Στη λογική της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και της εκτέλεσης της κοινωνικής πολιτικής από τους δήμους και τους επιχειρηματίες, εντάσσεται το τελευταίο πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο Δήμος Αθήνας «Η μαμά μαθαίνει ελληνικά».

Πρόκειται για πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής σε αλλοδαπές μητέρες της Αθήνας, που στέλνουν τα παιδιά τους σε παιδικούς σταθμούς του δήμου. Ο δήμος - σε συνεργασία με την τράπεζα «Γουέστερν Γιούνιον» - «πατά» πάνω σε μια πραγματική ανάγκη των μεταναστών και υλοποιεί μια υπηρεσία που θα έπρεπε να έχει τη συνολική ευθύνη το κράτος. Επιπλέον, πάνω σε όλες αυτές τις μορφές δράσης που αναπτύσσονται, θα έρθει και ο «Καποδίστριας 2» με σκοπό την εμπορευματοποίηση και τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα τομέων όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία.

Τα μαθήματα θα γίνονται στους παιδικούς σταθμούς του δήμου και αναμένεται να τα παρακολουθήσουν, για το 2008, 200 οικογένειες. Κι αυτό όταν, με στοιχεία του ίδιου του δήμου, στην Αθήνα κατοικούν 140.626 μετανάστες και μόλις 1.713 παιδιά μεταναστών μπήκαν στους παιδικούς σταθμούς.

Τον επίσημο τραγικό απολογισμό της καταστροφής από τις περσινές πυρκαγιές έδωσε στη δημοσιότητα η Πυροσβεστική, σύμφωνα με τον οποίο περισσότερα από 2,6 εκατομμύρια στρέμματα κάηκαν σε όλη τη χώρα. Κατά τη διάρκεια όλου του 2007 ξέσπασαν συνολικά 12.016 πυρκαγιές, δηλαδή κατά μέσο όρο είχαμε 33 πυρκαγιές την ημέρα! Το 56,67% των πυρκαγιών έκαψε δασικές εκτάσεις και δάση, ενώ το 25,26% γεωργικές εκτάσεις.

Πάντως, από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Πυροσβεστικής, απουσιάζει η οργανική δύναμη κάθε υπηρεσίας, αν και αναφέρονται οι δυνάμεις που υπηρετούν σε κάθε νομό. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι τα οργανικά κενά ξεπερνούν πλέον ακόμη και τα 4.000 άτομα, την ίδια στιγμή που κανένα ουσιαστικό μέτρο πρόληψης δεν πάρθηκε, ενώ η κυβέρνηση παραμένει σταθερή στην πολιτική εμπορευματοποίησης των δασών, γεγονός που δεν επιτρέπει καμία αισιοδοξία και για τη φετινή χρονιά.

Σύμφωνα με τον απολογισμό, χειρότεροι μήνες, ήταν πέρσι οι καλοκαιρινοί, καθώς επίσης ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης αλλά και ο Γενάρης, στη διάρκεια του οποίου εκδηλώθηκαν 1.027 φωτιές. Αντίθετα, λιγότερες από 500 πυρκαγιές σημειώθηκαν μόνο τους μήνες Φλεβάρη, Νοέμβρη και Δεκέμβρη. Πιο δύσκολες μέρες αναδείχτηκαν οι Τετάρτες και τα Σαββατοκύριακα και ως πιο κρίσιμες ώρες αποδείχτηκαν οι μεταμεσημβρινές από τις 2 μ.μ. έως και τις 6 μ.μ. Τις μεγαλύτερες καταστροφές, υπέστησαν οι Νομοί Ηλείας, Εύβοιας, Λακωνίας, Αχαΐας και Αρκαδίας (με βάση τα καμένα στρέμματα).

«Καρφί» δεν καίγεται στις κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδιαίτερα όταν αυτά στέκονται εμπόδιο στα κέρδη και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Αυτό αποδεικνύει για ακόμα μια χρονιά η ετήσια Εκθεση 2008 της Διεθνούς Αμνηστίας για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο.

Οι ανισότητες, οι πολεμικές συρράξεις, η άγρια εκμετάλλευση, η φτώχεια, τα βασανιστήρια, τα κλειστά σύνορα σε ανθρώπους που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους και η καταπάτηση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κόσμου απ' άκρη σ' άκρη. Ερμητικά κλειστά εξακολουθούν να είναι τα σύνορα στην Ευρώπη, για ενήλικες και παιδιά. «Ορισμένοι κρατήθηκαν έκνομα, πολλοί απελάθηκαν πριν καν εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο, ενώ άλλοι στάλθηκαν σε χώρες όπου κινδύνευαν». Τέτοια είναι η κατάσταση και στην Ελλάδα, η οποία χρησιμοποιείται ως «συνοριοφύλακας» της ΕΕ. Επιπλέον, όπως σημειώνει η Εκθεση, πραγματοποιήθηκαν αναγκαστικές εξώσεις σε Ρομά.

Ενδεικτικά του χαρακτήρα της ανάπτυξης και ποιον ωφελεί αναφέρουμε μερικά από τα πολλά παραδείγματα: Στην Ινδία, η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη συνοδεύτηκε από περαιτέρω περιθωριοποίηση των 300 εκατ. ήδη φτωχών και ευάλωτων ανθρώπων. Αιτία; Τα κέρδη των πολυεθνικών, «καθώς η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων άφησε άστεγους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς ελπίδα επιστροφής στις εστίες τους ή αποζημιώσεις». Το ίδιο και στην Αφρική, όπου «σε πολλές χώρες έγιναν αναγκαστικές εξώσεις για να πραγματοποιηθούν έργα οικονομικής ανάπτυξης».

Κατά τα άλλα, η Διεθνής Αμνηστία καλεί τους ηγέτες της υφηλίου να δώσουν εξηγήσεις, να ζητήσουν συγνώμη και να δεσμευτούν ξανά, όπως άλλωστε έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν...