Πάνω από 50.000 θέσεις εργασίας στους κλάδους ένδυσης χάθηκαν μέχρι το '96, ενώ περισσότερες από 200 μεγάλες επιχειρήσεις έκλεισαν το ίδιο διάστημα. Σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέχρι το 2002 εκτιμάται ότι θα συρρικνωθούν κατά 50% ακόμα αυτοί οι κλάδοι στη χώρα μας, που μεταφράζεται στην απώλεια άλλων 80.000 θέσεων εργασίας.

Μετά το '96, που έχουμε τα τελευταία συγκεντρωτικά στοιχεία, μια σειρά μεγάλες επιχειρήσεις πήραν το δρόμο προς το "λουκέτο". Για παράδειγμα, η "Βαμβακουργία Βόλου" με 850 άτομα, η "ΡΟΚΑ" στη Λάρισα με 300 εργαζόμενους, η "ΕΛΛΑΣ" στην Πάτρα με 180 εργαζόμενους, η "Διεθνής Βιομηχανία Ενδυμάτων" στην Καλαμάτα με 480 εργαζόμενους, η "ΑΡΙΑΝ" στην Αθήνα με 120 εργαζόμενους, ενώ εκατοντάδες είναι οι μικρές βιοτεχνίες που έκλεισαν το ίδιο διάστημα.

Η διάλυση των κλάδων ένδυσης συμπαρασύρει στο μαρασμό ολόκληρες περιοχές, όπου συγκεντρώνονταν και δραστηριοποιούνταν οι επιχειρήσεις και που συνήθως αποτελούσαν την κύρια οικονομική δραστηριότητα. Η Πάτρα,ο Βόλος,η Νάουσα,οι Φιλιάτες κ.ά., εισήλθαν σε ένα "ανεμοστρόβιλο" ανεργίας και οικονομικής υποβάθμισης, από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν.

Χαρακτηριστική περίπτωση των συνεπειών της καταστροφικής πολιτικής που ακολουθήθηκε και της έλλειψης οποιασδήποτε κλαδικής πολιτικής στήριξης και ανάπτυξης, αποτελεί ο υποκλάδος της νηματουργίας. Ετσι, σύμφωνα με στοιχεία πρόσφατης μελέτης του ΙΟΒΕ, η εγχώρια παραγωγή μειώθηκε από 173.645 τόνους το 1990 στους 143.472 τόνους νήματος.

Μόνο την περίοδο 1993 - 1995 ο αριθμός των μεγάλων επιχειρήσεων νηματουργίας (πάνω από 20 άτομα προσωπικό) μειώνεται από 59 σε 55 και ο αριθμός των απασχολούμενων μειώθηκε από 9.728 σε 8.778.

Η πτωτική πορεία της παραγωγής σημειώνεται σε μια περίοδο που αυξάνεται ο όγκος της κατανάλωσης. Ειδικότερα, από 139.900 τόνους το '94 αυξάνεται το '97 στους 181.400 τόνους νήματος.

Η εγχώρια παραγωγή εκτοπίζεται με αυξανόμενο ρυθμό από τις εισαγωγές, που από 30.000 περίπου τόνους το 1988 έφτασαν τους 84.000 τόνους το 1997.Ο υποκλάδος της νηματουργίας έχει έντονο εξαγωγικό χαρακτήρα, καθώς το 30% της εγχώριας παραγωγής νημάτων εξάγεται.Ωστόσο ο όγκος των εξαγωγών παρουσιάζει πτώση, καθώς από 63.000 τόνους το 1988 έπεσε στους 46.000 τόνους το 1997!

