Ο λαός της Θεσσαλίας, πιστός στις αριστερές καταβολές και τις αγωνιστικές παραδόσεις του κι ανταποκρινόμενος στο μήνυμα των καιρών, θα ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ στις εκλογές. Θα τα καταφέρει στο φιλόδοξη στόχο της επανεκλογής κομμουνιστών βουλευτών στην Καρδίτσα, στα Τρίκαλα και στη Μαγνησία και, κλείνοντας την τετράχρονη παρένθεση, θα εκλέξει ξανά κομμουνιστή βουλευτή στη Λάρισα.

Η αισιοδοξία για ενίσχυση του ΚΚΕ στηρίζεται στην πραγματικότητα και στο «κλίμα» που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή. Το βλέπει κανείς στη θερμή υποδοχή που βρίσκουν οι υποψήφιοι βουλευτές και τα στελέχη του Κόμματος κατά τις περιοδείες και συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται στα χωριά, στις επαρχίες, στις λαϊκές συνοικίες των πόλεων, στους χώρους δουλιάς. Το δείχνει η μαζικότητα και ο δυναμισμός των κεντρικών προεκλογικών συγκεντρώσεων που έγιναν στις πρωτεύουσες των τεσσάρων θεσσαλικών νομών.

Οι αγρότες των μπλόκων, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων, ανέπτυξαν συναγωνιστικούς, συντροφικούς δεσμούς με τα στελέχη του Κόμματος που πρωτοστάτησαν στους αγώνες για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Γνώρισαν από πολύ κοντά και θεωρούν δικούς τους ανθρώπους τα αγροτικά στελέχη που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι επαγγελματοβιοτέχνες γνωρίζουν πολύ καλά τους υποψήφιους του Κόμματος που δραστηριοποιούνται στο συνδικαλιστικό μαζικό κίνημα. Οι νέοι και οι συνταξιούχοι γνωρίζουν καλά τους κομμουνιστές και τους συνεργαζόμενους μ' αυτούς άλλους αγωνιστές, από την αδιάλειπτη παρουσία τους στους αγώνες για την Παιδεία, για τη σύνταξη. Οι πατριώτες που συμμετείχαν στις αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις κατά της παράδοσης Οτσαλάν, κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, κατά της λειτουργίας του στρατηγείου του ΝΑΤΟ στη Λάρισα, γνωρίζουν τους κομμουνιστές που πάντα βρίσκονταν στις πρώτες σειρές των διαδηλώσεων κατά της «νέας τάξης» και υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας μας.

Ο συντονισμός της πάλης όλων των λαϊκών στρωμάτων που αναπτύχθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία στη Θεσσαλία, αποδεικνύει ότι η πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου βρίσκει απήχηση κι αποδοχή στο λαό της περιοχής. Κι αυτή η αποδοχή θα εκφραστεί και στην κάλπη για να προχωρήσει γρήγορα κι αποτελεσματικά η συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου.

Βεβαίως, οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΚΚΕ στη Θεσσαλία γνωρίζουν καλά πως για να κερδηθεί η μάχη των εκλογών, πρέπει η προσπάθεια να συνεχιστεί μέχρι την τελευταία ώρα της κάλπης. Γι' αυτό και δε θα εφησυχάσουν ούτε για μια στιγμή. Αλλωστε ξέρουν ότι τα κόμματα του δικομματισμού - που ρίχνουν ιδιαίτερο βάρος στην προεκλογική παρέμβασή τους στη Θεσσαλία - θα κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατήσουν αλώβητες τις εκλογικές δυνάμεις τους στην περιοχή. Θα χρησιμοποιήσουν όλα τα θεμιτά κι αθέμιτα μέσα. Θα υποσχεθούν κι άλλα, θα πιέσουν κι άλλο, θα εκβιάσουν κι άλλους. Ο Κ. Σημίτης θα συνεχίσει να εμφανίζεται ως... Μαυρογιαλούρος του εκσυγχρονισμού, τάζοντας «λαγούς με πετραχήλια» κι επιχειρώντας να πείσει πως το ΠΑΣΟΚ αλλάζει τώρα πρόσωπο και στη νέα τετραετία θα ενδιαφερθεί για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων που η ίδια η πολιτική του δημιούργησε κι όξυνε. Και ο Κ. Καραμανλής θα επιμείνει να ισχυρίζεται ότι η ΝΔ έπαθε ξαφνικά... μετάλλαξη κι από κόμμα της συντήρησης και του μεγάλου κεφαλαίου, εμφανίζεται ως εκπρόσωπος της φτωχολογιάς.

Να, γιατί οι κομμουνιστές της Θεσσαλίας έχουν «πολύ μαλλί να ξάνουν» ακόμα μέχρι την κάλπη. Διότι πρέπει ν' αντιμετωπίσουν όλη αυτή την προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να επιτευχθεί ο στόχος που είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ήττα του δικομματισμού και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη νίκη του ΚΚΕ.

