Με επίδειξη πυγμής και αδιαλλαξίας επιχειρεί η κυβέρνηση να πλήξει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Επιχειρώντας να προλάβει κλιμάκωση των αγώνων των εργαζομένων και έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό, η κυβέρνηση εστιάζει σκόπιμα στις απεργιακές κινητοποιήσεις ορισμένων κλάδων (ΔΕΗ, ΟΤΑ), επιδιώκοντας να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους γενικότερα και να διασπάσει το μέτωπό τους. Στο πλαίσιο αυτό αφήνει να αιωρείται η απειλή της επιστράτευσης των απεργών, ενώ επιστρατεύεται και η «σανίδα» της Δικαιοσύνης για να γίνει πιο πειστικός ο εκφοβισμός των εργαζομένων. Παράλληλα και με τη βοήθεια των καναλιών χρησιμοποιεί στο έπακρο τον «κοινωνικό αυτοματισμό», επιχειρώντας να στρέψει διάφορες «κοινωνικές ομάδες» ενάντια στους απεργούς.

Τα κυβερνητικά στελέχη έχουν ξεκινήσει μια γκεμπελικού χαρακτήρα προπαγανδιστική επίθεση, επιχειρώντας να πείσουν ότι κανένας ασφαλισμένος δε θίγεται και ότι οι απεργοί δεν αντιλαμβάνονται το συμφέρον τους! Οι υπουργοί κόπτονται για το «ιερό δικαίωμα» της απεργίας αλλά την ίδια στιγμή εμφανίζονται έτοιμοι να το βάλουν «στο γύψο», εμφανιζόμενοι ως εκφραστές των συμφερόντων του «κοινωνικού συνόλου».

Χαρακτηριστική ήταν η προσπάθεια που έκανε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να ενοχοποιήσει την απεργία στη ΔΕΗ για όποιο πρόβλημα προκύπτει, να εμφανίσει τους εργαζόμενους στην επιχείρηση ως «προνομιούχους» που ευνοούνται μάλιστα και από το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. «Οι ελλείψεις ρεύματος άρχισαν να υπάρχουν από την ημέρα που η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ άρχισε τις απεργιακές κινητοποιήσεις», υποστήριξε ο Θ. Ρουσόπουλος απαντώντας στο «ποιος κατεβάζει τους διακόπτες», και συνέχισε: «Η απεργία και οι καταλήψεις ορισμένων εργοστασίων οδήγησαν στο να έχουμε μειωμένη παραγωγή ενέργειας. Η μειωμένη παραγωγή ενέργειας οδηγεί συνεπαγωγικά στο να μην έχουμε ρεύμα σε όλες τις περιοχές ή όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας». Αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιστράτευσης επισήμανε ότι «έχουμε φθάσει ένα κοινωνικό αγαθό να στρέφεται εναντίον της κοινωνίας».

Παράλληλα, υπερασπίστηκε το δικαίωμα των βιομηχάνων να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα συνεχώς, για ολόκληρο το 24ωρο, γιατί το πληρώνουν! Απαντώντας στο ενδεχόμενο να μειωθεί κατά 50% το ρεύμα στις ενεργοβόρες βιομηχανίες για να περιοριστούν οι διακοπές ρεύματος στους καταναλωτές, ο Θ. Ρουσόπουλος αφού επισήμανε ότι πρόκειται για 25 πελάτες της ΔΕΗ υψηλής τάσης και αφορά στο 10% της ζήτησης ηλεκτρικής ισχύος κατέληξε: «Οταν πληρώνει μια επιχείρηση έχει την απαίτηση να έχει ρεύμα».

Στο ίδιο μήκος κύματος ο Πρ. Παυλόπουλος απείλησε τους απεργούς στους ΟΤΑ με επιστράτευση. «Η κυβέρνηση, όπως είναι υποχρεωμένη άλλωστε απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, θα πάρει όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία θα προστατεύσουν τη δημόσια υγεία», είπε εξερχόμενος από το Μέγαρο Μαξίμου, συμπληρώνοντας ότι «θα το καταλάβουν πρώτα οι εργαζόμενοι και δε θα χρειαστεί να πάρουμε άλλες αποφάσεις».

Ευθυγραμμισμένος και ο Γ. Αλογοσκούφης ζήτησε «οι κινητοποιήσεις να γίνονται με σεβασμό και στο Σύνταγμα και στους νόμους», επικαλούμενος «το ιερό δικαίωμα του ελληνικού λαού να απολαμβάνει των βασικών υπηρεσιών που δικαιούται»...

Τη σαθρή όσο και αποπροσανατολιστική για την εργατική τάξη συζήτηση περί «βιωσιμότητας» των Ταμείων αναπαράγει ο ΣΥΡΙΖΑ, η κοινοβουλευτική ομάδα του οποίου παραχώρησε χτες συνέντευξη Τύπου για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Ορισμένες απ' τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες θα αναλυθούν τις επόμενες μέρες, αφορούν:

• Στην ενοποίηση των Ταμείων, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει διάλογο με την κυβέρνηση, βάζοντας όρους για μια «καλή» ενοποίηση, όπως η σύνταξη «αξιόπιστων αναλογιστικών μελετών που θα αναδεικνύουν την οικονομική προοπτική των Ταμείων» (!), η αποπληρωμή των ελλειμμάτων, η συγκατάθεση των εργαζομένων και η ενοποίηση «στο ανώτατο δυνατό κοινό παρονομαστή». Είναι φανερό ότι - εκτός όλων των άλλων - η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ σε καμιά περίπτωση δεν οδηγεί σε επέκταση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, πολύ περισσότερο στην εξίσωσή τους με τις πραγματικές ανάγκες.
• Στη βιωσιμότητα του συστήματος, η οποία, μεταξύ άλλων, «μπορεί να εξασφαλιστεί με την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης» (γενικά και αόριστα) και την «κατάργηση της ανασφάλιστης εργασίας». Για το πρώτο, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει σαν πρότυπο το επίπεδο απασχόλησης σε άλλες χώρες της ΕΕ όπου αγγίζει το 70%, έναντι του 61% στη χώρα μας. Κι αυτό όταν είναι γνωστό ότι τα ποσοστά αυτά επιτυγχάνονται με την επέκταση της μερικής απασχόλησης και του εργάσιμου βίου, όπως άλλωστε προβλέπει και η στρατηγική της Λισαβόνας. Κρύβει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι οι μισθοί ημιαπασχόλησης σημαίνουν και συντάξεις πείνας.
• Ακόμα, στην «αποκατάσταση της αποθεματικής δυνατότητας των Ταμείων», με προτάσεις για «δέσμευση μέρους της δημόσιας περιουσίας υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων», όπου σαν δημόσια περιουσία αναφέρθηκε και ο ιδιωτικοποιημένος κατά το 70% ΟΤΕ. Μάλιστα, ο Γ. Δραγασάκης αναλύοντας περαιτέρω την πρόταση αυτή αναφέρθηκε στον ΟΠΑΠ, λέγοντας, ούτε λίγο - ούτε πολύ, πως κακώς πουλήθηκαν μετοχές, αλλά αυτό έγινε, συνεπώς «κι αυτές που υπάρχουν σήμερα στο δημόσιο δεν πρέπει να πουληθούν. Αυτές οι μετοχές με ένα νόμο μπορούν να δεσμευτούν ως πόρος, ως περιουσία των Ταμείων, να μη μπορεί δηλαδή κανείς να τις πουλήσει» (!), «το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με την Εμπορική Τράπεζα που πουλήθηκε, με την Εθνική Τράπεζα, με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο που είναι ακόμα στο δημόσιο σε ένα βαθμό». Ακόμα και σ' αυτή τη σαθρή επιχειρηματολογία του, ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε κατά διάνοια δε βάζει θέμα επιστροφής των στρατηγικών αυτών επιχειρήσεων στο δημόσιο. «Ο γέγονε γέγονε» δηλαδή.

Κατά τα λοιπά, δεν έλειψαν οι βερμπαλισμοί. Για τον ΣΥΡΙΖΑ το συγκεκριμένο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, με το οποίο η κυβέρνηση «εξευτελίζει την έννοια των μεταρρυθμίσεων» (!), θα είναι ό,τι ήταν και το άρθρο 16 - το οποίο μπορεί να μην αναθεωρήθηκε αλλά η Παιδεία συνεχίζει την πορεία εμπορευματοποίησής της - το «Βατερλό» της κυβέρνησης. Οπως ήταν «το Βατερλό της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη ο νόμος Σιούφα. Το Βατερλό της κυβέρνησης του κ. Σημίτη τα μέτρα Γιαννίτση και εν μέρει ο νόμος Ρέππα». Απαρατήρητο για τον ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι τα επαναλαμβανόμενα «Βατερλό» του δικομματισμού διόλου δεν απέτρεψαν την εφαρμογή όλων των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων.

