Ενας από τους λόγους, για τους οποίους η κυβέρνηση βιάστηκε να υποτιμήσει τη δραχμή, ήταν και η εναγώνια προσπάθειά της να δείξει ότι "παράγει έργο" στην επιβολή της πολιτικής του λιγότερου κράτους με την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Και πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι με τη μείωση της αγοραστικής αξίας του εθνικού μας νομίσματος, διευκολύνεται σημαντικά η πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας,ανεξαρτήτως αν την αποκαλούν ιδιωτικοποιήσεις - αποκρατικοποιήσεις - μετοχοποιήσεις ή με οποιοδήποτε άλλο όνομα. Τα πράγματα είναι απλά. Με την υποτίμηση της δραχμής ακριβαίνουν κατά 15% όλα τα εισαγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες (και στη ζούλα και τα εγχώρια), ενώ γίνονται φτηνότερα γύρω στο 12-15% τόσο τα ελληνικά προϊόντα που αγοράζουν οι ξένοι όσο και οι ελληνικές επιχειρήσεις ή οι μετοχές ελληνικών επιχειρήσεων που αγοράζονται από τους ξένους ή από Ελληνες επιχειρηματίες που έχουν "κομπόδεμα" σε συνάλλαγμα.

Ετσι, χωρίς ενδοιασμούς, μπορούμε να πούμε ότι με την υποτίμηση της δραχμής, η κυβέρνηση ξεπουλά ακόμη φτηνότερα - περίπου 15% - τα πακέτα μετοχών ή και το σύνολο των μετοχών επιχειρήσεων του δημοσίου, που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο των επιχειρήσεων για ιδιωτικοποίηση.Αυτό σημαίνει πως αν χτες μια πολυεθνική ή κάποιος Ελληνας μεγαλοεπιχειρηματίας, με καταθέσεις σε συνάλλαγμα στο εξωτερικό, ενδιαφερόταν να αγοράσει μια ελληνική, δημόσια, επιχείρηση, αξίας 100 δισ. δραχμών, θα μπορεί σήμερα να αγοράσει την ίδια επιχείρηση γύρω στα 85-88 δισ. δραχμές. Θα μπορεί δηλαδή να εξαγοράσει την ίδια επιχείρηση 12-15 δισ. δραχμές φτηνότερα!

Ας δούμε τις επιπτώσεις που θα έχει η υποτίμηση της δραχμής, στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, με δύο παραδείγματα. Στην περίπτωση πώλησης περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ) (η κυβέρνηση έχει προαναγγείλει την πώληση διαφόρων ξενοδοχείων ΞΕΝΙΑ) και στη σχεδιαζόμενη εκποίηση κρατικών τραπεζών, όπως της Κρήτης, Μακεδονίας - Θράκης, Κεντρικής Ελλάδας ή ακόμη και της Ιονικής, την πώληση των οποίων επίσης έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση, για να ικανοποιήσει τις "αγορές" που αξίωναν και συνεχίζουν να αξιώνουν "διαρθρωτικές" αλλαγές και λιγότερο κράτος με την εφαρμογή ενός εκτεταμένου και "θαρραλέου" προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων.

Στην περίπτωση των ΞΕΝΙΑ του ΕΟΤ, που η κυβέρνηση εκποιεί, η ηγεσία του ΕΟΤ είχε ορίσει και συγκεκριμένες τιμές (ελάχιστο τίμημα) για την πώλησή τους. Στις 7 Μάρτη, η ηγεσία του ΕΟΤ είχε δώσει στη δημοσιότητα κατάλογο με τα ΞΕΝΙΑ που βγαίνουν στο "σφυρί". Στον κατάλογο των πωλούμενων ξενοδοχείων του ΕΟΤ, ήταν και το ΞΕΝΙΑ Πάρου (με 44 κλίνες και 4.370 τ.μ.), το οποίο προσφερόταν με "ελάχιστο τίμημα" 220 εκατ. δραχμές. Το ξενοδοχείο αυτό, καθώς και όλα τα άλλα ΞΕΝΙΑ ή άλλα περιουσιακά στοιχεία του ΕΟΤ, που η κυβέρνηση προτίθεται να πουλήσει σε ιδιώτες, γίνονται σήμερα αυτόματα φτηνότερα περίπου 14% για Ελληνες ή ξένους ενδιαφερόμενους, που θα ήθελαν να το αγοράσουν με συνάλλαγμα (ισότιμο σε ECU), σε σχέση με την τιμή που μπορούσαν να τα αγοράσουν πριν την υποτίμηση της δραχμής. Κι αυτό, γιατί ενώ θα καταβάλουν για την αγορά του ξενοδοχείου το ίδιο ποσό, σε δραχμές, θα εξαργυρώσουν 14% λιγότερο συνάλλαγμα.

