ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 1 Νοέμβρη 2025 - Κυριακή 2 Νοέμβρη 2025
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΕΑ ΠΡΕΣΒΕΙΡΑ ΤΩΝ ΗΠΑ
Με βαριά και επικίνδυνη ατζέντα πιάνει δουλειά στην Αθήνα

Καταφτάνει το Σάββατο 1/11 με τις «βαλίτσες» γεμάτες από αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην Ενέργεια, στους εξοπλισμούς, στις υποδομές

Μητσοτάκης και Γκιλφόιλ στη Νέα Υόρκη, όπου συναντήθηκαν με αφορμή τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Eurokinissi

Μητσοτάκης και Γκιλφόιλ στη Νέα Υόρκη, όπου συναντήθηκαν με αφορμή τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ
Μπορεί η πλειοψηφία των ΜΜΕ να ασχολούνται με τη life style πλευρά της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ και τα «γκαλά» που προγραμματίζει μόλις φτάσει στην Ελλάδα, με πολιτικούς, επιχειρηματίες και άλλους παράγοντες να περιμένουν στην ουρά για μια πρόσκληση, η πραγματικότητα όμως είναι πολύ επικίνδυνη για τον λαό και δεν χωράει κανέναν εφησυχασμό.

Η Κίμπερλι Γκιλφόιλ δεν έρχεται στην Ελλάδα ...για να γυρνάει στα μπουζουξίδικα, ούτε για δημόσιες σχέσεις. Οπως ακριβώς ο προκάτοχός της δεν σπατάλησε τη θητεία του μόνο σε εκδρομές στα πάτρια εδάφη και σε ...βούτες στην ελληνική γαστρονομία.

Σε εποχές καταιγιστικής κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ο ρόλος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην (ΝΑΤΟική σύμμαχο) Ελλάδα είναι κομβικός για την παραπέρα εμπλοκή της χώρας σε σχέδια και ανταγωνισμούς που τη βάζουν στη δίνη νέων μεγάλων κινδύνων.

Αυτή ακριβώς είναι η αποστολή της νέας πρέσβειρας, πατώντας πάνω στα «επιτεύγματα» του «Στρατηγικού Διαλόγου» Ελλάδας - ΗΠΑ, που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ και απογειώθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση.

Η Ενέργεια ψηλά στην ατζέντα

Ενεργειακά, εξοπλισμοί και υποδομές είναι η «τριπλέτα» των θεμάτων που κυριαρχούν στην ατζέντα της αμερικανικής διπλωματίας στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και, βέβαια, στην Ελλάδα.

Η Γκιλφόιλ έχει χαρακτηρίσει τη χώρα μας «κλειδί» για τα αμερικανικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς από την Ανατ. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ανατ. Ευρώπη και την Ουκρανία, και σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση έρχεται να αναλάβει δράση χωρίς καμία καθυστέρηση.

Καθόλου τυχαία, η παρθενική της εμφάνιση ως πρέσβειρας θα είναι στο συνέδριο της Σύμπραξης για τη Διατλαντική Ενεργειακή Συνεργασία (P-TEC), που διοργανώνει στην Αθήνα (6 - 7 Νοέμβρη) το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση.

Σε αυτό θα συμμετέχουν ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας Κρις Ράιτ και ο υπουργός Εσωτερικών Νταγκ Μπέργκαμ, ο οποίος είχε βρεθεί πρόσφατα στην Αθήνα για να διερευνήσει τις δυνατότητες αύξησης των ποσοτήτων αμερικανικού LNG που προωθείται μέσω της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή αγορά.

Οι κινήσεις αυτές έχουν μεγάλο στρατηγικό βάθος, καθώς σύμφωνα με δημοσιεύματα, στην αμερικανική κυβέρνηση και στα επιτελεία κερδίζει έδαφος το σενάριο να «μονοπωλήσει» το αμερικανικό αέριο την ευρωπαϊκή αγορά, και όχι να υπάρξει κάποιου είδους διαμοιρασμός με τη Ρωσία.

Αυτή η εκδοχή «κουμπώνει» με τις φιλοδοξίες της ελληνικής αστικής τάξης να αναδειχθεί η χώρα σε κόμβο του αμερικανικού LNG, προσδοκώντας νέα κέρδη από τη μεταφορά και τη διανομή του.

