Γρηγοριάδης Κώστας

Η καταψήφιση του «ευρωσυντάγματος», δεν πτόησε τους εκπροσώπους της ευρωένωσης που, περιφρονώντας απροκάλυπτα τη θέληση των λαών, ψάχνουν τρόπους - αξιοποιώντας διάφορα παράθυρα των Συνθηκών - να ξεπεράσουν τα εμπόδια που υπάρχουν από την υποχρέωση ομοφωνίας στα Συμβούλια και επικύρωσης από τα εθνικά Κοινοβούλια (όπου αυτό ακόμη απαιτείται), και να μπάσουν το «ευρωσύνταγμα» από το παράθυρο. Το θέμα αυτό παραπέμφθηκε στο Συμβούλιο Κορυφής που θα συνεδριάσει στα μέσα του Δεκέμβρη.

Για να μπορέσει κανείς να καταλάβει πού το πάνε, δεν αρκεί η μελέτη των συμπερασμάτων ενός ή περισσοτέρων Συμβουλίων, (όπου εκ των πραγμάτων είναι προσεκτικοί στις διατυπώσεις), αλλά ενός συνόλου υλικών που προέρχονται από διάφορα σώματα και όργανα. Εξάλλου, η επεξεργασία στρατηγικών σε ανύποπτο χρόνο και με βάθος χρόνου, το πέρασμα ορισμένων από αυτές με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης και ανάλογα με τους συσχετισμούς, είναι χαρακτηριστικά της ΕΕ που έχουν αναχθεί σε πολιτική επιστήμη.

Από την παράθεση των βασικών ζητημάτων που προγραμματίζουν το επόμενο διάστημα, φαίνεται καθαρά αυτό που το Κόμμα μας έγκαιρα είχε επισημάνει, ότι δηλαδή όσο θα βαθαίνουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τόσο θα αυξάνεται η καταστολή, η αστυνομοκρατία και το έλλειμμα δημοκρατίας (ακόμη και με αστικοδημοκρατικούς όρους) στο ευρωενωσιακό επίπεδο, αλλά και σε κάθε αστικό κράτος - μέλος χωριστά, τόσο δηλαδή η ΕΕ θα αποκαλύπτεται ως μια δικτατορία του κεφαλαίου.

Το κυνήγι των «τρομοκρατών» και των μεταναστών, εντός και εκτός των συνόρων της ΕΕ, είναι ο ιδεολογικός καμβάς, πάνω στον οποίο ξετυλίγεται ο ιστός των επικίνδυνων για το λαϊκό κίνημα μέτρων. Συγκεκριμένα:

α) Θέμα άμεσης προτεραιότητας θέτουν τη «στρατηγική ενάντια στη βίαιη ριζοσπαστικοποίηση» που, σύμφωνα με τον ορισμό τους, «είναι το φαινόμενο όπου άτομα ασπάζονται ορισμένες απόψεις, γνώμες και ιδέες, που μπορεί να οδηγήσουν σε τρομοκρατικές ενέργειες, όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο 1 της απόφασης - πλαίσιο για την τρομοκρατία». Αναφέρονται στον «ευρωτρομονόμο», σύμφωνα με τον οποίο μια σειρά μορφές κινητοποιήσεων του μαζικού λαϊκού κινήματος μπορούν να χαρακτηριστούν τρομοκρατικές και να διωχτούν λαϊκοί αγωνιστές ως τρομοκράτες. Ξεκαθαρίζουν επίσης ότι ξεκινούν από την «καταχρηστική ερμηνεία του Ισλάμ», θέλουν όμως να συμπεριλάβουν «κάθε βίαιη ριζοσπαστικοποίηση, εθνικιστική, αναρχική, αυτονομιστική, ακροαριστερή ή ακροδεξιά». Η επικίνδυνη αυτή εξέλιξη, σε συνδυασμό με τα τελευταία αντικομμουνιστικά μέτρα και ψηφίσματα (κατάσταση στις Βαλτικές χώρες, αντικομμουνιστικά μνημόνια και ψηφίσματα του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αντίστοιχα, απαγόρευση της ΚΝ Τσεχίας) κάνει φανερό ότι στο στόχαστρο βρίσκονται όχι μόνο όσοι δρουν, αλλά και όσοι σκέφτονται ριζοσπαστικά και ανατρεπτικά για το καπιταλιστικό σύστημα. Βέβαια, η Ιστορία έχει δείξει ότι οι διώξεις ενάντια στους κομμουνιστές και τους ριζοσπάστες κοινωνικούς αγωνιστές ήταν μόνο η αρχή γενικευμένων διώξεων.