Για παράδειγμα, ενώ πριν την υποτίμηση ο ενδιαφερόμενος αγοραστής θα έπρεπε να εξαργυρώσει περίπου 700.637 ECU, σήμερα (που κάθε ECU εξαργυρώνεται προς 357 δραχμές) θα πρέπει να εξαργυρώσει μόνο 616.246 ECU. Κι αυτό, γιατί ενώ ο ενδιαφερόμενος αγοραστής θα εξαργύρωνε πριν την υποτίμηση (όταν η ισοτιμία δραχμής - ECU ήταν 314 δραχμές) περίπου 700.637 ECU και θα κατέβαλε για την αγορά του ξενοδοχείου το αντίτιμο των 220 εκατ. δραχμών (700.637 X 314 = 220 εκατ. δραχμές), σήμερα που κάθε ECU πωλείται προς 357 δραχμές θα χρειαστεί να εξαργυρώσει μόνο 616.246 ECU για να αγοράσει το ξενοδοχείο, η τιμή πώλησης του οποίου παραμένει σταθερά στα 220 εκατ. δραχμές (616.246 X 357 δραχμές = 220 εκατ. δραχμές)!

O,τι ισχύει στο παράδειγμα με τα ξενοδοχεία του ΕΟΤ, που η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι προτίθεται να πουλήσει - και τώρα με την υποτίμηση της δραχμής γίνονται φτηνότερα κατά 14% - το ίδιο ισχύει και για τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, τις ελεγχόμενες από το δημόσιο τράπεζες που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο των προς "αποκρατικοποίηση" επιχειρήσεων κτλ. Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Νέα "μαύρη τρύπα" στον προϋπολογισμό του 1998 προκάλεσε η κυβέρνηση με την απόφαση για υποτίμηση της δραχμής. Τη σχετική επιβάρυνση, που σύμφωνα με ορισμένους παράγοντες φτάνει το 1 τρισεκατομμύριο δραχμές - ποσό δηλαδή, μικρότερο από αυτό που ξάφρισαν σε μια νύχτα οι έχοντες λογαριασμούς σε συνάλλαγμα - θα την επωμιστούν, όπως ήδη το ξεκαθάρισαν οι κυβερνώντες τα συνήθη υποζύγια του προϋπολογισμού, δηλαδή οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.

Οι επιπτώσεις της υποτίμησης στον τακτικό προϋπολογισμό του 1998 θα αφορούν πρώτα και κύρια τις δαπάνες εξυπηρέτησης του εξωτερικού δημόσιου χρέους και επιπλέον μια σειρά άλλες πιστώσεις, η πληρωμή των οποίων γίνεται σε συνάλλαγμα. Η υποτίμηση της δραχμής κατά 14% επιφέρει στο εξωτερικό δημόσιο χρέος, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, μια επιβάρυνση της τάξης του ενός και πλέον τρισεκατομμυρίου δραχμών, ενώ το πρόσθετο κόστος των δαπανών του φετινού τακτικού προϋπολογισμού που πληρώνονται σε συνάλλαγμα αναμένεται να ξεπεράσει τα 100 δισ. δρχ.

Αν και ακόμη δεν έχουν γίνει οι ακριβείς υπολογισμοί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, για το αναμενόμενο πρόσθετο κόστος που θα επιφέρει η υποτίμηση στον τρέχοντα προϋπολογισμό, ωστόσο οι παραπάνω πρώτες εκτιμήσεις, που διατυπώνονται από αρμόδια στελέχη, προαναγγέλλουν ότι το μέγεθος της πρόσθετης επιβάρυνσης θα είναι άμεσο και τεράστιο. Η εξέλιξη αυτή δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη θέση και το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων της χώρας, που ούτως ή άλλως και πριν την υποτίμηση, είχαν κληθεί από την κυβέρνηση να σηκώσουν το βάρος και τις "τρύπες" του προϋπολογισμού του 1998, του "πιο δύσκολου και κρίσιμου προϋπολογισμού" για την είσοδο της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση, όπως χαρακτηριζόταν τότε από τα χείλη των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων.

