Μα ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία διεξάγεται από κοινού από κυβερνήσεις και κράτη των οποίων η αστική τάξη έχει θητεύσει επί μακρόν στη διπλωματία του πολέμου ή πιο σωστά στην αρπαγή της λείας. Τα αλλεπάλληλα βρώμικα χτυπήματα οικονομικών και όχι στρατιωτικών στόχων, και αμάχων, οι δηλώσεις αμερικανο-ΝΑΤΟικών, αλλά και Ευρωπαίων ότι χτυπάμε τέτοιους στόχους, γιατί έτσι θέλουμε, αποδεικνύει τη φρίκη της αγριότητας του συστήματος που μεγαλώνει όσο αυξάνει το κεφάλαιο και όσο αυξάνει το κεφάλαιο γίνεται ακόμη πιο αχόρταγο και αδηφάγο, προκειμένου να εξασφαλίζει κέρδη, για να γίνει ακόμη μεγαλύτερο.Μόνο που στο εσωτερικό του κρύβει την αδυναμία της κρίσης του, η οποία γίνεται αντιδραστική ενάντια στους λαούς δύναμη, και η απελευθέρωση της οποίας, μαζί με τη δύναμη του ανταγωνισμού γεννά, την αγριότητα στην εξέλιξή του. Αυτήν που ζούμε στη Γιουγκοσλαβία και που ξυπνά εφιαλτικά φαντάσματα του παρελθόντος στο λαό, τα οποία επιδρούν στην ενστικτώδικη εξωτερίκευση αντανακλαστικών αντίδρασης ενάντια σ' αυτούς που διεξάγουν τον πόλεμο. Οι λαϊκές μάζες που φωνάζουν το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο" πρέπει να το εκφράζουν και με πολιτικά πυρά ενάντια στον αντίπαλο.

Αλλά το ερώτημα, πότε θα σταματήσει ο πόλεμος, που πλανιέται και ζητά απάντηση, η εναντίωση στον πόλεμο, αν προσωρινά κινητοποιεί μάζες ενάντια στον πόλεμο, δε φτάνει για να τον οδηγήσει στο τέρμα του πολύ περισσότερο στο "Ποτέ πόλεμος πια", δηλαδή στο οριστικό τέλος του στο θάνατο του πολέμου. Το ζήτημα που η ίδια η ζωή βάζει μπροστά στους λαούς είναι: Πόλεμος στον πόλεμο ως το θάνατό του. Οσο πιο γρήγορα και πιο σωστά αναπτύσσεται ο λαϊκός πόλεμος ενάντια στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορεί να φέρει πιο κοντά την τελευταία τουφεκιά. Αλλά πότε και πώς θα γίνει;

* * *

Είναι γεγονός ότι τον Οκτώβρη του 1997 ξέσπασε χρηματιστηριακή κρίση, (έτσι την ονόμασαν), αλλά πολιτικοί ηγέτες και οικονομικοί παράγοντες, από κοινού με τα μονοπώλια, ψάχνουν από τότε να βρουν κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις για την αντιμετώπισή της. Γιατί η πραγματικότητα λέει πως το ξέσπασμα στο χρηματιστήριο ήταν το φαινόμενο μιας οδυνηρής για τον καπιταλισμό πραγματικότητας, της οικονομικής του κρίσης, με κινδύνους παγκόσμιας εξάπλωσης. Οσοι, (δηλαδή οι κομμουνιστές), από τότε διαπίστωναν αυτή την πραγματικότητα, αντιμετώπιζαν την εικόνα μέσα από τον πραγματικό δημιουργό της, τις αντινομίες του καπιταλισμού, και δε διαψεύστηκαν. Ηρθε το ίδιο το σύστημα να την επιβεβαιώσει, κάτω από το ενδεχόμενο έντασης και επέκτασης του φαινομένου με πραγματικά πλέον στοιχεία. Δεν είναι μόνο οι τραπεζικοί κολοσσοί και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις που κατέρρευσαν στην Ιαπωνία και τη Νοτιοανατολική Ασία, αλλά και η ομολογία των δυσκολιών ανάπτυξης, προβλέπονται κάτω από 2% ρυθμοί ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης,(ΕΕ), η υποτίμηση του ΕΥΡΩ μέσα σε τρεις μήνες κατά 7,5% έναντι του δολαρίου, αλλά και η νομισματική υποτίμηση στη Ρωσία και τη Βραζιλία. Στις ΗΠΑ οι ρυθμοί ανάπτυξης κατά 3,1% δεν ενθουσιάζουν γιατί δε στηρίζονται στη βιομηχανική ανάπτυξη που παραμένει στάσιμη ή συρρικνώνεται αλλά στη χρηματιστηριακή επέκταση. (Ελευθεροτυπία, 18/4/99). Αλλά και το γεγονός ότι η ανεργία στην ΕΕ μεγεθύνεται επικίνδυνα, σημαίνει καταστροφή της πρώτης παραγωγικής δύναμης της εργατικής δύναμης.

* * *

Ετσι, έχουν βάλει σκοπό να εδραιώνουν και να αυξάνουν αυτό που μέχρι τώρα πέτυχαν, λόγω αντεπανάστασης στα σοσιαλιστικά κράτη, να τσακίσουν ό,τι μπορεί να θυμίζει σοσιαλισμό και το δρόμο των λαών προς αυτόν. Προσπαθούν να δημιουργήσουν τέτοιες συνθήκες, ώστε να μην μπορέσουν οι λαοί να ξανασηκώσουν κεφάλι. Σε αυτό το στόχο, όλοι οι ιμπεριαλιστές είναι ενωμένοι, μαζί και η ελληνική άρχουσα τάξη.

Αλλά μαζί με τον κοινό στόχο, που εκφράζεται με την κοινή πολεμική τους δράση τώρα στη Γιουγκοσλαβία, συνυπάρχουν και τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε ξεχωριστού ιμπεριαλιστικού κράτους. Εδώ θα εκδηλώνονται και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί για το μοίρασμα της λείας, για το ξαναμοίρασμα εδαφών και αγορών. Τα τεράστια κεφάλαια που συσσωρεύουν, οι συγχωνεύσεις μονοπωλίων, συσσωρεύουν ακόμη πιο μεγάλη δολοφονική δύναμη που δεν μπορεί να τιθασευτεί γιατί χρησιμοποιείται στο μεταξύ τους αγώνα για όλο και μεγαλύτερα μερίδια στη μοιρασιά ανάμεσά τους, αλλά και ανάμεσα στα κυρίαρχα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Οι μεταξύ τους συμφωνίες σε κοινούς στόχους και οι συμβιβασμοί συνυπάρχουν με τους οξύτατους ανταγωνισμούς. Αυτή η μεταξύ τους, άλλοτε κρυφή και άλλοτε φανερή, πάλη θα μεγαλώνει όλο και πιο πολύ, δημιουργώντας προϋποθέσεις ανοιχτής σύγκρουσης, με θανάσιμους για τους λαούς κινδύνους.

* * *

Αυτή η προοπτική της εξέλιξης στα Βαλκάνια είναι που κάνει το σημερινό επικίνδυνο πολεμικό "παιχνίδι" να διαρκεί όσο ο ιμπεριαλισμός παραμένει κυρίαρχος. Πράγμα που σημαίνει ότι τα λαϊκά κινήματα έχουν τον πρώτο λόγο για το πριόνισμα των δυνάμεών του σε κάθε κράτος και την κοινή τους δράση ως την ανατροπή του. Αυτό το πριόνισμα απαιτεί σήμερα να συνειδητοποιείται ότι δεν αρκεί η καταδίκη του πολέμου γενικά ούτε η πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αν δε συνδυάζεται με την πάλη ενάντια στην πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, την πολιτική που κάνει την Ελλάδα ενεργό συμμέτοχο στο δολοφονικό πόλεμο και στις δυνάμεις που την εφαρμόζουν και την ανέχονται.Μόνο που αυτή η μάχη απαιτεί συσπείρωση σε στόχους πάλης που να υπηρετούν αυτή την επιδίωξη. Οι στόχοι πάλης που καθόρισε στην τρέχουσα στιγμή το ΚΚΕ εκπληρώνουν αυτό το άμεσο καθήκον και πρέπει να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της καθημερινής αντιπολεμικής λαϊκής πάλης, αλλά απαιτείται να γίνουν υπόθεση του λαού, γεγονός που απαιτεί επίσης τη σύνδεση και αποκάλυψη της σχέσης τους με όλα όσα παραπάνω αναφέρονται σαν αιτίες που μπορούν να οδηγούν σε πόλεμο.

Αυτοί είναι: "Να σταματήσουν τώρα οι βομβαρδισμοί και ο βρώμικος πόλεμος. Να ανακαλέσει την υπογραφή της για την επίθεση η ελληνική κυβέρνηση. Να κλείσουν όλες οι ΝΑΤΟικές βάσεις θανάτου. Να μην υπογράψει η Ελλάδα το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Να μη διαθέσει αεροδιαδρόμους, εδάφη, λιμάνια και μέσα μεταφοράς για διέλευση ξένων στρατευμάτων. Να μη συμμετάσχει σε δυνάμεις ταχείας επέμβασης. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Ενεργή στήριξη των στρατευμένων που το υψηλό φρόνημα πατριωτισμού τους εκφράζεται με την άρνηση να πολεμήσουν σ' αυτό τον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στον γιουγκοσλάβικο λαό, να πολεμήσουν έξω από τα σύνορα. Οι λαοί μπορούν και πρέπει να λύνουν οι ίδιοι με τις δικές τους επιλογές τα προβλήματά τους, χωρίς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις".

Η προπαγάνδισή τους, η σύνδεσή τους με την πάλη για την κατάκτησή τους, θα κάνει πιο ανάγλυφα φανερή στις λαϊκές μάζες τόσο τη φιλοϊμπεριαλιστική, φιλοπολεμική πολιτική της κυβέρνησης, έτσι ώστε να συνειδητοποιείται πολιτικά μέσα από την πείρα της λαϊκής πάλης τόσο ο αίτιος και ο υπεύθυνος της επικίνδυνης ελληνικής εμπλοκής όσο και ο δρόμος διεξόδου για τις λαϊκές μάζες που δεν είναι άλλος από την οικοδόμηση πλατιών σταθερών αντιπολεμικών αντιιμπεριαλιστικών συσπειρώσεων. Γεγονός που μπορεί, σε μια πορεία, να αναπτύξει μέτωπο πάλης ισχυρό, ενάντια στις φιλοπόλεμες δυνάμεις, ενισχύοντας την πολιτική και τη δύναμη εκείνη που βρίσκεται τώρα στην πρώτη γραμμή της πάλης με τους πιο πάνω στόχους. Θα δικαιώνει στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης την πολιτική και τη δράση του ΚΚΕ, θα τραβά στην πρώτη γραμμή της πάλης πλατιές ενωμένες εργατικές μάζες που θα αποτελούν με την πολιτική τους πρωτοπορία την ηγετικό πυρήνα της λαϊκής αντιιμπεριαλιστικής πάλης στην Ελλάδα, βάζοντας φουρνέλο στα θεμέλια των φιλοπολεμικών δυνάμεων. Θα δυναμώνει πολιτικά το ΚΚΕ, εξασφαλίζοντας στο λαό ακόμη μεγαλύτερη δύναμη για τη δική του αντεπίθεση. Μόνο που αυτό απαιτεί πρωτοπόρα οργανωμένη ιδεολογικοπολιτική και πρακτική δράση των κομμουνιστών βαθιά μέσα στο λαό. Αυτό είναι και το πρακτικό καθήκον της στιγμής για όλους μας.

Ο γιουγκοσλαβικός λαός, απέναντι στον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο που εξαπέλυσε το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, διεξάγει ένα δίκαιο πόλεμο ενάντια στη "νέα τάξη πραγμάτων", ενάντια στον ιμπεριαλισμό και η νίκη του θα 'ναι νίκη για όλους τους λαούς, όχι μόνο των Βαλκανίων αλλά γενικότερα. Μόνο που αυτή η νίκη μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν όλοι οι λαοί, και πρώτ' απ' όλα ο ελληνικός, αποδεικνύουν με το διεθνιστικό αγώνα τους την έμπρακτη υποστήριξη προς τους Γιουγκοσλάβους.Η καλύτερη έκφραση αυτού του αγώνα είναι η πάλη ενάντια στη συμμετοχή της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης σ' αυτό το βρώμικο πόλεμο. Αδυνατίζει την ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία, συμβάλλει στην ήττα τους, φέρνει πιο κοντά τη νίκη των Γιουγκοσλάβων.

Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