Παρά το γεγονός ότι όσοι ελέγχουν τους μηχανισμούς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης καταφέρνουν σε μεγάλο βαθμό να παραμορφώνουν και να αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους για τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, οι ψηφοφόροι όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται ότι τα προβλήματά τους δεν μπορούν να βρουν λύσεις από τους μονόδρομους της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ. Ετσι, όλο και περισσότεροι από εκείνους που στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, αρνούνται σήμερα πως θα ξαναδώσουν την ψήφο τους στους"εκσυγχρονιστές". Τα παραπάνω προκύπτουν από τη δημοσκόπηση της ΔΗΜΕΛ που έγινε στην περιοχή της πρωτεύουσας (Α και Β Αθήνας και Πειραιά), τα αποτελέσματα της οποίας συνεχίζει να δημοσιεύει ο "Ρ".

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά, είναι τα στοιχεία της έρευνας, για τον τρόπο που τα Μέσα Ενημέρωσης αλλοιώνουν τις συνειδήσεις των ψηφοφόρων σε βαθμό μάλιστα, που, ενώ καθημερινά ταλανίζονται από συγκεκριμένα προβλήματα, να θεωρούν ότι τα σημαντικά είναι... άλλα. Ακρως χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι όταν οι ψηφοφόροι ρωτούνται "ποιο πρόβλημα σε απασχολεί περισσότερο" σε ποσοστό 42,7% απαντούν η ακρίβεια και τα οικονομικά προβλήματα, ενώ όταν τους παροτρύνουν να διαλέξουν από λίστα προβλημάτων ποιο θεωρούν πιο σημαντικό, σε ποσοστό 31,8% απαντούν η εγκληματικότητα και μόλις 25,8% ακρίβεια και οικονομικό.

Με δεδομένο ότι η έρευνα της ΔΗΜΕΛ πραγματοποιήθηκε στις αρχές του Απρίλη, γίνεται φανερό ότι για την αναστροφή της εικόνας αξιολόγησης των προβλημάτων που απασχολούν τους πολίτες, έφτασε η μικρή περίοδος που προηγήθηκε και η υπέρμετρη προβολή από τα ΜΜΕ περιστατικών εγκληματικότητας σε ορισμένες επαρχιακές κύρια περιοχές.

Οι διαφοροποιήσεις αγγίζουν σε μεγάλο βαθμό τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων. Ετσι το 44,8% των ψηφοφόρων του ΔΗΚΚΙ προβάλλουν ως σημαντικότερο πρόβλημα την εγκληματικότητα, ενώ σαν πρόβλημα τους απασχολεί μόνο σε ποσοστό 7,7%. Βέβαια, όπως εξηγούν οι ειδικοί, υπάρχει και η άλλη πλευρά των διαφοροποιήσεων, όπως για παράδειγμα γίνεται με τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ στα θέματα των ναρκωτικών. Τους ίδιους και τις οικογένειές τους σε μικρά ποσοστά απασχολεί το συγκεκριμένο θέμα (2,1%), όμως ως πρόβλημα που έχει φτάσει στη διπλανή πόρτα αξιολογούν τη σημαντικότητά του σχεδόν με 40%.

Ο τρίτος πίνακας περιλαμβάνει κατηγορίες ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος με βάση το πρόβλημα που τους απασχολεί.Υπενθυμίζεται ότι το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στο σύνολο του εκλογικού Σώματος της περιοχής της πρωτεύουσας ήταν, στις εκλογές του 1996, 38,1%.

Στον πίνακα παρουσιάζονται, μόνο για το κυβερνών κόμμα, στην πρώτη στήλη τα ποσοστά που πήρε το 1996 από τα επιμέρους τμήματα που τα απασχολεί ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και στη δεύτερη στήλη η πρόθεση ψήφου υπέρ του ΠΑΣΟΚ σήμερα. Για παράδειγμα, οι ψηφοφόροι που τους απασχολεί σήμερα η ακρίβεια το 1996 ψήφισε 34,4% ΠΑΣΟΚ, ενώ σήμερα εκφράζει πρόθεση να ξαναψηφίσει μόνο το 18,3%. Από τον πίνακα γίνεται φανερό ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και οι συνέπειές της για τους εργαζόμενους προκαλεί στο κυβερνών κόμμα σημαντικές απώλειες ιδιαίτερα στις ομάδες εκείνων που έχουν πρόβλημα με την ακρίβεια και την ανεργία.

Ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την εισήγηση για τις Μεταρρυθμίσεις στον ΟΗΕ. Παίρνοντας το λόγο ο Στρατής Κόρακας,βουλευτής του ΚΚΕ, τόνισε τα παρακάτω:

Ο Καταστατικός Χάρτης ενός διεθνούς Οργανισμού αντανακλά τη συγκεκριμένη διεθνή κατάσταση και συσχετισμό δυνάμεων κατά τη στιγμή της ίδρυσής του. Ετσι ο Χάρτης του ΟΗΕ αντιστοιχεί στη διεθνή κατάσταση που επικρατούσε μετά την πολιτική και στρατιωτική ήττα του φασισμού και την ομόθυμη απαίτηση των λαών να μην ξαναγίνει πόλεμος και να αποκατασταθούν μεταξύ των κρατών, πάνω σε μια ισχυρή βάση, σχέσεις συνεννόησης και αμοιβαίου σεβασμού. Αντανακλά επίσης την απαίτηση των λαών να λύνονται οι διαφορές που ανακύπτουν μεταξύ των κρατών με το διάλογο και με μέσα πολιτικά.

Ηταν, πράγματι, αδιανόητο τότε ο ΟΗΕ να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά μέσα ή να εγγυηθεί ή έστω να δεχτεί την ανάμειξη στα εσωτερικά ανεξάρτητων κρατών. Εδώ και πενήντα χρόνια και ιδιαίτερα κατά τα 40 πρώτα χρόνια της ύπαρξής του, ο ΟΗΕ συνέβαλλε τα μέγιστα ως χώρος συνάντησης και διαλόγου μεταξύ των κρατών, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που ανέκυψαν στον κόσμο, στην εκτόνωση των κρίσεων και στην αναζήτηση βιώσιμων λύσεων σε όφελος των λαών και της ειρήνης.

Δεν ισχυριζόμαστε ωστόσο ότι ο ΟΗΕ κατάφερνε πάντα να ανταποκριθεί στην αποστολή του με την επιθυμητή αποτελεσματικότητα. Η περίπτωση της Κύπρου εξάλλου είναι αρκετά κραυγαλέα. Αυτή η κατάσταση έχει επίσης, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, και τους συγκεκριμένους υπευθύνους της: είναι αυτοί που συστηματικά καταψήφισαν τις σωστές αποφάσεις του ΟΗΕ και εμπόδισαν την εφαρμογή τους ενθαρρύνοντας τον επιτιθέμενο, αν δεν ήταν αυτοί οι ίδιοι επιτιθέμενοι.

Είναι ακριβώς αυτές οι δυνάμεις που, σήμερα, μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και του Κινήματος των Αδεσμεύτων, μέσα στη νέα διεθνή συγκυρία, επιδιώκων την τροποποίηση του Καταστατικού του ΟΗΕ ώστε να τον θέσουν στην εξυπηρέτηση της πολιτικής τους, της προώθησης της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης. Γι'αυτό κυρίως προτείνεται η κατάργηση του δικαιώματος του "βέτο" στα πλαίσια του Συμβουλίου Ασφαλείας που υπήρξε κατάκτηση των λαών, όπως επίσης σταδιακή κατάκτηση των λαών ήταν και η σύνθεση του ίδιου του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Στο πνεύμα αυτό, γίνεται λόγος και στην εισήγηση για διεύρυνση του Συμβουλίου Ασφαλείας κυρίως με τη συμμετοχή της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, για ριζική αλλαγή του υπάρχοντος ακόμη συσχετισμού δυνάμεων σ' αυτό το Οργανο. Στην πραγματικότητα, θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα Ηνωμένα Εθνη για τη νομιμοποίηση των ιμπεριαλιστικών - επεκτατικών βλέψεων και δραστηριοτήτων τους. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας από την άποψη αυτή είναι εύγλωττη: ο ΟΗΕ κλήθηκε συχνά να επικυρώσει την πολιτική ή και στρατιωτική επέμβαση εκ των υστέρων. Και επειδή δεν τολμούν να αναγνωρίσουν ανοιχτά αυτές τις προθέσεις, για να δικαιολογήσουν την επιδίωξη αυτού του στόχου τους, επικαλούνται την ανάγκη για περισσότερη "διαφάνεια", "δημοκρατία", "αποτελεσματικότητα" και πολλά άλλα.

