(Του απεσταλμένου μας ΝΙΚΟΥ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ)

Σε χώρο ακατάλληλο ακόμη και για να σταβλίζονται ζώα αναγκάζονται να διαμένουν περισσότεροι από 2.500 μετανάστες, κυρίως Αφγανοί αλλά και Ιρακινοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων, σε περιοχή της Αγιάς στην Πάτρα, περιμένοντας να περάσουν σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μέσω του λιμανιού της πόλης.

Μικρές τετράγωνες κατασκευές από νάιλον των 10 τετραγωνικών μέτρων, μέσα στις οποίες στοιβάζονται από 10 έως 20 άτομα, αποτελούν τα σπίτια τους. Κάθονται και κοιμούνται σε ξύλινες παλέτες. Πόσιμο νερό, τουαλέτα, ρεύμα είναι άγνωστες λέξεις. Η ατομική τους υγιεινή και το μπάνιο γίνεται από ένα σωλήνα που τρέχει μέσα σε ένα βρώμικο χαντάκι 300 μέτρα από τον καταυλισμό. Από το ίδιο νερό, γεμάτο με κάθε είδους σαρίδια, πίνουν και μαγειρεύουν. Στην υποτιθέμενη είσοδο δεσπόζει ένα βουνό από σκουπίδια...

Πριν ένα χρόνο περίπου, σε αυτό τον αυτοσχέδιο καταυλισμό, ένας πατέρας τριών παιδιών έχασε τη ζωή του. Συγκεκριμένα, στην προσπάθειά του να επανασυνδέσει την παροχή του ρεύματος - το είχε «κόψει» η ΔΕΗ - για τον καταυλισμό κεραυνοβολήθηκε από χιλιάδες βολτ κι έγινε «κάρβουνο».

Λίγες μόλις μέρες πριν, ο νομάρχης Αχαΐας, Δημήτρης Κατσικόπουλος, (ΠΑΣΟΚ), σε δηλώσεις του στο «Ράδιο Γάμα», εξηγούσε πώς, κατά τη γνώμη του, λύνεται το πρόβλημα των προσφύγων: «Η ΔΕΗ να "κόψει το ρεύμα", ο δήμος να "κλείσει" την παροχή του νερού και να κατεδαφιστεί ο καταυλισμός». Στην ίδια λογική κινείται και ο Δήμος της Πάτρας (ΠΑΣΟΚ), ο οποίος προκρίνει τη λύση της άμεσης απομάκρυνσης των μεταναστών.

Η «Οδύσσεια» των περισσότερων οικονομικών μεταναστών και προσφύγων μοιάζει να μην έχει τέλος. Μονίμως κινούνται σε ένα απέραντο «ναρκοπέδιο». Στο μεταξύ, στο χώρο παρεμβαίνουν ανεξέλεγκτα και δρουν κυκλώματα δουλεμπόρων αλλά και ορισμένες λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), που δεν αρκούνται μόνο στο να εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο με την παχυλή επιχορήγησή τους και το μηδενικό έργο αλλά ζητούν και αυτές με τη σειρά τους την απομάκρυνση των μεταναστών.

Ο Σάμι, με τον οποίο μιλήσαμε στον καταυλισμό, είναι από το Αφγανιστάν. Είναι από τους ελάχιστους συμπατριώτες του που γνωρίζει λίγες λέξεις στα ελληνικά, ίσα ίσα για να γίνει κατορθωτή μια υποτυπώδης κουβέντα. Μας λέει πως έφυγε από τη χώρα του εξαιτίας της επέμβασης των Αμερικανών. Και αυτός, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών του, επιδιώκει να μεταβεί σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης - κυρίως σε Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία - να βρει μια δουλιά για να συντηρήσει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και την οικογένεια που έχει παραμείνει στην πατρίδα. Δεν έχουμε χαρτιά, μας λέει, και αναγκαστικά παραμένουμε εδώ μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε τρόπο να φύγουμε...

Ανώτερες πηγές από το Λιμενικό κάνουν λόγο για μεγάλο κύκλωμα δουλεμπόρων με διασυνδέσεις σε χώρες - κρίκους που αποτελούν πέρασμα των μεταναστών, στο οποίο συμμετέχουν όχι μόνο ξένοι αλλά και Ελληνες. Η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών που «φεύγει» από την Πάτρα, πέφτει αναγκαστικά στα νύχια του δουλεμπορικού κυκλώματος για να έχει «ασφαλή» διαφυγή. Το ποσοστό, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ξεπερνά το 95%. Οι τιμές του «λαθραίου εισιτηρίου» κυμαίνονται από 3.000 έως και 10.000 ευρώ το άτομο. Οσοι προσπαθούν να διαφύγουν μόνοι τους, τις περισσότερες φορές συλλαμβάνονται.

