ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο τραπεζικός δανεισμός

Από την προηγούμενη δεκαετία, που πρωτοεμφανίστηκαν τα διαφόρων ειδών τραπεζικά δάνεια, ο δανεισμός των ελληνικών νοικοκυριών έχει φτάσει στο 50% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας. Πάνω από 100 δισ. ευρώ, δηλαδή, έχουν «πέσει» και τζιράρονται στην αγορά. Βολικό, θα πει κανείς, αφού τα ποσά αυτά, που έχουν εισπραχθεί από τις διάφορες επιχειρηματικές ομάδες, οι οποίες πωλούν εμπορεύματα και υπηρεσίες, αποτελούν την κινητήρια δύναμη για τη μεγάλη κερδοφορία τους, ενώ σε περίπτωση που δεν υπήρχαν, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά, για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Την ίδια ακριβώς περίοδο και κυρίως χάρη στην εξάπλωση του δανεισμού των νοικοκυριών, οι τράπεζες που λειτουργούν στη χώρα έχουν γνωρίσει μια περίοδο θεαματικής αύξησης των υπερκερδών τους. Μόνο πέρσι, το 2007, τα καθαρά τραπεζικά κέρδη έφτασαν τα 7 δισ. ευρώ!

Οι κατά καιρούς κυβερνώντες, πριν το ΠΑΣΟΚ και τώρα η ΝΔ, και μαζί τους οι ποικιλώνυμοι απολογητές του συστήματος, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ιστορία «τραπεζικός δανεισμός» είναι ένα πολύ καλό εργαλείο της καπιταλιστικής κοινωνίας, από τη χρήση του οποίου βγαίνουν όλοι κερδισμένοι. Πρώτα και κύρια, λένε, τα λαϊκά νοικοκυριά, που χάρη στην πρόσβαση που έχουν στα δάνεια μπορούν και καλύπτουν διάφορες ανάγκες τους. Μαζί και η «αγορά», η οποία παραμένει «ζεστή» χάρη στα δανειζόμενα χρήματα, και από κοντά και οι τράπεζες που διαθέτουν τα κεφάλαιά τους με τη μορφή δανείων.

Ολα αυτά, βεβαίως, αποτελούν ένα πολύ ωραίο παραμύθι, εμπαιγμού και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων. Είναι απόλυτα σίγουρο ότι οι τραπεζίτες και άλλες επιχειρηματικές ομάδες κερδίζουν -και μάλιστα με το παραπάνω - από τα δάνεια. Ομως, πάει πολύ και αποτελεί πρόκληση ο ισχυρισμός πως τάχα κερδίζουν και όσοι δανείζονται. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που αναγκάζονται να προσφύγουν στον τραπεζικό δανεισμό, αποτελούν θύματα της άγριας πολιτικής λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Είναι οικογένειες εργαζομένων που προσπαθούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες της καθημερινής διαβίωσής τους. Στην πραγματικότητα, είναι δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που μετατρέπονται σε ομήρους των τραπεζών, υποθηκεύοντας μεροκάματα και μισθούς χρόνων και χρόνων. Κι όλα αυτά επειδή η ασκούμενη πολιτική της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας» επιδιώκει και εξασφαλίζει την ευρωστία των επιχειρηματικών ομίλων και των εκπροσώπων του κεφαλαίου σε βάρος όλων εκείνων που καθημερινά μοχθούν και συμμετέχουν στην παραγωγή του πλούτου, τον οποίο καρπώνονται οι ολίγοι.

Υποστηρίζουν την άποψη ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αφού ο κόσμος, σου λέει, έχει ανάγκες μεγαλύτερες από το εισόδημά του, πάντα θα υπάρχουν οι τράπεζες και ο δανεισμός. Το ψεύδος είναι ολοφάνερο. Ας το σκεφτούμε. Σε μια κοινωνία που το κράτος, αξιοποιώντας τον ίδιο τον πλούτο που παράγεται, θα παραχωρούσε στους εργαζόμενους στέγη, κανείς δε θα είχε ανάγκη τα στεγαστικά δάνεια. Σε μια κοινωνία, που το κράτος θα εξασφάλιζε αξιοπρεπή εργασία σε όλους με αμοιβές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσής τους, θα κάλυπτε πραγματικά τις ανάγκες για τη μόρφωση και τις σπουδές των νέων, θα κάλυπτε την ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη των πολιτών, θα εξασφάλιζε δημόσιες και δωρεάν υποδομές για ανθρώπινες συνθήκες ζωής, το περιβόητο εργαλείο «τραπεζικά δάνεια» θα φάνταζε σαν ανάμνηση από την προϊστορία του ανθρώπου. Και μαζί με αυτά, ιστορία του παρελθόντος θα αποτελούσαν και οι ίδιες οι τράπεζες.

Υποτριπλασιάστηκε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά τα χαμηλά ποσοστά στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές, που έλαβε ο ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, άλλη μια απόδειξη για την αναντιστοιχία ανάμεσα στις δημοσκοπήσεις και την πραγματικότητα ήρθε από το συνδικαλιστικό κίνημα. Στις πρόσφατες αρχαιρεσίες στο ενιαίο Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, όπου οι εργαζόμενοι ενίσχυσαν και έδωσαν την αυτοδυναμία στις ταξικές δυνάμεις της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας», το ψηφοδέλτιο της «Αυτόνομης Παρέμβασης» υποτριπλασιάστηκε σε ψήφους (44 από 128, καμία έδρα στο ΔΣ, κανένας αντιπρόσωπος για Ομοσπονδία και Εργατικό Κέντρο Αθήνας). Εχουν περάσει μόλις λίγοι μήνες, απ' όταν οι εργαζόμενοι στον «Αστέρα Βουλιαγμένης» έδιναν μάχη με τη στήριξη των ταξικών δυνάμεων, ενάντια στις απολύσεις και στο πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου που έβαζε σε εφαρμογή η εργοδοσία. Εκείνοι συνδιαλέγονταν με την εργοδοσία για να βάλουν φρένο στις κινητοποιήσεις. Για να αποκαλυφθεί στη συνέχεια ότι πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΝ στον κλάδο και εργαζόμενος στον «Αστέρα» πήρε το «πακέτο» της εθελούσιας εξόδου από τον «Αστέρα» και εξαφανίστηκε από το ξενοδοχείο! Δηλωτικό της αδυναμίας της «Αυτόνομης Παρέμβασης» να συσπειρώσει ακόμα και τους οπαδούς της είναι ότι υποψήφιοι με το ψηφοδέλτιό της στις πρόσφατες αρχαιρεσίες δεν ήρθαν καν να ψηφίσουν.

Οι εργαζόμενοι του κλάδου γύρισαν κυριολεκτικά την πλάτη, σε αυτούς που όλα τα προηγούμενα χρόνια, και στο συγκεκριμένο συνδικάτο, έβαζαν πλάτη μαζί με τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ για να μην «κουνιέται φύλλο». Συνεργάζονταν άψογα, για να έχουν υποταγμένους τους εργαζόμενους και να περνούν τα πιο αντιδραστικά εργοδοτικά μέτρα. Οι εργαζόμενοι βγάζουν συμπεράσματα για το ποιος πραγματικά στέκεται αλληλέγγυος στα προβλήματά τους, για το ποιος οργανώνει την αντίσταση και τον αγώνα του ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής. Γι' αυτό και εμπιστεύτηκαν το σωματείο τους στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Εμπαίζουν τους καπνοπαραγωγούς

Συλλαλητήριο κοροϊδίας των καπνοπαραγωγών διοργανώνουν σήμερα οι καρεκλοκένταυροι των διοικήσεων της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ. Οι θιασώτες της νέας ΚΑΠ και των αντιαγροτικών κανονισμών της ΕΕ εντελώς καιροσκοπικά και υποκριτικά ζητούν να μην κοπεί το 50% της επιδότησης στον καπνό, από το 2010.

Εδώ και βδομάδες προπαγανδίζουν τη σημερινή συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, ημέρα όπου θα βρίσκεται και η επίτροπος Γεωργίας της ΕΕ. Ομως οι διοικούντες της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ είναι αυτοί που πανηγύριζαν όταν ψηφίστηκε η νέα ΚΑΠ τον Ιούνη του 2003 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με βάση αυτή ψηφίστηκε ό,τι ψηφίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ τον Απρίλη του 2004. Το πρόβλημα με τα καπνά δεν είναι μόνο διαχειριστικό και διαπραγματευτικό, όπως θέλουν να το εμφανίζουν. Ο Β' πυλώνας και η ενίσχυση των εξωγεωργικών δραστηριοτήτων που επιβάλλει είναι μια πραγματικότητα, που οι διοικήσεις της ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ στηρίζουν και προπαγανδίζουν. Μόνο για τον καπνό τους πήρε ο πόνος;... Να τα δούνε όλα αυτά οι καπνοπαραγωγοί και να τους απομονώσουν συντασσόμενοι με το συνεπές αγωνιστικό αγροτικό κίνημα όπως αυτό εκφράζεται μέσα από το αγωνιστικό πλαίσιο και την αγωνιστική δράση της ΠΑΣΥ.

Καμιά συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους

«Με την επίσκεψη αυτή αναγνωρίζονται οι ιδιαίτερες και σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο πλαίσιο της ισχυροποίησης της θέσεως της Ελλάδας στον ευρύτερο διεθνή χώρο, καθώς καλούνται να συμβάλλουν ουσιαστικά στη βελτίωση των συνθηκών ασφαλείας, στην ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν, την ανάπτυξη σύγχρονων δομών, την εξασφάλιση συνθηκών ειρήνης στην περιοχή και τη δημιουργία φιλικών σχέσεων με το λαό του Αφγανιστάν». Με αυτή τη θρασύτατη και προκλητική δήλωση ο Μ. Βαρβιτσιώτης, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, επιχειρεί να δικαιολογήσει την επίσκεψη δέκα βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ στην Καμπούλ. Στην αποστολή μετέχουν επίσης, ο αρχηγός ΓΕΣ Δημ. Βούλγαρης, ο διοικητής του Β' Σώματος Στρατού Σπ. Παπαδάκης καθώς και 60 Ελληνες στρατιωτικοί οι οποίοι θα αντικαταστήσουν ισάριθμους συναδέλφους τους που συμπλήρωσαν τον προβλεπόμενο χρόνο παραμονής τους στο Αφγανιστάν. Τα παραμύθια περί «ισχυροποίησης της χώρας» και ανασυγκρότησης του Αφγανιστάν, το μόνο που κάνουν είναι να συνεχίζουν στο ρόλο της «ύαινας» στη λεία συμμετέχοντας στους πολέμους. Καμία δουλειά δεν έχουν οι ένοπλες δυνάμεις στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και της ΕΕ. Και πρέπει, αυτό είναι το κοινό λαϊκό αίσθημα και αίτημα, να έρθουν πίσω οι Ελληνες στρατιωτικοί. Κανένας έξω από τα σύνορα!