Δεύτερη άμεση προτεραιότητα είναι η ολοκλήρωση του «Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας» (εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν ο βουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης), με έμφαση στην «αντιτρομοκρατική πτυχή», που περιλαμβάνει Κέντρο Συντονισμού Κρίσεων στις Βρυξέλλες, Μηχανισμό Προειδοποίησης για ενδεχόμενες απειλές σε «υποδομές ζωτικής σημασίας» και δύο συντονιστικά κέντρα συγκέντρωσης στρατιωτικών μεταφορικών μέσων σε περίπτωση «κρίσης», το ένα εκ των οποίων βρίσκεται στην Αθήνα. Το θέμα των «υποδομών ζωτικής σημασίας» (με εισηγητή τον Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Λαμπρινίδη), έχει μεγάλη σημασία για το μαζικό λαϊκό κίνημα, που συχνά αξιοποιεί ως μέσο πάλης τη συμβολική κατάληψη τέτοιων «υποδομών».

Προετοιμάζεται τροποποίηση του «ευρωτρομονόμου» με προσθήκη νέων «αδικημάτων» (διάδοση τρομοκρατικής προπαγάνδας μέσω ίντερνετ, διάδοση γνώσεων για την κατασκευή εκρηκτικών κλπ), και επέκταση της έννοιας της προτροπής σε τρομοκρατικό αδίκημα).

β) Τελειοποιούν και επεκτείνουν τους χαφιέδικους μηχανισμούς καταγραφής, επεξεργασίας και διακίνησης των προσωπικών δεδομένων όχι μόνο των πολιτών, αλλά και των κατοίκων, ακόμη και όσων μπαίνουν στην επικράτεια της Ενωσης, τα οποία στη συνέχεια παραδίδουν στις ΗΠΑ και τη CIA. Ευελπιστούν ότι το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν ΙΙ (SIS II) θα είναι έτοιμο το 2007, προτρέποντας όσα κράτη - μέλη έχουν επιφυλάξεις επικύρωσης από τα εθνικά Κοινοβούλια να τις άρουν, ενώ θέλουν να αναβαθμίσουν το αντίστοιχο σύστημα της Γιούροπολ (ευρωαστυνομία). Το «τρίο» των επόμενων τριών Προεδριών «φιλοδοξεί» να γίνει τεχνικά δυνατή η διασύνδεση των βάσεων δεδομένων της Σένγκεν (SIS II), του VIS (βίζες) και της EURODAC (δακτυλικά αποτυπώματα προσφύγων - μεταναστών) μέχρι τον Ιούνη του 2008. Το φακέλωμα αφορά και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, ενώ η βιομετρική μέθοδος αποτελεί τον κανόνα. Θέλουν να έχει ολοκληρωθεί η εισαγωγή βιομετρικών στα διαβατήρια μέσα στο 2008, ενώ έριξαν στο τραπέζι και τη (μη δεσμευτική προς το παρόν) ιδέα της εισαγωγής βιομετρικών στις αστυνομικές ταυτότητες. Κι ενώ ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η Σένγκεν ΙΙ, προετοιμάζονται για τη λεγόμενη Σένγκεν ΙΙΙ, όπου θα αποθηκεύεται και διακινείται και το DNA. Σε ό,τι αφορά τις μεταξύ τους διαφωνίες, αυτές αφορούν την ανταλλαγή των αρχείων (αν θα ανταλλάσσονται μόνο για διασυνοριακά εγκλήματα, ποιες κρατικές υπηρεσίες θα έχουν πρόσβαση, αν θα υπάρχει on-line διασύνδεση κλπ.).