Καταλύτης διευθετήσεων σε Ελληνοτουρκικά - Κυπριακό

Η χώρα μας μπλέκεται έτσι ακόμα περισσότερο στα ευρωατλαντικά ενεργειακά σχέδια, που είναι καθοριστικός παράγοντας όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και καταλύτης στην πορεία γενίκευσης του πολέμου.

Τα σχέδια αυτά γίνονται ταυτόχρονα καταλύτης για διευθετήσεις ΝΑΤΟικής κοπής που «τρέχουν» ήδη στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, με τα παζάρια να κλιμακώνονται όσο πλησιάζει η άφιξη της νέας πρέσβειρας.

Στο μεν Κυπριακό η ραγδαία ΝΑΤΟποίηση του νησιού φαίνεται πως θα αποτελέσει την ομπρέλα της οριστικής διχοτόμησης, ενώ στα Ελληνοτουρκικά επιβεβαιώνεται ότι οι πρωτοβουλίες που σχεδιάζει η ελληνική κυβέρνηση, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων, «κουμπώνουν» απόλυτα με τον «οδικό χάρτη» των ΗΠΑ για την περιοχή, που περιλαμβάνει επικίνδυνους για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα συμβιβασμούς, μέχρι και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής.

Στην ατζέντα της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής είναι η επιτάχυνση έργων όπως ο «Κάθετος Διάδρομος» (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία) για τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), με διακηρυγμένο στόχο την πιο γρήγορη ενεργειακή «απεξάρτηση» από τη Ρωσία.

Εξ ου και οι λεπτομερείς αναφορές που έκανε η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ (κατά την ακρόασή της στην αμερικανική Γερουσία) στον τερματικό σταθμό LNG στη Ρεβυθούσα και στην πλωτή μονάδα FSRU στην Αλεξανδρούπολη, που διευκολύνουν τις εξαγωγές του αμερικανικού φυσικού αερίου: Δήλωσε ότι θα επιχειρήσει να πουληθεί περισσότερο αμερικανικό LNG στην Ανατολική Ευρώπη μέσω της χώρας μας, καθιστώντας την «κόμβο φυσικού αερίου», σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ θέλουν να αυξήσουν τις εξαγωγές στην ΕΕ.

Η σύγκρουση για τις κρίσιμες λιμενικές (και όχι μόνο) υποδομές

Μιλώντας στη Γερουσία και παρουσιάζοντας τη «σκαλέτα» της αποστολής της στην Ελλάδα, η Γκιλφόιλ έθεσε επίσης ως «προτεραιότητα» την «επιτάχυνση του εκσυγχρονισμού της ελληνικής άμυνας», λόγω του ρόλου που παίζουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Απέδωσε μάλιστα τα εύσημα στη «δέσμευση» της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κομμάτων του ευρωατλαντισμού για πολεμικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ. Από αυτά τα κονδύλια, που πληρώνει με αιματηρές θυσίες ο λαός, η αμερικανική πολεμική βιομηχανία έτσι κι αλλιώς απομυζεί τη μερίδα του λέοντος...

Σε ό,τι αφορά τις υποδομές στρατηγικού χαρακτήρα, στο στόχαστρο των Αμερικανών μπαίνουν ακόμα πιο αποφασιστικά τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να περιοριστεί ή και να εξαλειφθεί εντελώς η επιρροή ανταγωνιστικών (κινεζικών και ρωσικών αντίστοιχα) συμφερόντων σε αυτά.

Θυμίζουμε ότι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία στα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα αν καταληχθεί ως βασικό σημείο εισόδου στην Ευρώπη τού υπό σχεδίαση εμπορικού διαδρόμου Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης (India - Middle East - Europe Corridor, IMEC). Αντίστοιχα, για το λιμάνι του Πειραιά, που το διαχειρίζεται η κινεζική COSCO, οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει πολλές φορές τη δυσαρέσκειά τους και έχουν θέσει το ζήτημα στις ελληνικές κυβερνήσεις μέσα από διάφορα κανάλια.

Γι' αυτό άλλωστε κατά την ακρόασή της στη Γερουσία η Γκιλφόιλ έσπευσε να χαιρετίσει την απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να συγκροτήσει «εθνικό μηχανισμό για τον έλεγχο των άμεσων ξένων επενδύσεων για λόγους ασφάλειας και δημόσιας τάξης», παρομοιάζοντάς τον με τον αντίστοιχο αμερικανικό CFIUS.

Φυσικά, μαζί με τα λιμάνια μπαίνουν στην ατζέντα των ΗΠΑ κι άλλες κρίσιμες υποδομές, όπως το δίκτυο των ελληνικών Ναυπηγείων (Σύρος, Ελευσίνα, αλλά και Σκαραμαγκάς), όπου τα αμερικανικά συμφέροντα είναι κυρίαρχα και εντάσσονται στα σχέδια ανάκαμψης της ναυπηγικής (στρατιωτικής και πολιτικής) βιομηχανίας απέναντι στην κινεζική.


Πατριδογνωμόνιο
Φουτουριστικός μιλιταρισμός

Η πιο αγαθή προσέγγιση του σκουπόξυλου είναι στο παραμύθι που το καβαλάει η μάγισσα και πετάει. Κι όμως, η βαθύτερη κοινωνική φθορά και αποσύνθεση, αποτέλεσμα μακρόχρονης κυριαρχίας της αστικής τάξης, εν καιρώ τυπικά ειρήνης, κατάφερε να βρωμίσει αυτή καθαυτή την έννοια της καθαριότητας στον δημόσιο χώρο. Σαν κακιά μάγισσα, η κυρίαρχη καταναλωτική ιδεολογία θεωρεί το κράτημα του σάρωθρου ως την έσχατη υποτίμηση. Είναι μια πλευρά της προπαγάνδας όσα κουβεντιάστηκαν για τον Αγνωστο Στρατιώτη και την Πλατεία Συντάγματος, καθόλου ορατή με γυμνό μάτι. Από δεξιά κι αριστερά στόματα εκτοξεύθηκε ως λογικοφανές ένα ακατανόητο μείζον ζητούμενο, ποιος θα επιβαρυνθεί, δήμος, υπουργείο κ.λπ., την αγγαρεία του καθαρισμού, ώσπου εμφανίστηκαν και οι ατομικές επικοινωνιακές σκούπες με φαράσια. Αν εμβαθύνει κανείς στο υπόστρωμα αυτού του τεχνητού ζητήματος, θα δει πως μια αόρατη, ανώτερη φυλή απροσδιόριστων αξιωματούχων αντιμετωπίζει πλήθη και διαδηλωτές ως ρυπαντές και επιδαψιλεύει στον εαυτό της την αξίωση κάποιοι άλλοι, οφθαλμοφανώς κατώτεροι, να καθαρίζουν το χώμα που πατάει.

Για να το κάμω πιο λιανά, φαντάζομαι διαγκωνισμό φαντάρων υπηρετούντων ας πούμε στο ανακαινισμένο πεντάγωνο, για το ποιος θα καθαρίζει καμπινέδες και ποιος τις εντυπωσιακές γυάλινες επιτύμβιες στήλες. Στο ένα μέσα με τα σκατά η αγγαρεία, στο άλλο έξω με αντίπαλο τη σκόνη, τα ζαλισμένα έντομα, και τη γλίτσα από το καυσαέριο. Τελικά όσο πιο βρώμικη είναι μια κοινωνία, τόσο πιο πολύ μιλάει για καθαριότητα και διαφάνεια και ψάχνει να βρει αποσμητικά για την μπόχα. Οποιος θυμάται τις καθαρίστριες στους δρόμους για το δίκιο τους, κι έχει ακούσει για τα δουλεμπορικά γραφεία κι έχει καταλάβει τι ψηφίστηκε με το 13ωρο, ξέρει ότι ο τόπος πήγε ένα... βήμα μπροστά, σαν να πέρασε από το βρώμικο ψωμί στο βρώμικο παντεσπάνι. Η επίσημη πολιτική σκηνή καταφέρνει σχεδόν σε καθημερινή βάση να κατασκευάζει μια ατζέντα, τόσο μακριά, τόσο πέρα από τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων, των εργαζομένων, των παιδιών, των ανήμπορων, ώστε σιγά σιγά ο λαός να περιθωριοποιεί τον ίδιο του τον εαυτό και να αισθάνεται ανεπίκαιρος αν δεν την συζητάει.