Ας δούμε, όμως, πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, πώς επιβαρύνεται ο φετινός προϋπολογισμός και συγκεκριμένα το εξωτερικό δημόσιο χρέος, με τις νέες εξελίξεις. Το εξωτερικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας στο τέλος του 1997 ανερχόταν σε 7,8 τρισ. δραχμές. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, προκύπτει ότι με την υποτίμηση της δραχμής κατά 14%, το εξωτερικό δημόσιο χρέος αυξάνεται αντίστοιχα κατά 14%, δηλαδή διογκώνεται περίπου κατά 1 τρισ. δραχμές. Πράγμα που σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός του 1998 καλείται να εξυπηρετήσει τώρα ένα εξωτερικό δημόσιο χρέος αυξημένο κατά τι παραπάνω από 1 τρισ. δρχ., σε σχέση μ' αυτό που είχε την προηγούμενη - προ της υποτίμησης - Παρασκευή. Ο υπολογισμός αυτός έγινε με την υπόθεση ότι η υποτίμηση της δραχμής κατά 14% αφορά όλα τα ξένα νομίσματα στα οποία έχει δανειστεί το ελληνικό δημόσιο. Οι ακριβείς υπολογισμοί, με βάση τα ποσοστά που καλύπτουν τα διάφορα νομίσματα στον εξωτερικό δανεισμό του ελληνικού δημοσίου, βρίσκονται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες στις αρμόδιες υπηρεσίες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Σε όποιες τελικές εκτιμήσεις πάντως κι αν καταλήξουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, η επιβάρυνση αναμένεται τεράστια (σε αρκετές εκατοντάδες δισ. δραχμές) και καθιστά ανυπόστατη την αισιοδοξία που επιχειρεί να καλλιεργήσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Σύμφωνα με την καλλιεργούμενη αισιοδοξία, το όποιο κόστος θα απορροφηθεί από την προσδοκώμενη σταδιακή αποκλιμάκωση των επιτοκίων - μεταξύ αυτών και των επιτοκίων των κρατικών τίτλων - που θα καταστήσει φτηνότερη την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους - η αλήθεια είναι διαφορετική.

Ωστόσο, εκτός από τις δαπάνες εξυπηρέτησης του εξωτερικού δημόσιου χρέους, με την υποτίμηση της δραχμής, θα επιβαρυνθούν άμεσα και διάφορες άλλες κατηγορίες δαπανών που πληρώνονται σε συνάλλαγμα. Το πρόσθετο κόστος για την κάλυψη των δαπανών αυτών, υπολογίζεται να ανέλθει σε περισσότερα από 100 δισ. δρχ. Τέτοιες δαπάνες (που πληρώνονται σε συνάλλαγμα) είναι ενδεικτικά οι εξής:

• Διάφορες προμήθειες του δημοσίου,που πληρώνονται σε συνάλλαγμα όπως, π. χ. προμήθειες για υγειονομικό και φαρμακευτικό εξοπλισμό, για κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, για αμυντικό εξοπλισμό, προμήθειες για καύσιμα και λιπαντικά κλπ.
• Δαπάνες για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών των πρεσβειών
• Επιδόματα υπηρεσίας και αποζημιώσεις υπαλλήλων στην αλλοδαπή.
• Δαπάνες νοσηλείας στο εξωτερικό.
• Εξοδα μετακίνησης ή απόσπασης πολιτικών υπαλλήλων, αστυνομικών ή στρατιωτικών οργάνων κλπ. στο εξωτερικό.
• Εξοδα για τηλεφωνικές, τηλεγραφικές, τηλετυπικές, υπηρεσίες εξωτερικού.
• Επιχορήγηση για κάθε είδους έξοδα λειτουργίας των ελληνικών σχολείων της αλλοδαπής.
• Επιχορηγήσεις, εισφορές και συνδρομές σε Διεθνείς Οργανισμούς και Κοινότητες του εξωτερικού..
• Συνδρομές σε υπηρεσίες του ΝΑΤΟ.
• Συμμετοχή της Ελλάδας στα έργα ΝΑΤΟ που εκτελούνται σε χώρες - μέλη.
• Κάθε είδους δαπάνες για την υλοποίηση και εκτέλεση προγραμμάτων αποδήμων Ελλήνων στο εσωτερικό και εξωτερικό.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ

Με πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες ανακοίνωσε η κυβέρνηση την ένταξη της δραχμής στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει το γεγονός "νίκη ιστορικής σημασίας" τη στιγμή που οι εργαζόμενοι έβλεπαν τα εισοδήματά τους να καταβαραθρώνονται και να ακολουθεί η λαίλαπα των λεγόμενων διαρθρωτικών μέτρων.

