Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια, τα οποία δεν είναι άσχετα με τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, η νεολαία, γίνονται αντικείμενο συζήτησης και μπροστά στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Η ΝΔ έρχεται να παρουσιάσει το πρόβλημα σαν αποτέλεσμα της έλλειψης θεσμών και οργάνων κοινωνικού διαλόγου. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, έρχεται να παρουσιάσει το πρόβλημα σαν κάτι ειδικό, κάτι που οφείλεται σε παλιομοδίτικες ιδέες και αναχρονισμούς, σε οπισθοδρομικές κοινωνίες και συντηρητικούς ανθρώπους. Λες και τα όσα αντιμετωπίζει μια νέα γυναίκα σήμερα, εργαζόμενη ή άνεργη, αυτοαπασχολούμενη, αγρότισσα, δεν είναι συνέπεια της πολιτικής τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ - πιστοί και οι δύο στις κατευθύνσεις της ΕΕ. Και πάνω σε αυτήν την κατάσταση που αυτοί δημιούργησαν, έρχονται να υποσχεθούν μέτρα για ανακούφιση και λύση των προβλημάτων.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια νέα γυναίκα σήμερα, ένα νέο ζευγάρι που θέλει να κάνει το ξεκίνημα μιας νέας ζωής στο δικό του σπίτι, δημιουργώντας τη δική του οικογένεια δεν είναι ούτε σπάνια, ούτε ασυνήθιστα. Οι γυναίκες, μαζί και οι νέοι, εργάζονται όλο και περισσότερο με ελαστικές σχέσεις εργασίας, με μερική απασχόληση, με χαμηλούς μισθούς, ανασφάλιστοι, χωρίς ένσημα. Σε χώρους όπου εργάζονται πολλές νέες γυναίκες, όπως είναι το εμπόριο, ο επισιτισμός, ο τουρισμός, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ο χώρος της Υγείας και της Πρόνοιας είναι πολλά τα παραδείγματα. Σε πόσα πολυκαταστήματα δεν εργάζονται πωλήτριες χωρίς να έχουν ένσημα, πόσα πολυκαταστήματα δεν υποχρεώνουν τις πωλήτριες σε απλήρωτες υπερωρίες; Πόσες θέσεις σε νοσοκομεία και κλινικές δεν καλύπτονται από επικουρικές, πρακτικάριες, νοσηλεύτριες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου;

Η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζει τα διάφορα προγράμματα «απασχόλησης και επαγγελματικής κατάρτισης» σαν λύση στο επιβαρυμένο πρόγραμμα κάθε γυναίκας που έχει να ανταποκριθεί στα καθήκοντα της εργασίας, του σπιτιού και της οικογένειας ταυτόχρονα. Το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν κυβέρνηση εφάρμοσε αντίστοιχα προγράμματα. Αλλά και ο Συνασπισμός δεν απορρίπτει ούτε τη μερική απασχόληση (αρκεί να είναι περιορισμένη), ούτε τις ελαστικές μορφές εργασίας. Με τον τρόπο αυτό, χρησιμοποιούνται οι γυναίκες σαν δούρειος ίππος για το χτύπημα συνολικά των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

Η τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς έρχεται να συμπληρώσει τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Κάθε νέα εργαζόμενη έχει να αντιμετωπίσει, στην καλύτερη περίπτωση, την καχυποψία, αν όχι την άρνηση του εργοδότη να την προσλάβει, λόγω του ενδεχόμενου κάποια στιγμή στο μέλλον να κάνει οικογένεια. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά όπου γυναίκες υποχρεώνονται να υπογράψουν δηλώσεις ότι δε θα παντρευτούν ή δε θα κάνουν παιδί για τα επόμενα 3 ή 5 χρόνια, ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης. Αρκετά, επίσης, είναι τα κρούσματα κυήσεων που διακόπτονται λόγω των κακών συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους, ή λόγω των συνθηκών εντατικοποίησης που βιώνουν έγκυες γυναίκες στους εργασιακούς τους χώρους.

Ταυτόχρονα, ένα νέο ζευγάρι όχι μόνο δεν έχει να απολαμβάνει ειδική μέριμνα από το κράτος, αντίθετα σαν κομμάτι της εργατικής τάξης υφίσταται όλες τις επιπτώσεις από τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κλπ. Το κόστος διαβίωσης, εξάλλου, (ενοίκιο, ηλεκτρικό, ύδρευση κ.λπ.) ολοένα και αυξάνεται, με συνέπεια να θεωρείται ακόμα και απαγορευτικό για δύο νέους ανθρώπους να μείνουν μαζί. Και αν τελικά το καταφέρουν, οι δυσκολίες στο οικονομικό επίπεδο, καθώς και η κούραση ή η έλλειψη διάθεσης, εξαιτίας των εξαντλητικών ωραρίων δεν αφήνουν περιθώρια για δραστηριότητες που «γεμίζουν» ένα νέο άνθρωπο, μια βόλτα, μια ταινία στο σινεμά, μια εκδρομή.

Το θέμα, λοιπόν, δεν έχει να κάνει με την οπισθοδρόμηση του συστήματος ή την ανδροκρατούμενη κοινωνία. Το πρόβλημα χρειάζεται να το προσεγγίζουμε ταξικά. Ο καπιταλισμός ήταν αυτός που στο παρελθόν «έβγαλε» τη γυναίκα από το σπίτι, της επέτρεψε να εργαστεί. Ο καπιταλισμός και πάλι, στο ανώτατο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό, επιλέγει η θέση της γυναίκας να είναι αυτή, να είναι δηλαδή διπλά εκμεταλλευόμενη όπως λέμε. Γι' αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εφαρμόζουν συγκεκριμένες πολιτικές που υπηρετούν αυτόν το στόχο.

Η ΝΔ παλεύει για την αύξηση του ποσοστού των γυναικών στα λεγόμενα «Κέντρα Λήψης των αποφάσεων», ενώ ταυτόχρονα βάζει πάνω από όλα την ανταγωνιστικότητα μέσω της μερικής και ευέλικτης εργασίας των γυναικών. Παίρνει δήθεν μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των γυναικών, όπως για παράδειγμα την παροχή επιδομάτων (= επιδόματα ψίχουλα). Παίρνει επίσης δήθεν μέτρα κατά της ανεργίας των γυναικών (στόχος της Λισαβόνας) στα πλαίσια διαφόρων προγραμμάτων, τα οποία σημαίνουν αύξηση της μερικής απασχόλησης (= μερικός μισθός, = μερικά ένσημα κ.λπ.) και τελικά σημαίνουν απλά διαχείριση της ανεργίας.

Το ΠΑΣΟΚ, πιστό κι αυτό στις κατευθύνσεις της Λισαβόνας, επιδιώκει την «απασχολησιμότητα» των γυναικών και την «εναρμόνιση επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων», ενώ παράλληλα προωθεί την ιδέα της οικογένειας - παραγωγικής μονάδας, της οικογένειας που τα μέλη της θα «σηκώνουν τα βάρη της» μόνα τους. Υπόσχεται ακόμα μια σειρά από επιδόματα (για τα νέα ζευγάρια, για τη γέννηση του παιδιού), επιδόματα που στην πράξη δεν επαρκούν, ούτε για να απαλύνουν το πρόβλημα, πόσο μάλλον για να το λύσουν.

Ο Συνασπισμός, από την άλλη, δε θέτει την ταξική βάση του προβλήματος. Διεκδικεί τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στα Κέντρα Λήψης των αποφάσεων, ενώ είναι ένα από τα κόμματα που στήριξε τη Λευκή Βίβλο και ψήφισε το Μάαστριχτ, τα οποία υπαγορεύουν τη μερική απασχόληση, την ελαστικοποίηση, το χτύπημα του ασφαλιστικού, μέτρα που, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, εφαρμόζονται πρώτα στις νέες γυναίκες.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. αντιμετωπίζει και αυτό το ζήτημα με τρόπο αντιδραστικό, επικεντρώνει στο ζήτημα των γυναικών - μεταναστών που τις αντιμετωπίζει σαν πρόβλημα για την ανεργία, την εγκληματικότητα, το δημογραφικό πρόβλημα και σε καμία περίπτωση δεν αναδεικνύει τον ταξικό χαρακτήρα τόσο του γυναικείου ζητήματος όσο και του ζητήματος των μεταναστών. Το ότι τους αξιοποιεί ο καπιταλισμός για να πλήξει τα δικαιώματα των εργαζομένων συνολικά, το ότι οι μετανάστες υφίστανται επίσης σκληρή διπλή εκμετάλλευση.

Οσο πλησιάζουμε στις εκλογές τα διλήμματα θα πληθαίνουν. Οι νέες γυναίκες θα είναι στο στόχαστρο. Τα κόμματα της αστικής τάξης και τα δεκανίκια τους πότε θα χρησιμοποιήσουν υποσχέσεις και μεγάλα λόγια και πότε πιέσεις και εκβιασμούς, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ψήφο και την ανοχή, ή ακόμα και την αποδοχή των νέων ανθρώπων στα μέτρα που θα πάρουν. Μπορούν, λοιπόν, τα προβλήματα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια νέα γυναίκα να αποτελέσουν κριτήριο για την ψήφο της στις επερχόμενες εκλογές; Μπορούν και πρέπει αυτά τα προβλήματα να είναι κριτήριο, να πειστεί κάθε νέα γυναίκα για την ανάγκη να καταδικαστούν στην πράξη, και με την ψήφο και με ανάπτυξη δράσης οι πραγματικοί υπεύθυνοι, η ΕΕ και τα κόμματα που την υπηρετούν.

Να αποδυναμωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να μην ξεγελάσει ο Συνασπισμός, να καταδικαστεί ο ΛΑ.Ο.Σ. Κάθε νέα και νέος δεν έχει να κερδίσει τίποτα στηρίζοντας κάποιο από αυτά τα κόμματα. Αντίθετα, έχει να κερδίσει πολλά στηρίζοντας το ΚΚΕ. Με εμπιστοσύνη στη δύναμη και το δίκιο τους, οι νέες και οι νέοι να ψηφίσουν το ΚΚΕ. Το κόμμα που παλεύει μεταξύ άλλων για σταθερή εργασία 5ήμερη - 7ωρη - 35ωρη. Για βασικό μισθό 1.300 ευρώ και κατώτερη σύνταξη και επίδομα ανεργίας 1.050 ευρώ. Για σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άντρες. Για δωρεάν Παιδεία, που να μορφώνει, χωρίς ταξικούς φραγμούς. Για δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες. Για μέτρα και υποδομές στήριξης των νέων ζευγαριών. Για αφορολόγητο εισόδημα 30.000 ευρώ για μια 4μελή οικογένεια. Για κρατικούς και δωρεάν παιδικούς σταθμούς. Για την ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου δικτύου κοινωνικών εγκαταστάσεων για την οικογένεια, το παιδί, που θα συμβάλει και στη βελτίωση της ζωής της γυναίκας, στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου της.

Οι νέες γυναίκες χρειάζεται να βγουν στο δρόμο και να παλέψουν, να διεκδικήσουν όχι ως γυναίκες μόνο, αλλά ως εργατική τάξη, τα δικαιώματα της τάξης τους. Πιο ενεργά, κάθε νέα γυναίκα να υπερασπιστεί μέσα από τα συνδικάτα, τους συλλόγους γονέων και κάθε φορέα που συμμετέχει, τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα όλης της εργαζόμενης νεολαίας και να διεκδικήσει ακόμα περισσότερα, να διεκδικήσει ανάπτυξη που να υπηρετεί τις ανάγκες της και όχι τις ανάγκες των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Στην ιστορία του τόπου μας, αλλά και διεθνώς, γυναίκες ξεχώρισαν για τη δράση τους και τη συμβολή τους σε αγώνες για τη διεκδίκηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, σε αγώνες για καλύτερη Παιδεία, Υγεία, εργασιακές σχέσεις, σε αγώνες για έναν καλύτερο κόσμο. Κάθε εποχή έχει να αναδείξει γυναίκες πρωτοπόρες. Το πώς δόθηκαν οι αγώνες από τις απολυμένες εργάτριες της Sex form, στα κλωστήρια της Νάουσας, η μάχη για την υπεράσπιση του ωραρίου στα καταστήματα, για το Aσφαλιστικό από τις τραπεζοϋπαλλήλους είναι παραδείγματα τέτοιας πρωτοπορίας. Οπως στο παρελθόν, γυναίκες έδωσαν και τη ζωή τους στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, έτσι και σήμερα οι νέες εργαζόμενες, οι αγρότισσες, οι αυτοαπασχολούμενες, με το ΚΚΕ μπορούν να συμβάλλουν στην οικοδόμηση του Μετώπου, για μια άλλη εξουσία, τη Λαϊκή εξουσία και οικονομία.