ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Τερματίστε επιτέλους τις διώξεις των Ανατολικογερμανών

Θα περίμενε κανείς ότι η άνοδος των σοσιαλδημοκρατών στην κυβερνητική εξουσία θα έδειχνε στον ορίζοντα τα σημάδια μιας αλλαγής της πολιτικής απέναντι στις συνεχιζόμενες διώξεις κατοίκων της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ). Αυτή η ελπίδα φαίνεται μάταιη - "το κυνήγι των μαγισσών" φαίνεται ότι θα συνεχιστεί, όπως και με την προηγούμενη κυβέρνηση Χέλμουτ Κολ και τίποτα έως αυτή τη στιγμή δε δείχνει κυβερνητικές προθέσεις για τερματισμό των πολιτικών δικών, που αντιβαίνουν τόσο στη "συνθήκη ένωσης" που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις των δύο γερμανικών κρατών όσο και στις διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου.

Μια αμυδρή εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στο θέμα αυτό και για την επείγουσα ανάγκη του τερματισμού της δίνουν δύο ντοκουμέντα που τέθηκαν στη διάθεση του "Ριζοσπάστη" και από τα οποία δημοσιεύουμε χαρακτηριστικές περιλήψεις. Το ένα είναι η "δήλωση της (γερμανικής) Επιτροπής Αλληλεγγύης στα θύματα της πολιτικής δίωξης στη Γερμανία", ενώ το άλλο ντοκουμέντο είναι η δήλωση πολιτικών προσωπικοτήτων της πρώην ΓΛΔ που καταγγέλλει τις πολιτικές διώξεις και απαιτεί τον άμεσο τερματισμό τους.

Εδώ και χρόνια έχει σηκωθεί ένα νέο άλλου είδους τείχος ανάμεσα στη Δυτική και την Ανατολική Γερμανία, σημειώνει η Επιτροπή Αλληλεγγύης. Αυτό σχετίζεται με τις απαράδεκτες καταστροφικές, οικονομικές και κοινωνικές, καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί στα "νέα ομοσπονδιακά κρατίδια" (σ. σ. στην πρώην ΓΛΔ), με τη στρατιά των εκατομμυρίων ανέργων και την ανυπαρξία προοπτικής ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους, αλλά σε μεγάλο βαθμό προέρχεται και από τη συστηματική περιφρόνηση της κοινωνικής δράσης εκατομμυρίων πολιτών της ΓΛΔ, από τον κοινωνικό αποκλεισμό τους και όχι τελευταία από την πολιτικά υποκινούμενη ποινική δίωξη πρώην λειτουργών της ΓΛΔ. Αρχίζοντας από τους απλούς συνοριακούς στρατιώτες, τους δικαστές, τους στρατιωτικούς, τους γυμναστές, γιατρούς και πολιτικούς ως τον τελευταίο κρατικό ηγέτη του άλλου γερμανικού κράτους. Παραβαίνοντας το Διεθνές Δίκαιο και τη Συνθήκη Ενωσης μεταξύ ΓΛΔ και ΟΔΓ οι έκτακτες εισαγγελίες και τα δικαστήρια, από το 1990 ως τώρα, "τύλιξαν σε ανακρίσεις, κατηγορητήρια και άδικες ποινές δεκάδες χιλιάδες γυναίκες και άνδρες - ανάμεσα στους οποίους και αγωνιστές της αντιφασιστικής αντίστασης. Και το τέλος αυτού του πολιτικού κυνηγιού των μαγισσών δε φαίνεται πουθενά", τονίζει η Επιτροπή Αλληλεγγύης, που αναγγέλλει ότι "η αναζήτηση "νέων ομάδων δραστών" από τους έκτακτους ανακριτές διευρύνεται και προετοιμάζονται νέες δίκες... Οι οικογένειες των παράνομα κατηγορούμενων και των καταδικασμένων περιέρχονται κάτω από το βάρος υψηλών χρηματικών ποινών και δικαστικών εξόδων σε δύσκολη κατάσταση κοινωνικής ανάγκης".

Η δήλωση καταλήγει με το αίτημα να ψηφιστεί νόμος ή να ληφθεί κάποιο παρόμοιο μέτρο με το οποίο να τερματιστούν οι δίκες με πολιτικά κίνητρα εναντίον πολιτών της ΓΛΔ και να αποκατασταθούν επίσης οι κάτοικοι της Δυτικής Γερμανίας, που στην περίοδο του ψυχρού πολέμου υπέστησαν για πολιτικούς λόγους ποινικές διώξεις.

Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Κλάους Φέσκε, σε επώνυμη δήλωσή του, δίνει μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα του τρόπου διαδικασίας στο ποινικό δικαστήριο του Μοαμπίτ του Βερολίνου. Αυτά, υπογραμμίζει, δείχνουν ότι "δεν πρόκειται για απονομή δικαιοσύνης, αλλά για εξόφληση πολιτικών λογαριασμών, για εκδίκηση για το γεγονός ότι οι κατέχοντες την εξουσία πάνω από 40 χρόνια μπόρεσαν να ασκήσουν αντικομμουνισμό και να κάνουν διώξεις αντιφρονούντων μόνο σε ένα κομμάτι της Γερμανίας". Αναφέρει: Στη δίκη εναντίον έξι μελών του Πολιτικού Γραφείου ο ανώτερος εισαγγελέας Γιαντζ ήγειρε κατηγορητήριο εναντίον αντιφασιστών κατηγορουμένων, που είχαν διωχτεί και από τη φασιστική δικαιοσύνη, αλλά την ίδια στιγμή ο εισαγγελέας αυτός δεν ήγειρε κατηγορητήριο και άφησε τελικά ελεύθερους φασίστες δικαστές και εισαγγελείς του χιτλεροφασιστικού "λαϊκού δικαστηρίου" της Λειψίας (σ. σ. αυτό είχε δικάσει και τον Δημητρόφ). Για το δικαστήριο του Μοαμπίτ, ο Φέσκε αναφέρει στη συνέχεια: Ενας από τους κατηγορούμενους και καταδικασθέντες στη δίκη των μελών της ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Αμυνας της ΓΛΔ χρειάστηκε να υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς και να του τοποθετηθεί βηματοδότης. Τέσσερις μέρες μετά την εγχείρηση μεταφέρθηκε από το νοσοκομείο στο δικαστήριο για να ακούσει προσωπικά την καταδίκη του. Σε άλλη περίπτωση το δικαστήριο μετέβη στο νοσοκομείο για να διαβάσει στον βαριά άρρωστο κατηγορούμενο την καταδίκη του. "Ο πρόεδρος του δικαστηρίου Μπρόιτιγκαμ βρίσκει ότι είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό το γεγονός πως μια κατηγορούμενη δικαστής της ΓΛΔ είχε κάνει πρακτική άσκηση σε Εβραίο δικηγόρο, ο οποίος ήταν συνήγορος σοσιαλδημοκρατών και κομμουνιστών στην περίοδο των ναζιστών".

Κατά τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Αλληλεγγύης: "Αυτοί οι δικαστές του Μοαμπίτ, που στο παρελθόν δεν μπορούσαν να δικάσουν πολίτες της ΓΛΔ, θέλουν τώρα να κάνουν αυτό που εμποδίζονταν ως το 1989: Να διώξουν, να δυσφημήσουν και μειώσουν όλους εκείνους που έδρασαν γι' αυτό το κράτος, τη ΓΛΔ. Δικαστές της ΓΛΔ κατηγορούνται γιατί καταδίκασαν πράκτορες και σαμποτέρ των διαφόρων δυτικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι εν γνώσει των (Δυτικογερμανών) κυβερνώντων δρούσαν ζημιογόνα. Εκ των υστέρων δικαιολογούνται από τους δικαστές του Μοαμπίτ οι εμπρησμοί, τα οικονομικά σαμποτάζ και άλλα αδικήματα των σαμποτέρ και των πρακτόρων. Μάλιστα κατηγορούνται και καταδικάζονται δικαστές της ΓΛΔ γιατί στο (χωριό) Βαλντχάιμ καταδίκασαν φασίστες, εγκληματίες πολέμου και ανθρώπους των Ες - Ες. Με την καταδίκη των δικαστών της ΓΛΔ αποκαθίστανται οι πρώην καταδικασθέντες φασίστες και έχουν αξίωση για αποζημίωση... Ολα αυτά εμείς τα λέμε δικαιοσύνη εκδίκησης και εκ των υστέρων νομιμοποίηση εγκλημάτων!".

Η δήλωση και το υπόμνημα των δεκατριών ηγετικών προσωπικοτήτων της πρώην ΓΛΔ είναι παλαιότερης ημερομηνίας, παραμένουν όμως πάντα επίκαιρα, αφού η κατάσταση δεν έχει σημειώσει ίχνος βελτίωσης. Ανάμεσα στους υπογράφοντες τα κείμενα αυτά είναι: Ο καθηγητής δρ. Μάνφρεντ Γκέρλαχ, αντιπρόεδρος (και για αρκετό διάστημα πρόεδρος) του Κρατικού Συμβουλίου της ΓΛΔ, πρόεδρος του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, ο δρ. Γκίντερ Μαλόιντα πρόεδρος της Λαϊκής Βουλής της ΓΛΔ, αντιπρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου, πρόεδρος του Δημοκρατικού Αγροτικού Κόμματος Γερμανίας, ο Ρόζελ Βάλτερ, μέλος του Κρατικού Συμβουλίου, μέλος του προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, ο Γκέραλντ Γκέτινγκ, αντιπρόεδρος της Λαϊκής Βουλής και αντιπρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης Γερμανίας (της ΓΛΔ), ο δρ. Χανς Μόντρο, πρωθυπουργός της ΓΛΔ (1989-1990), μέλος της ΚΕ του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας, επίτιμος πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ, ο Οσκαρ Φίσερ, υπουργός Εξωτερικών της ΓΛΔ (1975-1990).

Οι υπογράφοντες δηλώνουν: "Η ευθύνη μας σαν πολιτικών... μας επιτάσσει να διαπιστώσουμε μπροστά στην κοινή γνώμη ότι: Η δυσφήμηση, ο αποκλεισμός και η ποινική δίωξη πρώην κατοίκων της ΓΛΔ έχουν προσλάβει στην ενωμένη Γερμανία ανησυχητικές διαστάσεις:

• Από το 1990 - έτος της ένωσης - έχουν απολυθεί από τις υπηρεσίες τους δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι, επιστήμονες, δάσκαλοι, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, εισαγγελείς, διευθυντές εργοστασίων και άλλα πρόσωπα γιατί στη ΓΛΔ εκτέλεσαν νόμιμα τα συνταγματικά τους δικαιώματα και υποχρεώσεις. Οι περισσότεροι απ' αυτούς τους ενδιαφερόμενους υπόκεινται στο υπόλοιπο της ζωής τους σε μπερούφς - φερμπότ (σ. σ. απαγόρευση άσκησης του επαγγέλματος).
• Από το 1990 εργάζονται την Ανατολική Γερμανία ειδικές αστυνομικές αρχές, έκτακτες εισαγγελίες και έκτακτα τμήματα ποινικών δικαστηρίων. Το αποκλειστικό καθήκον αυτών των έκτακτων αρχών, στις οποίες ανήκουν σχεδόν χωρίς εξαίρεση Δυτικογερμανοί, είναι να διώξουν τη δήθεν "κυβερνητική εγκληματικότητα της ΓΛΔ".
• Σύμφωνα με πλήρη επίσημα στοιχεία έχουν αρχίσει ως τώρα 60.000 ανακριτικές διαδικασίες εναντίον Ανατολικογερμανών. Διαρκώς γίνονται γνωστές νέες διαδικασίες. Δεκάδες χιλιάδες αθώοι άνθρωποι και οι οικογένειές τους εγκληματικοποιούνται και υποβάλλονται σε κοινωνική διάκριση.
• Οι εισαγγελείς έχουν εγείρει πάνω από 600, συχνά αμφίβολες, κατηγορίες. Το τι πρόκειται να γίνει ακόμα είναι αδύνατο να προβλεφτεί, δεδομένου ότι στο μεταξύ μπαίνουν στο στόχαστρο και δάσκαλοι, γιατροί, γυμναστές και άνθρωποι άλλων επαγγελματικών ομάδων.

- Τα δικαστήρια καταδίκασαν ως τώρα πάνω από 300 πολίτες της ΓΛΔ, σε, εν μέρει, υψηλές ποινές. Πολιτικοί, βουλευτές, συνοριακοί στρατιώτες, αξιωματικοί, στρατηγοί, δικαστές και υπάλληλοι των μυστικών υπηρεσιών κατηγορούνται μεταξύ άλλων για "φόνο" παρεμποδίζοντας την παράνομη διάβαση των συνόρων, συμμετοχή σε ενέργειες σπιονάζ όπου ισχύει η αρχή: το σπιονάζ κατά της ΓΛΔ ήταν δίκαιο, το σπιονάζ υπέρ της ΓΛΔ ήταν "έγκλημα"!

"Δόλια παράβαση του νόμου" και "αρπαγή της ελευθερίας" τη στιγμή της εφαρμογής του ποινικού δικαίου της ΓΛΔ σε κανονικές δίκες.

Ιδιαίτερα εξοργιστικό είναι το γεγονός ότι δικάστηκαν εισαγγελείς και δικαστές της Ανατολικής Γερμανίας, οι οποίοι στη δεκαετία του '50 δίκασαν ναζιστές, εγκληματίες και ομαδικούς δολοφόνους στη βάση διατάξεων του Διασυμμαχικού Συμβουλίου Ελέγχου. "Χαρακτηριστικό για την απέραντη θέληση δίωξης είναι επίσης το γεγονός ότι μεταξύ των κατηγορούμενων και καταδικασθέντων βρίσκονται άνθρωποι που είχαν ήδη καταδικαστεί από τη ναζιστική δικαιοσύνη σε θάνατο ή σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης".

Υπογραμμίζεται επίσης ότι με τις δίκες παραβιάζονται στοιχειώδεις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, δικαστικές νόρμες που είναι δεσμευτικές για όλα τα κράτη. Τα δικαστήρια στηρίζονται σε νόμους της ΟΔΓ, παρότι αυτοί ως τις 3 Οκτώβρη 1990 δεν ίσχυαν στη ΓΛΔ. "Η δαιμονιοποίηση της ΓΛΔ σαν "καθεστώς αδικίας" και η... εξομοίωση του σοσιαλιστικού γερμανικού κράτους με το καθεστώς του Χίτλερ σημαίνει... εξωραϊσμό της δικτατορίας των ναζί... Στη 40χρονη ανάπτυξη της ΓΛΔ έγιναν λάθη και υπήρξαν ελλείμματα. Αλλά ένα πράγμα δεν μπορεί να της παραγνωριστεί: Ηταν ένα αντιφασιστικό κράτος, όπου δεν υπήρχαν δυνατότητες δράσης παλιών και νέων ναζί. Καλούμε την κοινή γνώμη, τους υπεύθυνους πολιτικούς όλου του κόσμου: Βοηθείστε να τελειώσει επιτέλους η παράνομη δίωξη των πολιτών της ΓΛΔ".

Θανάσης ΒΟΡΕΙΟΣ