Ποιος θα μιλήσει για τα κενά στα σχολεία, όταν μπορεί να κουβεντιάσει τον δάσκαλο που πήγε μόνο με πουκάμισο σε εθνικής γιορτής λειτουργία. Ποιος θα τολμήσει να μιλήσει για τα ασυνόδευτα προσφυγικά παιδιά, πρώτη καύσιμη ύλη εκμετάλλευσης από τους ανθρωπέμπορους, όταν ψάχνει τα δικά του εξορισμένα σε συμμορίες μπούλινγκ - αντιμπούλινγκ, μετά από συστηματική κακοποίηση κάθε έννοιας συλλογικότητας. Κι έτσι βλέπεις σχόλια για το ότι ο Αλέξης, εκτός από τις λέξεις παίζει και με τους αριθμούς, και τσίμπησε σαρανταέναν ακαδημαϊκούς για να κοντράρει το ποσοστό της αυτοδυναμίας του Μητσοτάκη στις εκλογές. Διαβολικά καλό, δεν λέω, αλλά άντε ν' ανοίξεις αυτιά και μάτια για μια συζήτηση απλά πολιτική βρε αδερφέ, χωρίς φανφάρες. Με τούτα και μ' εκείνα μια δυο ολόκληρες γενιές που κλαίγονταν για τα κινέζικα προϊόντα και την ποιότητά τους, πανηγυρίζουν που τα κινέζικα αυτοκίνητα φτάσανε ως εδώ, και σε καλύτερη τιμή, και δι' αυτών εκδικούνται τις μερσέντες και τις πόρσε και τα τζίπια.

Ο Υμνος εις την Ελευθερία, του Διονύση του Σολωμού, μεταφράζεται στην καθημερινότητα σε Υμνο στη Χορηγία, του άλλου του σολομού, του Ατλαντικού, που συστήνεται σε κάθε δίαιτα, εγχώριας και μη ινφλουενσεριάδας. Θα μου πείτε ο Προμηθέας είναι μικρομεσαίος σε μορφή αγάλματος, χωρίς καμία απολύτως διευκρίνιση για το ποιος του τρώει σήμερα το συκώτι. Κι όποιος ασχοληθεί με τα όρνια που ρουφάνε τους κόπους των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, είναι κουτορνίθι. Αυτή τη στιγμή, σε οποιαδήποτε κουβέντα με νέους και νέες, που έχουν καινοτόμες ιδέες σε οποιονδήποτε τομέα, ο στόχος είναι ένας και σαφής. Να στηθεί η δουλειά, η επιχειρησούλα και να ρθει ένας μεγάλος να την αγοράσει και να την καταπιεί.

Η πραγματική βρωμιά, που βγαίνει πολύ δύσκολα πια, είναι τα κολλημένα παντού από τα κορμιά και τα μαξιλάρια μας, ως τα σπίτια και τα πεζοδρόμιά μας, από τα βουνά ως τις παραλίες μας κι από τα σχολεία ως τα νοσοκομεία και τα νεκροταφεία, Πωλητήρια. Ολα πωλούνται, όλα εκχωρούνται, κι όλο αυτό σε δηλητηριώδες περιτύλιγμα αξιοποίησης. Η λογική μπορεί να διαστρεβλωθεί πλέον σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται εθνική συμφέρουσα επιλογή να προσληφθούν καραβιές αλλοδαπών για να καθαρίζουν τις καλλιόπες των ιδιωτικών μας στρατοπέδων. Ξαναζούμε κοντολογίς τη θριαμβευτική διαστρέβλωση της καθαρότητας της άρχουσας τάξης. Που με πάθος χιλιάδες χρόνια τώρα, υμνεί τους 300 του Λεωνίδα, και θάβει 700 Θεσπιείς και 400 Θηβαίους που πέσανε στις Θερμοπύλες, χωρίς όχι να τους διδάξει, ούτε να τους μάθει καλά καλά η μάνα τους.

Οταν η καθαριότητα μπλέκει με τα στρατά, κι η χορηγία με την πατρίδα, τότε έχει μπει μπροστά η προπαγανδιστική μηχανή του φουτουριστικού μιλιταρισμού, ώστε στον πόλεμο που προϋπολογίζουν κι ετοιμάζουν, μάζες ολόκληρες να μπερδεύουν τον όλεθρο με την πίστα διαδικτυακού παιγνιώδους στοιχηματισμού επί της ζωής των άλλων.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