοκυρέψει πολλά θέματα", παραπέμποντας μάλιστα και στις παρατηρήσεις της ΟΚΕ, που αναμένονταν εκείνες τις μέρες. Μιλώντας σχετικά με τον ΟΜΕΔ λίγο αργότερα, σημείωνε ότι "συνειδητά" δεν έχει ενοχλήσει τον Οργανισμό για κάποια απόφασή του όσα χρόνια είναι πρόεδρος της ΓΣΕΕ, επειδή "τους θεσμούς αν δεν τους προσέχεις σε εκδικούνται και η εκδίκηση στρέφεται προς την αδύναμη πλευρά, που είναι οι εργαζόμενοι". Λίγο πριν είχε ακούσει και τον πρόεδρο του ΟΜΕΔ και τον υπουργό Εργασίας Μ. Παπαϊωάννου,να καλούν σε "κοινωνική ειρήνη" και "συνοχή" εκθειάζοντας τη συμβολή του ΟΜΕΔ στη "μείωση των απεργιακών κινητοποιήσεων".

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, που τη δεδομένη χρονική στιγμή εκφράζεται στη χώρα μας με ένα νομοσχέδιο - καταπέλτη για τα ασφαλιστικά δικαιώματα και έναν προϋπολογισμό που καταφέρνει να είναι ακόμη χειρότερος και αντιλαϊκότερος από όσους έχουν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αντιπαραθέτουν, υποτίθεται, ένα "ξεδοντιασμένο" πλαίσιο διεκδίκησης. Θέτουν ζητήματα φορολογικής ελάφρυνσης των εργαζομένων, κυρίως με την αύξηση του αφορολόγητου ορίου. Ζητούν ενίσχυση των πόρων για την "αντιμετώπιση" της ανεργίας, κάτι που και η ίδια η κυβέρνηση βλέπει ευνοϊκά προκειμένου να συνεχίσει την πολιτική της επιδότησης των εργοδοτών για τη δημιουργία "νέων θέσεων εργασίας". Επιπρόσθετα, οι πλειοψηφίες στις διοικήσεις τους, αντιμετωπίζουν "επετειακά" την απεργία, καλλιεργώντας την αντίληψη αυτή και στη βάση των εργαζομένων. Γι' αυτό δεν πάει άλλο μ' αυτές τις ηγεσίες. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν, και παίρνουν, την υπόθεση της δικής τους πάλης στα χέρια τους. Η συγκρότηση Κεντρικής και άλλων Απεργιακών Επιτροπών για την οργάνωση της απεργίας σε ταξική βάση, είναι ένα βήμα προς τα μπρος για το συνδικαλιστικό κίνημα.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Οι Απεργιακές Επιτροπές από την αρχή διακήρυξαν την απόφασή τους να παλέψουν με κάθε μέσο ώστε, ανάμεσα στα άλλα, να αποτελέσει αυτή η κινητοποίηση και την απαρχή νέων αγώνων, με συνέπεια, συνέχεια, προοπτική και ταξικό προσανατολισμό. Σήμερα, σε συνθήκες όξυνσης των προβλημάτων, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή από τον αγώνα, αυτός είναι ο δικός τους μονόδρομος, που όμως οι ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων δεν έχουν καμία διάθεση να ακολουθήσουν. Ακόμα, κι αυτή την απεργιακή κινητοποίηση την κήρυξαν κάτω από την πίεση των ταξικών δυνάμεων, για να τηρήσουν τα προσχήματα.

Στόχος λοιπόν των ταξικών δυνάμεων του συνδικαλιστικού κινήματος είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση, ο όσο το δυνατόν πλατύτερος συντονισμός της δράσης από τα κάτω, η δημιουργία Επιτροπών Αγώνα στους χώρους δουλιάς, στους κλάδους, σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε επιχείρηση. Πρέπει λοιπόν μετά την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 του μήνα να ενταθούν παραπέρα οι προσπάθειες για την επίτευξη του παραπάνω στόχου. Για την ανάπτυξη αγώνων με αιτήματα αντίστοιχα των αναγκών των εργαζομένων, με αιτήματα που θα στρέφονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην ΟΝΕ, στα προγράμματα σύγκλισης, που είναι και η γενεσιουργός αιτία των προβλημάτων. Με αιτήματα, τέλος, που θα στρέφονται ενάντια και θα αποκαλύπτουν το ρόλο των παρατάξεων που πλειοψηφούν στις ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Σήμερα όσο ποτέ, είναι επιτακτική η ανάγκη να ξεπεράσουμε αυτές τις ηγεσίες και τα εμπόδια που βάζουν στην ανάπτυξη των αγώνων, να δημιουργηθεί ένα μέτωπο πάλης με όσους πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική. Σ' αυτή την κατεύθυνση θα εργαστούμε και μετά την απεργία.