Ο Αλ. Αλαβάνος προσωποποίησε το ζήτημα στον Κ. Καραμανλή λέγοντας ότι «λειτουργεί ως πλασιέ των μεγάλων ιδιωτικών ελληνικών και ξένων ασφαλιστικών εταιρειών». Φυσικά, ούτε λέξη για τις ευρωενωσιακές αποφάσεις που, στο πλαίσιο των γενικότερων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, έχουν προγράψει τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα.

Ο Αλ. Αλαβάνος κάλεσε την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο, δηλώνοντας ότι «πρέπει το συντομότερο δυνατόν να κλείσει ο κύκλος αυτής της κυβέρνησης». Για να ανοίξει προφανώς ο κύκλος ενός άλλου «συνασπισμού εξουσίας με επίκεντρο τις δυνάμεις της αριστεράς», που μπορεί να εγγυηθεί «αναδιανομή του συσσωρευμένου πλούτου» και «ενός νέου τύπου ανάπτυξη με επίκεντρο την πλήρη απασχόληση», όπως προηγουμένως είχε ισχυριστεί ο Γ. Δραγασάκης.

Το ΠΑΣΟΚ θα διατηρήσει διατάξεις του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου της ΝΔ, αν ποτέ γίνει κυβέρνηση, άσχετα από το αν φωνασκεί ψηφοθηρικά σήμερα. Αυτό προκύπτει από τα λεγόμενά τους. Οπως και ότι ζητούν πιστή εφαρμογή του εξίσου αντιλαϊκού νόμου Ρέππα.

Χτες στη συνεδρίαση του Συντονιστικού Οργάνου του ΠΑΣΟΚ, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου, εκτιμήθηκε ότι η κυβέρνηση προχωρά ουσιαστικά στην κατάργηση δικαιωμάτων, χωρίς να βοηθά την επίλυση του Ασφαλιστικού. Το ΠΑΣΟΚ επιρρίπτει ευθύνες στην κυβέρνηση για τη μη εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας (του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα, δηλαδή).

Σε δηλώσεις του, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Γ. Ραγκούσης ζήτησε από την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιό της, ειδεμή «μία από τις πρώτες πράξεις μας, ως κυβέρνηση, θα είναι να καταργήσουμε τις συγκεκριμένες διατάξεις» και όχι το σύνολο. Το επανέλαβε και στη συνέχεια ότι «θα καταργήσουμε συγκεκριμένες διατάξεις που περιλαμβάνονται στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου» και «αναμφίβολα» θα επανέλθουμε στο νόμο Ρέππα. Προανήγγειλε δε και άλλες, ΠΑΣΟΚικές «αλλαγές» στο ασφαλιστικό σύστημα.

Δήλωσε την «ανεπιφύλακτη» και «από θέση αρχής» στήριξη του κόμματος στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. «Ξέχασε», ωστόσο, το πόσες φορές επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΜΑΤ χτύπησαν απεργούς ή τα αγροτοδικεία και μαθητοδικεία που στήθηκαν πανελλαδικά για να καταστείλουν το κίνημα.

Μάλιστα, ερωτηθείς αν «ισχύει για το ΠΑΣΟΚ ο κοινωνικός αυτοματισμός» σήμερα - θεωρία που πρωτοδιατυπώθηκε δημόσια από τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο, του ΠΑΣΟΚ, Δ. Ρέππα - ο Γ. Ραγκούσης απάντησε το εξής σαφές: «Αυτό που ισχύει για το ΠΑΣΟΚ, είναι αυτό που σας είπα προηγουμένως, δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο κι έχει να κάνει με την κυβέρνηση και το νομοσχέδιό της».

Υποχρεωτική είναι η κλήση προσώπων στις Επιτροπές της Βουλής, εάν το ζητήσουν τα 2/5 των μελών της. Αυτό εκτιμά, με γνωμάτευσή της, η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του προέδρου της Βουλής Δ. Σιούφα.

Αφορμή αποτέλεσε η απόρριψη από την πλειοψηφία της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων του κοινού αιτήματος των κομμάτων της αντιπολίτευσης για την κλήση στην Επιτροπή του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή ως υπουργού Πολιτισμού και από τη Μορφωτικών Υποθέσεων του επίσης κοινού αιτήματος για κλήση του διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου Γ. Αγγέλου, του επικεφαλής του γραφείου Τύπου Γ. Ανδριανού και του επικεφαλής του πρώην ΣΔΟΕ Δ. Κλαδά για την υπόθεση Ζαχόπουλου.