γ) Ενισχύουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, με έμφαση τους συνοριακούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, όπως ο Οργανισμός Διαχείρισης Εξωτερικών Συνόρων (FRONTEX), ενώ μελετάται επιπλέον η δημιουργία «Ομάδων Ταχείας Επέμβασης». Και μπορεί το πρόσφατο Συμβούλιο να μην αποφάσισε τη δημιουργία Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής στα νότια θαλάσσια σύνορα (όπως επέμενε η ελληνική κυβέρνηση), αλλά αποφάσισε να δημιουργηθεί ένα «Μόνιμο Δίκτυο Περιπολιών» των Μεσογειακών ακτών, και «Περιφερειακό Κέντρο Επιτήρησης» στη Μεσόγειο. Είναι φανερό ότι η Μεσόγειος και το Αιγαίο, εκτός από θάλασσα - φέρετρο για τα χιλιάδες θύματα των πολιτικών του ιμπεριαλισμού, τείνουν να εξελιχθούν σε στρατοκρατούμενες και αστυνομοκρατούμενες θάλασσες.

δ) Εντείνονται οι διωγμοί ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Ειδικά σε ό,τι αφορά τη μετανάστευση, οι πολιτικές της ΕΕ είναι πολυεπίπεδες, με εσωτερική και εξωτερική διάσταση. Διαχωρίζονται σε νόμιμη και παράνομη μετανάστευση, όπου τον πήχη για το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο τον κρατάει το μεγάλο κεφάλαιο.

ε) Προωθείται ταχύτατα η λεγόμενη «Εξωτερική Διάσταση του Χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης», στο όνομα αναχαίτισης των μεταναστών, καταπολέμησης της τρομοκρατίας, προστασίας των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και επιβολής του «κράτους δικαίου», σε πλήρη ευθυγράμμιση με την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας, την ΕΠΑΑ (Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας) και την «Πολιτική Καλής Γειτονίας». Το κεφάλαιο αυτό είναι τεράστιο και χρειάζεται ειδική μελέτη.

Θα περιοριστούμε προς το παρόν στο ότι, σύμφωνα και με τις αποφάσεις του Συμβουλίου, θα συνεχίσουν να βάζουν τρίτες χώρες να παίξουν το ρόλο του χωροφύλακα των μεταναστών και των «τρομοκρατών» που προέρχονται από τις ίδιες τις χώρες αυτές ή από την ευρύτερη περιοχή, εκβιάζοντας για την υπογραφή συμφωνιών «επανεισδοχής» (δηλαδή επαναπροώθησης) μεταναστών και ρητρών «αντιτρομοκρατικής» συνεργασίας, έτσι όπως την εννοούν οι ιμπεριαλιστές. Εξάγοντας το καπιταλιστικό μοντέλο της αστικής δημοκρατίας και στήνοντας μηχανισμούς στη δικαιοσύνη, την αστυνομία, τα τελωνεία κλπ., προλειαίνουν το έδαφος για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Τέλος, σε ό,τι αφορά το μεγάλο στρατηγικό εταίρο της ΕΕ, δηλαδή τις ΗΠΑ, αφού έδωσαν τα στοιχεία επιβατών αεροπλάνων, τα προσωπικά αρχεία, τα αεροδρόμια για τις ιπτάμενες φυλακές της CIA, τώρα ετοιμάζονται για να επικυρώσουν μέσα στο 2006 την (ήδη υπογραφείσα από την ελληνική μάλιστα κυβέρνηση) συμφωνία για την έκδοση Ευρωπαίων πολιτών στις ΗΠΑ.

Αυτό που δείχνουν τα μέτρα που προσπαθήσαμε αναλυτικά να καταγράψουμε είναι αφενός τη σαπίλα του ίδιου του ευρωενωσιακού καπιταλιστικού οικοδομήματος και αφετέρου το φόβο για τις αναμενόμενες μαζικές λαϊκές αντιδράσεις στις συνολικές αντιλαϊκές πολιτικές τους.

Μπαίνει επιτακτικά το καθήκον για τους κομμουνιστές να πρωτοστατήσουν στη δημιουργία ενός μαζικού λαϊκού κινήματος συσπείρωσης και δράσης ενάντια στους μηχανισμούς βίας και τρομοκρατίας, που εξυφαίνονται κεντρικά στην ΕΕ και εξειδικεύονται στην κάθε χώρα. Ενός κινήματος που θα στηριχτεί πρώτ' απ' όλα στην εργατική τάξη, τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την ΕΕ, και θα αγκαλιάσει κάθε δημοκράτη αγωνιστή που θέλει να παλέψει ενάντια στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.