Από την πρώτη μέρα οι εργαζόμενοι στην Πάτρα δέχτηκαν πολύ καλά το γεγονός της συγκρότησης Απεργιακής Επιτροπής. Το τελευταίο διάστημα εντείνονται οι προσπάθειές μας έτσι ώστε να φτάσει η φωνή μας παντού ενόψει της απεργίας, να πάρει αυτή παλλαϊκό χαρακτήρα. Τα μέλη της επιτροπής επισκέπτονται δεκάδες χώρους, εργοστάσια, γιαπιά, καταστήματα, γίνονται περιοδείες σε λαϊκές εργατικές γειτονιές παντού, όπου μπορούμε να φτάσουμε. Χαρακτηριστικό του αγωνιστικού κλίματος που διαμορφώνεται στην πόλη μας είναι οι εκδηλώσεις που έγιναν και γίνονται σε σχολεία, σε λύκεια που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, τα οποία επισκεπτόμαστε και καλούμε τους μαθητές να πάρουν μέρος στην απεργιακή συγκέντρωση για να διαδηλώσουμε όλοι μαζί για σύγχρονη, δημόσια, δωρεάν παιδεία.

Εχουν γίνει εκατοντάδες συζητήσεις με εργάτες της βιομηχανίας και άλλων κλάδων, απ' όλους σχεδόν μπαίνει το ζήτημα του τι ρόλο τελικά παίζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και του εδώ Εργατικού Κέντρου. Οι εργαζόμενοι αρνούνται να ακολουθήσουν αυτές τις ηγεσίες, έχουν πέσει στην υπόληψή τους, έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους, είναι μια διαπίστωση μετά από τις επαφές που είχαμε με εκατοντάδες εργάτες. Ακόμα, απαιτούν το ζήτημα της ανάπτυξης, της οργάνωσης, του συντονισμού των αγώνων να περάσει πια στα δικά τους χέρια.

Κι αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι με μεγάλη προθυμία ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για τη συγκρότηση Απεργιακών Επιτροπών στους χώρους δουλιάς. Τέτοιες, συγκροτήθηκαν στους οικοδόμους, στην "Κόκα Κόλα", στον ΟΣΕ, στην "Αλουκάνκο", στη "Φριγκοπλάς", και μάλιστα με τεράστια συμμετοχή των εργαζομένων, όχι με πέντε ή δέκα άτομα, αλλά επιτροπές που συσπειρώνουν το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων.

Ακόμα, οι τοίχοι της Πάτρας έχουν γεμίσει με αφίσες, ενώ οι προκηρύξεις μας μοιράζονται πλατιά. Ολα τα μηνύματα, απ' όλους τους χώρους είναι θετικά και αισιόδοξα. Γίνεται πια ολοφάνερο, ακόμα και σ' αυτούς που θέλουν να το αγνοούν, ότι οι εργαζόμενοι και κρίση έχουν και αγωνιστική διάθεση και είναι έτοιμοι να παλέψουν για τα δικαιώματά τους, για να υπερασπίσουν τα υπάρχοντα και να κερδίσουν νέα.

Στον Βόλο η πλειοψηφία στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου πήρε απόφαση να μη συμμετάσχει καν στην απεργία! Η απόφασή της αυτή, αλλά και το ψευτοπλαίσιο αιτημάτων που δημιούργησε, δείχνουν ανάγλυφα ότι στηρίζει την αντιλαϊκή πολιτική και επιδιώκει να δημιουργήσει σύγχυση, απογοήτευση και αδράνεια στις γραμμές του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Η απόφαση αυτή αποτελεί ντροπή για την ιστορία του κινήματος στο Βόλο. Είναι ντροπή για τη Μαγνησία που πλήττεται από την ανεργία, που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Είναι μια απόφαση που έχει προκαλέσει οργή και αγανάκτηση σε όλους τους εργατοϋπαλλήλους, ανεξάρτητα από το πού ανήκουν πολιτικά. Δεν υπακούμε σ' αυτή την απόφαση και ούτε οι εργατοϋπάλληλοι της Μαγνησίας θα υπακούσουν, αλλά την οργή τους θα τη μετατρέψουν σε αντίδραση, δράση και αγώνα. Η συγκρότηση της Απεργιακής Επιτροπής ήταν η πρώτη απάντηση. Η θέληση κι άλλων δεκάδων συνδικαλιστών για συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση είναι ένα γεγονός. Οι διαθέσεις των εργατοϋπαλλήλων είναι το δεύτερο.

Είμαστε σίγουροι, ότι η Απεργιακή Επιτροπή και μετά την απεργία, θα ενισχυθεί και θα συντονίσει τη δράση της με άλλα στρώματα που πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική. Το πλαίσιο απόφασης της Επιτροπής είναι τέτοιο που μπορεί και θα συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις ενάντια σ' αυτή την πολιτική της κυβέρνησης και των βιομηχάνων, ενάντια στην πολιτική της ΟΝΕ, ενάντια σ' αυτές τις ηγεσίες του ΕΚΒ, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.