Φοβούμαι επίσης ότι και η κοινοβουλευτική συμμετοχή στον ΟΗΕ, που προτείνεται από την εισήγηση, αποτελεί απλώς σκόνη στα μάτια των λαών.

Η πρόταση για τη δημιουργία ενός "Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου απόλυτα ανεξάρτητου", όπως αναφέρεται στην εισήγηση, κινείται επίσης στην ίδια κατεύθυνση: ανεξάρτητου από τους λαούς αλλά όχι από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ενα τέτοιο δικαστήριο θα είναι ένα συμπληρωματικό μέσο στραγγαλισμού και κατατρομοκράτησης εκείνων των κρατών και των λαών που θα αντισταθούν στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη. Είναι βέβαιο ότι ένα τέτοιο δικαστήριο δε θα στραφεί ποτέ εναντίον δυνάμεων τέτοιων όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ή άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, για εγκλήματα που διαπράττουν τόσο στο ίδιο το έδαφός τους όσο και γενικότερα στον κόσμο. Η νέα ιμπεριαλιστική τάξη δε θα τεθεί ποτέ στο εδώλιο του κατηγορουμένου αυτού του Διεθνούς Δικαστηρίου. Αντίθετα, φοβάμαι πολύ ότι στο εδώλιο αυτό θα βρίσκεται μόνιμα η αντίσταση των λαών.

Η εισήγηση που συζητάμε κινείται, δυστυχώς, ανεξάρτητα από τις πραγματικές προθέσεις και τη θέληση των ίδιων των εισηγητών προσωπικά, στις παραπάνω κατευθύνσεις. Γι' αυτό δεν μπορώ να το ψηφίσω.

Κατά τη γνώμη μας αυτό που πρέπει να ενισχυθεί είναι το κύρος του ΟΗΕ, να διαφυλαχτεί η ανεξαρτησία του, να διατηρηθεί πιστός στις ιδρυτικές του αρχές, που αντίθετα από ό,τι ισχυρίζονται μερικοί, δεν είναι ούτε αναχρονιστικές ούτε ξεπερασμένες. Επιβάλλεται να διατηρηθεί ως ένας Οργανισμός όπου τα έθνη είναι ίσα, πραγματικά ενωμένα, σε συνθήκες φιλίας, ειρηνικής συνύπαρξης, αδελφοσύνης. Ενας Οργανισμός που θα εγγυάται την κυριαρχία τους, που δε θα καταπιέζει ούτε θα υποτάσσει τους λαούς στη θέληση των ιμπεριαλιστών.

Αύριο, Κυριακή 3 Μάη, στις 10.00 π.μ. στην εκκλησία της Αγίας Αναστασίας

Περισσού (κοντά στον Ηλεκτρικό Σταθμό), θα γίνει το 40ήμερο μνημόσυνο του παλαίμαχου αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, του ΔΣΕ και μέλους του ΚΚΕ

ΚΩΣΤΑ ΤΣΑΝΑΚΑ

(Αραχθου)

Στη μνήμη του προσφέρουμε 50.000 δρχ. για τα 80χρονα του ΚΚΕ και 50.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη".

Η σύζυγός του Ευανθία Τσανάκα

Τα παιδιά Βούλα και Χάρης

Τα εγγόνια

Αύριο:

Η εκτίμηση των ψηφοφόρων για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης