«Θυσία» στο βωμό των ιδιωτικών συμφερόντων κάνουν τον όμιλο της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ), όπως έχουν συναποφασίσει χρόνια τώρα η Ευρωπαϊκή Ενωση και διαδοχικά οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Σκοπός του προμελετημένου εγκλήματος σε βάρος του ομίλου ΟΑ είναι η υλοποίηση της πολιτικής «απελευθέρωσης» του τομέα των αερομεταφορών, μιας πολιτικής που αποσκοπεί στην ενίσχυση της συγκέντρωσης του κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στον κλάδο. Στόχος αποτελεί η δημιουργία των προϋποθέσεων για την κυριαρχία 3 - 4 αεροπορικών κολοσσών, ενώ όσες εταιρείες παραμείνουν «εκτός», θα κλείσουν, θα έχουν περιορισμένη εμβέλεια, ή θα λειτουργούν ως «δορυφόροι» των ισχυρών ομίλων.

Η κυβέρνηση, με άλλοθι τα «τεράστια ελλείμματα» και το «αδιέξοδο» στις Βρυξέλλες με τον συμψηφισμό των χρεών, προανήγγειλε την περασμένη βδομάδα το «λουκέτο» του ομίλου ΟΑ εντός του 2008. Στη «μεταολυμπιακή» εποχή - κατά τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς - τη θέση των «Ολυμπιακών Αερογραμμών» (ΟΑ) θα καταλάβει μια μικρή αεροπορική εταιρεία, με συρρικνωμένο δίκτυο και στόλο, κυρίως για πτήσεις στο εσωτερικό και ορισμένες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Το πιθανότερο σχήμα για τη νέα εταιρεία είναι αρχικά η σύμπραξη Δημοσίου και ιδιωτών, με προοπτική να γίνει αμιγώς ιδιωτική εταιρεία, όπως ...οραματίζεται την «ιδανική λύση» η κυβέρνηση. Στη νέα εταιρεία θα παραμείνουν λιγότεροι από τους μισούς εργαζόμενους στην ΟΑ, οι οποίοι όπως ξεκαθάρισε ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης «θα δουλέψουν με όρους ιδιωτικού δικαίου», δηλαδή όπως εξήγησε, «με διαφορετικές συνθήκες εργασίας». Και ο νοών νοείτω. Για τους υπόλοιπους, ο Γ. Αλογοσκούφης προανήγγειλε εναλλακτικές λύσεις είτε να συνεχίσουν σε άλλες δουλιές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είτε να πάρουν αποζημιώσεις και να αποχωρήσουν. Σημειώνεται ότι σήμερα στον όμιλο απασχολούνται συνολικά περίπου 8.000 εργαζόμενοι, συμπεριλαμβανομένων και των 3.500 εποχικών, πολλοί από τους οποίους ανανεώνουν επί πολλά χρόνια τις συμβάσεις τους στην εταιρεία. Στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς περιλαμβάνεται επίσης και η τμηματική ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων δραστηριοτήτων του ομίλου, όπως είναι η Τεχνική Βάση, η επίγεια εξυπηρέτηση αεροσκαφών («χάντλινγκ»), κλπ. Εάν τελικά εφαρμοστεί το κυβερνητικό σχέδιο για τον όμιλο: Οι ιδιώτες στις αερομεταφορές θα αποκτήσουν έναν ζωτικό χώρο με προεξασφαλισμένο τζίρο άνω του 1,5 δισ. ευρώ μόνο από το πτητικό έργο, χωρίς να υπολογίζονται οι τζίροι από τους παραπάνω κερδοφόρους τομείς.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία η κυβέρνηση - συνεπικουρούμενη ουσιαστικά και από το ΠΑΣΟΚ - προσπαθεί να αποκρύψει με ανυπόστατους ισχυρισμούς ότι δήθεν κάθε χρόνο ο Ελληνας φορολογούμενος επιβαρύνεται με 250 εκατ. ευρώ για τη λειτουργία της «ζημιογόνας» ΟΑ. Και ανεξάρτητα, φυσικά, από το αν είναι ή όχι ζημιογόνα η ΟΑ αυτοί που πρέπει να απολογηθούν και να πληρώσουν είναι αυτοί που έχουν τις πολιτικές ευθύνες (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και σε καμία περίπτωση οι εργαζόμενοι στον όμιλο και ο ελληνικός λαός.

