Την απόφαση του υπουργείου Οικονομικών για περικοπές παροχών σε άτομα με ειδικές ανάγκες, καταγγέλλει ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΡΙΤΣΙΜΑΣ,δικηγόρος Αθηνών. Σε μακροσκελή επιστολή του αναφέρει: "Προκαλεί θλίψη και ανησυχία στους πολίτες όταν η πολιτεία με τους εκπροσώπους της ενεργεί ανεύθυνα και χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά της. Το χειρότερο είναι όταν ένας υφυπουργός Οικονομικών προχωρεί σε περικοπές παροχών χωρίς να προσδιορίζει το όφελος για το κράτος, έτσι ώστε να αιτιολογήσει την απόφασή του και να πείσει τους πολίτες ότι η περικοπή είναι αναγκαία, προκειμένου να κερδηθούν κάποια χρήματα, τα οποία έχει απόλυτη ανάγκη η οικονομία σε μια δύσκολη περίσταση.

Το παράδοξο αυτό έγινε πριν λίγες μέρες, με την επίσκεψη αντιπροσωπείας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών στον υφυπουργό Οικονομικών κ. Νίκο Χριστοδουλάκη. Το αίτημα των ατόμων με προβλήματα όρασης ήταν να μην ισχύσουν τα οικονομικά κριτήρια για τη χορήγηση της κάρτας ελεύθερης διακίνησης στις αστικές συγκοινωνίες. Η εισήγηση του προέδρου του Συνδέσμου κ. Ηλία Μαργιόλα ήταν πως θα πρέπει να διατηρηθεί το μέτρο της ελεύθερης διακίνησης στα συγκοινωνιακά μέσα για καθαρά κοινωνικούς λόγους. Πρόσθεσε στη συνέχεια ο εισηγητής ότι με τα οικονομικά κριτήρια που θεσπίζει η κυβέρνηση, θα εξαιρεθεί μια πολύ μικρή μερίδα από αυτό το κοινωνικό μέτρο, οπότε το όφελος για το κράτος θα είναι μηδαμινό. Αλλωστε είναι ελάχιστοι εκείνοι που διαθέτουν μεγάλο εισόδημα ατομικό ή οικογενειακό, ώστε να ξεπερνούν τα όρια και να στερούνται αυτό το δικαίωμα.

Εδώ λοιπόν έχουμε την απάντηση του κυρίου υφυπουργού, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί από αναλγησία και κυνισμό. Είπε λοιπόν ο κ. υφυπουργός: "Εφόσον καλύψαμε τη μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων της κατηγορίας σας, άρα θα πρέπει να είσαστε ικανοποιημένοι και να μη γίνεται λόγος για μια μικρή μειοψηφία της τάξης των 2-5%". Τότε δέχτηκε από μέλος του ΔΣ την ερώτηση: "Εχετε υπολογίσει, κύριε υπουργέ, το κέρδος που θα έχει για το Ελληνικό Δημόσιο αυτή η περικοπή, έτσι ώστε να δικαιολογείται;". Στο σημείο αυτό δε δόθηκε καμία απάντηση, διότι ο κ. υφυπουργός δεν έχει κάνει ποτέ τον κόπο να υπολογίσει το όφελος, αλλά ήρθε με μια έτοιμη συνταγή στα χέρια του, την οποία ήταν προαποφασισμένος να εφαρμόσει πριν ακούσει οτιδήποτε".

ΑΘΗΝΑ ΚΟΥΒΑΡΑ,Αθήνα. Στις 14 Απριλίου 1998 το πρωί, μεταφέραμε, με το 166, τη θεία μου Ζωή Τσαρούχα, η οποία πάσχει από βαριάς μορφής ασθένεια του ήπατος, στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας για καλύτερη ιατρική περίθαλψη, από ιδιωτική κλινική που νοσηλευόταν προηγούμενα.

Στα επείγοντα περιστατικά που μας παρέπεμψαν, οι γιατροί μόλις την είδαν και χωρίς καθόλου να την εξετάσουν, μας είπαν με κυνικότητα: "Γιατί τη φέρατε εδώ; Αυτή πεθαίνει. Πάρτε τη να πεθάνει σπίτι της"! Τελικά ύστερα από πολλές παρακλήσεις δικές μας, της έβαλαν απλά έναν ορό και μετά από δυο - τρεις ώρες το ασθενοφόρο τη μετέφερε στην κατοικία της, στον Τύρναβο.

Ναι, έτσι αντιμετώπισαν έναν άνθρωπο που είχε την ανάγκη της άμεσης βοήθειας και μάλιστα υπέφερε. Ούτε σε ζώο δεν μπορεί κανείς να συμπεριφερθεί με αυτό τον τρόπο. Τέτοια αναλγησία, από ανθρώπους που έχουν ορκιστεί στο ιατρικό λειτούργημα που επιτελούν;

Η θεία μου Ζωή Τσαρουχά, παρά τις απάνθρωπες υποδείξεις των γιατρών του Νοσοκομείου να πάει σπίτι να πεθάνει, ζει και μάλιστα πάει καλύτερα, χάρη στις δικές μας προσπάθειες.

Και αναρωτιέμαι, αν υπήρχε πραγματικά νοσοκομειακή βοήθεια, δε θα 'ταν σε καλύτερη κατάσταση; Γι' αυτό και καταγγέλλω αυτό το απαράδεκτο και απάνθρωπο περιστατικό που "έλαβε χώρα" σε κράτος "πολιτισμένο", και "εκσυγχρονιζόμενο"!

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.Το συμβάν με τους δυο Κνίτες στην Ομόνοια και τη βάναυση συμπεριφορά απέναντί τους από αστυνομικά όργανα, μου έφερε στο νου ένα παλιό περιστατικό δικό μου.

Ηταν χειμώνας του 1952. Διωγμένος από την υπηρεσία μου, μαζί με άλλους συναδέλφους φροντίζαμε να επανέλθουμε σ' αυτήν. Ενα μεσημέρι, καθώς κατεβαίναμε τη Γ Σεπτεμβρίου, ο αστυφύλακας του 4ου Αστυνομικού Τμήματος, ονόματι Μπερούτσος, από την Περιθιώτισσα Δωρίδος - εκεί είχα υπηρετήσει - με σταμάτησε και μου ζήτησε την ταυτότητά μου. Οταν μου την έδωσε πίσω, μου είπε να τον ακολουθήσω στο τμήμα.

Εκεί αφού υπέστην τα πάνδεινα, την άλλη μέρα με επισκέφτηκε ο σ. δικηγόρος Νίκος Κοϊνης και μου έφερε την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", που στην τελευταία της σελίδα με τίτλο "Λαμπρός Διδάσκαλος", έγραφε: "Συνελήφθη ο διδάσκαλος Κ. Παπακωνσταντίνου, διανέμων κομμουνιστικές προκηρύξεις".

Υστερα από δέκα μέρες, με χειροπέδες, οδηγήθηκα στο Αρσάκειο για να δικαστώ. Ομως ο δικαστής που ήταν έντιμος, όχι μόνο με αθώωσε, αλλά και επέπληξε τον "μάρτυρα" Μπερούτσο.

Το στήσιμο των ψεύτικων κατηγοριών από ορισμένα αστυνομικά όργανα, είχε αναχθεί, και δυστυχώς εξακολουθεί ακόμη, σε επιστήμη.

ΦΩΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ,Ανω Ηλιούπολη, Αθήνα. Εμείς οι παλιοί εργαζόμενοι στην Ηλεκτρική Εταιρεία "Πάουερ", τη σημερινή ΔΕΗ, με στεναχώρια βλέπουμε πως οι κυβερνώντες μας με μια απλή απόφαση θέλουν να μας καταργήσουν όλα αυτά τα δικαιώματα, που εμείς αποκτήσαμε με πολλούς σκληρούς αγώνες. Κάτω από τις προσταγές των Βρυξελλών, επιδιώκουν να "βάλουν χέρι" στο "οκτάωρο". Αυτό ισοδυναμεί με εγκληματική πράξη. Οι εργάτες στο Σικάγο πριν εκατό χρόνια έδωσαν τη ζωή τους γι' αυτήν την τόσο σπουδαία και θεμελιακή κατάκτηση των εργαζομένων. Θέλουν να μας γυρίσουν πίσω, να θησαυρίζουν από την κλεμμένη δουλιά των εργαζομένων. Γι' αυτό εξαγοράζουν συνειδήσεις, δημιουργούν απεργοσπαστικές ομάδες, φροντίζουν να στέλνουν δικούς τους στις θέσεις - "κλειδιά", σε Σωματεία, Ομοσπονδίες, Βουλή.

Εμείς όμως δεν πρέπει να πέσουμε στη "λούμπα" που μας ετοιμάζουν. Πρέπει να συσπειρωθούμε γύρω από τα προοδευτικά σωματεία που μας εκπροσωπούν και δεν είναι πουλημένα. Να αγωνιστούμε μαζικά, γιατί όπως τα πράγματα δείχνουν μας περιμένουν δύσκολες μέρες.

ΑΘΗΝΑ ΚΟΥΒΑΡΑ,Αθήνα. Στις 14 Απριλίου 1998 το πρωί, μεταφέραμε, με το 166, τη θεία μου Ζωή Τσαρούχα, η οποία πάσχει από βαριάς μορφής ασθένεια του ήπατος, στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας για καλύτερη ιατρική περίθαλψη, από ιδιωτική κλινική που νοσηλευόταν προηγούμενα.

Στα επείγοντα περιστατικά που μας παρέπεμψαν, οι γιατροί μόλις την είδαν και χωρίς καθόλου να την εξετάσουν, μας είπαν με κυνικότητα: "Γιατί τη φέρατε εδώ; Αυτή πεθαίνει. Πάρτε τη να πεθάνει σπίτι της"! Τελικά ύστερα από πολλές παρακλήσεις δικές μας, της έβαλαν απλά έναν ορό και μετά από δυο - τρεις ώρες το ασθενοφόρο τη μετέφερε στην κατοικία της, στον Τύρναβο.

Ναι, έτσι αντιμετώπισαν έναν άνθρωπο που είχε την ανάγκη της άμεσης βοήθειας και μάλιστα υπέφερε. Ούτε σε ζώο δεν μπορεί κανείς να συμπεριφερθεί με αυτό τον τρόπο. Τέτοια αναλγησία, από ανθρώπους που έχουν ορκιστεί στο ιατρικό λειτούργημα που επιτελούν;

Η θεία μου Ζωή Τσαρουχά, παρά τις απάνθρωπες υποδείξεις των γιατρών του Νοσοκομείου να πάει σπίτι να πεθάνει, ζει και μάλιστα πάει καλύτερα, χάρη στις δικές μας προσπάθειες.

Και αναρωτιέμαι, αν υπήρχε πραγματικά νοσοκομειακή βοήθεια, δε θα 'ταν σε καλύτερη κατάσταση; Γι' αυτό και καταγγέλλω αυτό το απαράδεκτο και απάνθρωπο περιστατικό που "έλαβε χώρα" σε κράτος "πολιτισμένο", και "εκσυγχρονιζόμενο"!

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.Το συμβάν με τους δυο Κνίτες στην Ομόνοια και τη βάναυση συμπεριφορά απέναντί τους από αστυνομικά όργανα, μου έφερε στο νου ένα παλιό περιστατικό δικό μου.

Ηταν χειμώνας του 1952. Διωγμένος από την υπηρεσία μου, μαζί με άλλους συναδέλφους φροντίζαμε να επανέλθουμε σ' αυτήν. Ενα μεσημέρι, καθώς κατεβαίναμε τη Γ Σεπτεμβρίου, ο αστυφύλακας του 4ου Αστυνομικού Τμήματος, ονόματι Μπερούτσος, από την Περιθιώτισσα Δωρίδος - εκεί είχα υπηρετήσει - με σταμάτησε και μου ζήτησε την ταυτότητά μου. Οταν μου την έδωσε πίσω, μου είπε να τον ακολουθήσω στο τμήμα.

Εκεί αφού υπέστην τα πάνδεινα, την άλλη μέρα με επισκέφτηκε ο σ. δικηγόρος Νίκος Κοϊνης και μου έφερε την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", που στην τελευταία της σελίδα με τίτλο "Λαμπρός Διδάσκαλος", έγραφε: "Συνελήφθη ο διδάσκαλος Κ. Παπακωνσταντίνου, διανέμων κομμουνιστικές προκηρύξεις".

Υστερα από δέκα μέρες, με χειροπέδες, οδηγήθηκα στο Αρσάκειο για να δικαστώ. Ομως ο δικαστής που ήταν έντιμος, όχι μόνο με αθώωσε, αλλά και επέπληξε τον "μάρτυρα" Μπερούτσο.

Το στήσιμο των ψεύτικων κατηγοριών από ορισμένα αστυνομικά όργανα, είχε αναχθεί, και δυστυχώς εξακολουθεί ακόμη, σε επιστήμη.

ΦΩΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ,Ανω Ηλιούπολη, Αθήνα. Εμείς οι παλιοί εργαζόμενοι στην Ηλεκτρική Εταιρεία "Πάουερ", τη σημερινή ΔΕΗ, με στεναχώρια βλέπουμε πως οι κυβερνώντες μας με μια απλή απόφαση θέλουν να μας καταργήσουν όλα αυτά τα δικαιώματα, που εμείς αποκτήσαμε με πολλούς σκληρούς αγώνες. Κάτω από τις προσταγές των Βρυξελλών, επιδιώκουν να "βάλουν χέρι" στο "οκτάωρο". Αυτό ισοδυναμεί με εγκληματική πράξη. Οι εργάτες στο Σικάγο πριν εκατό χρόνια έδωσαν τη ζωή τους γι' αυτήν την τόσο σπουδαία και θεμελιακή κατάκτηση των εργαζομένων. Θέλουν να μας γυρίσουν πίσω, να θησαυρίζουν από την κλεμμένη δουλιά των εργαζομένων. Γι' αυτό εξαγοράζουν συνειδήσεις, δημιουργούν απεργοσπαστικές ομάδες, φροντίζουν να στέλνουν δικούς τους στις θέσεις - "κλειδιά", σε Σωματεία, Ομοσπονδίες, Βουλή.

Εμείς όμως δεν πρέπει να πέσουμε στη "λούμπα" που μας ετοιμάζουν. Πρέπει να συσπειρωθούμε γύρω από τα προοδευτικά σωματεία που μας εκπροσωπούν και δεν είναι πουλημένα. Να αγωνιστούμε μαζικά, γιατί όπως τα πράγματα δείχνουν μας περιμένουν δύσκολες μέρες.

Με αφορμή την ενέργεια της Νομαρχίας Βέροιας - διοργανώτριας των εορταστικών εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου - να επιτρέψει την κατάθεση στεφανιών από την οργάνωση ΠΑΟ, δημοσιεύουμε το παρακάτω σημείωμα του αντιστασιακού αγωνιστή ΗΛΙΑ ΑΡΜΑΓΟΥ: "Η ΠΑΟ βασικά αποτελούνταν από αξιωματικούς που συνεργάζονταν με τον συνταγματάρχη ιππικού Χρυσοχόου, διορισμένο επιθεωρητή Νομαρχιών Μακεδονίας κάτω από τις διαταγές της Γκεστάπο.

Στις προκηρύξεις της η ΠΑΟ απειλούσε ότι θα εξόντωνε τα ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΚΚΕ, σκοτώνοντας μέλη και στελέχη τους, πιάνοντας και παραδίνοντάς τα στην Γκεστάπο. Παρέμεναν δε στα χωριά τους με την προστασία των Γερμανών.

Το καλοκαίρι του 1943 στο Περτούλι Τρικάλων, με πρόταση των Αγγλων, κάλεσαν στο Κοινό Στρατηγείο ΕΛΑΣ - ΕΔΕΣ - ΕΚΚΑ και αντιπρόσωπο της ΠΑΟ που ήταν ο συνταγματάρχης Γιάννης Μουστεράκης.Το Κοινό Στρατηγείο τότε δε δέχθηκε την ΠΑΟ σαν αντιστασιακή οργάνωση. Ο ίδιος ο Μουστεράκης πείστηκε ότι η ΠΑΟ συνεργάζεται με τους Γερμανούς. Ετσι την εγκατέλειψε και πέρασε στον ΕΛΑΣ. Εγινε στρατιωτικός αρχηγός της πρώτης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Θεσσαλίας και πρόσφερε πολλά στον αγώνα.

Η ΠΑΟ επίσης συνεργαζόταν και με άλλες προδοτικές οργανώσεις, όπως αυτής που αρχηγός της ήταν ο διαβόητος Μιχάλ - Αγάς, που η κυβέρνηση το 1976 τον τίμησε με άγαλμα στην Κοζάνη!!

Για τη δράση του "πατριώτη" αυτού διαβάζουμε στην εφημερίδα της Κοζάνης "Πατρίς" το Μάη του 1944. "Από πολλού χρόνου, σκοπός του Εθνικού Ελληνικού Στρατού (ΕΕΣ) μας υπήρξεν η εκκαθάρισις του ορεινού όγκου του Βερμίου, επί του οποίου ήσαν εγκατεστημέναι κομμουνιστικαί συμμορίαι του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, ευρισκόμενοι γύρωθεν του Βερμίου". Και άλλο: "Τμήμα γερμανικού στρατού των Ες - Ες μετά τμημάτων του ΕΕΣ μεθοδικώς ενεργήσαντα, κατόρθωσαν να σχηματίσουν κλοιόν πέριξ του ορεινού όγκου του Βερμίου". Επίσης: "Την 8ην Μαϊου ε. ε διερχόμενος ο αρχηγός, Μιχάλ - Αγάς, εκ Βεροίας μετά του στρατού και του επιτελείου του, εστάθμευσεν εις πόλιν αυτήν και ομίλησεν, πλαισιούμενος από τον σεβασμιότατον Μητροπολίτη Βεροίας και τον αρχηγόν των γερμανικών δυνάμεων των Ες - Ες".

Αλλο ντοκουμέντο, προερχόμενο από το ΓΕΣ, Αθήνα 4-4-1946. Υπόθεσις: "Ελληνικαί οργανώσεις συνεργασθείσαι μετά των γερμανικών αρχών". Προς το υπουργείο Οικονομικών ΓΔΔΑ Ενταύθα: Λαμβάνω την τιμήν εις απάντησιν του υπ' αριθ. 225643-10-45 εγγράφου υμών να επαναφέρω τη διά τούτου, διαβιβασθείσα αναφοράν του Δήμου Καλαμαριάς και να γνωρίσω ότι η οργάνωσις Δάγκουλα Αντωνίου, ήτις κατά το διάστημα της κατοχής έδρασεν εγκληματικώς εις βάρος του Ελληνικού στοιχείου. Ητο δε εξάρτημα του γερμανικού στρατού, τας διαταγάς του οποίου εξετέλη. Τα όργανα ταύτης εμισθοδοτούντο υπό των γερμανικών αρχών. Εις την κατηγορίαν ταύτην υπάγονται και αι οργανώσεις: Πούλου, Βήχου, Κισά - Μπατσάκ, Αριστείδου Παπαδοπούλου, Μιχάλ - Αγά, Κολάρα και Σκαπέρβα.

Τα σχόλια περιττεύουν".

H κοινωνική αναλγησία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έφτασε μέχρι τους τυφλούς....