Καταφτάνει το Σάββατο 1/11 με τις «βαλίτσες» γεμάτες από αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην Ενέργεια, στους εξοπλισμούς, στις υποδομές
Eurokinissi |
Μητσοτάκης και Γκιλφόιλ στη Νέα Υόρκη, όπου συναντήθηκαν με αφορμή τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ |
Η Κίμπερλι Γκιλφόιλ δεν έρχεται στην Ελλάδα ...για να γυρνάει στα μπουζουξίδικα, ούτε για δημόσιες σχέσεις. Οπως ακριβώς ο προκάτοχός της δεν σπατάλησε τη θητεία του μόνο σε εκδρομές στα πάτρια εδάφη και σε ...βούτες στην ελληνική γαστρονομία.
Σε εποχές καταιγιστικής κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ο ρόλος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην (ΝΑΤΟική σύμμαχο) Ελλάδα είναι κομβικός για την παραπέρα εμπλοκή της χώρας σε σχέδια και ανταγωνισμούς που τη βάζουν στη δίνη νέων μεγάλων κινδύνων.
Αυτή ακριβώς είναι η αποστολή της νέας πρέσβειρας, πατώντας πάνω στα «επιτεύγματα» του «Στρατηγικού Διαλόγου» Ελλάδας - ΗΠΑ, που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ και απογειώθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση.
Ενεργειακά, εξοπλισμοί και υποδομές είναι η «τριπλέτα» των θεμάτων που κυριαρχούν στην ατζέντα της αμερικανικής διπλωματίας στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και, βέβαια, στην Ελλάδα.
Η Γκιλφόιλ έχει χαρακτηρίσει τη χώρα μας «κλειδί» για τα αμερικανικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς από την Ανατ. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ανατ. Ευρώπη και την Ουκρανία, και σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση έρχεται να αναλάβει δράση χωρίς καμία καθυστέρηση.
Καθόλου τυχαία, η παρθενική της εμφάνιση ως πρέσβειρας θα είναι στο συνέδριο της Σύμπραξης για τη Διατλαντική Ενεργειακή Συνεργασία (P-TEC), που διοργανώνει στην Αθήνα (6 - 7 Νοέμβρη) το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση.
Σε αυτό θα συμμετέχουν ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας Κρις Ράιτ και ο υπουργός Εσωτερικών Νταγκ Μπέργκαμ, ο οποίος είχε βρεθεί πρόσφατα στην Αθήνα για να διερευνήσει τις δυνατότητες αύξησης των ποσοτήτων αμερικανικού LNG που προωθείται μέσω της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή αγορά.
Οι κινήσεις αυτές έχουν μεγάλο στρατηγικό βάθος, καθώς σύμφωνα με δημοσιεύματα, στην αμερικανική κυβέρνηση και στα επιτελεία κερδίζει έδαφος το σενάριο να «μονοπωλήσει» το αμερικανικό αέριο την ευρωπαϊκή αγορά, και όχι να υπάρξει κάποιου είδους διαμοιρασμός με τη Ρωσία.
Αυτή η εκδοχή «κουμπώνει» με τις φιλοδοξίες της ελληνικής αστικής τάξης να αναδειχθεί η χώρα σε κόμβο του αμερικανικού LNG, προσδοκώντας νέα κέρδη από τη μεταφορά και τη διανομή του.
Η χώρα μας μπλέκεται έτσι ακόμα περισσότερο στα ευρωατλαντικά ενεργειακά σχέδια, που είναι καθοριστικός παράγοντας όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και καταλύτης στην πορεία γενίκευσης του πολέμου.
Τα σχέδια αυτά γίνονται ταυτόχρονα καταλύτης για διευθετήσεις ΝΑΤΟικής κοπής που «τρέχουν» ήδη στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, με τα παζάρια να κλιμακώνονται όσο πλησιάζει η άφιξη της νέας πρέσβειρας.
Στο μεν Κυπριακό η ραγδαία ΝΑΤΟποίηση του νησιού φαίνεται πως θα αποτελέσει την ομπρέλα της οριστικής διχοτόμησης, ενώ στα Ελληνοτουρκικά επιβεβαιώνεται ότι οι πρωτοβουλίες που σχεδιάζει η ελληνική κυβέρνηση, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων, «κουμπώνουν» απόλυτα με τον «οδικό χάρτη» των ΗΠΑ για την περιοχή, που περιλαμβάνει επικίνδυνους για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα συμβιβασμούς, μέχρι και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής.
Στην ατζέντα της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής είναι η επιτάχυνση έργων όπως ο «Κάθετος Διάδρομος» (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία) για τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), με διακηρυγμένο στόχο την πιο γρήγορη ενεργειακή «απεξάρτηση» από τη Ρωσία.
Εξ ου και οι λεπτομερείς αναφορές που έκανε η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ (κατά την ακρόασή της στην αμερικανική Γερουσία) στον τερματικό σταθμό LNG στη Ρεβυθούσα και στην πλωτή μονάδα FSRU στην Αλεξανδρούπολη, που διευκολύνουν τις εξαγωγές του αμερικανικού φυσικού αερίου: Δήλωσε ότι θα επιχειρήσει να πουληθεί περισσότερο αμερικανικό LNG στην Ανατολική Ευρώπη μέσω της χώρας μας, καθιστώντας την «κόμβο φυσικού αερίου», σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ θέλουν να αυξήσουν τις εξαγωγές στην ΕΕ.
Μιλώντας στη Γερουσία και παρουσιάζοντας τη «σκαλέτα» της αποστολής της στην Ελλάδα, η Γκιλφόιλ έθεσε επίσης ως «προτεραιότητα» την «επιτάχυνση του εκσυγχρονισμού της ελληνικής άμυνας», λόγω του ρόλου που παίζουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Απέδωσε μάλιστα τα εύσημα στη «δέσμευση» της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κομμάτων του ευρωατλαντισμού για πολεμικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ. Από αυτά τα κονδύλια, που πληρώνει με αιματηρές θυσίες ο λαός, η αμερικανική πολεμική βιομηχανία έτσι κι αλλιώς απομυζεί τη μερίδα του λέοντος...
Σε ό,τι αφορά τις υποδομές στρατηγικού χαρακτήρα, στο στόχαστρο των Αμερικανών μπαίνουν ακόμα πιο αποφασιστικά τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να περιοριστεί ή και να εξαλειφθεί εντελώς η επιρροή ανταγωνιστικών (κινεζικών και ρωσικών αντίστοιχα) συμφερόντων σε αυτά.
Θυμίζουμε ότι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία στα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα αν καταληχθεί ως βασικό σημείο εισόδου στην Ευρώπη τού υπό σχεδίαση εμπορικού διαδρόμου Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης (India - Middle East - Europe Corridor, IMEC). Αντίστοιχα, για το λιμάνι του Πειραιά, που το διαχειρίζεται η κινεζική COSCO, οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει πολλές φορές τη δυσαρέσκειά τους και έχουν θέσει το ζήτημα στις ελληνικές κυβερνήσεις μέσα από διάφορα κανάλια.
Γι' αυτό άλλωστε κατά την ακρόασή της στη Γερουσία η Γκιλφόιλ έσπευσε να χαιρετίσει την απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να συγκροτήσει «εθνικό μηχανισμό για τον έλεγχο των άμεσων ξένων επενδύσεων για λόγους ασφάλειας και δημόσιας τάξης», παρομοιάζοντάς τον με τον αντίστοιχο αμερικανικό CFIUS.
Φυσικά, μαζί με τα λιμάνια μπαίνουν στην ατζέντα των ΗΠΑ κι άλλες κρίσιμες υποδομές, όπως το δίκτυο των ελληνικών Ναυπηγείων (Σύρος, Ελευσίνα, αλλά και Σκαραμαγκάς), όπου τα αμερικανικά συμφέροντα είναι κυρίαρχα και εντάσσονται στα σχέδια ανάκαμψης της ναυπηγικής (στρατιωτικής και πολιτικής) βιομηχανίας απέναντι στην κινεζική.
Για να το κάμω πιο λιανά, φαντάζομαι διαγκωνισμό φαντάρων υπηρετούντων ας πούμε στο ανακαινισμένο πεντάγωνο, για το ποιος θα καθαρίζει καμπινέδες και ποιος τις εντυπωσιακές γυάλινες επιτύμβιες στήλες. Στο ένα μέσα με τα σκατά η αγγαρεία, στο άλλο έξω με αντίπαλο τη σκόνη, τα ζαλισμένα έντομα, και τη γλίτσα από το καυσαέριο. Τελικά όσο πιο βρώμικη είναι μια κοινωνία, τόσο πιο πολύ μιλάει για καθαριότητα και διαφάνεια και ψάχνει να βρει αποσμητικά για την μπόχα. Οποιος θυμάται τις καθαρίστριες στους δρόμους για το δίκιο τους, κι έχει ακούσει για τα δουλεμπορικά γραφεία κι έχει καταλάβει τι ψηφίστηκε με το 13ωρο, ξέρει ότι ο τόπος πήγε ένα... βήμα μπροστά, σαν να πέρασε από το βρώμικο ψωμί στο βρώμικο παντεσπάνι. Η επίσημη πολιτική σκηνή καταφέρνει σχεδόν σε καθημερινή βάση να κατασκευάζει μια ατζέντα, τόσο μακριά, τόσο πέρα από τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων, των εργαζομένων, των παιδιών, των ανήμπορων, ώστε σιγά σιγά ο λαός να περιθωριοποιεί τον ίδιο του τον εαυτό και να αισθάνεται ανεπίκαιρος αν δεν την συζητάει.
Ο Υμνος εις την Ελευθερία, του Διονύση του Σολωμού, μεταφράζεται στην καθημερινότητα σε Υμνο στη Χορηγία, του άλλου του σολομού, του Ατλαντικού, που συστήνεται σε κάθε δίαιτα, εγχώριας και μη ινφλουενσεριάδας. Θα μου πείτε ο Προμηθέας είναι μικρομεσαίος σε μορφή αγάλματος, χωρίς καμία απολύτως διευκρίνιση για το ποιος του τρώει σήμερα το συκώτι. Κι όποιος ασχοληθεί με τα όρνια που ρουφάνε τους κόπους των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, είναι κουτορνίθι. Αυτή τη στιγμή, σε οποιαδήποτε κουβέντα με νέους και νέες, που έχουν καινοτόμες ιδέες σε οποιονδήποτε τομέα, ο στόχος είναι ένας και σαφής. Να στηθεί η δουλειά, η επιχειρησούλα και να ρθει ένας μεγάλος να την αγοράσει και να την καταπιεί.
Οταν η καθαριότητα μπλέκει με τα στρατά, κι η χορηγία με την πατρίδα, τότε έχει μπει μπροστά η προπαγανδιστική μηχανή του φουτουριστικού μιλιταρισμού, ώστε στον πόλεμο που προϋπολογίζουν κι ετοιμάζουν, μάζες ολόκληρες να μπερδεύουν τον όλεθρο με την πίστα διαδικτυακού παιγνιώδους στοιχηματισμού επί της ζωής των άλλων.