ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Επιχείρηση αθώωσης της εγκληματικής πολιτικής

Γρηγοριάδης Κώστας

Κανένα μέτωπο δεν είχε ούτε πρόκειται να ανοίξει η κυβέρνηση ενάντια στο ντόπινγκ, συνεχίζοντας επάξια την παράδοση των πράσινων προκατόχων της. Αντίθετα ανέχεται και υποθάλπει τη χρήση των αναβολικών στους αθλητικούς χώρους στο όνομα των μεταλλίων που ντοπάρουν με εθνική υπερηφάνεια την κοινή γνώμη και υποβοηθούν την επιβολή της πολιτικής της. Οταν σκάνε τα «κανόνια» του ντόπινγκ, το μόνο που τη νοιάζει είναι να αποσείσει από πάνω της τις αδιαμφισβήτητες και βαριές ευθύνες για την πολιτική της. Ορκίζεται ότι είναι υπέρ του «καθαρού αθλητισμού» και του «ευ αγωνίζεσθαι», εξαγγέλλει και τη σύσταση μιας επιτροπής που θα μελετήσει τα μέτρα που «πρέπει» να παρθούν για την αντιμετώπιση του ντόπινγκ. Εκτός από τα παραπάνω εξόχως προσβλητικά και προκλητικά, αυτή τη φορά η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της στα ΜΜΕ επιχείρησαν να περάσουν στην αντεπίθεση μετακυλίοντας τις ευθύνες σχεδόν αποκλειστικά ...στους γονείς των παιδιών που αθλούνται γιατί αυτοί τάχα τα εξωθούν στα αναβολικά, αλλά και στην ατομική ευθύνη των αθλητών. Φυσικά, σε τέτοιες υποθέσεις κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν είναι άμοιρος ευθυνών, αφού τα λογής λαθεμένα κίνητρα του κέρδους και των σχέσεων με τους χορηγούς είναι μόνιμος πειρασμός. Ομως και αυτά είναι συνάρτηση της εγκληματικής πολιτικής των κυβερνήσεων.

Προφάσεις...

Για συκοφαντίες και ψέματα σε βάρος της, από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, κάνει λόγο η «Αυτόνομη Παρέμβαση» σε σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Εποχή» στο προχτεσινό της φύλλο. Και ως συνήθως καταλογίζει στο ΠΑΜΕ «βαρύτατες ευθύνες για τη διασπαστική του τακτική και την επιλογή του να μην ανοίγει (σ.σ. το ΠΑΜΕ) κεντρικά μέτωπα με τη Νέα Δημοκρατία...». Επιπλέον, η ΑΠ επιχειρεί να απαντήσει στη δίκαιη κριτική του ΠΑΜΕ, με έωλα επιχειρήματα ότι δήθεν αυτή διαφωνεί με όλες τις κρίσιμες επιλογές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και με όλες τις συλλογικές συμβάσεις που υπεγράφησαν από το 1996, ενώ η συμμετοχή στο προεδρείο της ΓΣΕΕ δε συνιστά συνεργασία με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, κλπ.

Από την πρώτη κιόλας παράγραφο, αποκαλύπτεται ποιος είναι ο πραγματικός πόνος της παραχάραξης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι το ΠΑΜΕ δεν «ανοίγει μέτωπα» μόνο «με τη Νέα Δημοκρατία» όπως είναι ο μύχιος πόθος της ΑΠ, το ΠΑΜΕ ανοίγει μέτωπα και είναι σε διαρκή αγώνα ενάντια στην αντεργατική πολιτική και σε όλους τους φορείς της. Είτε αυτή που ασκούν και άσκησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είτε όταν πρόκειται για την πολιτική της ΕΕ, είτε του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ο εκλεκτικισμός και ο τακτικισμός - ανάλογα με το τι συμφέρει κάθε φορά - είναι ασθένειες της παράταξης του ΣΥΝ και όχι του ΠΑΜΕ και γι' αυτό οι εργάτες σε πολλαπλάσια ποσοστά στηρίζουν τη στρατηγική του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

... εν αμαρτίαις από την ΑΠ

Λέει η ΑΠ ότι δε συμφωνεί με τη Λισαβόνα, μόνο που η στρατηγική της Λισαβόνας είναι η πεμπτουσία της πολιτικής της ΕΕ στα εργασιακά, στην κοινωνική πολιτική και όχι μόνο. Πώς διαφωνεί, λοιπόν, η ΑΠ όταν ο ευρωμονόδρομος είναι το πολιτικό της ευαγγέλιο;

Οσο για τη συμμετοχή ή όχι στο προεδρείο της ΓΣΕΕ, η ΑΠ κάνει ότι δεν καταλαβαίνει... Είναι δικαίωμά της να συμμετέχει σε ό,τι προεδρεία θέλει, και σε όποια επιτροπάτα, όπως π.χ. στην ΟΚΕ, πρέπει όμως να απαντήσει στους εργαζόμενους γιατί πηγαίνει σε κοινά ψηφοδέλτια με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ σε κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις και μάλιστα σε αντι-ΠΑΜΕ «μέτωπο». Προφανώς, τέτοια «ενότητα» έχει υπόψη της η ΑΠ. Αλλά αυτή περί άλλα τυρβάζει... Τέλος, για το ποιος κάνει αγώνες και ποιος σέρνεται πίσω από την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, οι εργαζόμενοι το γνωρίζουν καλά. Εμείς απλώς τους λέμε ότι στις 16 Απρίλη, ταξικές Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα κατεβαίνουν σε νέα απεργία για τις κλαδικές συμβάσεις και το Ασφαλιστικό και εδώ φαίνεται πραγματικά ποιος «ανοίγει μέτωπα» και στη ΝΔ και στην εργοδοσία.

Το άλλοθι

«Για την ακρίβεια έχουμε κάνει αρκετά. Οχι όλα», είπε - και με ...μετριοφροσύνη - χτες ο υπουργός Ανάπτυξης, Χρ. Φώλιας, ερωτηθείς σχετικά. Σε τι αναφέρεται; Μα, στα περίφημα «41 μέτρα». Και, βεβαίως, δεν παρέλειψε να «κολλήσει» τη γνωστή δικαιολογία ότι «η ακρίβεια είναι κάτι που δεν κατανικάται από τη μια μέρα στην άλλη». Λες και η κυβέρνηση έχει χαράξει καμιά πολιτική αντιμετώπισης της ακρίβειας και οι εργαζόμενοι δεν έχουν παρά να κάνουν ...υπομονή να αποδώσει καρπούς! Το βρήκαν τώρα οι κυβερνώντες: Κάθε φορά που θα γίνεται λόγος για την ακρίβεια, θα «πετάνε» σαν πανάκεια τα «41 μέτρα», που μόνο με την αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας και της ακρίβειας δεν έχουν να κάνουν, αλλά σ' αυτά εξαντλεί η κυβέρνηση την «παρέμβασή» της στην αγορά.

Επικίνδυνη λογική

Αυτό που με βάση την εμπειρία και ο δικός μας λαός και άλλοι λαοί των Βαλκανίων καταλαβαίνουν, ότι δηλαδή το ΝΑΤΟ και γενικότερα οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή είναι πηγή δεινών, γίνεται προσπάθεια από διάφορους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους των ΜΜΕ να αναστραφεί. Ιδιαίτερα μετά τις θριαμβολογίες περί ...επιτυχίας της ελληνικής κυβέρνησης για το ζήτημα της μη ένταξης τώρα της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, το «επιχείρημα» που χρησιμοποιείται είναι ότι όντας στη συμμαχία του ΝΑΤΟ η Ελλάδα μπορεί να διαπραγματεύεται υπό καλύτερους όρους. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αντιστροφή της πραγματικότητας.

Οσο η ΝΑΤΟική «μπότα», οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, πατά τα Βαλκάνια, η κατάσταση για τους λαούς θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Αντίθετα, τα συμφέροντα του κεφαλαίου θα εξυπηρετούνται με τον καλύτερο τρόπο. Αλλωστε, γι' αυτά τα συμφέροντα των πολυεθνικών, για τον πολιτικό και γεωστρατηγικό έλεγχο και τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς της, οι ιμπεριαλιστές διαμέλισαν την ενιαία Γιουγκοσλαβία με συμμετοχή και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τότε, η οποία έδωσε τις βάσεις αλλά και τα εδάφη για τη διέλευση των ΝΑΤΟικών δολοφόνων, και γέμισαν την περιοχή με προτεκτοράτα. Γι' αυτό το λόγο έχουν εδραιωθεί στην περιοχή με βάσεις - φρούρια, όπως η τεράστια βάση Μποντστίλ, στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου και της ΠΓΔΜ.

Το γεγονός ότι οι ιμπεριαλιστές για τα σχέδιά τους έχουν εξασφαλίσει τη στήριξη των κυβερνήσεων και ηγεσιών των κρατών της περιοχής δε σημαίνει ότι οι λαοί είναι ικανοποιημένοι. Η ανεργία, η φτώχεια και η ανέχεια κυριαρχούν στις χώρες των Βαλκανίων. Οσο για την Ελλάδα, η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ευνοεί την πλουτοκρατία αλλά για τα λαϊκά στρώματα φέρνει μόνο προβλήματα. Σημαίνει επιδείνωση των όρων ζωής, στη δουλειά, στην ασφάλιση, στα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι μία από τις οδυνηρές συνέπειες της ανατροπής του σοσιαλισμού. Η στρατηγική του κεφαλαίου στο εσωτερικό των χωρών πάει χέρι χέρι με τους πολέμους και τη συμμετοχή στρατιωτών, παιδιών του λαού, σε στρατούς κατοχής στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Κοσσυφοπέδιο και όπου αλλού, ή με «ειρηνική» οικονομική λεηλασία.

Ειρηνικά Βαλκάνια θα υπάρξουν μόνο όταν ξεκουμπιστούν οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί, πράγμα που θα επιβληθεί από το αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα των λαών. Το «επιχείρημα» ότι πρέπει να είμαστε με τους δυνατούς για να «επιβιώσουμε» και «καλύτερα με τους φονιάδες», πρέπει να είναι ξένο για το λαό, τους εργάτες, παραγωγούς όλου του πλούτου. Το ΚΚΕ επανειλημμένα προβάλλει ότι όταν ο λαός θέλει, μπορεί να επιβάλει το δίκιο του. Καλεί τους εργαζόμενους να σκεφτούν και να δράσουν με ταξικό κριτήριο, να ξεφύγουν από λογικές που καλλιεργούνται από τα κόμματα της άρχουσας τάξης και τον οπορτουνισμό όποιας απόχρωσης, οι οποίες προβάλλουν την ΕΕ ως ...αντίπαλο δέος στο ΝΑΤΟ ή τις ΗΠΑ. Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα μονοπώλια μπορεί να έχει θυσίες, να έχει δυσκολίες, αλλά είναι ο μόνος, ο πιο σίγουρος και σύντομος δρόμος, για να ικανοποιηθούν σήμερα και αύριο οι λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα. Δικαιώματα που το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα στερεί από τους πολλούς για να αυγαταίνουν τα πλούτη του μεγάλου κεφαλαίου.