Οι μισθοφόροι σε ολόκληρο τον κόσμο «συνεχίζουν να ανταποκρίνονται σε παραδοσιακές μεθόδους στρατολόγησης αλλά και νέες τεχνικές», όπως είναι «τα συμβόλαια με ιδιωτικές επιχειρήσεις στρατιωτικής ασφάλειας» (!): η διαπίστωση ανήκει στον Ενρίκε Μπερνάλες, ειδικό επιτετραμμένο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το πρόβλημα των μισθοφόρων, και κυκλοφόρησε στο διεθνή Τύπο στα μέσα του Μάρτη. Ο Μπερνάλες έχει συντάξει σχετική με τους μισθοφόρους και τη δράση τους «έκθεση», την οποία υπέβαλλε στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Στην έκθεση αυτή περίοπτη θέση έχει η δράση μισθοφόρων «εναντίον της τουριστικής βιομηχανίας της Κούβας», μεταξύ άλλων στόχων. Ενώ στις «προτάσεις» του, ο ίδιος αξιωματούχος καλεί τα κράτη - μέλη του Οργανισμού να συμπεριλάβουν τη δράση μισθοφόρων στα ποινικώς κολάσιμα αδικήματα. Ενας ύποπτος για τη διάπραξη εγκλήματος μπορεί να είναι στην πραγματικότητα μισθοφόρος και αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν γίνονται δίκες, επισημαίνει στην έκθεση.

Η μελέτη της δράσης μισθοφόρων από πλευράς ΟΗΕ έγινε πιο «συστηματική» το 1987, όταν η Επιτροπή όρισε έναν επιτετραμμένο για να ερευνήσει τη χρήση μισθοφόρων και τη σχέση τους με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαιώματος των χωρών στον αυτοπροσδιορισμό. Ο Μπερνάλες προτείνει πιο εμπεριστατωμένη μελέτη: οι μισθοφόροι, αναφέρει, τονίζουν ακριβώς για να «διαφημίσουν» τις υπηρεσίες τους το ότι έχουν υψηλό επίπεδο «στρατιωτικής ετοιμότητας», καθώς και - κυρίως - το ότι «δεν αισθάνονται πως υπόκεινται στην υποχρέωση του διεθνούς νομικού πλαισίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα». Μπορούν, δηλαδή, να προβαίνουν σε φονικά χωρίς να τους «σταματούν» εμπόδια και αναστολές των τακτικών στρατευμάτων, που ανησυχούν για το ενδεχόμενο να τους αποδοθούν εγκλήματα πολέμου...

Η έκθεση προτείνει να καταδικάσει η Επιτροπή τη στρατολόγηση, χρήση, εκπαίδευση και χρηματοδότηση μισθοφόρων για να κάνουν επιθέσεις, όπως η σειρά βομβιστικών ενεργειών που έγιναν στην Αβάνα το 1997. Επιθέσεις μισθοφόρων που χρησιμοποιήθηκαν για να παραβιαστούν κατάφωρα τα δικαιώματα των Κουβανών κατοίκων και των τουριστών στη ζωή, στην ακεραιότητα και την ασφάλεια. Ο Μπερνάλες έχει συμπεράνει ότι οι βομβιστικές επιθέσεις (που κόστισαν τη ζωή ενός Ιταλού τουρίστα) σχεδιάστηκαν, οργανώθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν από το εξωτερικό, χωρίς υποστήριξη από το εσωτερικό, γεγονός που προσθέτει στον κατάλογο των παραβιάσεων και αυτήν του δικαιώματος του λαού της Κούβας στον αυτοπροσδιορισμό.

Ο Μπερνάλες επισκέφθηκε στην Κούβα, πέρυσι, τους τρεις μισθοφόρους, δύο από το Σαλβαδόρ και έναν από τη Γουατεμάλα, που έχουν συλληφθεί για τις επιθέσεις και έχουν καταδικαστεί σε θάνατο. Σύμφωνα με όσα μετέφερε ο αξιωματούχος του ΟΗΕ, «έχουν μετανιώσει» για τη συμμετοχή τους στην επιχείρηση και «συνεργάστηκαν με τις αρχές για να αποτραπούν ανάλογες μελλοντικές επιθέσεις». Είπε επίσης ότι «ελπίζει» οι θανατικές ποινές να μην εκτελεστούν (η υπεράσπισή τους έχει υποβάλλει έφεση), αφού προσωπικά τίθεται «εναντίον της θανατικής ποινής». Κάτι πάντως που ο Μπερνάλες δεν είπε, είναι αν έχει διακριβωθεί το από ποιους, πράγματι, προσλήφθηκαν οι μισθοφόροι, δηλαδή ποιος είχε σκοπό να πλήξει την τουριστική βιομηχανία της Κούβας.

Αν και η Διεθνής Συνθήκη για τη Στρατολόγηση, Χρήση, Χρηματοδότηση και Εκπαίδευση των Μισθοφόρων έχει εγκριθεί από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ εδώ και 10 χρόνια, ως σήμερα έχει κυρωθεί από 19 χώρες (πρέπει να υιοθετηθεί από 22 για να τεθεί σε διεθνή ισχύ). Εκτός αυτού, ο Μπερνάλες προτείνει να αρχίσει να συζητείται μια διεθνής συμφωνία για τον έλεγχο των επιχειρήσεων οι οποίες «προσφέρουν», σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, «υπηρεσίες» σχετικές με τη χρήση μισθοφόρων για διεξαγωγή επιχειρήσεων ή - απλούστερα - για «παροχή ασφάλειας». Στην έκθεσή του ο Μπερνάλες δηλώνει ότι η ανάμειξη τέτοιων «εταιριών» σε ένοπλες συγκρούσεις «είναι βλαβερές για τη διεθνή τάξη και δεν πρέπει να γίνουν ανεκτές». Βέβαια, ο Μπερνάλες παραβλέπει το γεγονός ότι, συνήθως, αυτές οι εταιρίες έχουν στελέχη τα οποία προέρχονται ακριβώς από την αφρόκρεμα των υπηρεσιών ασφαλείας των χωρών στις οποίες απευθύνεται για να «περιοριστεί» η δράση των μισθοφόρων, η οποία τις περισσότερες φορές συνάδει με τις επιδιώξεις των ισχυρών (λαμπρά παραδείγματα, η Ινδονησία, το Αφγανιστάν, η Γιουγκοσλαβία, πιο πρόσφατα το Κοσσυφοπέδιο και η Τσετσενία).

Ο Καναδός ακαδημαϊκός Κιμ Ρίτσαρντ Νόσαλ, σε ένα άρθρο του για την έκδοση της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού «Πόλεμος, Χρήμα και Επιβίωση», μιλά επίσης για το πρόβλημα των μισθοφόρων. Οι «περιπλανώμενοι μισθοφόροι» χρησιμοποιήθηκαν στις ένοπλες συρράξεις στην Αφρική κυρίως τις δεκαετίες 1960 και 1970, και εμφανίστηκαν «περιστασιακά» μόνο τη δεκαετία του 1990, όπως στη Δημοκρατία του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ). Ενώ στις μέρες μας, είναι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις ασφαλείας ή οι ιδιωτικοί στρατοί που χρησιμοποιούνται πιο συχνά και αναδεικνύονται σε πιο «αξιόπιστες» λύσεις. Αντίθετα με τους «περιπλανώμενους μισθοφόρους» του παρελθόντος, οι «επιχειρήσεις» είναι ένα μετα-ψυχροπολεμικό φαινόμενο, λέει ο Νόσαλ, λειτουργούν με... ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και διοικούνται από στελέχη που δε λαμβάνουν μέρος στους πολέμους. Και επίσης, όπως και οι επιχειρήσεις σε άλλους τομείς δραστηριότητας, οι ιδιωτικοί στρατοί ενδιαφέρονται για την... «δημόσια εικόνα τους» (!), παρατηρεί ο πολιτικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο Χάμιλτον του Οντάριο.

Ανάμεσα στις εξαιρετικές αυτές επιχειρήσεις που αναφάνηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, είναι η νοτιοαφρικάνικη - αν και η Νότιος Αφρική έχει απαγορεύσει διά νόμου τη δράση μισθοφόρων με νόμο του Ιούνη του 1998 - «Executive Outcomes» (EO), η διαβόητη αμερικανική «Military Professional Resources Inc.» (MPRI) κι η «Gurkha Security Guards», μια βρετανική φίρμα η οποία στελεχώνεται κυρίως από πρώην άνδρες του στρατού της Αυτού Μεγαλειότητας. Αλλη μια επιχείρηση που έχει τη βάση της στη Βρετανία, η «Sandline International», έχει «στενές σχέσεις» με την EO και έχει λάβει μέρος σε «επιτυχημένες» (!) επεμβάσεις της τελευταίας στους πολέμους της Ανγκόλας και της Σιέρρα Λεόν.

Η αμερικανική κυβέρνηση ενέκρινε σχεδόν... πανηγυρίζοντας το συμβόλαιο που υπέγραψε η MPRI στα μέσα της 10ετίας του 1990 για την «εκπαίδευση» του στρατού της Κροατίας (πολλοί συνέδεσαν την «εκπαίδευση» αυτή με τις σφαγές στην Κράινα το 1992), ενώ κατέβαλε «σημαντικές προσπάθειες» για να εξοστρακιστεί η νοτιοαφρικάνικη EO από την Ανγκόλα και στη θέση της να «προσληφθεί» η MPRI (!), παρατηρεί επίσης ο Νόσαλ. Η αμερικανική αυτή επιχείρηση, που έχει ετήσιο «τζίρο» δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων, δεν μπορεί βέβαια να συγκριθεί με την EO, η οποία έχει ίσαμε 32 «θυγατρικές» που, όπως αναφέρει η Ενωση Αμερικανών Επιστημόνων (FAS), δραστηριοποιούνται και σε άλλα αντικείμενα, «από το λογισμικό για υπολογιστές έως την πορνογραφία» (!), αλλά καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες...

Εταιρίες μισθοφόρων, όπως η «Vinnel», αναλαμβάνουν παράλληλα «εκπαιδεύσεις» κρατικών σωμάτων ασφαλείας - η συγκεκριμένη «διακρίθηκε» κερδίζοντας ένα συμβόλαιο από την Εθνοφρουρά της Σαουδικής Αραβίας. Ενώ άλλες «επικεντρώνονται» στις μυστικές επιχειρήσεις του αμερικανικού στρατού (τις λεγόμενες και «black ops» ), όπως η «Betac», που έχει στενότατες σχέσεις με το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας, σύμφωνα με παλιότερο σχετικό ρεπορτάζ του περιοδικού «The Nation».

Μισθοφόροι έχουν αναλάβει δράση και στον πόλεμο Γεωργίας - Αμπχαζίας, αν και η γεωργιανή κυβέρνηση αρνείται ότι τους έχει προσλάβει, παραδεχόμενη πάντως ότι «μπορεί να επιχειρούν σε περιοχές εκτός ελέγχου» της. Σύμφωνα με την προαναφερθείσα έκθεση του Μπερνάλες, οι μισθοφόροι ενεπλάκησαν σε τρομοκρατικές επιχειρήσεις και διεξήγαγαν γενοκτονία ενάντια σε πληθυσμό της Γεωργίας, ενώ συμμετείχαν ενεργά και στον πόλεμο στην Τσετσενία. Από την άλλη, Ρώσοι μισθοφόροι έχουν λάβει μέρος σε συγκρούσεις στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχει συλλέξει η αμερικανική Ενωση Επιστημόνων (FAS), κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο ο UcK χρησιμοποίησε πάνω από 1.000 μισθοφόρους, τόσο από γειτονικές χώρες - Αλβανία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Κροατία - όσο και από μουσουλμανικές χώρες - Σαουδική Αραβία, Υεμένη, Αφγανιστάν. Ανάμεσα σ' αυτούς υπήρχαν και Βρετανοί και Γερμανοί «εκπαιδευτές», πράγμα που, αν και δεν αποτελεί επαρκή τεκμηρίωση, δίνει πάντως την αίσθηση εμπλοκής κάποιας «εταιρίας» (και) στον πόλεμο αυτόν. Οι μισθοφόροι πάντως προμηθεύονταν πλαστές ταυτότητες με αλβανικά ονόματα, ώστε να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους αν συλλαμβάνονταν ή σκοτώνονταν.