Το ίδιο επιχείρημα του δήθεν κοινωνικού διαλόγου με τις κυβερνητικές και νόθες ηγεσίες του αγροτικού συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος είχε επικαλεστεί πριν δυο χρόνια η κυβέρνηση για την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού συστήματος των αγροτών, το οποίο, απ' ό,τι φαίνεται, θα χρησιμοποιηθεί σαν «πιλότος» για το ασφαλιστικό σύστημα των εργατοϋπαλλήλων και των αυτοαπασχολούμενων.

Ακριβώς γι' αυτό το λόγο επιβάλλεται να εξεταστεί το περιεχόμενο του ασφαλιστικού συστήματος των αγροτών, το οποίο η κυβέρνηση το προβάλλει σαν επιτυχία και δείγμα της κοινωνικής της, τάχα, ευαισθησίας.

Η «εισπραχτικότητα» του νέου ασφαλιστικού συστήματος των αγροτών, σε σχέση με το προηγούμενο, επιβεβαιώνεται από:

• Τη δραστική αύξηση των εισφορών των αγροτών για σύνταξη, με αποτέλεσμα το 1998 οι 760.000 ασφαλισμένοι αγρότες έπρεπε να πληρώσουν με το νέο σύστημα συνολικές εισφορές 77,5 δισ. δραχμές, ενώ με το προηγούμενο σύστημα 52,7 δισ. δραχμές. Η αύξηση αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη επειδή στο νέο σύστημα, λόγω των αυξημένων εισφορών, στην κατώτερη κλάση εντάχθηκε το 72,8%, ενώ στο παλαιό είχε ενταχθεί μόνο το 40,2% των αγροτών.
• Τη θεσμοθέτηση εισφοράς για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με αποτέλεσμα το 1998 οι ασφαλισμένοι αγρότες έπρεπε να πληρώσουν 16,6 δισ. δραχμές και άλλα τόσα οι συνταξιούχοι αγρότες, ενώ με το προηγούμενο σύστημα οι αγρότες δεν πλήρωναν ειδική εισφορά για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
• Τη σταδιακή κατάργηση, σε 25 χρόνια με έναρξη το 2003, της προνομιακής σύνταξης που το 1998 επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό με 431,6 δισ. δραχμές και την αντικατάστασή της με ανταποδοτική σύνταξη.
• Την προϋπόθεση των 47 χρόνων ασφάλισης για την καταβολή της ανώτερης σύνταξης σε κάθε κλάση.

Οι υψηλές εισφορές είχαν αποτέλεσμα η πλειοψηφία των αγροτών να ενταχθεί στην κατώτερη κλάση του νέου συστήματος, με συνέπεια οι συντάξεις του νέου συστήματος όταν ολοκληρωθεί να είναι μειωμένες κατά 25% περίπου σε σχέση με τις συντάξεις του προηγούμενου μεικτού συστήματος, δηλαδή της προνοιακής και της πρόσθετης.

• Την έλλειψη κατώτερης θεσμοθετημένης σύνταξης για 15 χρόνια ασφάλισης και ηλικία 65 χρόνων, με αποτέλεσμα η αγροτική σύνταξη για 15 χρόνια ασφάλισης να είναι τρεις φορές μικρότερη από την κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ, δηλαδή επίδομα ελεημοσύνης. Ακόμα και οι αναπηρικές συντάξεις που ορίζεται ότι δεν μπορεί να είναι μικρότερες από τη σύνταξη της κατώτερης κλάσης, η οποία αντιστοιχεί σε 15 ή 20 χρόνια ασφάλισης, ανάλογα με την αναπηρία, είναι πολύ μικρότερες από τη σημερινή προνοιακή σύνταξη των 43.000 δρχ./μήνα.
• Την έλλειψη θεσμοθετημένης 35ετίας και ηλικίας 60 χρόνων για την καταβολή της ανώτερης σύνταξης, με αποτέλεσμα η καταβολή της ανώτερης σύνταξης να προϋποθέτει ηλικία 65 χρόνων και ασφαλιστικές εισφορές 47 χρόνων, δηλαδή από 18 έως 65 χρόνων.
• Τον καθαρό ανταποδοτικό τρόπο υπολογισμών της σύνταξης, με αποτέλεσμα η σύνταξη της ανώτερης κλάσης να είναι τριπλάσια της κατώτερης κλάσης. Ετσι ο κρατικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται με τριπλάσιο ποσό για τους συνταξιούχους της ανώτερης κλάσης, που κατά τεκμήριο είναι μεγαλοαγρότες, σε σχέση με τους συνταξιούχους της κατώτερης κλάσης που είναι μικρομεσαίοι αγρότες.

Αυτό το τερατούργημα, που η κυβέρνηση το προβάλλει σαν πρότυπο και σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα, ήταν προϊόν του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου. Γι' αυτό οι εργατοϋπάλληλοι και οι αυτοαπασχολούμενοι και με την ψήφο τους στις εκλογές επιβάλλεται να «μαυρίσουν» τις δυνάμεις του κοινωνικού διαλόγου. Να ενισχύσουν το Λαϊκό Μέτωπο που θα αντισταθεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και θα ανοίξει το δρόμο σε μια εντελώς διαφορετική κοινωνική πολιτική, της οποίας βασικό κριτήριο θα είναι η κάλυψη των σύγχρονων ασφαλιστικών αναγκών του λαού.