Το "ναι σε όλα" που παπαγάλιζαν τα ξημερώματα της Τρίτης οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος στη Βουλή, είναι μια συνηθισμένη ιστορία. Αποτελεί με τον τρόπο της την ιδιότυπη ετήσια παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και στην πολιτική που αυτή προτίθεται να εφαρμόσει για την επόμενη, κάθε φορά, χρονιά. Από εκεί και πέρα, για τους κατέχοντες θέση στα βουλευτικά έδρανα, καμιά απολύτως σημασία δεν έχει τι ακριβώς ψηφίζουν. Οπως δεν έχει σημασία και το "όχι" που καταγράφεται στην ψηφοφορία, για τον κρατικό προϋπολογισμό, εκ μέρους των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και όχι μόνο. Σημασία δεν έχει ποιος λέει "ναι" και ποιος "όχι", αφού σε τελευταία ανάλυση η θετική ή αρνητική τοποθέτηση δεν αφορά την ασκούμενη πολιτική, αλλά ποιος είναι ο φορέας της υλοποίησής της. Γιατί δεν έχει σημασία; Μα επειδή όλοι τους έχουν αναγάγει το ζήτημα της ένταξης στην ΟΝΕ σε εθνική υπόθεση, στην οποία πρέπει να υποτάσσονται τα πάντα. Κι αφού το όραμα της άρχουσας τάξης για την ΟΝΕ έχει γίνει και δικό τους όραμα, τα υπόλοιπα είναι περίπου τυφλοσούρτης. Από αυτή την άποψη δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και φέτος ουδείς από τους ομιλητές στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 1999 - ανεξάρτητα από την πτέρυγα στην οποία κάθεται στο Κοινοβούλιο - ασχολήθηκε με τα καυτά ερωτήματα που έθεσαν οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ. Στην ουσία, όλοι τους περιφρόνησαν τη φωνή διαμαρτυρίας και την απόγνωση εκατομμυρίων εργαζομένων που με τον πλέον δραματικό τρόπο βιώνουν τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής. Αλλωστε, τι θα μπορούσαν να πουν, εκτός από το να κοροϊδέψουν για μια ακόμα φορά, όλους εκείνους που τους γεμίζουν με υποσχέσεις ελπίδας τις παραμονές των εκλογών, μόνο και μόνο για να υφαρπάξουν την ψήφο τους, ψήφος η οποία αθροίζεται - από την επομένη των εκλογών - σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο και στην πολιτική διαιώνισης της λιτότητας; Οι αλήθειες, όπως ακριβώς προκύπτουν από τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού για το 1999, είναι αμείλικτες.
Η επόμενη χρονιά θα είναι ακόμα ένας χρόνος σκληρής λιτότητας σε ό,τι αφορά στην εξέλιξη των μισθών και συντάξεων. Οι ονομαστικοί μισθοί των εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, στην καλύτερη περίπτωση, θ' "αυξηθούν" λιγότερο από το μισό της αύξησης του προσδοκώμενου πληθωρισμού. Προσδοκώμενος πληθωρισμός είναι το 2,5%, ενώ οι "αυξήσεις" στους μισθούς θα είναι μικρότερες από 0,8%! Η διαφορά από τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι το σύνολο των εργαζομένων "κουβαλάει" πλέον σωρευτικά στις πλάτες τις επιπτώσεις και τις συνέπειες από την πολιτική λιτότητας που με τον πιο άγριο τρόπο επιβάλλεται όλα τα τελευταία χρόνια. Στον αντίποδα αυτής της εικόνας είναι βεβαίως τα επίσημα επιχειρηματικά κέρδη, όπως οι ίδιοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες τα παρουσιάζουν. Αφορούν μάλιστα τα κέρδη των επιχειρήσεων και όχι τον προσωπικό τους πλουτισμό, που κινείται στα επίπεδα της πρόκλησης και της χλιδής. Τα επίσημα λοιπόν κέρδη που αυξάνονται με ρυθμούς που καμιά αντιστοιχία δεν έχουν με τον πληθωρισμό, από το 1991 μέχρι και πέρσι αυξήθηκαν κατά 3.314%!
Το 1999 θα είναι χρονιά παραπέρα φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και συνταξιούχων. Αυτών δηλαδή, που έτσι κι αλλιώς αποτελούν τα κύρια υποζύγια των εσόδων του δημοσίου. Το θέμα είναι ξεκάθαρο. Πέρα, από τη διατήρηση της δομής του φορολογικού συστήματος, ενισχύεται περισσότερο η άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών σε βάρος των εργαζόμενων, για δύο κύρια λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δε γίνεται καμιά απολύτως τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, με αποτέλεσμα μισθωτοί και συνταξιούχοι να κληθούν την επόμενη χρονιά να πληρώσουν συμπληρωματικούς φόρους ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών. Δεύτερον, εξακολουθεί να ισχύει η ιδιαίτερα μεγάλη αναλογία ανάμεσα στους άμεσους και τους έμμεσους φόρους υπέρ των δεύτερων, που κατά τεκμήριο ροκανίζουν το εισόδημα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ηδη οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν μεγαλύτερους δημοτικούς και νομαρχιακούς φόρους και τέλη, μιας και η κυβέρνηση με την πολιτική της έχει μετατρέψει την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε έναν ακόμα επαχθή φορομπηχτικό μηχανισμό.
Ο νέος προϋπολογισμός προβλέπει και νέες μειώσεις στα διάφορα κονδύλια κοινωνικού χαρακτήρα. Οπως κι αν αυτή η τακτική φιλοτεχνείται από τους κυβερνώντες, η ουσία της είναι μία: Οι εργαζόμενοι της χώρας και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα κληθούν ν' αυξήσουν και την επόμενη χρονιά τις πληρωμές τους προκειμένου να ικανοποιήσουν ανάγκες σε τομείς όπως είναι η παιδεία, η υγειονομική και νοσοκομειακή περίθαλψη, οι εισφορές για υπηρεσίες κοινωνικής ασφάλισης κλπ.
Ο καταστατικός χάρτης για τα δημοσιονομικά της επόμενης χρονιάς δε θα μπορούσε να παραλείψει τον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το σύνολο των εργαζομένων και την οικονομία της χώρας συνολικά και τους απασχολούμενους στις υπό ξεπούλημα ΔΕΚΟ και επιχειρήσεις ειδικότερα. Οπως επίσης δε θα μπορούσε να μην προβλέπει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές που θα δοθούν στους τραπεζίτες που έχουν αναλάβει τη χρηματοδότηση των κρατικών ελλειμμάτων, ή την επιτάχυνση της μοιρασιάς που γίνεται ανάμεσα στους εκλεκτούς της άρχουσας τάξης για τα μεγάλα έργα και τα κονδύλια που υποτίθεται πως έρχονται από την ΕΕ.
Ο κοινός παρονομαστής όλων των στοιχείων του προϋπολογισμού για το 1999, όπως κι αν διαβαστούν τα διάφορα και επιμέρους σημεία του, είναι ένας και μοναδικός: Η κυβέρνηση πορευόμενη με αποκλειστικό οδηγό τις αξιώσεις του μεγάλου - ντόπιου και ξένου - κεφαλαίου στο μονόδρομο της ένταξης στην ΟΝΕ, υποτάσσει τα πάντα σ' αυτή τη στρατηγική. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι χάρη των κερδών του κεφαλαίου, οι πολιτικές που αφορούν τα πλατιά λαϊκά στρώματα θα προκαλούν όλο και πιο οδυνηρές συνέπειες για την οικονομική κατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, ο οποίος μπορεί να ελπίζει σε αναστροφή της κατάστασης μόνο στο βαθμό που με συνέπεια και στοχοπροσηλωμένα οργανώνει όλο και πιο μαζικά τον αγώνα του για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Από τη στιγμή που η κυβέρνηση, και όχι μόνο, έχει αναγάγει το ζήτημα της ένταξης στην ΟΝΕ σε εθνική υπόθεση, στην οποία πρέπει να υποτάσσονται τα πάντα, όλα τα ζητήματα που αφορούν στην οικονομική πολιτική και στους στόχους του κρατικού προϋπολογισμού, είναι περίπου τυφλοσούρτης
- Πώς είναι για έναν άνεργο οι γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων;
- Καλύτερα να μην έρχονταν. Είμαι τρίτος πρακτικός πλοίαρχος. Είμαι 26 μήνες άνεργος. Τα φετινά Χριστούγεννα για μένα και πολλούς συναδέλφους μου θα είναι "μαύρα". Γνωρίζω συναδέλφους στην Εστία Ναυτικών που δεν μπορούν να πάνε σπίτια τους, γιατί δεν μπορούν να προσφέρουν έστω ένα συμβολικό δώρο στα παιδιά τους. Θέλω να πάω στους γονείς μου στη Θεσσαλονίκη και δεν μπορώ. Πρώτη φορά αντιμετωπίζω τόσο δύσκολη οικονομική κατάσταση. Ακόμα και αυτό το ψευτοεπίδομα των 30 χιλιάδων δραχμών, δεν μπόρεσα να πάρω. Αναγκαστικά θα παραμείνω εδώ στην Εστία Ναυτικών. Ψάχνω για δουλιά, πόρτα - πόρτα, αλλά, μάταια. Ομως, δεν πρόκειται να πάω και στους δουλέμπορους. Τώρα που η ανεργία "γονατίζει" τους Ελληνες ναυτεργάτες, οι δουλέμποροι πατώντας στην αγωνία τους για μπάρκο, κάνουν χρυσές δουλιές, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς. Ζητάνε από 200 χιλιάδες δραχμές μέχρι ένα εκατομμύριο!
- Είστε μέλος της Επιτροπής Ανέργων Ναυτεργατών. Για ποιους λόγους συγκροτήθηκε αυτή η Επιτροπή;
- Οι εφοπλιστές και η κυβέρνηση, διώχνουν τους Ελληνες ναυτεργάτες από τα πλοία και τους αντικαθιστούν με χαμηλόμισθους αλλοδαπούς. Παράλληλα θέλουν να ρίξουν τους άνεργους στην εξαθλίωση. Μας οδηγούν στα συσσίτια των εκκλησιών για να εξασφαλίσουμε ίσα ένα πιάτο φαγητό. Θέλουν να αποδεχτούμε μοιρολατρικά αυτή την κατάσταση. Η συγκρότηση της Επιτροπής αποτελεί την πρώτη απάντησή μας. Είναι ανάγκη οι άνεργοι να οργανωθούν, να συντονιστούν με όλους τους ναυτεργάτες. Οι άνεργοι πρέπει να απαντήσουν όμως και σε συνδικαλιστές που δε θέλουν τη συσπείρωση των ανέργων. Μου έκανε εντύπωση ότι μόλις συγκροτήσαμε την Επιτροπή, ο πρόεδρος της Ενωσης Ναυτών ξεκίνησε έναν πόλεμο εναντίον της, ενώ αν πράγματι ενδιαφερόταν για την υπεράσπιση του δικαιώματος της δουλιάς, θα έπρεπε να τη στηρίξει. Ιδια ήταν η αντίδραση, απέναντι στην Επιτροπή και του προέδρου του σωματείου μου.
- Ποια είναι η μέχρι τώρα δράση της Επιτροπής;
- Η Επιτροπή συγκροτήθηκε από άνεργους και εκπροσώπους από ναυτεργατικά σωματεία στις αρχές του Δεκέμβρη και ήδη έχει αναπτύξει πλούσια δράση με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο ΓΕΝΕ, στην ΠΝΟ και καθημερινούς ελέγχους στα πλοία. Από τους μέχρι τώρα ελέγχους μας σε 30 πλοία, αποκαλύψαμε ότι περίπου 100 ναυτεργάτες δε θα ήταν άνεργοι τα Χριστούγεννα, αν εφαρμοζόταν η νομοθεσία τουλάχιστον στα 9 τουριστικά πλοία που βρίσκονται δεμένα αυτή την περίοδο στην Ακτή Ξαβέρη. Σκεφτείτε πόσοι θα μπαρκάριζαν αν εφαρμοζόταν ο νόμος και στα 30 πλοία που έχουμε ελέγξει στα οποία κυριαρχεί η "μαύρη εργασία", δεν τηρείται στο ελάχιστο ο νόμος για τις οργανικές συνθέσεις.
- Τελικά υπάρχει τρόπος ώστε τόσο εσείς, όσο και οι υπόλοιποι άνεργοι να μην ξαναζήσουν "μαύρα" όπως αναφέρατε Χριστούγεννα;
- Αν οι ναυτεργάτες καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια, οι άνεργοι τα επόμενα Χριστούγεννα θα είναι τόσοι που τα συσσίτια των εκκλησιών δε θα είναι αρκετά για να προσφέρουν ένα πιάτο φαϊ. Η μόνη λύση είναι να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και η Επιτροπή είναι μια καλή αρχή. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι οι συνάδελφοι. Ολοι όσοι μένουν στην Εστία Ναυτικών, όλοι όσοι μαζεύονται καθημερινά στην εκκλησία για να φάνε, να παίρνουν μέρος στις κινητοποιήσεις που οργανώνονται. Οργανωμένα να πηγαίνουμε καθημερινά στην ΠΝΟ πιέζοντας να ξεκινήσει αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στο ΓΕΝΕ για να μας "μπαρκάρει". Αν δεν αγωνιστούμε, ξοφλήσαμε.
Α. Ζ.
Feeds