Οπως γίνεται αντιληπτό, τις περισσότερες φορές αγοράζουν το όνειρο από δουλεμπόρους, που τους μεταφέρουν στα σκλαβοπάζαρα της Δύσης για να τους πουλήσουν ως φτηνή εργατική δύναμη στις «ανεπτυγμένες οικονομίες»...

Η κυβέρνηση αυτή, όπως και η προηγούμενη, είναι υπόλογη γι' αυτό το συντελούμενο έγκλημα διαρκείας. Οχι μόνο γιατί γνωρίζει τις άθλιες συνθήκες στις οποίες διαβιούν, αλλά και γιατί με τη μεταναστευτική πολιτική που υλοποιεί, έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την εκμετάλλευση των μεταναστών στο μέγιστο δυνατό βαθμό προς όφελος των υπερκερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, η στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι άκρως υποκριτική, καθώς από τη μία ψάχνει τρόπους καταπολέμησης της «λαθρομετανάστευσης» και, από την άλλη, ευνοεί το δουλεμπόριο, αφού το κεφάλαιο διψά για φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις, που θα υποκύπτει χωρίς αντιδράσεις, υπό το φόβο της απέλασης.

Σε δήλωσή του στον «Ρ» ο Αντρέας Αντωνόπουλος, πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Πάτρας και δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό της ΔΑΣ «Πάτρα - Μπροστά», ανέφερε σχετικά: «Για πάνω από 10 χρόνια ζουν στην πόλη μας σε άθλια καταλύματα ξεριζωμένοι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της κατοχής. Νέα παιδιά που αντιμετωπίζουν την πείνα, τις μολυσματικές ασθένειες, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τα δουλεμπορικά κυκλώματα. Αυτή την περίοδο ξεπερνούν τους 2.500, κυρίως έφηβοι, που έρχονται στην Πάτρα με όνειρο να περάσουν σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Εδώ εμποδίζονται γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν αναλάβει ρόλο χωροφύλακα της ΕΕ στα πλαίσια της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της.

Στην ίδια πολιτική κατεύθυνση και οι τοπικές αρχές (Δήμος, Νομαρχία) μαζί με τους βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ που πιέζουν για αύξηση των μέτρων καταστολής, για μαζικά πογκρόμ με στόχο την απομάκρυνση των προσφύγων. Εμείς, ως Επιτροπή Ειρήνης, μαζί με άλλους μαζικούς λαϊκούς φορείς, τις αγωνιστικές παρατάξεις στο Δημοτικό και στο Νομαρχιακό Συμβούλιο για πολλά χρόνια, με πολύμορφες παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις, απαιτούμε μέτρα για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου, αδειών παραμονής, τη διευκόλυνσή τους για να μεταβούν στις χώρες προτίμησής τους. Να σταματήσει η τρομοκρατία και η καταστολή. Να δημιουργηθεί οργανωμένος χώρος υποδοχής στην Πάτρα με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, υπηρεσίες προληπτικής ιατρικής και υγειονομικής περίθαλψης».

Η πραγματικότητα για χιλιάδες μετανάστες που ζουν στη χώρα μας είναι η εξής: Εργάζονται ήλιο με ήλιο για ένα κομμάτι ψωμί. Ισα - ίσα για να επιβιώνουν, και να είναι σε θέση «να πάρουν τα πόδια τους» να πάνε πάλι στη δουλιά. «Δέσμιοι» του φόβου της απέλασης, της φυλάκισης και της απόλυσης, δουλεύουν και ζουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι. Κάποιοι θησαυρίζουν από τη «μαύρη», ανασφάλιστη και ατέλειωτη εργασία τους.

Δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις, μα για χιλιάδες μετανάστες εργάτες, σε επαρχία και αστικά κέντρα, σε οικοδομές, εργοστάσια και γεωργικές καλλιέργειες.

Ο «Ρ» κατά καιρούς έχει βρεθεί σε τόπους δουλιάς και διαμονής των μεταναστών εργατών και έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας τις απάνθρωπες συνθήκες, στις οποίες προσπαθούν να επιβιώσουν.

Δουλεύουν σαν είλωτες, ζουν σαν παρίες, περίπου 2.500 μετανάστες στις υπαίθριες καλλιέργειες στην περιοχή του Δήμου Βουπρασίου της Ηλείας και στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν τα απαραίτητα έγγραφα παραμονής. Περίπου 40 μεγαλοπαραγωγοί (από 200 στρέμματα και άνω) έχουν στην κατοχή τους περισσότερα από 40.000 στρέμματα και στη δούλεψή τους χιλιάδες εργάτες γης, κυρίως από το Μπαγκλαντές, ενώ υπάρχουν και λιγοστοί Βούλγαροι, Αλβανοί, Ινδοί και Ρουμάνοι.

Αμείβονται με 23,5 ευρώ για δουλιά 7 ωρών από τις 6.30 π.μ. - 1.30 μ.μ. και με 3,5 ευρώ την ώρα από τις 5 το απόγευμα μέχρι το βράδυ. Οι συνθήκες εργασίας στα θερμοκήπια της φράουλας μοιάζουν με θάλαμο αερίων, καθώς η θερμοκρασία στο εσωτερικό του θερμοκηπίου εκτινάσσεται τους καλοκαιρινούς μήνες μέχρι και τους 45 βαθμούς. Στις κατασκευές - θερμοκήπια που καλλιεργούν τις φράουλες, στις ίδιες ακριβώς κατασκευές οι μεγαλοπαραγωγοί στοιβάζουν τους μετανάστες - έξω από το χωριό στα βάθη των αγρών - οι οποίες και αποτελούν τα σπίτια τους. Κοιμούνται σε ξύλινες παλέτες. Πόσιμο νερό, τουαλέτα, ρεύμα είναι άγνωστες λέξεις. Η ατομική τους υγιεινή και το μπάνιο γίνεται από μια σωλήνα γεώτρησης, καταμεσής στην ύπαιθρο. Από το ίδιο νερό, πίνουν και μαγειρεύουν.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μεγαλοπαραγωγοί προσέλαβαν από την αρχή της καλλιεργητικής χρονιάς (Μάρτης) μετανάστες εργάτες γης χωρίς άδεια παραμονής και στη συνέχεια με το τέλος της καλλιεργητικής χρονιάς (Σεπτέμβρης) ειδοποιούσαν την αστυνομία για το χώρο παραμονής τους κι ακολουθούσε η σύλληψη και απέλαση.

Από τα χαράματα στην αναζήτηση για το μεροκάματο, με οποιοδήποτε... κόστος. Καθισμένοι σε πάρκα και πλατείες, γνωστές «πιάτσες» για το μεροκάματο. Η ανάγκη τους είναι μεγάλη, «χαρτιά» δεν έχουν, οπότε προσφέρουν την εργατική τους δύναμη σχεδόν τσάμπα. Για ένσημα; ούτε λόγος.

Ο «Ρ» βρέθηκε πρόσφατα στο γνωστό «σκλαβοπάζαρο» του Αγίου Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω. Δεκάδες μετανάστες, οι περισσότεροι Ιρακινοί και Κούρδοι, «στημένοι» από τα χαράματα, περιμένουν το αυτοκίνητο που θα περάσει να τους πάρει για δουλιά. Οπου και να απευθυνθούν, όπου και να αναζητήσουν διέξοδο, πέφτουν πάνω σε «τείχος». Δεν μπορούν να γίνουν νόμιμοι. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν ούτε ένα ένσημο. Είναι υποχρεωμένοι να «επιλέξουν»: Ή ανασφάλιστη δουλιά, ή καθόλου δουλιά. Προσπαθούν για χρόνια να νομιμοποιηθούν και οι περισσότεροι δεν τα καταφέρνουν ποτέ. Αυτό τους εμποδίζει ακόμα και να ταξιδέψουν στις χώρες τους να δουν τις οικογένειές τους.

Οταν εμφανίζεται το αυτοκίνητο του εργολάβου, «στριμώχνονται» για το μεροκάματο. Για 20, το πολύ 30 ευρώ, κι αυτά «μαύρα». Η εξαθλίωση δεν έχει όρια. Κοιμούνται μέχρι και 20 άτομα σε ένα δωμάτιο...

Πριν από μερικές βδομάδες, ομάδα αγνώστων επιτέθηκε σε μετανάστες. Μπήκαν στα σπίτια τους και τους ξυλοκόπησαν άγρια, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό δύο μεταναστών.

Το τελευταίο διάστημα, οι επιθέσεις σε μετανάστες, είτε από ομάδες ρατσιστών, είτε από τις δυνάμεις καταστολής, αυξάνονται. Παρουσιάζουμε ορισμένες μόνο από αυτές που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες:

• Στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, ο 27χρονος Νιγηριανός Τόνι Ονούα χάνει τη ζωή του στην Καλαμαριά μετά από καταδίωξη. Μάρτυρες και ομοεθνείς του κατήγγειλαν από την πρώτη στιγμή ότι οι δύο άνδρες που τον καταδίωξαν ήταν αστυνομικοί.
• Στις 8 Νοέμβρη, συνοροφύλακας πυροβόλησε και σκότωσε, με μια σφαίρα στην πλάτη, 45χρονο Αλβανό μετανάστη, που μαζί με άλλους 10 συμπατριώτες του είχαν μπει παράνομα στη χώρα μας, αναζητώντας μεροκάματο.
• Τέλη Σεπτέμβρη, μετανάστης μικροπωλητής στην Αθήνα πέφτει θύμα άγριου ξυλοδαρμού από δημοτικούς αστυνομικούς.
• Στις αρχές Οκτώβρη, ομάδα οπλισμένων ρατσιστών επιτέθηκε σε Πακιστανούς σε παραπήγματα στου Ρέντη, τρεις φορές μέσα σε μία βδομάδα.