Ασφαλώς για κάποιους είναι νίκη, είναι κυρίως για το μεγάλο κεφάλαιο, για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, για τους ιθύνοντες των Βρυξελλών. Εξάλλου γι' αυτούς έγινε αυτός ο Μηχανισμός, για την εξασφάλιση των κερδών τους. Να το πούμε λοιπόν εξ αρχής: Ο Μηχανισμός Συναλλαγματικών Ισοτιμιών που δημιουργήθηκε το 1979 αποτελούσε το απαραίτητο συμπλήρωμα στο σχέδιο για την "Ενιαία Αγορά". Το μεγάλο κεφάλαιο, που αποκτούσε την πλήρη ελευθερία στις κινήσεις του, ήθελε να εξασφαλίσει την κερδοφορία του σε όποιο σημείο της Κοινότητας βρισκόταν - σήμερα εδώ, αύριο εκεί. Ο ΜΣΙ ικανοποιούσε λοιπόν αυτήν την απαίτηση. Η σκέψη είναι απλή: Θα πρέπει να αποφεύγονται οι διακυμάνσεις και οι απότομες αλλαγές στις ισοτιμίες των εθνικών νομισμάτων που θα έθεταν σε κίνδυνο τα υπερκέρδη. Απ' την άλλη, αν για κάποιο νόμισμα υπήρχαν πιέσεις υποτίμησης, τότε και πάλι το μεγάλο κεφάλαιο να έχει τη δυνατότητα να αποφεύγει τις ζημιές και να έχει το δικαίωμα να κερδοσκοπεί ακόμα και στην υποτίμηση. Δηλαδή με λίγα λόγια "μονά - ζυγά, δικά τους".

Απ' την άποψη αυτή λοιπόν ο ΜΣΙ καμιά σχέση δεν έχει ούτε με τις πραγματικές ανάγκες των εθνικών οικονομιών, ούτε πολύ περισσότερο με τις ανάγκες των εργαζομένων. Βέβαια, ο ΜΣΙ παίζει και έναν άλλο ρόλο στην εξασφάλιση του ελέγχου των οικονομικών εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση από τις ισχυρότερες οικονομικά χώρες - μέλη, κυρίως από τη Γερμανία. Επειδή ο ΜΣΙ στηρίζεται, μέχρι τώρα, στο μέσο όρο των εθνικών νομισμάτων, είναι λογικό να λειτουργεί υπέρ των ισχυρότερων νομισμάτων, στη συγκεκριμένη περίπτωση του μάρκου. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πάντα μέσα στο ΜΣΙ εξαρτώνται από το μάρκο, όπως δεν είναι τυχαίο ότι οποιαδήποτε νομισματική αλλαγή σε κάθε χώρα - μέλος πρέπει να έχει ουσιαστικά την έγκριση της Μπούτεσμπανκ, της πανίσχυρης Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας.

Η κυβέρνηση, ακόμη, ψεύδεται ασυστόλως όταν ισχυρίζεται ότι η ένταξη στο ΜΣΙ προστατεύει τη δραχμή από μελλοντικές πιέσεις και πιθανές υποτιμήσεις. Υπαινίσσεται ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα προστρέξουν για ενίσχυση η Μπούτεσμπανκ και οι άλλες Τράπεζες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ιστορία αποδεικνύει το τελείως αντίθετο.

Κανείς δε βοήθησε τη βρετανική στερλίνα το 1992 όταν μπροστά στο φάσμα της οικονομικής κατάρρευσης υποχρεώθηκε να βγει από το ΜΣΙ για να αυτοπροστατευτεί. Το ίδιο έγινε και με την ιταλική λιρέτα που παρά τη δραματική της υποτίμηση, δεν κατάφερε να "συγκινήσει" τους Γερμανούς τραπεζίτες και έτσι, μια μέρα μετά τη στερλίνα, βγήκε και αυτή από το Μηχανισμό. Και αν αυτό συνέβη σε δυο από τα ισχυρότερα νομίσματα του κόσμου, μπορεί να σκεφτεί ο καθένας τι θα συμβεί, αν κινδυνεύσει η δραχμή. Εξάλλου υπάρχει και το παράδειγμα του πορτογαλικού εσκούδο, που αν και συμμετείχε στο ΜΣΙ δε γλίτωσε τρεις υποτιμήσεις μέσα σ' ένα χρόνο...