Τα κόμματα της δικομματικής εναλλαγής συνειδητά εφάρμοσαν επί χρόνια πολιτική συρρίκνωσης και απαξίωσης, με σκοπό να οδηγηθεί ο όμιλος στη σημερινή κατάσταση, ώστε να παρουσιαστεί ως δήθεν «μονόδρομος» το «λουκέτο» και η ιδιωτικοποίηση. Αρκεί μόνο να υπενθυμίσουμε δύο χαρακτηριστικές δημόσιες δηλώσεις που έχουν κάνει τα τελευταία 15 χρόνια - ο Κων. Μητσοτάκης σαν πρωθυπουργός το 1993 και ο Θ. Πάγκαλος σαν υπουργός Μεταφορών επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ το 1996 - για να φανεί η πολιτική δολιοφθοράς που εφάρμοσαν στον όμιλο οι εταίροι του δικομματισμού.

Κων. Μητσοτάκης: «Η Ελλάδα μπορεί να ζήσει και χωρίς την Ολυμπιακή».

Θ. Πάγκαλος: «Είναι τρελός όποιος πετά με την Ολυμπιακή».

Ιδού και ορισμένες δηλώσεις των τελευταίων ημερών, που αποκαλύπτουν την, ουσιαστικά, κοινή πορεία πλεύσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για το μέλλον του ομίλου ΟΑ:

Χρ. Βερελής (υπουργός Μεταφορών στην τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο «πρωτομάστορας» του διαμελισμού του ομίλου το 2004): «Μεγάλο λάθος της ΝΔ η άρνησή της να ολοκληρώσει την κατ' αρχήν συμφωνία που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε κάνει με το επενδυτικό κεφάλαιο ΑΡΑΧ...» Μάλιστα ...εγκαλεί την κυβέρνηση ότι προχώρησε στην αλλαγή του δικού του κανονισμού εργασίας, αυξάνοντας έτσι το «μισθολογικό κόστος»!

Τ. Μαντέλης (υπουργός Μεταφορών επί ΠΑΣΟΚ): «Τη λύση του κλεισίματος την είχα εξετάσει και εγώ και είχα δει ότι είναι η χειρότερη από όλες. Επί των ημερών μου συζητάγαμε 60 δισ. δρχ. 180 εκατ. ευρώ ...όταν σήμερα παρακαλάνε για το σύνολο της Ολυμπιακής να δοθούν 30 - 40 εκ. ευρώ».

Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η δήλωση της Αννας Διαμαντοπούλου, της βασικής συντάκτριας του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ: «Πρέπει σε αυτή την εταιρεία να υπάρξει στρατηγική εταιρική σχέση και βεβαίως με διεθνή αερομεταφορέα και για να γίνει αυτό πιθανόν πρέπει να κλείσει, πιθανόν να μετεξελιχθεί».

Ο δε εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Γ. Ραγκούσης παρέπεμψε σε δηλώσεις του προέδρου Γ. Παπανδρέου το 2005 πως «στη θέση της σημερινής Ολυμπιακής θα πρέπει να προκύψει ένα νέο σχήμα με προοπτική και βιωσιμότητα, βασισμένο σε ιδιωτικά, κυρίως, κεφάλαια».

Πέραν των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, βαρύτατες ευθύνες για τις σημερινές εξελίξεις στον όμιλο, έχει και η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Σωματείων Πολιτικής Αεροπορίας (ΟΣΠΑ), που συγκροτούν οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Ολα αυτά τα χρόνια, οι παρατάξεις αυτές, συνεπικουρούμενες και από τη συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΝ στην ΟΑ, στην ουσία στάθηκαν στυλοβάτες, για να περάσουν όλα τα καταστροφικά για την εταιρεία σχέδια των εκάστοτε κυβερνώντων. Παρέχοντας απλόχερα την ανοχή της, αν όχι τη συναίνεσή της, η πλειοψηφία της ΟΣΠΑ δεν κινητοποίησε - ως όφειλε - όλα αυτά τα χρόνια τους εργαζόμενους για την αποτροπή των κυβερνητικών σχεδίων. Αντίθετα, στάθηκε και τροχοπέδη σε κάθε αγωνιστική διάθεση που εκδήλωναν κλάδοι εργαζομένων, αντιδρώντας στην ανατροπή των εργασιακών τους σχέσεων, στη μείωση αποδοχών, κλπ.

Ακόμα και σήμερα, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, αρνούνται κάθε αγωνιστική προοπτική με στόχο να εγκαταλειφθεί οριστικά η πολιτική συρρίκνωσης και κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης του ομίλου. Η παράταξη του ΣΥΝ, προβάλλοντας τη θέση ότι η ΟΑ μπορεί μέσα στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των αγορών και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού να λειτουργήσει ως δημόσια επιχείρηση υπέρ των εργαζομένων και του λαού, ουσιαστικά καλλιεργεί αυταπάτες προσφέροντας ταυτόχρονα το άλλοθι στην πλάνη που καλλιεργεί ο δικομματισμός ότι δήθεν η πορεία του ομίλου είναι ζήτημα κακής διαχείρισης και όχι σκόπιμης επιλογής.

Στον αντίποδα της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας της ΟΣΠΑ, οι ταξικές δυνάμεις της Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης Αερομεταφορών (ΕΣΚ) τάσσονται ανοιχτά και ξεκάθαρα κατά της οποιασδήποτε μορφής ιδιωτικοποίησης του ομίλου και υπέρ της διασφάλισης των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, στηλιτεύουν κάθε «αβανταδόρικη» στάση που παρέχεται από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ προς τις επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης. Η ΕΣΚ καλεί τους εργαζόμενους να «αφήσουν πίσω» τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να συσπειρωθούν στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και όλοι μαζί να αντιταχθούν στο κλείσιμο και την ιδιωτικοποίηση του ομίλου. Προβάλλοντας ταυτόχρονα και την αναγκαιότητα για εθνικό αερομεταφορέα, κρατικής ιδιοκτησίας, προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Εάν εφαρμοστεί το κυβερνητικό σχέδιο για τον όμιλο της ΟΑ, θα υπάρξουν αλληλένδετες δυσμενείς συνέπειες τόσο για τους ίδιους τους εργαζόμενους στον όμιλο, όσο και γενικότερα για τον ελληνικό λαό, ο οποίος θα κληθεί να πληρώνει πανάκριβα το αεροπορικό ταξίδι, ενώ θα στερηθεί την αεροπορική πρόσβαση από και προς κάθε προορισμό που θα κρίνεται «επιχειρηματικά ασύμφορος» για τη λειτουργία της νέας εταιρείας. Οσες δε πτήσεις θα εκτελούνται προς τις αποκαλούμενες «άγονες» γραμμές θα γίνονται με την επιδότηση του κράτους. Δηλαδή, με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.

Αν με όλα αυτά, κάποιοι αναγνωρίζουν στην κυβέρνηση το δικαίωμα να εφαρμόσει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στον τομέα των αερομεταφορών για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζουν και στους πολλούς που θίγονται από αυτήν την πολιτική, το δικαίωμά τους να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο και μέσο τα δικά τους συμφέροντα. Ολοι βιωματικά γνωρίζουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και οι συγχωνεύσεις σε όποιον τομέα και αν εφαρμόστηκαν, συνοδεύτηκαν με αθρόες απολύσεις, δραστική αφαίρεση εργασιακών κεκτημένων, ακριβότερες υπηρεσίες κλπ. Στην περίπτωση των αερομεταφορών, πέραν όλων αυτών, οι ιδιωτικοποιήσεις πλήττουν καίρια και την ασφάλεια των πτήσεων, καθώς τα πάντα υποτάσσονται στην υπέρτατη επιχειρηματική αξία, που είναι το κέρδος.

Είναι πασιφανές: Το συμφέρον των εργαζομένων στον όμιλο, αλλά και συνολικά το συμφέρον του ελληνικού λαού επιτάσσει τη με κάθε τρόπο και μέσο ματαίωση των κυβερνητικών σχεδίων και την αγωνιστική διεκδίκηση ενός αποκλειστικά δημόσιου λαϊκού φορέα αερομεταφορών, μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων, κατάργηση των ιδιωτικών εταιρειών και ένταξη των εργαζομένων σ' αυτές στον ενιαίο φορέα.

Για το ΚΚΕ η διεκδίκηση αποκλειστικά δημόσιου εθνικού αερομεταφορέα και η υπεράσπιση των συμφερόντων όλων των εργαζομένων του ομίλου από σύσσωμο τον ελληνικό λαό, όπως τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα στην αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Σωματείων Πολιτικής Αεροπορίας που την επισκέφτηκε μέσα στη βδομάδα που πέρασε, είναι κυρίαρχα ζητήματα και προς αυτή την κατεύθυνση επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις.