Τις τελευταίες δεκαετίες η Πάτρα "μιμείται" όλο και περισσότερο την Αθήνα. Κυκλοφοριακά προβλήματα, τσιμεντοποίηση, καταστροφή παραδοσιακών κτιρίων, εξαφάνιση ελεύθερων χώρων και πράσινου. Μια εκδοχή που δυστυχώς αντιγράφουν όλες οι πόλεις της χώρας με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Ηράκλειο κι όπως φαίνεται την Πάτρα. Η λατρεία του κέρδους και η μετατροπή των πάντων προς όφελος του κεφαλαίου, δεν αφήνουν στο διάβα τους τίποτα όρθιο. Αποτέλεσμα; Πανέμορφες πόλεις πριν από λίγα χρόνια, τείνουν να μοιάσουν με την ασχημότερη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα! Κι όμως αν στην Αθήνα τα περιθώρια έχουν στενέψει και η χαριστική βολή θα δοθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για συγκροτήματα όπως η Πάτρα, το παιχνίδι δεν έχει χαθεί οριστικά. Αρκεί οι αναγκαίες παρεμβάσεις να γίνουν άμεσα με προσανατολισμό τον άνθρωπο και την ποιότητα ζωής. Διαφορετικά το αποτέλεσμα θα είναι να μνημονεύουμε σε βιβλία και ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης την ομορφιά που χάθηκε...

Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας μάς θυμίζει μέσα από τις σελίδες του εντύπου της ("Εν Αιθρία") μια ιστορία πολύ παλιά. Τη διαχείριση του έλους Αγυιάς. Εδώ και χρόνια καταθέτει την αγωνία της για τη διατήρηση της υγροτοπικής του μορφής και την ανάδειξή του σε οικολογικό πάρκο. Τέλος του '93, η τότε δημοτική αρχή προκήρυξε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για τη διαμόρφωση του χώρου του έλους. Πέντε από τις μελέτες που υποβλήθηκαν παρουσιάστηκαν στο κοινό και με βάση την αξιολόγηση που έγινε προκρίνεται αυτή που πρότεινε τη δημιουργία του έλους σε κοπηλατοδρόμιο! Αν η πρόταση αυτή έπαιρνε σάρκα και οστά θα ισοδυναμούσε με καταστροφή του υγρότοπου. Η ΟΙ. ΚΙ. ΠΑ. όπως κι άλλοι αντέδρασαν και πέτυχαν το Νοέμβριο του 1995 ως μελέτη να επιλεγεί αυτή που προέβλεπε τη μετατροπή του έλους σε οικολογικό πάρκο (σ. σ. μελέτη Καραθανάση). Ο δήμος αμέσως μετά αναθέτει την εκπόνηση δυο μελετών. Μιας υδρογεωλογικής και μιας για την προστασία και διαχείριση του έλους με συμβατές και κοινωνικές χρήσεις. Η δεύτερη που εκπονήθηκε από τον Φ. Περγαντή αποτελεί σύμφωνα με την ΟΙ. ΚΙ. ΠΑ. "ένα καλό εργαλείο στα χέρια του δήμου αφού προσδιορίζει και καταγράφει όχι μόνο την οικολογική αξία του υγροτόπου, αλλά και το πλαίσιο προστασίας - διαχείρισης και ένταξής του σε συμβατή κοινωνική χρήση". Οι κατευθύνσεις που δίνονται και οι αναγκαίες παρεμβάσεις που πρέπει να ακολουθήσουν, όπως και η απαραίτητη υποδομή, αλλά και ο φορέας διαχείρισης έχουν κατατεθεί από τον Φεβρουάριο του 1997, αλλά από τότε δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Εκτός φυσικά από τα παράνομα μπαζώματα κάτω από τα μάτια της δημοτικής αρχής και της αστυνομίας. Ελλάς το μεγαλείο σου!

Το Λος Αντζελες είναι γνωστό στους πολλούς από τις χλιδάτες συνοικίες του Μπέβερλι Χιλς και τις ερωτικές ιστορίες των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών αστέρων. Πίσω όμως (ή καλύτερα πάνω) από αυτή την γκλαμουριά υπάρχει μια γκρίζα πραγματικότητα, που κάθε άλλο παρά αθέατη είναι. Η ατμοσφαιρική ρύπανση βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και σύμφωνα με μελέτη μιας ειδικής επιτροπής του Κογκρέσου βρέθηκαν τοξικές ουσίες σε τόσο υψηλά επίπεδα, ώστε ο κίνδυνος προσβολής από καρκίνο είναι 462 φορές υψηλότερος σε σχέση με τα στάνταρ για τον καθαρό αέρα. Τα όποια μέτρα έχουν παρθεί μέχρι σήμερα κρίνονται ανεπαρκή. Γιατί το ζήτημα είναι να τεθούν περιορισμοί στη βιομηχανία, υψηλότερες προδιαγραφές στην παραγωγή κι αν χρειαστεί απομάκρυνση κάποιων πολύ ρυπογόνων μονάδων. Αλλά ποιος θα τολμήσει να πάρει τέτοια μέτρα; Ο "οικολόγος" Γκορ που βρίσκεται μια ανάσα πριν την ανάληψη της ηγεσίας των Δημοκρατικών ή ο Κλίντον που εργάζεται αποκλειστικά για την εξάλειψη των Ιρακινών, των Σέρβων και των Κούρδων. Πού καιρός για πράσινες πολιτικές...