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη παράμετρος, την οποία η κυβέρνηση σκόπιμα αποσιωπά. Στον ισχύοντα ΜΣΙ υπάρχει ένα ποσοστό διακύμανσης 15%, δηλαδή ένα νόμισμα μπορεί να υποτιμηθεί ή να υπερτιμηθεί σε σχέση με το ECU κατά το ποσοστό αυτό, χωρίς να υπάρξει παρέμβαση για τη στήριξή του. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή η δραχμή που υποτιμήθηκε κατά 14% μπορεί να υποτιμηθεί κατά 15% ακόμη. Μάλιστα πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτή η στιγμή δεν απέχει πολύ, αφού στις 2 του Μάη θα αλλάξουν τα πάντα στο ΜΣΙ.

Την 1η του Μάη στο Λονδίνο, στη Σύνοδο Κορυφής των δεκαπέντε χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα αποφασιστεί ποιες χώρες θα πάρουν μέρος στο επόμενο στάδιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), το οποίο θα αρχίσει από την 1η του Γενάρη 1999. Ηδη είναι γνωστό ότι θα είναι οι έντεκα από τις δεκαπέντε χώρες - μέλη. Εκτός θα βρεθούν η Βρετανία, η Σουηδία και η Δανία, επειδή οι ίδιες το επέλεξαν για δικούς της λόγους η κάθε μία. Εκτός θα μείνει και η Ελλάδα, αφού δεν εκπληρώνει κανέναν από τους δείκτες του Μάαστριχτ.

Οι έντεκα χώρες, λοιπόν, θα διαμορφώσουν από την 1/1/99 το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, το ΕΥΡΩ, και θα συγκροτήσουν ένα νέο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών. Στο νέο αυτό Μηχανισμό το ποσοστό διακύμανσης των νομισμάτων έναντι του ΕΥΡΩ θα είναι ιδιαίτερα μικρό. Αυτό θα ισχύσει μέχρι τον Ιούλιο του 2002, οπότε όλα τα νομίσματα θα καταργηθούν και θα κυκλοφορεί μόνο το ΕΥΡΩ. Τα νομίσματα των τεσσάρων χωρών που δε θα συμμετέχουν στην επόμενη φάση της ΟΝΕ θα συγκροτήσουν το ΜΣΙ-2, ο οποίος θα αποτελεί συνέχεια του σημερινού ΜΣΙ. Αν πάρουμε υπόψη ότι οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Σουηδίας δεν επιθυμούν, προς το παρόν, την ένταξη των νομισμάτων τους στο Μηχανισμό, υπάρχει η πιθανότητα να συμμετέχουν στο ΜΣΙ-2 μόνο η δραχμή και η δανική κορόνα. Για τα νομίσματα αυτά το ποσοστό διακύμανσης θα συνεχίσει να είναι 15% έναντι του ΕΥΡΩ.

Υπάρχουν λοιπόν βάσιμες ενδείξεις ότι στις 2 του Μάη θα ασκηθούν στις χρηματαγορές πιέσεις στα νομίσματα που θα βρεθούν στο ΜΣΙ-2, μια και θα είναι σε υποδεέστερη θέση έναντι των υπολοίπων.

Και τέλος κάτι ακόμα που αποφεύγει να πει η κυβέρνηση και είναι ίσως το σημαντικότερο. Από την 1η του Γενάρη 1999 αρχίζει η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η οποία θα αποφασίζει εν λευκώ τη νομισματοπιστωτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνολικά και της κάθε χώρας - μέλους ξεχωριστά.

Η ΕΚΤ, που προέρχεται από τη συνένωση όλων των Κεντρικών Τραπεζών των χωρών - μελών, έχει το απόλυτο δικαίωμα να προσδιορίζει τις νομισματικές ισοτιμίες χωρίς να δίνει λογαριασμό ούτε στα εθνικά όργανα (κυβερνήσεις, Κοινοβούλια), ούτε καν στα κοινοτικά όργανα (Ευρωκοινοβούλιο, Κομισιόν, Συμβούλιο)!

Από εκείνη τη στιγμή και μετά η ελληνική κυβέρνηση δε θα μπορεί να κάνει τίποτα για να προστατεύσει τη δραχμή και κατ' επέκταση την εθνική οικονομία, αν οι τραπεζίτες της ΕΚΤ αποφασίσουν ότι η δραχμή πρέπει να υποτιμηθεί.

Ετσι ολοκληρώνεται το σχέδιο των πολυεθνικών, που άρχισε το 1979 με τη δημιουργία του ΜΣΙ για την προστασία των κερδών τους και φτάνει το 1999 είκοσι χρόνια μετά, στη δημιουργία της ΕΚΤ, με την οποία παίρνουν στα ίδια τους τα χέρια τούς μηχανισμούς της νομισματοπιστωτικής πολιτικής, δημιουργώντας και θωρακίζοντας τη δικτατορία τους.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ενα από τα επεισόδια στον ολομέτωπο πόλεμο που έχει ξεκινήσει το μεγάλο κεφάλαιο κατά του εισοδήματος των εργαζομένων και των άλλων μικρών και μεσαίων στρωμάτων, αποτελεί η είσοδος της Ελλάδας στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών τόνισε στο "Ρ" ο Λεων. Αυδής,επικεφαλής της "Αγωνιστικής Συνεργασίας για την Αθήνα", δίνοντας έμφαση στις επιπτώσεις των μέτρων και τον αντίκτυπό τους στο Δήμο Αθηναίων.

"Οι αυξήσεις που θα ακολουθήσουν, υπογράμμισε συγκεκριμένα ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, θα οδηγήσουν σε μια σειρά ανατιμήσεις, που, αν ληφθεί υπόψη και η παράλληλη επιδείνωση των όρων αμοιβής και εργασίας, τείνουν στο να οδηγήσουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού στην εξαθλίωση".

Ειδικότερα στο Δήμο της Αθήνας, ο Λεων. Αυδής σημείωσε ότι "η υποτίμηση και τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί οδηγούν σε αύξηση των δαπανών του δήμου για όλα τα εισαγόμενα είδη, μεταξύ των οποίων τα καύσιμα, τα μηχανήματα, τα ανταλλακτικά τους"...

Το κόστος, όμως, για τους δημότες θα είναι ακόμα μεγαλύτερο, καθώς, όπως διευκρίνισε ο επικεφαλής της "Αγωνιστικής Συνεργασίας", "οι ανατιμήσεις των εισαγόμενων ειδών θα επιφέρουν αλυσιδωτές ανατιμήσεις στα περισσότερα αγαθά, με συνέπεια ο προϋπολογισμός του δήμου να αναθεωρηθεί. Αν αυτό, παρατήρησε, θα γίνει ρητά ή σιωπηρά, δεν είναι γνωστό. Πάντως, όχι μόνο δε θα εκτελεστούν έργα - πράγμα που σε μεγάλο βαθμό γίνεται κάθε χρόνο - αλλά και θα επιβληθούν πρόσθετες επιβαρύνσεις στους δημότες με διάφορους τρόπους, που θα εφεύρει η φαντασία της δημοτικής αρχής".

- Φαίνεται, δηλαδή, πως ανοίγει ακόμη περισσότερο ο δρόμος για την εξυπηρέτηση των σχεδίων του μεγάλου κεφαλαίου.

"Η υποτίμηση και τα λοιπά μέτρα θα αποτελέσουν, ακριβώς, μιαν αφορμή και πρόσχημα για την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων κάθε μορφής, της ανταποδοτικότητας και των άλλων μέσων του ανελέητου ταξικού πολέμου, που διεξάγουν το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές κατά του ελληνικού λαού. Ας σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι γνωστό αν οι κρατικές επιχορηγήσεις προς το δήμο, που είναι ήδη φαλκιδευμένες, θα περικοπούν ακόμα περισσότερο".

- Να περιμένουμε ότι ο Δήμος της Αθήνας θα είναι από τους πρώτους, που θα υιοθετήσουν τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης για αδιαμαρτύρητη αποδοχή των συνεπειών της υποτίμησης, εν ονόματι της "αδιατάρακτης" πορείας της χώρας στην Ευρώπη;

"Υπάρχει μια χαρακτηριστική λεπτομέρεια που προδικάζει τη στάση του δήμου. Πριν λίγο καιρό, η ΚΕΔΚΕ, με ευθύνη ή συνευθύνη του προέδρου της και δημάρχου, Δ. Αβραμόπουλου,συνεισέφερε 10 δισεκατομμύρια δραχμές υπέρ του προγράμματος σύγκλισης της κυβέρνησης, από τα οποία τα 800 εκατομμύρια αναλογούν στο Δήμο Αθηναίων".

"Η "Αγωνιστική Συνεργασία", παρατήρησε ο Λεων. Αυδής, "θα θέσει το θέμα της υποτίμησης της δραχμής στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αποτελεί, άλλωστε, ερώτημα αν τα 800 εκατομμύρια της... συνεισφοράς του Δήμου στο πρόγραμμα σύγκλισης θα... συμψηφιστούν τουλάχιστον με τις νέες κολοσσιαίες επιβαρύνσεις ή πρόκειται για καπέλο αντίστοιχο με τους αλησμόνητους εράνους του Μεταξά υπέρ της αεροπορίας"!

Στις 5 Μάρτη, στις ηλεκτρονικές οθόνες του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, εμφανίστηκε μια ενδιαφέρουσα είδηση. Η είδηση αυτή, που προερχόταν από το Λονδίνο με πηγή προέλευσης την εταιρία TWO - TEN, μας πληροφορούσε μεταξύ άλλων ότι "η εταιρία Federal - Mogul ανακοίνωσε χτες (σ. σ. 4/3/98) ότι ισχυροποίησε τη θέση της στην Ασία, αυξάνοντας το ποσοστό ιδιοκτησίας της στην KFM Bearing Co. Ltd (επιχείρηση της Κορέας). Η Federal - Mogul αύξησε το ποσοστό ιδιοκτησίας της στο νομικό αυτό πρόσωπο από 30% σε 87%".

Το ενδιαφέρον της είδησης βρίσκεται στο ότι οι οικονομικές εξελίξεις που ακολούθησαν την κρίση στις χώρες της ΝΑ Ασίας - μορφή της οποίας αποτέλεσε και η υποτίμηση των εθνικών τους νομισμάτων - ίσως αποτελούν προάγγελο για ανάλογες εξελίξεις και στην Ελλάδα, μετά την απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη να υποτιμήσει τη δραχμή. Και για να μη "μασάμε" τα λόγια μας, εννοούμε ότι, όπως η υποτίμηση του κορεάτικου εθνικού νομίσματος έκανε φτηνότερες τις επιχειρήσεις της Κορέας για το πολυεθνικό κεφάλαιο, έτσι και στην Ελλάδα, η υποτίμηση της δραχμής αποτελεί τη μεγάλη και "χρυσή" ευκαιρία στις αμερικάνικες και ευρωπαϊκές πολυεθνικές, να αγοράσουν τώρα, φτηνότερα, ελληνικές επιχειρήσεις. Η εξαγορά της κορεάτικης KFM Bearing Co. Ltd από την αμερικάνικη πολυεθνική Federal Mogul - σε τιμή "κοψοχρονιά", καθώς η υποτίμηση του κορεάτικου εθνικού νομίσματος ήταν μεγάλη - δείχνει το τι επιφυλάσσει και στην Ελλάδα η απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη να υποτιμήσει τη δραχμή. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι στη δέσμη μέτρων που συνοδεύουν την υποτίμηση της δραχμής και ανακοίνωσε την Κυριακή ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, περιλαμβάνονται και 11 Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί, όπως και 3 ή 4 κρατικές τράπεζες.

Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι η KFM Bearing εδρεύει στο Ντέζον της Κορέας και κατασκευάζει ρουλεμάν μηχανών, αντιτριβικούς δακτυλίους και λοιπά συναφή εξαρτήματα για αυτοκινούμενα μέσα και άλλες εφαρμογές και ότι η Federal - Mogul (έχει έδρα το Σάουθφιλντ του Μίτσιγκαν) είναι μία διεθνής εταιρία κατασκευής ευρείας γκάμας εξαρτημάτων, κυρίως για αυτοκίνητα, μικρά φορτηγά, βαρέα φορτηγά, αγροτικά και κατασκευαστικά μηχανήματα.

Ο πρόεδρος της Federal Mogul Ντικ Σνελ δεν έκρυψε ότι με την κίνηση αυτή επιδιώκει να μετατρέψει την εταιρία, στην οποία είναι επικεφαλής, σε πρώτο προμηθευτή μηχανικών συστημάτων για αμαξοστοιχίες σε όλο τον κόσμο.