Οι συνέπειες από το χτύπημα της νηματουργίας απλώνονται και στον τομέα της αγροτικής παραγωγής και οικονομίας, που αποτελεί την πηγή της πρώτης ύλης για τον υποκλάδο. Σε συνδυασμό με τις ποσοστώσεις, τα λεγόμενα διαρθρωτικά μέτρα και συνολικά την αντιαγροτική πολιτική που προωθείται μέσω της ΓΚΑΤΤ και της ΚΑΠ, οι μικρομεσαίοι αγρότες οδηγούνται στον αφανισμό. Η διαλυτική πορεία της νηματουργίας "πνίγει" περισσότερο απ' όλους τους βαμβακοπαραγωγούς, αφού το βαμβάκι αποτελεί τη σημαντικότερη πρώτη ύλη. Στη μελέτη επισημαίνεται ότι το βαμβακερό νήμα καταλαμβάνει το 59% του συνόλου της αγοράς, ωστόσο τα τελευταία χρόνια το μερίδιο των βαμβακερών νημάτων μειώνεται προς όφελος του μεριδίου των συνθετικών νημάτων.

Συντριπτικό χτύπημα επιφέρει η ευρωενωσιακή πολιτική των κυβερνήσεων και στον άλλοτε κραταιό και έντονα εξαγωγικό κλάδο δέρματος - υπόδησης.Την περίοδο '78 - '95 έκλεισε το 45% των επιχειρήσεων υπόδησης.Συνολικά έβαλαν "λουκέτο" 13 μεγάλες επιχειρήσεις και 1.100 βιοτεχνίες την ίδια περίοδο, ενώ οι θέσεις εργασίας έπεσαν από 16.039 το '78 στις 11.590 το '95.

Η παραγωγή υποδημάτων μειώθηκε από 29 εκατομμύρια ζευγάρια το '85, στα 11 εκατομμύρια ζευγάρια το '95,ενώ παράλληλα οι συνεχιζόμενες πολιτικές λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων οδήγησαν σε μείωση και της κατανάλωσης από 2,8 ζεύγη που κατανάλωνε ο μέσος Ελληνας το χρόνο, στα 2,1.

Η κατάργηση των προστατευτικών μέτρων, σε συνδυασμό με την έλλειψη οποιασδήποτε πολιτικής για την ανάπτυξη σε σταθερές βάσεις του κλάδου, αλλά και η έλλειψη παραγωγικών επενδύσεων με ευθύνη των κυβερνήσεων, οδήγησαν στον εκτοπισμό της εγχώριας παραγωγής. Τη θέση της παίρνουν οι εισαγωγές κύρια από Ιταλία, αλλά και από τρίτες χώρες. Σε αυτές έρχονται να προστεθούν τα τελευταία χρόνια - μετά την τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας - μαζικές εισαγωγές ιδιαίτερα στο αθλητικό παπούτσι από τη γειτονική μας χώρα, εξοβελίζοντας πλήρως το ελληνικό. Το '95 οι εισαγωγές υποδημάτων έφτασαν τα 23 εκατομμύρια ζευγάρια, καλύπτοντας όλη την εσωτερική ζήτηση. Την ίδια περίοδο άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως Γαλλία και Ιταλία, έθεταν - με την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ενωσης - περιορισμούς και ποσοστώσεις στις εισαγωγές.

Σοβαρό χτύπημα ήταν και οι περιορισμοί που επέβαλαν στις εισαγωγές προϊόντων δέρματος οι ΗΠΑ, όπου κατευθυνόταν ένα μεγάλο ποσοστό των εξαγωγών μας. Αποτέλεσμα ήταν η σχέση εξαγωγών - εισαγωγών, που το '81 ήταν αντίστοιχα 15 προς 1, σήμερα να έχει αντιστραφεί πλήρως.

Κύριοι αποδέκτες της "κρίσης" αναδεικνύονται οι εργαζόμενοι στους κλάδους ένδυσης - υπόδησης, καθώς οι εργοδότες, με τη συνεπικουρία της ευρωπαϊκής συνολικά και των κυβερνητικών πολιτικών ανά χώρα, μετακυλίουν το κόστος στις "πλάτες" των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους. Ειδικότερα στη χώρα μας, η άκριτη εφαρμογή των κοινοτικών πολιτικών έχει μετατρέψει τους κλάδους κλωστοϋφαντουργίας - ιματισμού - δέρματος σε προνομιακό πεδίο υλοποίησης της μεσαιωνικής "Λευκής Βίβλου".

Ακόμα και οι πολυδιαφημιζόμενοι "αναπτυξιακοί" νόμοι για τις παραμεθόριες περιοχές έχουν ως μόνο πρακτικό αντίκρισμα τη χρηματοδότηση των βιομηχάνων, ενώ οι επιχειρήσεις "σβήνουν", όπως και τα εργατικά δικαιώματα.

Αυτούς τους νόμους εκμεταλλεύτηκε ο βιομήχανος Δεδέογλου,ο οποίος έκλεισε τα κλωστήρια στη Θεσσαλονίκη, πετώντας στο δρόμο χωρίς αποζημιώσεις τους 250 εργαζόμενους που απασχολούσε εκεί. Εκμεταλλευόμενος κρατικές επιχορηγήσεις πολλών εκατομμυρίων δραχμών, άνοιξε νέα μονάδα στην Κομοτηνή και επιδοτήθηκε από πάνω για τις... νέες θέσεις εργασίας που έκανε. Μετά από λίγους μήνες έκλεισε και το νέο εργοστάσιο, πετώντας στο δρόμο άλλους 60 εργαζόμενους, χωρίς δραχμή.

Η ΤΡΙΚΟΛΑΝ του Λαναρά,στη Νάουσα, μείωσε το προσωπικό της από 500 άτομα σε 250, ενώ ταυτόχρονα άνοιξε εκκοκκιστήριο στην Κομοτηνή, απολαμβάνοντας επιχορήγηση από το κράτος σε ποσοστό 62% επένδυσης ύψους 4,7 δισ. δραχμών και επιδότησης από τον ΟΑΕΔ σε ποσοστό 25% των μισθών των εργαζομένων. Στα σχέδιά της είναι η μεταφορά στην Κομοτηνή και του κλωστηρίου.

Η γερμανική πολυεθνική ΣΙΣΕΡ ΠΑΛΚΟ έκλεισε το πλεκτήριο που είχε στην Αθήνα και το μετέφερε στην Κομοτηνή, απομυζώντας και αυτή επιδοτήσεις. Ταυτόχρονα, μέρος της παραγωγικής της δραστηριότητας έχει μεταφέρει σε μονάδα που έχει δημιουργήσει στη Βουλγαρία. Τα παραπάνω παραδείγματα είναι ελάχιστα μπροστά στον κατάλογο των σκανδαλωδών επιδοτήσεων που απολαμβάνουν μια σειρά εργοδότες.

Αναγκαστικές διαθεσιμότητες, άδειες άνευ αποδοχών, καταστρατήγηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, εισφοροδιαφυγή, "μαύρη εργασία" αλλοδαπών, είναι ορισμένα από τα αντεργατικά φαινόμενα που τα τελευταία χρόνια ευδοκιμούν στους κλάδους ένδυσης - υπόδησης. Την ασυδοσία των εργοδοτών έρχεται, ωστόσο, να εκτινάξει στα ύψη ο αντεργατικός νόμος 2639/98.

Η επιχείρηση δέρματος "Τρύπου" "πατάει" πάνω στο νόμο και προχωρά εκβιαστικά σε διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Ετσι, οι 100 εργαζόμενοί της απασχολούνται 4 μέρες τη βδομάδα με ανάλογη μείωση μισθών. Η συνολική μείωση του χρόνου εργασίας που θα προκύψει θα αντικατασταθεί με δουλιά τα Σάββατα από τον Οκτώβρη και μετά και χωρίς φυσικά να πληρωθεί ως υπερωριακή εργασία.

Την κατάργηση του 8ωρου και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας επιδιώκει να επιβάλει η επιχείρηση ΦΑΝΚΟ στην Κομοτηνή. Στην αρχή κάλεσε το επιχειρησιακό σωματείο να συμφωνήσει σε εφαρμογή του σχετικού άρθρου 3 του Ν.2639/98. Μετά την άρνηση του σωματείου, επανέρχεται με σχέδιο συλλογικής σύμβασης εργασίας, όπου ενσωματώνει τη διευθέτηση, αλλά και την πολυειδικότητα. Το σωματείο επιστρέφει και αυτό το σχέδιο και η εταιρία επανέρχεται για άλλη μια φορά, προτείνοντας διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ορισμένα τμήματα εργαζομένων και στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου 35ωρου που μπορεί να εφαρμοστεί σταδιακά τα επόμενα χρόνια. Τα σχέδια της εταιρίας έχουν "σκοντάψει" στην αντίδραση των εργαζομένων και προς το παρόν έχουν "παγώσει".

Η ΣΙΣΕΡ ΠΑΛΚΟ,ξανά, έχει ανακοινώσει την απόφασή της να επιβάλει σε ένα τμήμα παραγωγής εκ περιτροπής εργασία και επιχειρώντας να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα τρομοκρατίας προχώρησε ήδη σε 20 απολύσεις. Ταυτόχρονα, έχει ανακοινώσει άλλες 10 απολύσεις, που προσωρινά ανέστειλε μέχρι την πραγματοποίηση τριμερούς συνάντησης στο υπουργείο Εργασίας.

Ορισμένες επιχειρήσεις - με ευθύνη της κυβέρνησης - είχαν προχωρήσει και πριν το νόμο, όπως η MAS FASHION στη Δράμα, που το '96 επέβαλε στους εργαζόμενούς της να απασχολούνται δυο μέρες τη βδομάδα, όπως και όποτε ήθελε ή ο ΔΟΥΡΟΣ στην Πάτρα, που απ' τον Οκτώβρη του '94 επέβαλε 7ωρο με ταυτόχρονη μείωση των αποδοχών, και μια σειρά άλλες.

ΚΕΙΜΕΝΑ: Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

Για τη διαλυτική κατάσταση, στην οποία έχουν οδηγηθεί οι κλάδοι ένδυσης - υπόδησης, τις αιτίες, αλλά και τις δυνατότητες αντιστροφής αυτής της πορείας και τους όρους, για να υπάρξει προοπτική για τους κλάδους σε όφελος των εργαζομένων και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων μιλήσαμε με την Χρ. Τσεντούρου υποψήφια ευρωβουλευτή του ΚΚΕ και πρόεδρο του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής.

- Ποιους στόχους έρχεται να εξυπηρετήσει η δραστική συρρίκνωση της παραγωγής, αλλά και των εργατικών δικαιωμάτων στους κλάδους ένδυσης - υπόδησης;

- Ολα τα βασικά, με αγώνα κατακτημένα, δικαιώματα της εργατικής τάξης δέχονται γενικευμένη, βαθιά και εφ' όλης της ύλης επίθεση από το κεφάλαιο. Αυτή η επίθεση παίρνει όλο και πιο άγρια χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια. Στην πρώτη γραμμή αυτής της επίθεσης βρέθηκαν οι εργαζόμενοι στην κλωστοϋφαντουργία, στον ιματισμό, στο δέρμα και ιδιαίτερα μετά την ένταξη στην ΕΟΚ που εντάθηκαν οι ρυθμοί της επίθεσης.

Αμέτρητα είναι τα εργοστάσια που έκλεισαν, συρρικνώθηκαν ή μετέτρεψαν την παραγωγική σε εμπορική δραστηριότητα, ακόμα μεταφέρθηκαν - επιδοτούμενα- σε γειτονικές χώρες. Η κατεύθυνση είναι το μαράζωμα του κλάδου, από την πρώτη ύλη έως το τελικό προϊόν και η συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγες μεγάλες μονάδες σε έναν τομέα του κλάδου. Δεν αναπτύσσεται συνολικά - κάθετα - ο κάθε κλάδος.

Αυτός είναι ο προσανατολισμός - γέννημα της καπιταλιστικής ενοποίησης. Αυτός ο προσανατολισμός γεννά για την εργατική τάξη ανεργία - που σε πολλές περιοχές ξεπερνά το 30% - μερική απασχόληση, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, συνολική μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων. Ταυτόχρονα έχουμε πράγματι "άνθηση" και ανάπτυξη, όμως στα κέρδη, τις επιδοτήσεις, τις διευκολύνσεις, τα προνόμια, την ασυδοσία του κεφαλαίου. Αυτός είναι ο καπιταλισμός που για να υπερασπίσει και να διαιωνίσει την κυριαρχία του δε διστάζει μπροστά σε τίποτα. Ετσι φτάνει και στις δολοφονικές επεμβάσεις όπως στη γειτονική Γιουγκοσλαβία.

- Ποιοι είναι κατά τη γνώμη σας, οι όροι και οι προϋποθέσεις για την αντιστροφή της διαλυτικής πορείας και την ανάπτυξη αυτών των κλάδων;

- Είναι αναγκαίο, είναι ζήτημα ζωής για τους εργαζόμενους των κλάδων μας, όπως και για όλη την εργατική τάξη, να κατανοήσει ότι μόνο με συνολική αντιπαράθεση απέναντι σε αυτή την πολιτική μπορούν να βρουν λύση και διέξοδο αυτά τα προβλήματα. Σε αυτή την προοπτική πρέπει να προετοιμάζεται. Είναι αναγκαίο να καταδικάσει τη συνολική κυβερνητική πολιτική, να απορρίψει ταυτόχρονα τις λογικές του κοινωνικού διαλόγου, της συναίνεσης και της υποταγής, στις οποίες τη σπρώχνουν και που είναι εργαλεία αφοπλισμού της απέναντι στο κεφάλαιο.

Πρέπει, λοιπόν, αγωνιστικά να διεκδικήσει τη συνολική - κάθετη - ανάπτυξη των κλάδων μας, ανάπτυξη που να "μετρά" θέσεις εργασίας και καλυτέρευση της ζωής του εργάτη και της εργάτριας. Τη στήριξη αυτών των παραδοσιακών κλάδων που είναι αναγκαίοι και γιατί ικανοποιούν βασικές ανάγκες του λαού μας. Ορος για μια τέτοια ανάπτυξη είναι να μπει φρένο στην ασυδοσία του κεφαλαίου με την ταυτόχρονη στήριξη των μικρών βιοτεχνιών, αλλά και της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Εργαλείο αυτής της ανάπτυξης πρέπει να είναι η εθελοντική συνεταιριστικοποίηση των μικρών βιοτεχνιών. Απαραίτητη προϋπόθεση επίσης είναι η αγωνιστική απόκρουση των καταστροφικών επιπτώσεων και κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η προοπτική της αποδέσμευσης από αυτήν.

- Ποιος είναι εκείνος ο αποφασιστικός παράγοντας που μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια άλλη πολιτική;

- Η εργατική τάξη, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι μικροί βιοτέχνες των κλάδων μας πρέπει να διανύσουν κοινό δρόμο. Σε αυτόν τον κοινό δρόμο θα χτίζεται ένα δυνατό, μαζικό, αποφασιστικό ανθεκτικό μέτωπο πάλης για την προώθηση των ζωτικών συμφερόντων τους. Αυτοί οι στόχοι για να "περπατήσουν" και γρήγορα και αποτελεσματικά χρειάζεται ενισχυμένο ΚΚΕ. Το Κόμμα που θα χρησιμοποιήσει την ψήφο του εργάτη και της εργάτριας, του αγρότη, του βιοτέχνη ανταποδοτικά. Εκεί λοιπόν πρέπει να κατατεθεί η ψήφος μας - διαταγή συσπείρωσης, δράσης, ενότητας, προοπτικής.

Τα "πλοκάμια" της ...κρίσης στους κλάδους ένδυσης απλώνονται και αγκαλιάζουν όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αιχμή τις μικρότερες και πιο αδύνατες. Μιας κρίσης που στοχεύει στην παραπέρα συγκεντροποίηση της παραγωγικής δραστηριότητας, τη μεταφορά σε τριτοκοσμικές χώρες, ώστε να αυξηθούν ακόμη περισσότερο τα ήδη υπέρογκα κέρδη των βιομηχάνων και που στο διάβα της σαρώνει θέσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα.

Πεντακόσιες χιλιάδες θέσεις εργασίας θα χαθούν επιπλέον την περίοδο 1997-2002 συνολικά στην ευρωπαϊκή κλωστοϋφαντουργία με βάση μελέτη ('97) του γαλλικού ινστιτούτου ΙΕΜ, που στηρίχτηκε σε στοιχεία, αναλύσεις και κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από 1.350.000 εργαζόμενους στην κλωστοϋφαντουργία θα πέσουν στους 883.000 εργαζόμενους.

Οι απώλειες αυτές έρχονται να προστεθούν στη μεγάλη μείωση των θέσεων εργασίας που σημειώθηκε την προηγούμενη πενταετία '91-'96 σε ποσοστό 23,4%.Στο ίδιο ποσοστό κυμάνθηκε και η μείωση της παραγωγής, την ίδια περίοδο. Το ίδιο διάστημα παρουσιάστηκε αύξηση των εισαγωγών κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων από τρίτες χώρες σε ποσοστό 23%.

Αποκαλυπτική του ποιος ουσιαστικά επωμίζεται τις συνέπειες της "κρίσης" είναι η περίπτωση της Γαλλίας. Με νομοθετική ρύθμιση οι κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις απαλλάσσονται από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζομένους τους. Το πρόσχημα ήταν η αντιμετώπιση της ανεργίας, ωστόσο αυτό καταρρίφθηκε από την έκρηξη των απολύσεων που ακολούθησε.

Μια σειρά προγράμματα περί "ανασυγκρότησης" και "αναδιάρθρωσης" της ευρωπαϊκής κλωστοϋφαντουργίας μπήκαν σε εφαρμογή από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ενδεικτική, του πραγματικού στόχου αυτών των προγραμμάτων είναι η περίπτωση της Πορτογαλίας, που χρηματοδοτήθηκε με 750 εκατομμύρια ECU. Η "ανασυγκρότηση" είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν 30.000 θέσεις εργασίας.

Βαρύτατες είναι οι συνέπειες στους κλάδους ένδυσης - υπόδησης από την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ (τη μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ενωση) και την υλοποίηση των κατευθύνσεων που αυτή επέβαλε και έσπευσαν να ακολουθήσουν τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ.Δεκαοχτώ χρόνια μετά και ενώ ακόμα ηχούν στα αυτιά οι πανηγυρισμοί για τις μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης της χώρας που δήθεν ανοίγονταν, οι κλάδοι έχουν χτυπήσει "κόκκινο". Εκατοντάδες "λουκέτα", συρρίκνωση μεγάλων μονάδων, χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας και βίαιη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων είναι ο μέχρι σήμερα απολογισμός. Η ευρωπαϊκών προδιαγραφών "κρίση" στους κλάδους συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς στην πορεία προς την Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση και θα συνεχιστεί και μετά από αυτή, στο όνομα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, της συγκέντρωσης του συνόλου της παραγωγικής δραστηριότητας σε λίγα πολυεθνικά μεγαθήρια. Αλλωστε διακηρυγμένος στόχος των Βρυξελλών είναι η παραπέρα συρρίκνωση των κλάδων συνολικά στην Ευρώπη και η μεταφορά των επιχειρήσεων σε τρίτες χώρες με φθηνά εργατικά χέρια.

Τα "ερείπια" από τις επιλογές αυτές δεν ακουμπούν τους πρασινογάλαζους θιασώτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που προκλητικά υπεραμύνονται των ευρωενωσιακών επιλογών και της ΟΝΕ, την οποία μάλιστα ανακηρύσσουν και σε "εθνικό στόχο". Για άλλη μια φορά επιχειρούν να σκορπίσουν αυταπάτες και να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό. Στην παραπλάνηση αυτή έρχονται να δώσουν χείρα βοηθείας τα μικρότερα κόμματα, ΣΥΝ και ΔΙΚΚΗ, επιχειρώντας να ρίξουν πέπλο στην πραγματική ιμπεριαλιστική μονοπωλιακή φύση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με ψευτοεπιχειρήματα για μια ανύπαρκτη "Ευρώπη των λαών".

Σίγησαν οι μηχανές σε εκατοντάδες εργοστάσια