Με την κατηγορία ότι "παρενοχλούσε" τους υπαλλήλους της ΕΡΤ στην Πάτρα δικάστηκε ο δασολόγος και στέλεχος του οικολογικού κινήματος Ηλίας Ντρες. Αιτία η φωτογράφηση καταπατημένης δασικής έκτασης, από την κρατική εταιρία, που έστησε ένα αυθαίρετο 74 τ.μ. στο δημοτικό δασύλλιο και διεκδικεί έκταση 4 στρεμμάτων. Φυσικά ο Η. Ν. αθωώθηκε, αλλά η καταπάτηση, όπως και η απαράδεκτη πράξη της μήνυσης, παραμένει.

Από τον εκδοτικό οίκο "Νέοι Ακρίτες" κυκλοφορούν τέσσερα βιβλία της Αντιγόνης Καραγκούνη σε εικονογράφηση του Πασχάλη Δουγαλή. Τίτλοι τους "Εγώ ο αργυροπελεκάνος", "Εγώ η καφέ αρκούδα", "Εγώ η φώκια Μονάχους" κι "Εγώ η χελώνα Καρέττα - καρέττα", που σηματοδοτούν και το περιεχόμενό τους. Είδη που κινδυνεύουν με εξαφάνιση και που στην κυριολεξία στο "παρά πέντε" γίνεται μεγάλη προσπάθεια για τη διάσωσή τους. Κυρίως από ευαισθητοποιημένους πολίτες και διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το κράτος αρκείται στην ψήφιση νόμων που ενεργοποιεί σπάνια. Τα βιβλία απευθύνονται στην πρώτη σχολική ηλικία, με στόχο την ευαισθητοποίηση των παιδιών, αλλά και των γονιών, όπως και των δασκάλων τους. Γραμμένα με ευαισθησία. Εκτός τον πλούτο των πληροφοριών, στο τέλος δίνονται ασκήσεις και παιχνίδια, μετατρέποντας τα βιβλία ακόμα πιο "φιλικά" προς το παιδί. Μια προσπάθεια που απ' ό,τι διαβάζουμε θα συνεχιστεί με το "λύκο", τους "γύπες", το "ελάφι" και τις "άγριες κατσίκες".

Το 1932, ο Σ. Βούλγαρης επισκέφτηκε την Πάτρα, ύστερα από εντολή του Καποδίστρια, για να εκπονήσει το πολεοδομικό σχέδιο της πόλης. Ο συγκεκριμένος χώρος τον εντυπωσίασε, σε τέτοιο βαθμό, που χάρισε την αμοιβή του για την επέκταση του άλσους σ' όλη την παραλιακή ζώνη. Ο Καποδίστριας, κατανοώντας και εκτιμώντας την προσφορά του Βούλγαρη, δίνει κι ο ίδιος ένα ποσό για το διπλασιασμό των δέντρων. Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν παρελθόν κι ελάχιστα συγκινούν του αστέρες του εκσυγχρονισμού, που τους διακρίνει η μονομανία τους για τους δείκτες σύγκλισης και το Χρηματιστήριο. Σαν να μην υπάρχει ζωή πέραν αυτών. Αλλά αυτό είναι κάτι, που πρέπει να αποτιμήσουν οι πολίτες και αναλόγως να πράξουν στις εκλογές. Μια σειρά από παρεμβάσεις παλιότερες, αλλά και νεότερες, έχουν αλλοιώσει ανεπανόρθωτα τη φυσιογνωμία του πάρκου. Κατασκευή αναψυκτηρίου, που κατέστρεψε τμήμα του παλιού πάρκου καιεγκατάλειψη του ν.δ. άλσους μέχρι τη θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει το παραλιακό τμήμα. Ο Δήμος και το Λιμενικό Τμήμα θέλουν να φτιάξουν χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων. Η Εκκλησία σχεδιάζει την κατασκευή θρησκευτικού συνεδριακού κέντρου! Παρεμβάσεις αποσπασματικές χωρίς μελέτη, που το μόνο που θα κάνουν είναι να πληγώσουν ανεπανόρθωτα μια περιοχή που σηματοδοτεί τη φυσιογνωμία της πόλης. Οπως επισημαίνει η ΟΙΚΙΠΑ, πριν από όλα πρέπει να υπάρξει συμπληρωματική δεντροφύτευση στο παραλιακή ζώνη. Να πεζοδρομηθεί η οδός Ευμήλου. Να αγοραστεί το συγκρότημα αποθηκών στον ίδιο δρόμο. Και, τέλος, να κηρυχτεί ιστορικός τόπος η τοποθεσία δυτικά και νότια των ναών και της παραλιακής ζώνης. Προτάσεις υπάρχουν. Το ίδιο και φορείς να τις υλοποιήσουν. Πολιτική βούληση;

Η λατρεία του κέρδους και η μετατροπή των πάντων προς όφελος του κεφαλαίου δεν αφήνουν στο διάβα τους τίποτα όρθιο. Αποτέλεσμα; Πανέμορφες πόλεις πριν από λίγα χρόνια, τείνουν να μοιάσουν με την ασχημότερη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα!