Στα παραπάνω «μέσα» προστίθεται και ο συλλογικός τόμος με τίτλο «Η μεταρρύθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου» (εκδόσεις «Παπαζήση»), που παρουσιάστηκε χτες και περιλαμβάνει 29 εισηγήσεις - στην πλειοψηφία τους συζητήθηκαν σε συνέδριο που διοργάνωσε πέρσι το «Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου - ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου» - σε επιμέλεια των: Δ. Κλάδη, Ξ. Κοντιάδη και Γ. Πανούση.

Από τον πρόλογο του συλλογικού αυτού τόμου επαναλαμβάνεται ότι το πανεπιστήμιο βρίσκεται σε πολύπλευρη κρίση, για να τονιστεί ότι η μεταρρύθμιση είναι αναγκαία. Και κανείς μάλλον δε θα διαφωνήσει σε μια απλή επισήμανση ότι χρειάζονται αλλαγές στην Παιδεία. Επειδή όμως το θέμα δεν είναι αν χρειάζονται ή όχι αλλαγές - αυτό λέγεται στεγνά μόνο από εκείνους που παρουσιάζουν όσους αγωνίζονται ενάντια στις συγκεκριμένες αλλαγές ως συντηρητικούς - αλλά σε ποια κατεύθυνση, με ποιο προσανατολισμό. Και η χτεσινή παρουσίαση δεν ξέφυγε ρούπι από τις κατευθύνσεις που ορίζει η «Μπολόνια» και ακολουθεί η κυβέρνηση με τα μέτρα που προωθεί.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στον πρόλογο, το έργο ξεκινά από την «κριτική προσέγγιση της ιστορικής διαδρομής του ελληνικού πανεπιστημίου και των ιδεολογικών - συμβολικών διεργασιών που συνοδεύουν τη σταδιακή μετάβαση από το χουμπολντιανό πανεπιστήμιο των αξιών στο ανοιχτό πανεπιστήμιο, αλλά και στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο». Ακόμα, εξετάζονται οι «επιπτώσεις της δημιουργίας του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης» καθώς και «γιατί στην ατζέντα της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης η διαδικασία της Μπολόνια βρίσκεται ακόμη αρκετά χαμηλά». Προφανώς γιατί τελικά εκείνο που καθορίζει το πλέγμα της μεταρρύθμισης - τουλάχιστον εκείνης που πασχίζουν να προβάλουν ως αναγκαία - είναι η Λισαβόνα και η Μπολόνια, το πώς το πανεπιστήμιο θα προσαρμοστεί στις νέες για την κερδοφορία του κεφαλαίου απαιτήσεις. Επιπλέον, «τίθεται το ζήτημα της σχέσης των πανεπιστημίων με την αγορά και την οικονομική και περιφερειακή ανάπτυξη». Και καταλήγει σημειώνοντας ότι «ο επαναπροσδιορισμός της φυσιογνωμίας, των στόχων και των λειτουργιών του ελληνικού πανεπιστημίου αποτελεί εν τέλει το πραγματικό διακύβευμα ενός μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος».

Είναι ενδεικτικό ότι ο Ξ. Κοντιάδης παρουσιάζοντας το έργο σημείωσε πως μια «κοινή συνιστώσα όλων αυτών των κειμένων που συγκεντρώνονται στον τόμο αυτό είναι ότι απαιτείται μεγαλύτερη αυτονομία, μεγαλύτερη αυτοτέλεια των πανεπιστημίων». Κοινή συνιστώσα όχι μόνο στο συγκεκριμένο έργο αλλά και στις προτάσεις που κατά καιρούς στοιχειοθετούν την υπεράσπιση του νέου νόμου -πλαίσιο. Περιττό να επαναλάβουμε πως η αυτοτέλεια είναι μοχλός για να λειτουργήσει τελικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια το δημόσιο πανεπιστήμιο!

Την αυτοτέλεια, ως κοινό «αίτημα», επανέλαβαν με τη σειρά τους όλοι οι ομιλητές κατά την παρουσίαση. Ο Χρ. Κίττας, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, επανέλαβε ότι χρειάζεται συναίνεση στις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, ενώ ο Γ. Πανούσης μίλησε για «αυτοκριτική, αυτοκάθαρση, αυτοαξιολόγηση και αυτοδιοίκηση» του πανεπιστημίου.

Ο βουλευτής της ΝΔ Φ. Τσαλίδης κατέθεσε 11 σημεία - συμπύκνωση των κατευθύνσεων της διαδικασίας της Μπολόνια και πλευρές της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, ενώ ο Ε. Βενιζέλος, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, εκθείασε την κίνηση του ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει από την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Προφανώς, η χρονική συγκυρία που επιλέχτηκε για την παρουσίαση του τόμου, εν μέσω αγωνιστικών κινητοποιήσεων ενάντια σε όσα ακριβώς περιβάλλει με επιστημονική «τεκμηρίωση» το έργο ως αναγκαία, δεν είναι τυχαία. Την ίδια στιγμή, λίγα μέτρα παρακάτω, στα Προπύλαια, συγκεντρώνονταν φοιτητές, σπουδαστές και εκπαιδευτικοί διαδηλώνοντας για δημόσια δωρεάν Παιδεία...

Διαιωνίζεται η ομηρία αρκετά μεγάλου αριθμού καθαριστριών των σχολείων οι οποίες θα εξακολουθούν να αμείβονται με ψίχουλα και με απαράδεκτες αντεργατικές συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου.

Το θέμα έφερε χτες στη Βουλή με Επίκαιρη Ερώτηση η βουλευτής του ΚΚΕ Ε. Παντελάκη, ζητώντας τη μονιμοποίηση όλων των καθαριστριών χωρίς νομικά τερτίπια, όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά (επτάωρο, 35ωρο, πενθήμερο) και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Στην απάντησή της η υπουργός Παιδείας, Μ. Γιαννάκου, υπερασπίστηκε την κατηγοριοποίηση των καθαριστριών λέγοντας ότι με βάση το γνωστό ως Προεδρικό Διάταγμα «Παυλόπουλου», κατετάγησαν ως πλήρους απασχόλησης μόνο οι καθαρίστριες που καθάριζαν πάνω από οκτώ αίθουσες.

Ανακοίνωσε ότι χτες (προχτές) έγινε συνεννόηση με τα υπουργεία Οικονομικών και Δημόσιας Διοίκησης και αποφασίστηκε ότι οι καθαρίστριες που κρίθηκαν ως πλήρους απασχόλησης θα είναι πλέον υπάλληλοι του υπουργείου Παιδείας μετά από τροποποίηση που θα γίνει στον σχετικό νόμο.

Είναι απαράδεκτη η κατηγοριοποίηση των καθαριστριών, τόνισε στην ομιλία της η Ε. Παντελάκη καταγγέλλοντας ότι αυτές για κάθε αίθουσα πληρώνονται με 1,10 ευρώ την ημέρα! Αυτές οι γυναίκες, είπε, για δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια φροντίζουν για την υγιεινή των παιδιών μας και αντί το κράτος να αναγνωρίσει την προσφορά τους και να έχουν πλήρη και σταθερή εργασία, τους κόβει και την ασφαλιστική κάλυψη για τα βαρέα και ανθυγιεινά.

Η στάση αυτή της κυβέρνησης, είπε η βουλευτής του ΚΚΕ, είναι ο καθρέφτης της πολιτικής της και το μοντέλο των εργασιακών σχέσεων που επιδιώκει: τις συμβάσεις της μισής ώρας. Απευθυνόμενη στην υπουργό, τόνισε, ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν απαλλάσσεται από το γεγονός ότι βρήκε μια παγιωμένη κατάσταση από το ΠΑΣΟΚ ενώ υπογράμμισε ότι τις αντεργατικές ρυθμίσεις τις διευκόλυνε και η συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου η οποία δέχτηκε το 2001 οι εργολαβίες να μεταφερθούν σε μερικής απασχόλησης. Αποτέλεσμα, κατέληξε, 3.976 καθαρίστριες να απασχολούνται με σύμβαση έργου, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη θα απολυθούν οριστικά.

Συνεχίστηκαν και εντάθηκαν τα ασφυκτικά αστυνομικά μέτρα σε βάρος των συλλαλητηρίων, τα οποία αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση με τη λογική της παρακώλυσης των συγκοινωνιών και της «σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής».

Ακολούθησαν οι ανακοινώσεις στις οποίες οι αστυνομικές αρχές με υψωμένο το δάκτυλο δείχνουν ως ...ταραξίες συνδικαλιστές και άλλους αγωνιστές.

Οπως τον συνδικαλιστή Γ. Πέρρο, που στις 10 του Γενάρη μαζί με εργαζόμενους του ΠΑΜΕ σήκωσαν πανό έξω από τη Βουλή ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Ο Γ. Πέρρος αντιμετωπίστηκε «ανάλογα» από αστυνομικούς και κατά τη διαμαρτυρία του ΚΚΕ για την επίσκεψη του πρέσβη των ΗΠΑ στον δήμαρχο της Αθήνας.

Χτες η Αστυνομία έκανε ένα ακόμη βήμα: Δεν «εντόπισε» μόνο τα ύποπτα πούλμαν, αλλά ανακοίνωσε και ότι έχει σημάνει συναγερμός στις αστυνομικές δυνάμεις για να αποφευχθούν, δήθεν, «ανεξέλεγκτες παραβατικές συμπεριφορές».

Είναι προφανές πως αυτή η μεθόδευση δεν πρέπει να περάσει...