Εντείνεται η διαδικασία προώθησης νέων επιθετικών σχεδίων ενάντια στην Κούβα, με κύριο στόχο την ανατροπή του σοσιαλισμού που οικοδομείται παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τα εμπόδια που θέτει ο ιμπεριαλισμός. Αυτά τα σχέδια εξελίσσονται τόσο στην ίδια τη χώρα, με την προσπάθεια παρέμβασης μέσω μικροομάδων που συντηρεί η αμερικάνικη κυβέρνηση, όσο και με πιέσεις σε διεθνές επίπεδο.

Το τελευταίο διάστημα ο Κάλεμπ Μακ Κάρι, ο διορισμένος από την κυβέρνηση των ΗΠΑ επικεφαλής της λεγόμενης «Επιτροπής Αρωγής για μια ελεύθερη Κούβα», περιοδεύει σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης αναζητώντας πιστούς συμμάχους αλλά και τρόπους άσκησης νέων πιέσεων σε περίπτωση που κάποια χώρα «καλοβλέπει» την άρση των κυρώσεων και των περιορισμών που είχαν επιβληθεί από την ΕΕ ενάντια στην Κούβα το 2003, μάλιστα επί ελληνικής Προεδρίας!

Ταυτόχρονα, προωθούν τη νέα ιμπεριαλιστική επιθετικότητα ενάντια στην Κούβα και ορισμένες «μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» σε χώρες όπως η Τσεχία, η Ολλανδία, η Λιθουανία κ.ά. όπου με πρόσχημα τις λεγόμενες «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και τα περί ...ανελευθερίας των Κουβανών, εξαπολύουν γενικευμένη επίθεση ενάντια στο Νησί της Επανάστασης, με μοναδικό στόχο την πραγμάτωση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου ανατροπής της κουβανικής εξουσίας και την προσάρτηση της Κούβας στις ΗΠΑ.

Σχεδόν 50 χρόνια ο κουβανικός λαός αντιστέκεται στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις και στους εκβιασμούς και σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες χτίζει τη σοσιαλιστική του κοινωνία με σημαντικές κατακτήσεις στους τομείς της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού, αθλητισμού κ.ά. Από την πρώτη στιγμή της νικηφόρας Επανάστασης, οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ επιχείρησαν με κάθε τρόπο (εισβολές, επιθέσεις, αντεπαναστατικές ενέργειες, βομβιστικές επιθέσεις, βιολογικός πόλεμος, αποκλεισμός κ.ά.) να γονατίσουν τον κουβανικό λαό και να τον προσαρτήσουν στις ΗΠΑ ως τσιφλίκι τους. Μακρύς είναι ο κατάλογος των προσπαθειών τους. Εμείς θα μείνουμε στις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων, με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης Μπους το 2004 που ουσιαστικά κήρυτταν τον πόλεμο ενάντια στην Κούβα, ή δημιουργούσαν το πρόσχημα για επέμβαση στην Κούβα, την κατοχή του εδάφους, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και του πληθυσμού.

Μέτρα για την «επιτάχυνση της εγκατάστασης ενός δημοκρατικού καθεστώτος» ώστε «οι Κουβανοί να απελευθερωθούν από την τυραννία», ήταν ο βαρύγδουπος τίτλος του σχεδίου. Τα μέτρα που εμπεριέχονται σε έκθεση 500 σελίδων, εκτός των άλλων προβλέπουν πόλεμο προπαγάνδας με αναμετάδοση ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σημάτων του Radio και TV Marti με στόχο την ώθηση των Κουβανών να εξεγερθούν κατά της... καταπίεσης και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απαγορεύσεις στην αποστολή εμβασμάτων Κουβανών προς οικογένειες και συγγενείς στην Κούβα, αύξηση της οικονομικής και πολιτικής υποστήριξης που παρέχουν οι ΗΠΑ σε οργανώσεις που διάκεινται εχθρικά προς τον Φιντέλ Κάστρο, αύξηση της διεθνούς καμπάνιας πίεσης, απομόνωσης και παραπληροφόρησης και τέλος τη λήψη μέτρων οικονομικής φύσης, που στόχο έχουν τις σοβαρές συνέπειες στην κουβανική οικονομία.

Στη συνέχεια έχουμε το σχέδιο της «Επιτροπής Αρωγής για μια ελεύθερη Κούβα» το καλοκαίρι του 2006 στο οποίο περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να επιβάλλουν τη διά της βίας μετατροπή της Κούβας σε μια ακόμη «ζώνη κατοχής». Εκεί προβλέπονται «ιδιωτικοποιήσεις» άνευ όρων όλων των κρατικών επιχειρήσεων που είναι λαϊκή περιουσία, με νέο σύστημα εκπαίδευσης, υγείας, συγκοινωνιών και προώθηση οικιστικού προγράμματος, κάτι που εδώ και καιρό η Κούβα έχει εξασφαλίσει δωρεάν για το λαό της. Το σχέδιο αυτό που έχει δοθεί στη δημοσιότητα, κάνει ανοιχτά λόγο και για «δολοφονίες στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος και του κράτους» και την ανάγκη «παροχής βοήθειας στα ορφανά που θα δημιουργηθούν». Τόση δημοκρατία, δηλαδή! Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτό είναι το σχέδιο που δίνεται στη δημοσιότητα. Γιατί έχει γίνει γνωστό ότι υπάρχει και ένα επιπρόσθετο παράρτημα μυστικό, που οι ΗΠΑ αφήνουν για... μετά, και φανταστείτε τι άλλα μέτρα προβλέπει.

Η κλιμάκωση της εχθρικής αυτής πολιτικής των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα «υλοποιείται» σήμερα με την υποκίνηση αντεπαναστατικών πράξεων και εκστρατειών των Μέσων Ενημέρωσης, όπως κατήγγειλε πρόσφατα το κουβανικό υπουργείο Εξωτερικών. Μόνο για το 2008, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει διαθέσει 45,7 εκατομμύρια δολάρια για να πληρώσει μισθοφορικές ομάδες να πραγματοποιήσουν προκλητικές ενέργειες. Το ποσό αυτό αποτελεί μέρος των 116 εκατομμυρίων δολαρίων που έχει προβλέψει και προϋπολογίσει η κυβέρνηση του Μπους για την ενίσχυση της «βιομηχανίας» εσωτερικής υπονόμευσης και αντεπανάστασης στην Κούβα.

Ενόσω οι ΗΠΑ συνεχίζουν να θέτουν σε εφαρμογή τα σχέδια ανατροπής και εξόντωσης της κουβανικής επανάστασης, είτε με ενέργειες που εκδηλώνονται στο εσωτερικό της χώρας, είτε σε διπλωματικό επίπεδο, η Ευρωπαϊκή Ενωση, «συγκεκαλυμμένα» και με πιο... ήπιους τόνους, ακολουθεί κατά γράμμα τις αμερικανικές εντολές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η λεγόμενη «κοινή θέση της ΕΕ για την Κούβα» του 1996, ένα κείμενο παρόμοιο με το έκτρωμα της κυβέρνησης Μπους για την επέμβαση στο Νησί της Επανάστασης, που παρεμποδίζει τις ομαλές και αμοιβαίες σχέσεις πλήρους σεβασμού με την Κούβα. Ακόμα η ωμή και προκλητική ανακοίνωση της ΕΕ τον Ιούνη του 2003 που με πρόσχημα την απελευθέρωση των νομίμως καταδικασμένων Κουβανών, αποδεδειγμένα πρακτόρων των ΗΠΑ (εμφανιζόμενων κάποιων ως «ανεξάρτητων δημοσιογράφων») προέβλεπε τη συνολική επανεξέταση των σχέσεων με την Κούβα και πρώτο γύρο διπλωματικών κυρώσεων. Η συγκεκριμένη ανακοίνωση, που πάρθηκε ομόφωνα απ' όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ κατά τη διάρκεια της ελληνικής Προεδρίας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στ' άλλα σημείωνε «τον περιορισμό των διμερών κυβερνητικών επισκέψεων υψηλού επιπέδου - περιορισμό της προβολής της συμμετοχής των κρατών - μελών σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, και κάλεσμα των Κουβανών αντιφρονούντων σε εορτασμούς εθνικών επετείων - προβάλλοντας σε επαναξιολόγηση της κοινής θέσης της ΕΕ».

Η παραπάνω στάση δείχνει την απόλυτη ευθυγράμμιση με τις αρχές που επιτάσσουν οι ΗΠΑ έναντι του Νησιού της Επανάστασης, είναι μέρος ενός ενορχηστρωμένου σχεδίου ανατροπής όπως αποκαλύφθηκε, που δε σταματά στις λεκτικές νουθεσίες και εκκλήσεις αλλά προχωρά και παραπέρα: στις διπλωματικές κυρώσεις ενάντια στην Κούβα.

Επομένως, η «περιοδεία» του Κάλεμπ Μακ Κάρι δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο γεγονός, ιδιαίτερα αυτό το διάστημα που στις αρχές του καλοκαιριού αναμένεται οι χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης να επανεξετάσουν τη θέση τους απέναντι στην Κούβα. Κάποιες πολιτικές ηγεσίες, μπορεί να επιδιώκουν στενότερες σχέσεις με την Κούβα για την εξυπηρέτηση και την εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων. Κάποιες άλλες, μπορεί να συνεχίσουν να αποδέχονται τη νομιμότητα του «Σχεδίου Μπους», εγείροντας σε κάθε ευκαιρία θέμα πολιτικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα.

Αυτό όμως που επιθυμεί η σοσιαλιστική Κούβα είναι να διαμορφώσουν οι χώρες - μέλη της ΕΕ, δική τους πολιτική απέναντί της με σεβασμό στους διεθνείς νόμους και στο δικαίωμα του κάθε λαού να επιλέγει ο ίδιος το σύστημα διακυβέρνησής του. Επιθυμεί διάλογο χωρίς όρους και επεμβάσεις στα εσωτερικά και συνεργασία σε ισότιμη βάση. Φυσικά η ΕΕ είναι ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός που δεν αλλάζει παρά μόνο ανατρέπεται με τη λαϊκή παρέμβαση σε κάθε χώρα - μέλος. Γι' αυτό και η καλύτερη στήριξη του ηρωικού αγώνα που δίνει η σοσιαλιστική Κούβα, είναι το δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ, της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου.