Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο στο σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, γεγονός που αποτυπώθηκε και με την υπερψήφιση του Κανονισμού με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Χρηματοδοτικό Μέσο για την προαγωγή της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου παγκοσμίως» από τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το Δεκέμβρη 2006. Πρόκειται για ένα τεράστιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα που προορίζεται να χρηματοδοτήσει τα τυχοδιωκτικά σχέδια επέμβασης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου σ' ολόκληρο τον κόσμο.

Ο νέος Κανονισμός, μαζί με τέσσερα ακόμη χρηματοδοτικά προγράμματα που αφορούν α) στις υπό ένταξη χώρες, β) στις γειτονικές της ΕΕ χώρες, γ) στις χώρες ΑΚΕ (Αφρικής-Καραϊβικής-Ειρηνικού) και δ) στη χρηματοδότηση της ΕΕ για «καταστάσεις κρίσης» σε τρίτες χώρες, αποτελεί τον βασικό πυλώνα μέσα από τον οποίο αναπτύσσεται με ολοκληρωμένο και ενιαίο τρόπο η ιμπεριαλιστική πολιτική της ΕΕ.

Χαρακτηριστικά στοιχεία του νέου Μέσου είναι ο παγκόσμιος χαρακτήρας του και η «ανεξαρτησία δράσης του», δηλαδή η χρησιμοποίησή του ανεξάρτητα από τη συναίνεση των κυβερνήσεων των τρίτων χωρών για τις οποίες προορίζεται. Η κυνική ομολογία της ωμής επέμβασης των ιμπεριαλιστών της ΕΕ στις τρίτες χώρες για τη στήριξη και την προώθηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας σηματοδοτεί νέο γύρο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε διεθνή κλίμακα.

Θέτει στόχους του την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «εκεί που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο», την αλληλεγγύη «σε θύματα καταπίεσης» και «αγωνιστές της ελευθερίας», την «ενίσχυση του ρόλου της κοινωνίας των πολιτών» και την «προαγωγή της δημοκρατικής μεταρρύθμισης» σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Πεδίο εφαρμογής του είναι η χρηματοδότηση της «κοινωνίας των πολιτών», «υπερασπιστών των δικαιωμάτων του ανθρώπου», η αποστολή εκλογικών παρατηρητών. Λειτουργεί με βάση ολοκληρωμένο σχέδιο που καθορίζεται από πριν με βάση έγγραφα στρατηγικής και ετήσια προγράμματα δράσης, σε συνεννόηση, για τον καθορισμό των προτεραιοτήτων του, με την «κοινωνία των πολιτών».

Οι δραστηριότητες που χρηματοδοτεί μπορούν να συγχρηματοδοτούνται και από τρίτες χώρες «χορηγούς»(!), αλλά και από «εταιρείες, επιχειρήσεις και άλλες ιδιωτικές οργανώσεις και επιχειρήσεις».

Ο προϋπολογισμός του για το διάστημα 2007-2013 ανέρχεται σε 1.103.702.000 ευρώ!

Η πολιτική συμφωνία Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Σοσιαλδημοκρατών και Φιλελευθέρων τροποποίησε τον Κανονισμό σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση, αποκαλύπτοντας τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των πολιτικών αυτών δυνάμεων, ως οργάνων νομιμοποίησης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών της ΕΕ.

Ο Κανονισμός που τελικά ψηφίστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: α) Τονίζει ότι το Μέσο πρέπει να «ενεργεί χωρίς τη συγκατάθεση της κυβέρνησης της χώρας για την οποία προορίζεται». Ο «σεβασμός της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» πρέπει να τίθεται ως όρος ακόμη και σε εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες (μέσα από τη λεγόμενη ρήτρα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που είχε τύχει και της ...θερμής υποστήριξης διαφόρων συνιστωσών της Ομάδας της Ενωτικής Αριστεράς - GUE - στο Ευρωκοινοβούλιο, αφού άλλωστε εισηγητής της σχετικής Εκθεσης της αρμόδιας επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου ήταν ευρωβουλευτής της ιταλικής Κομμουνιστικής Επανίδρυσης).

β) Καθορίζει ότι άφθονο ζεστό χρήμα (λεφτά των εργαζομένων της ΕΕ) θα ρέει ανεμπόδιστα στις διάφορες οργανώσεις της «κοινωνίας των πολιτών», δηλαδή σ' εκείνες τις ποικιλώνυμες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ακόμη και σε «φορείς χωρίς νομική προσωπικότητα»), που αποτελούν το «μακρύ χέρι» των ιμπεριαλιστών, και σε «υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ώστε να στηρίζει τη δράση τους για ...«δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις» και την προώθηση της «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας», δηλαδή την επιβολή της ιμπεριαλιστικής «δημοκρατίας» σε επίπεδο πολιτικού συστήματος, έτσι, για να ξέρουμε για ποια δημοκρατία μιλάμε...

γ) Στις μορφές στήριξης των οργανώσεων αυτών περιλαμβάνονται ακόμη και «μέτρα κατάρτισης και εκπαίδευσης για εταίρους από την κοινωνία των πολιτών», δηλαδή με άλλα λόγια η εκπαίδευση πολιτικού προσωπικού υποτακτικού στους ιμπεριαλιστές και τις επιδιώξεις τους.

δ) Για τις αποστολές εκλογικών παρατηρητών δεν αρκείται στην παρακολούθηση των εκλογών, αλλά τονίζει ότι απαιτείται η δραστηριότητά τους και μετά, κυρίως με την «υλοποίηση των συστάσεών τους... ιδίως μέσω οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών».

ε) Στους στόχους του εντάσσεται και η υποστήριξη και ενίσχυση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αλλά και έκτακτων διεθνών ποινικών δικαστηρίων (σαν το ιμπεριαλιστικό δικαστήριο που δίκαζε τον Σλ. Μιλόσεβιτς).

Η κυνικότητα του Κανονισμού που ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο είναι πραγματικά ανατριχιαστική. Θα μπορούσε να αποτελεί κάλλιστα εγχειρίδιο ιμπεριαλιστικών μυστικών υπηρεσιών για την εκπαίδευση πρακτόρων, σχετικά με τον τρόπο που μεθοδεύεται, σχεδιάζεται και υλοποιείται η ιμπεριαλιστική πολιτική επεμβάσεων, εκβιασμών, πιέσεων και υπονόμευσης. Η διαφορά είναι ότι δεν είναι μόνο προς χρήση των μυστικών πρακτόρων, αλλά προορίζεται για την ...«κοινωνία των πολιτών».

Η συζήτηση για το νέο Κανονισμό ανέδειξε και το ρόλο των οπορτουνιστικών δυνάμεων, που κάτω από το μανδύα του αστικού κοινοβουλευτισμού στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναγορεύουν την ΕΕ υπερασπιστή των δημοκρατικών-λαϊκών ελευθεριών, σπέρνουν αυταπάτες ότι δήθεν μπορεί να υπάρξει «ΕΕ των λαών», κάνουν συνεχείς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς με τον ιμπεριαλισμό και αντικειμενικά γίνονται «ουρά» και στήριγμα των επιδιώξεών του. Ανερυθρίαστα προτάθηκε από οπορτουνιστικές δυνάμεις -όπως η Κομμουνιστική Επανίδρυση - ότι αυτός ο τυχοδιωκτικός Κανονισμός πρέπει να υπερψηφιστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από την Ομάδα της Ενωτικής Αριστεράς (GUE)!...

Είναι προφανές ότι η ΕΕ χρησιμοποιεί τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν Δούρειο Ιππο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της. Γι' αυτό οι ιμπεριαλιστές αναπτύσσουν απροκάλυπτη οικονομική και ιδεολογικοπολιτική δράση, προκειμένου να πείσουν τους λαούς ότι μία τέτοια κατασκευή μπορεί να λειτουργήσει για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Τα ερωτήματα όμως που θέτει η ίδια η ζωή είναι αμείλικτα: Ποιος και με ποιο κριτήριο είναι αυτός που θα αποφασίζει εάν μία κυβέρνηση είναι δημοκρατική και σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Ποιος αναγόρευσε την ΕΕ παγκόσμιο τοποτηρητή της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μάλιστα με δικαίωμα απροκάλυπτης επέμβασης για την ανατροπή κυβερνήσεων που δε θεωρεί «δημοκρατικές»; Δεν τους λέει τίποτε ότι όλοι οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, από τη Γιουγκοσλαβία μέχρι το Αφγανιστάν και το Ιράκ, εξαπολύθηκαν στο όνομα της επιβολής της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Αυτοί που βυθίζουν την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα των πολέμων, της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, αυτοί που καταπατούν κάθε έννοια δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι δυνατό να τα προστατεύσουν;

Εχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στους λαούς όσοι προσπαθούν να τους πείσουν ότι αυτό το μέσο δε θα χρησιμοποιηθεί για να χρηματοδοτεί «πολύχρωμες επαναστάσεις», όπως στην Ουκρανία και τη Γεωργία, για να εκβιάζει και να ασκεί πιέσεις, να οργανώνει προσπάθειες ανατροπής νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεων, όπως στην Κούβα και τη Βενεζουέλα.

Σήμερα γίνεται πιο φανερό από ποτέ ότι η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα χρησιμοποιούνται υποκριτικά από την ΕΕ μόνο και μόνο για να αποτελέσουν το πρόσχημα με το οποίο νομιμοποιείται να επεμβαίνει στα εσωτερικά κάθε χώρας στον πλανήτη, με τη στήριξη και χρηματοδότηση κάθε είδους δυνάμεων και οργανώσεων υποτακτικών στα ιμπεριαλιστικά ευρωενωσιακά σχέδια, προκειμένου να ανατρέψουν κυβερνήσεις που δεν είναι αρεστές στους ιμπεριαλιστές, καθώς και την άσκηση πιέσεων με διάφορες μορφές για τη συμμόρφωση των κυβερνήσεων αυτών στις επιταγές της ΕΕ και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Η ΕΕ, στοιχισμένη στο δόγμα των ΗΠΑ για την επιβολή των «δυτικών αξιών και της δημοκρατίας» στον κόσμο, διαμορφώνει με το πρόγραμμα αυτό τους οικονομικούς όρους συμμετοχής της στο ιμπεριαλιστικό «πλιάτσικο», «εξάγοντας» ...δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να κατακτήσει καλύτερες θέσεις στο μοίρασμα της λείας από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών σε βάρος των λαών.

Οι κυνικοί σχεδιασμοί και ο πακτωλός των χρημάτων που προορίζουν γι' αυτούς, αποκαλύπτουν το φόβο τους. Δεν είναι πανίσχυροι. Οι λαοί έχουν τη δύναμη να ματαιώσουν τα εγκληματικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. Να ξεσκεπάσουν τα παραρτήματα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που κρύβονται κάτω από το μανδύα της «κοινωνίας των πολιτών» και διάφορων ΜΚΟ. Να υπερασπίσουν το αναφαίρετο δικαίωμά τους να διαλέγουν τον δικό τους δρόμο ανάπτυξης. Να προστατεύσουν τα δικαιώματα, την εθνική κυριαρχία και το δίκιο τους από τους ιμπεριαλιστές και τις ενώσεις τους.