Οταν το κείμενο "διαλόγου" της ΓΣΕΕ για το 35ωρο είδε το φως της δημοσιότητας, η ΔΑΣ προειδοποίησε ότι με τον τρόπο που διατυπώνει και "διεκδικεί" το 35ωρο η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, μόνο οι εργοδότες θα βγουν κερδισμένοι, ενώ ανοίγει ο δρόμος στην κυβέρνηση για εφαρμογή ενός 35ωρου - "μαϊμού".

Σε ανακοίνωσή της, η ΔΑΣ,στη ΓΣΕΕ, σημείωνε ότι η θέση της έχει δυο βασικές πλευρές: "Η πρώτη είναι ότι η εργατική τάξη θέλει 35ωρο οριοθετημένο με πενθήμερη απασχόληση και 7ωρη ημερήσια εργασία, με ταυτόχρονη βελτίωση των αποδοχών και διατήρηση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Η δεύτερη, ότι και αν ακόμα γενικευμένα και νομοθετικά εφαρμοστεί το πιο πάνω 35ωρο, είναι βέβαιο ότι η ανεργία θα υπάρχει, αφού είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα. Οσοι, λοιπόν, ταυτίζουν το 35ωρο με την εξάλειψη της ανεργίας και όχι με τη μείωση του κλεμμένου ιδρώτα της κλεμμένης υπεραξίας, είτε βρίσκονται σε αυταπάτη, είτε υποκρίνονται".

Οι θέσεις της ΔΑΣ αποτυπώνονται ολοκληρωμένα στο κείμενο της Επιτροπής για την αλλαγή της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα - που συνυπέγραφαν τα συνδικαλιστικά στελέχη Δ. Αγκαβανάκης, Κ. Αρτεμίου, Κ. Γεωργακόπουλος, Φ. Κολεβέντης και Γ. Μαυρίκος - όπου υπογραμμιζόταν: "Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη μία συστηματική προσπάθεια από την κυβέρνηση, από τμήματα της εργοδοσίας και από την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την ώριμη ανάγκη των εργαζομένων για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου. Επιχειρούν, αναδείχνοντας το θέμα του 35ωρου, να παρακάμψουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων στο χτύπημα των κατακτήσεών τους και να γενικευτεί η εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης, να χτυπηθούν παραπέρα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, καλλιεργώντας ταυτόχρονα την αυταπάτη της αντιμετώπισης της ανεργίας".

Για την εφαρμογή του αιτήματος, η Επιτροπή τόνιζε:

"1. Γενικευμένη - νομοθετική εφαρμογή του 35ωρου.

2. Το 35ωρο είναι εβδομαδιαίο, με 5 μέρες απασχόληση και 7 ώρες δουλιά τη μέρα.

3. Διατήρηση των 6 ενσήμων ασφάλισης στην 5ήμερη βδομάδα.

4. Αύξηση των ημερομισθίων και των μισθών ταυτόχρονα με τη μείωση των ωρών εργασίας.

5. Απόκρουση της εντατικοποίησης της παραγωγικής διαδικασίας.

6. Λιγότερες ακόμα ώρες δουλιάς για τους εργαζόμενους σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Η επιτυχία αυτών των στόχων για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, και άρα για τον περιορισμό του κλεμμένου ιδρώτα των μισθωτών, μπορεί να προωθηθεί στο βαθμό που το κίνημα από τη βάση ενημερωθεί σωστά και πρωτοστατήσει, συντονίζοντας τον αγώνα του και ενισχύοντας τα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά αυτού του μετώπου".

Σχετικά με τη στάση της πλειοψηφίας αναφερόταν: "Παράλληλα και ταυτόχρονα με τη διεκδίκηση του 35ωρου των εργατών υπάρχει ο κίνδυνος εγκλωβισμού στο 35ωρο - "μαϊμού", που εμφανίζονται ή προτείνουν διάφορες πλευρές, με πρώτη την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, και ακολουθούν οι πλειοψηφίες σε μεγάλες δευτεροβάθμιες οργανώσεις, όπως στην ΟΤΟΕ κ.α. Στην ίδια περίπου λογική με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό κινούνται και κυβερνητικά στελέχη, με πρώτο τον υπουργό Εργασίας, που εμφανίζεται να είναι έτοιμος για "ουσιαστικό διάλογο που θα ανοίξει το δρόμο για το 35ωρο"! Ο ΣΕΒ παρακολουθεί από κοντά και με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις αυτών των παραγόντων. Το λόμπι της ΕΕ δεν είναι εξαρχής αρνητικό!

Τι είδους 35ωρο όμως είναι το 35ωρο - "μαϊμού". Ποιον ωφελεί και ποιον βλάπτει; Πώς όλοι αυτοί οι αντεργατικοί παράγοντες όχι μόνον δεν αποκλείουν το 35ωρο - "μαϊμού", αλλά προλειαίνουν το έδαφος για την προώθησή του;

Οι λόγοι που μέχρι σήμερα έχουν γίνει αντιληπτοί μπορούν να συνοψιστούν: 1. Θέλουν 35ωρο τη βδομάδα, χωρίς πενθήμερο και χωρίς συγκεκριμένο, προσδιορισμένο ωράριο για κάθε μέρα (άρα γενίκευση της μερικής απασχόλησης και συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας).

2. Δεν ξεκαθαρίζουν, άρα συζητούν τη μείωση των ενσήμων της βδομάδας. Αρα ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές απώλειες για τους εργατοϋπαλλήλους.

3. Με πρόσχημα προβληματισμούς που υπάρχουν στους χώρους των ΜΜΕ υιοθετούν τη σαλαμοποίηση του αιτήματος.

4. Ταυτίζουν το 35ωρο με την αντιμετώπιση της ανεργίας, κρύβοντας από τους εργαζόμενους ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό κι ακόμα ότι οι βιομήχανοι δε θα προχωρήσουν σε μαζικές προσλήψεις, αλλά θα καταφύγουν στην εντατικοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας σε βάρος των μισθωτών. (Αρα ο κίνδυνος και απολύσεων και εργατικών ατυχημάτων θα είναι υπαρκτός).

5. Είναι έτοιμοι, για χατίρι του 35ωρου - "μαϊμού", να αποδεχτούν ειδικούς φόρους και νέα προνόμια για το κεφάλαιο στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας". Τα παραδείγματα της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας είναι χαρακτηριστικά".

Οι θέσεις αυτές παρουσιάστηκαν για μια ακόμη φορά από τη ΔΑΣ στην τελευταία ολομέλεια της ΓΣΕΕ. Στο ίδιο κείμενο τονιζόταν: "Κρίνουμε, τέλος, απαραίτητο να τονίσουμε ότι η προβολή και η διεκδίκηση του 35ωρου των εργατών δεν πρέπει ούτε μπορεί να υποβαθμίσει σοβαρά και κυρίαρχα μέτωπα πάλης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ισα ίσα που στην πρώτη γραμμή επιβάλλεται να ενταθούν οι αγώνες για την κοινωνική ασφάλιση, τη δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση, την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών κατακτήσεων και των ΣΣΕ, τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, την πάλη κατά της ανεργίας, του κλεισίματος εργοστασίων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας".

Στις αρχές του Γενάρη, η ΓΣΕΕ προσκάλεσε τις εργοδοτικές οργανώσεις σε διάλογο για την εφαρμογή της "35ωρης εβδομαδιαίας απασχόλησης". Η πρόσκληση έγινε αποδεκτή και η πρώτη συνάντηση καθορίστηκε για αύριο, 15 Μάρτη. Η ΓΣΕΕ διατύπωνε γενικόλογα το αίτημα για "35ωρο χωρίς μείωση αποδοχών", επιτρέποντας έτσι στους εργοδότες να προωθήσουν αν και όποτε το θελήσουν, τις επιδιώξεις τους σχετικά με την παραπέρα ελαστικοποίηση της εργασίας.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος,"διευκρίνισε" αργότερα ότι απαιτείται "ο σεβασμός του εργατικού δικαίου και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας". Ομως η νομοθεσία, με την ψήφιση του αντεργατικού εκτρωματικού νόμου 2639, επιτρέπει και προωθεί την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, καταρρίπτοντας έτσι τη συνθηματολογία αυτού του είδους.

Οι ίδιοι οι εργοδότες, κρατούν μια σταθερή θέση εναντίωσης στο 35ωρο, χωρίς όμως να αρνούνται να συζητήσουν, με προφανή στόχο να προωθήσουν τα δικά τους σχέδια. Σε δελτίο του ΣΕΒ, σημειώνεται ότι "τη στιγμή αυτή, πρόταση για μείωση των ωρών εργασίας είναι όχι μόνο πρόωρη αλλά και επιβλαβής για μια οικονομία όπως η ελληνική, η οποία υστερεί σημαντικά στην ανταγωνιστικότητα έναντι των υπόλοιπων ευρωπαϊκών"!

Η κυβέρνηση αρχικά υποστήριζε ότι είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να συζητηθεί στη χώρα μας αυτή τη στιγμή. Τώρα, "παίζει" με το 35ωρο λέγοντας ότι πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο "διαλόγου" των "κοινωνικών εταίρων" και να προκύψει από συμφωνίες με τους εργοδότες και εργαζόμενους σε επιμέρους χώρους, ενώ αποκλείει νομοθετική ρύθμιση. Παράλληλα, είναι σίγουρη ότι οι εργοδότες θα κρατήσουν υπό έλεγχο το θέμα.

Οι πλειοψηφίες στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα, ενισχύουν με τη στάση τους αυτές τις μεθοδεύσεις. Μιλούν για σταδιακή εφαρμογή του 35ωρου, με διαφορετική μορφή σε κλάδους και επιχειρήσεις, ανάλογα με τις "ιδιαιτερότητες" που παρουσιάζουν.

Με ανάλογους όρους και γενικόλογη διατύπωση "διεκδικείται" το 35ωρο από την ΟΤΟΕ στις διαπραγματεύσεις για τη νέα κλαδική σύμβαση εργασίας. Οι ευθύνες είναι ακόμη μεγαλύτερες, καθώς οργιάζει η παραβίαση του ωραρίου εργασίας και λειτουργίας, ενώ εντείνονται οι πιέσεις για ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και προωθείται ένα νέο "μοντέλο" τραπεζοϋπαλλήλου.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Πολλούς "μνηστήρες" έχει αποκτήσει το 35ωρο τελευταία και όλοι αναφέρονται σ' αυτό, εχθροί και φίλοι, ενώ αύριο αρχίζει και η συζήτηση ΓΣΕΕ - εργοδοτικών οργανώσεων, ύστερα από πρόσκληση της Συνομοσπονδίας. Ορισμένοι λένε ότι αποτελεί "νίκη" - και μάλιστα δική τους - ότι το 35ωρο έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού και στην ελληνική κοινωνία.

Ομως, είναι πλέον σαφές πως το αίτημα δε δικαιώνεται μόνο με την αναφορά του, πολύ περισσότερο που όσο περισσότερο κερδίζει έδαφος η ιδέα της μείωσης του χρόνου εργασίας, τόσο περισσότερο ανδρώνονται οι προσπάθειες διαστρέβλωσής του. Προσπάθειες, που απειλούν να το ακυρώσουν και να το αναγάγουν σε "όχημα" εξάπλωσης της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Σ' αυτό το σημείο, ακόμη και δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, όπως η ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ, συντηρούν τη συγκεκριμένη απειλή, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι ώρα να συζητηθούν οι "λεπτομέρειες" εφαρμογής του. Στη θέση αυτή προσχωρούν, παρά τις όποιες επιμέρους διατυπώσεις τους και οι παρατάξεις ΔΑΚΕ και "Αυτόνομη Παρέμβαση". Η τελευταία προσπαθεί να αποφύγει την αναφορά στο 7ωρο - 5νθήμερο, αφήνει να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο "εννοεί" και ταυτόχρονα μιλά για σταδιακή εφαρμογή και επιμέρους ρυθμίσεις ανάλογα το χώρο, καθώς αναρωτιέται πώς θα επιτευχθούν οι τρεις βάρδιες στη βιομηχανία και αφήνει ανοιχτό τελικά, το θέμα της εφαρμογής του από κλάδο σε κλάδο.

Η σημασία των "λεπτομερειών" είναι μεγάλη, καθώς από αυτές θα κριθεί αν θα οδηγηθούμε σε μείωση του χρόνου εργασίας ή σε μια μεγάλης κλίμακας "διευθέτηση" του χρόνου εργασίας, η οποία θα αυξήσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων αντί να τη μειώσει.

Απέναντι σε αυτές τις μεθοδεύσεις, αντιτάσσεται η ΔΑΣ και εκείνες οι δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι οποίες έχουν επιδοθεί σε μια επίμονη προσπάθεια για να ταράξουν τα "λιμνάζοντα ύδατα" του ταξικού συμβιβασμού στους κόλπους του.