Παράλληλα όμως, αποκαλύφθηκε σε όλη του τη δύσοσμη ...μεγαλοπρέπειατο αποκρουστικό πρόσωπο και του κυβερνητικού συνδικαλισμού και εκείνων των συνδικαλιστικών ηγεσιών που δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να κάνουν πράξη τις εντολές της κυβέρνησης, ενάντια στην επιβεβλημένη αντίσταση του εργαζόμενου λαού. Οι εξελίξεις στην Ιονική κατέστρεψαν τις όποιες μάσκες και οι γενικόλογες φιλεργατικές διακηρύξεις αυτών των συνδικαλιστικών ηγεσιών - με την ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ να πρωταγωνιστεί - θάφτηκαν κάτω από την απεγνωσμένη προσπάθειά τους να πνίξουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Τόσο των τραπεζοϋπαλλήλων, όσο και γενικότερα.

Αυτή η τακτική, που φέρνει στην επιφάνεια συμπεριφορές ολέθριες για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και καταδικασμένες από αυτό, δεν είναι γέννημα των τελευταίων ημερών. Ακολουθείται εδώ και χρόνια, από τους συνεπείς εκπροσώπους της, που φρόντιζαν, ωστόσο, να δημιουργούν προκάλυψη, να μεταμφιέζουν το ρόλο τους, έστω και όχι τόσο επιτυχημένα. Γι' αυτό φτάσαμε στον "κοινωνικό διάλογο" και στο αντεργατικό "σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000", με τις υπογραφές αυτών των ηγεσιών, φαρδιές - πλατιές πάνω τους, να φιγουράρουν στα πειστήρια του ξεπουλήματος των κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Εντελώς διαφορετική θα ήταν η κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, αν η πλειοψηφία της ηγεσίας των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων υπεράσπιζε τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, πρωτοστατούσε στην οργάνωση των αγώνων ενάντια στην αντεργατική επίθεση κατά των δικαιωμάτων τους, όπως επιδιώκει και αγωνίζεται το ταξικό ρεύμα στο κίνημα. Την αποκλειστική ευθύνη γι' αυτό έχουν οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και "Αυτόνομη Παρέμβαση". Γι' αυτό, οι εργαζόμενοι όλο και περισσότερο κατανοούν ότι μ' αυτήν την ηγεσία δεν πάει άλλο.

* * *

Ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας και επικεφαλής όλης της ΠΑΣΚΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος, εκφράζοντας τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, δε διστάζει να δηλώνει ότι δεν πρόκειται η ΓΣΕΕ να στηρίξει την απεργία των εργαζομένων στην Ιονική πέρα από την Τετάρτη. Στην ΟΤΟΕ, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός κρατάει ακόμα πιο γερά. Τη στιγμή που η απεργία της ΟΤΟΕ κρινόταν εις διπλούν παράνομη, ενέργεια που από μόνη της θα προκαλούσε έξαρση αγωνιστικών, απεργιακών κινητοποιήσεων, η πλειοψηφία της αποφάσιζε την πραξικοπηματική ανατροπή της εκφρασμένης θέλησης των εργαζομένων για απεργιακό αγώνα. Το ξεπούλημα του αγώνα έγινε ενάντια στη θέληση των ίδιων των εργαζομένων και τα μέλη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στην ΟΤΟΕ ψήφισαν συντεταγμένα, χωρίς καμιά παρέκκλιση, την απεργοσπασία, κάνοντας και φραστικές επιθέσεις σε όσους διαμαρτυρήθηκαν γι' αυτήν την αντεργατική κατάληξη.

Ισως, επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι και ο υφυπουργός Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππας, πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ και προηγούμενα της ΟΤΟΕ, ήταν αυτός, που, βγαίνοντας την ίδια μέρα από σχετική κυβερνητική σύσκεψη, δήλωνε: "Οι εργαζόμενοι πρέπει να κατανοήσουν ότι η τράπεζα πρέπει να επαναλειτουργήσει". Καθόλου τυχαία δεν ήταν η προκλητικότητα του βουλευτή Στ. Μάνου, ο οποίος καλούσε σε ιδιωτικοποίηση της Ιονικής από τους ίδιους τους πελάτες της, θέση που βρήκε σύμφωνη και τη ΝΔ, αποκαλύπτοντας και με αυτόν τον τρόπο την ταύτιση κυβέρνησης και ΝΔ σε στρατηγικές επιλογές, όπως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

* * *

Στον επίπονο δρόμο του αγώνα που ακολουθούν οι απεργοί εργαζόμενοι της Ιονικής, καλούνται και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι. Την ώρα αυτή, πολλά είναι τα μέτωπα που έχουν ανοιχτεί, πολλά είναι αυτά που κινδυνεύει να χάσει η εργατική τάξη, για ακόμα περισσότερα αξίζει να αγωνιστεί. Κλιμάκωση του αγώνα, διεύρυνση του μετώπου και συντονισμός ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα, είναι ο εφικτός και επιβεβλημένος μονόδρομος, κόντρα στην πολιτική της άρχουσας τάξης, στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που ξεπουλάνε τους αγώνες, στην κυβέρνηση και όλους τους πολιτικούς διαχειριστές του συστήματος.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

...αποκαλύφθηκε σε όλη του τη δύσοσμη μεγαλοπρέπεια και το αντίστοιχα αποκρουστικό πρόσωπο του κυβερνητικού συνδικαλισμού και εκείνων των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να κάνουν πράξη τις εντολές της κυβέρνησης, ενάντια στην επιβεβλημένη αντίσταση του εργαζόμενου λαού

- Σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα η "Ολυμπιακή Αεροπορία", μετά την ψήφιση του νέου νόμου και για ποιο λόγο "χοντραίνουν" αυτή την περίοδο τα παιχνίδια ιδιωτικοποίησης;

- Σήμερα υλοποιείται η δεύτερη φάση της κυβερνητικής πολιτικής για το ξεπούλημα του εθνικού αερομεταφορέα. Η πρώτη έκλεισε με την ψήφιση του επαίσχυντου νόμου, ο οποίος έφερε τις εργασιακές σχέσεις στο Μεσαίωνα και, ουσιαστικά, άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στους ιδιώτες. Τώρα, η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τη διοίκηση και δυστυχώς και με μέρος των συνδικαλιστικών ηγεσιών, εφαρμόζει τη δεύτερη φάση του σχεδίου της, που έχει ως στόχο την απαξίωση της εταιρίας, ώστε στην τρίτη και τελική φάση, που είναι το ξεπούλημα, το οικονομικό τίμημα να είναι το χαμηλότερο δυνατό. Στο παιχνίδι της απαξίωσης, έχουν μπει και οι ενώσεις των ιπτάμενων, που το τελευταίο διάστημα διαπραγματεύονται (σ.σ. πιλότοι) με επενδυτικές εταιρίες την πώληση της "Ολυμπιακής". Είναι αναγκαίο να επισημανθεί εδώ ότι τις διαπραγματεύσεις αυτές του προεδρείου των πιλότων επιχειρεί να εκμεταλλευτεί η ΠΑΣΚΕ, στην προσπάθειά της να αποενοχοποιηθεί απέναντι στους εργαζόμενους για τη στάση που τήρησε στους πρόσφατους αγώνες ενάντια στην ψήφιση του νόμου και, ταυτόχρονα, να τους αποπροσανατολίσει για την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Για το λόγο αυτό, με αλλεπάλληλα δελτία Τύπου, επιχειρεί να φορτώσει το ξεπούλημα της ΟΑ στην ένωση των πιλότων (ΕΧΠΑ).

- Με όλα αυτά, ποιο είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στους εργαζόμενους;

- Σίγουρα δεν πρόκειται για θετικό κλίμα. Υπάρχουν εργαζόμενοι που διατυπώνουν λογικές αμφιβολίες για το "αύριο" της ΟΑ και το εργασιακό τους μέλλον, εκφράζοντας, παράλληλα, πικρία, αλλά και αγανάκτηση, για τη στάση που τήρησαν οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες. Με απλά λόγια, δηλαδή, νιώθουν ότι τους ξεπούλησαν. Από την άλλη, υπάρχουν εργαζόμενοι, που εκφράζουν τη σταθερή και αταλάντευτη διάθεσή τους να αγωνιστούν, ξεπερνώντας τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με στόχο τη σωτηρία του εθνικού αερομεταφορέα και τη διασφάλιση τους εργασιακού τους μέλλοντος. Αυτή την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ επιχειρούν επιμελώς και με κάθε τρόπο να αποκρύψουν, προβάλλοντας το γνωστό ...τροπάριο "δεν τραβάει ο κόσμος".

- Τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα; Ποια είναι η θέση της ΕΣΚ;

- Εξετάσαμε με μεγάλη προσοχή τις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις και βγάλαμε τα εξής συμπεράσματα: Πρώτο και κύριο ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, όπως αποδείχτηκε περίτρανα και με το περίφημο πλέον αποτέλεσμα του πρόσφατου έκτακτου συνεδρίου της ΟΣΠΑ, όπου, με 60 ψήφους έναντι 39, ανατράπηκε η πλειοψηφία της ΠΑΣΚΕ. Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι, όταν οι εργαζόμενοι νιώσουν πως υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να σταθούν μπροστά στον αγώνα χωρίς να τους πουλήσουν, τότε είναι έτοιμοι να ξεπεράσουν τις συμβιβασμένες ηγεσίες, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να οργανωθούν, προκειμένου ν' αντιμετωπίσουν οι ίδιοι τα προβλήματά τους. Η ΕΣΚ λοιπόν, έχοντας κατά νου αυτά τα δύο βασικά συμπεράσματα, θα επιδιώξει να συντονίσει την αντίσταση των εργαζομένων από τη βάση, με τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο δουλιάς. Παράλληλα, θα αναλάβει πρωτοβουλίες για το συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων της ΟΑ, που συμφωνούν με την προοπτική αγωνιστικής δράσης, καθώς και το συντονισμό με εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και με κοινωνικούς φορείς, κοινωνικές ομάδες και, γενικά, όσους πλήττονται απ' αυτήν τη βαθιά αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, ανοίγοντας έτσι ένα ευρύτερο μέτωπο πάλης, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.

Ν. Κ.