Δράση μισθοφόρων έχει αναφερθεί επίσης και στο Κασμίρ, κυρίως Αφγανών της οργάνωσης Ταλιμπάν, αν και σε αυτή την περίπτωση την «προμήθειά» τους έχουν αναλάβει μάλλον κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών και παρακρατικοί του Πακιστάν.

Παρ' όλα τα παραπάνω, είναι αβέβαιο αν ο ΟΗΕ θα προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια, ή εάν και κατά πόσον θα συνεχίσει καν να μελετά το ζήτημα της δράσης μισθοφόρων. Η ομάδα εργασίας της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν έχει συμφωνήσει αν θα παρατείνει τη δραστηριότητα του επιτετραμμένου της ως το 2001, ή αν θα την περιορίσει, ή αν θα τη διακόψει... Οι δυτικές χώρες δεν ενδιαφέρονται να αλλάξουν μια πραγματικότητα που τις «βολεύει» όλο και περισσότερο, ενώ αρκετές κυβερνήσεις της Αφρικής έχουν χάσει τον «ενθουσιασμό» τους μετά την αποκάλυψη συμβολαίων πολλών από αυτές με εταιρίες μισθοφόρων...

Το Προεδρείο της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας, με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στη χώρα, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία ενημερώνει για τις αντικομμουνιστικές επιχειρήσεις της κυβέρνησης. Στην ανακοίνωση καταγγέλλονται οι αντικομμουνιστικές επιχειρήσεις που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο καθεστώς και επίσης αποκαλύπτεται πως οι ίδιοι κύκλοι μεθοδεύουν να δημιουργήσουν «καινούριο Ουκρανικό Κομμουνιστικό Κόμμα», με στόχο να σπείρουν τη σύγχυση στις γραμμές του κόμματος και να παραπλανήσουν τους ψηφοφόρους. Ολόκληρο το κείμενο της ανακοίνωσης έχει ως εξής:

Το κυρίαρχο καθεστώς της Ουκρανίας αναζητεί πυρετωδώς την έξοδο από την καταστροφική κατάσταση της χώρας. Οπως και στα προηγούμενα χρόνια, αυτή η «αναζήτηση» συνοδεύεται από την επίθεση από μέρους των κυβερνώντων στα δικαιώματα των εργαζομένων, από την παραπέρα πτώση του άθλιου βιοτικού επιπέδου της πλειονότητας του πληθυσμού. Αυξάνονται η ανεργία, οι τιμές των εμπορευμάτων καθημερινής χρήσης, οι τιμές στις υπηρεσίες που προσφέρουν τα δημοτικά όργανα, τα εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς, ενώ ταυτόχρονα δεν καταβάλλονται οι άθλιοι μισθοί, συντάξεις και υποτροφίες. Από τους βετεράνους του πολέμου και της δουλιάς, από τους στρατιωτικούς αφαιρούνται οι μίζερες διευκολύνσεις. Το χωριό βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

Προσπαθώντας να κάμψει τις διαθέσεις διαμαρτυρίας στην κοινωνία, το αντιλαϊκό, διεφθαρμένο καθεστώς οργανώνει εσπευσμένα άνομες εκστρατείες και ενέργειες, που στρέφονται ενάντια στις πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες προασπίζουν τα συμφέροντα των ανθρώπων του μόχθου. Σ' αυτό ακριβώς αποβλέπουν το επικείμενο πανουκρανικό δημοψήφισμα, η δημιουργία στο Κοινοβούλιο της λεγόμενης «πλειοψηφίας» και η απομάκρυνση των εκπροσώπων των αριστερών κομμάτων από τις καθοδηγητικές θέσεις στο Κοινοβούλιο. Η αιχμή του πλήγματος στοχεύει στο ΚΚ Ουκρανίας. Τα Συμβούλια δυτικών περιοχών, παραβιάζοντας το Σύνταγμα, πήραν συγχρόνως αποφάσεις για την απαγόρευση της δράσης των κομμουνιστικών οργανώσεων στο έδαφός τους. Αυτή τη βρώμικη πολιτική προβοκάτσια συμπλήρωσε η «πρωτοβουλία» μιας χούφτας φανατικών εθνικιστών βουλευτών, η οποία κατέθεσε στη Γραμματεία του Κοινοβουλίου νομοσχέδιο για την απαγόρευση της δράσης του ΚΚ Ουκρανίας. Η θορυβώδης εκστρατεία που εξαπολύθηκε σε σχέση μ' αυτό στα πουλημένα ΜΜΕ έχει έναν συγκεκριμένο στόχο: Να επιβάλουν στους πολίτες της Ουκρανίας τις αντικομμουνιστικές πεποιθήσεις και να τους προδιαθέσουν ενάντια στους κομμουνιστές.

Στις ανοιχτά αντικομμουνιστικές ενέργειες εντάσσεται και η προσπάθεια δημιουργίας Ουκρανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (Ου. ΚΚ). Ο πολιτικός σκοπός των πρωτεργατών αυτής της επιχείρησης είναι ευνόητος, να συρρικνώσουν την κοινωνική βάση του ΚΚ Ουκρανίας, να εξασθενήσουν την επιρροή του στην κοινωνία και με τη βοήθεια της ψευτοκομμουνιστικής φρασεολογίας να παραπλανήσουν τους ψηφοφόρους στις μελλοντικές εκλογές. Το σημαντικό από άποψη αρχών είναι να κατανοηθεί το εξής: Το λεγόμενο Ουκρανικό Κομμουνιστικό Κόμμα δε δημιουργείται από κομμουνιστές, από μέλη του ΚΚ Ουκρανίας αλλά από πολιτικούς διπρόσωπους, από ιδεολογικούς μας εχθρούς τύπου Κραβτσιούκ και ΣΙΑ.

Στρατηγικός στόχος του κυρίαρχου καθεστώτος είναι η διάσπαση της συσπείρωσης των κομμουνιστικών γραμμών. Σημαντικά τσιράκια του καθεστώτος υπήρξαν δραστήριοι συμμέτοχοι, πρωτεργάτες της διάσπασης στο στρατόπεδο των δεξιών δυνάμεων, μιας σειράς λεγόμενων κεντρώων πολιτικών κομμάτων και κινημάτων, για παράδειγμα, στο ΡΟΥΧ και το ΛΔΚ. Σ' αυτό το φόντο, στις δομές της εξουσίας και στους υπηρέτες τους, τρίξιμο των δοντιών προκαλεί η ενότητα των 140.000 μελών του ΚΚ Ουκρανίας και η θέση αρχών των εκπροσώπων του στο Κοινοβούλιο. Γι' αυτό ακριβώς, μετά το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, το κυρίαρχο καθεστώς με την υποστήριξη της «πλειοψηφίας» στο Κοινοβούλιο οργάνωσε πρωτοφανή πίεση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚ Ουκρανίας.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα στο Κοινοβούλιο συγκροτήθηκε από βουλευτές που εκλέχτηκαν στο Κοινοβούλιο με το κομματικό ψηφοδέλτιο και από εκείνους που νίκησαν στις μονοεδρικές περιφέρειες. Λειτουργούσε και λειτουργεί ως ένα ενιαίο οργανωτικοπολιτικό σύνολο, που δεν αποκλείει τις συζητήσεις, την αντιπαράθεση διαφόρων απόψεων στο στάδιο εξέτασης του άλφα ή βήτα ζητήματος.

Μετά τη δημιουργία της «πλειοψηφίας» οι οργανωτές της καταπιάστηκαν ενεργά με την αναζήτηση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα εκείνων που έχουν αποθαρρυνθεί από τα τελευταία γεγονότα στο Κοινοβούλιο ή ενδίδουν στον εκβιασμό, δελεάζονται από υλικές υποσχέσεις. Ταυτόχρονα όλα τα συντηρούμενα από την εξουσία και τους ολιγάρχες ΜΜΕ με απροκάλυπτη χαιρεκακία πληροφορούν για τη δήθεν συντελεσθείσα διάσπαση στο κόμμα και την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Κατεβάζουν από το κεφάλι τους κρίσεις περί ασυμβίβαστης αντιπαράθεσης «ορθοδόξων» και «πραγματιστών», περί έλλειψης κατανόησης ανάμεσα στην ηγεσία του κόμματος και τους κομμουνιστές.

Ολες οι μάταιες προσπάθειες της «πλειοψηφίας» και ο αναπτυσσόμενος γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα και την Κοινοβουλευτική Ομάδα των κομμουνιστών πληροφοριακός-προπαγανδιστικός θόρυβος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να παρουσιαστεί το επιθυμητό ως πραγματικότητα. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα και όλο το κόμμα προασπίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων σε δύσκολες συνθήκες. Στη σημερινή ουκρανική κοινωνία, όπου η προδοσία έχει αναχθεί από τους ιδεολόγους του καθεστώτος σχεδόν σε γνώρισμα της εθνικής αυτοσυνείδησης, δεν μπορούμε, δυστυχώς, να αποκλείσουμε ολότελα τις εκδηλώσεις πιθανών περιπτώσεων αδυναμίας, λυγίσματος, εξαγοράς ορισμένων βουλευτών. Ισως κάποιος αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική δράση. Παρ' όλα αυτά το ανανεωμένο κόμμα μας έχει καθαρίσει βασικά τις γραμμές του από τους καιροσκόπους και τους εκφυλισμένους. Με όλη την ευθύνη δηλώνουμε: Το ΚΚ Ουκρανίας παραμένει μια συμπαγή ένωση ομοϊδεατών, που υπερασπίζονται τα ιδανικά του σοσιαλισμού και είναι ενωμένοι με κοινές αντιλήψεις στο δρόμο του μετασχηματισμού όλων των πλευρών της κοινωνικής ζωής. Μέσα σ' αυτό δεν υπάρχουν κάποιες ομάδες που να υποστηρίζουν άλλους προγραμματικούς σκοπούς και άλλες καταστατικές απαιτήσεις.

Σύντροφοι!

Οι κομμουνιστές εμπνέονται από το μεγάλο νόημα της καθημερινής δουλιάς, να σώσουν τη χώρα και το λαό από την ολέθρια καταστροφή. Στην επίτευξη αυτού του ευγενικού σκοπού αντιδρά το σημερινό κυρίαρχο καθεστώς και το περιβάλλον του. Εχουμε δύσκολη εξαντλητική δουλιά. Ας έχουμε σ' αυτή την πάλη ως σίγουρους βοηθούς την πεποίθηση, τη συσπείρωση των γραμμών μας και την αυταπάρνηση. Σε όλες τις επιβουλές του πουλημένου καθεστώτος και των διαφόρων διπρόσωπων θα απαντήσουμε με την ενότητα δράσης μας και με τη συσπείρωση των γραμμών του κόμματος. Εχουμε μαζί μας την αλήθεια και την ιστορική πείρα του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Η νίκη θα είναι των εργαζομένων, στο όνομα των οποίων οι κομμουνιστές ζούνε και αγωνίζονται.