Δημοσιεύεται για πρώτη φορά το παρακάτω κείμενο του ΗΛΙΑ ΚΕΝΤΗΣΤΟΥ (Ωρωπός), που γράφτηκε στο τέλος του Μάρτη το 1952, μέσα στο βαρύ πένθος και την αβάσταχτη οργή και οδύνη που είχε πλημμυρίσει την καρδιά και την ψυχή κάθε τίμιου ανθρώπου, αυτή η κατευθυνόμενη όπως και τόσες άλλες - προδοτική κι αναίσχυντη δολοφονία, των απαράμιλλων σε ήθος και ανδρεία, λαϊκών αγωνιστών, Μπελογιάννη, Μπάτση, Καλούμενου, Αργυριάδη κ.ά.

"Οταν σήμερα, που σε μια χώρα σαν τη δική μας, όπως και σε πολλές άλλες, καταπατούνται με τόσο θράσος και τόση απανθρωπιά και οι πιο στοιχειώδεις αρχές της δικαιοσύνης και της ελευθερίας του ατόμου και συνεχίζει να κυριαρχεί - καταδυναστεύοντας τους λαούς - η απληστία, η πιο αχαλίνωτη βία, ο τρόμος και η φρικαλέα κοσμοθεωρία της κοινωνικής οπισθοδρόμησης του φασισμού, Ε! τότε, δε μας μένει, παρά να κάνουμε τη σκέψη και να παραδεχτούμε, πως κάποιος βαλτός δαίμονας του κακού συνεργεί ξανά, και με ζηλευτή πράγματι μαεστρία, για να παρασύρει τον κόσμο - τυφλώνοντάς τον - για άλλη μια φορά ακόμα, στον όλεθρο και τη συμφορά. Διότι, προτού καλάκαλά περάσει λίγος καιρός από τότε που ο καθένας μας πίστεψε, πως επιτέλους θα 'φτανε η ώρα που ο πόθος μας και οι ελπίδες μας για μια παγκόσμια αδελφοσύνη και ειρηνική συνεργασία θα γινόταν πραγματικότητα, μια και το απαίσιο τέρας του ναζισμού είχε υποχωρήσει ψυχορραγώντας, κάτω από τα ανελέητα χτυπήματα της θείας Νέμεσης, ξαφνικά και αναπάντεχα - σαν τον βρικόλακα - ξεπήδησε μπροστά μας γρυλίζοντας άγρια και απειλητικά, το δασύτριχο και γλοιώδες κτήνος του νεοφασισμού. Πιστέψαμε τότε, στ' αλήθεια, πως μετά από αυτή την καταστροφική λαίλαπα που πήγε να πισωγυρίσει τον κόσμο, ρίχνοντάς τον στο πιο βαθύ σκοτάδι του μεσαίωνα, θα 'βγαινε επιτέλους ο Ηλιος και θ' άρχιζε για όλους μας μια καινούρια όσο και όμορφη εποχή. Πως αφού μαζεύαμε τα ερείπια και σκεπάζαμε με αμάραντες δάφνες τους ηρωικούς μας νεκρούς, ο "Πανδαμάτωρ" χρόνος θα γιάτρευε σιγά σιγά τις ανοιχτές πληγές μας. Πως ο πόλεμος πατήρ "πάντων" δε θα 'χε πλέον καμία θέση ούτε και νόημα ανάμεσά μας. Πως η γαλήνη, η ευτυχία και η χαρά, θα βασίλευε σ' όλη την πλάση. Πόσο όμως γελαστήκαμε!!.. Προτού καλάκαλά στεγνώσουν τα δάκρυά μας, άρχισαν και πάλι να υποδαυλίζονται και να φουντώνουν - από τους αδίστακτους μακελάρηδες - τα μίση τ' ασίγαστα πάθη, τ' αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα κι οι φρικιαστικές έχθρες που σαν τις φαρμακερές έχιδνες, ως φαίνεται, κρυφόκαιγαν και βρίσκονταν κάτω από τις στάχτες. Αόρατες και μυστηριακές δυνάμεις του σκότους και του κακού, με δαιμονιακές προσωπίδες, άρχισαν να ξεχύνονται παντού, στριγκλίζοντας άγρια και φοβερά, ζητώντας να καταστρέψουν και να λεηλατήσουν ό,τι πιο ωραίο και πολύτιμο έχει ο άνθρωπος, την ελεύθερη σκέψη του, ως αυτή την ίδια του την ψυχή ακόμα. Να καταπατήσουν και να πετάξουν στις λάσπες, την αλήθεια, το δίκιο, τη χαρά, την ομορφιά της άνοιξης, το παιδικό χαμόγελο και τα τραγούδια..

- Ο Χριστός είπε: "Αγαπάτε αλλήλους", κι αυτούς τους εχθρούς σας ακόμα. Πού είναι λοιπόν αυτή η θεία ρήση; Ναι! σε σας απευθύνομαι Φαρισαίοι!! Που με την αιματοβαμμένη τήβεννο του στρατοδίκη, δικάζετε σήμερα και καταδικάζετε σε θάνατο - κατ' επιταγή των υπερατλαντικών φονιάδων - τους πατριώτες της Ελλάδας. Πού είναι, η θρησκευτική σας ευλάβεια και η χριστιανική σας πίστη, βέβηλοι και δόλιοι Ιησουίτες; Πώς τολμάτε εσείς, τα μίσθαρνα κι αισχρά όργανα των ξένων κοτσαμπάσηδων, ν' αγγίζετε και να κατακρεουργείτε με τα βδελυρά σας χέρια, το άνθος και τη δόξα της πατρίδας; Πώς τολμάτε εσείς, οι στιγματισμένοι - για πάντα - με το πυρωμένο σίδερο της προδοσίας, οι προσκυνημένοι κι αναίσχυντοι "ταγματασφαλίτες" και "υπερ - εθνικόφρονες", κάπηλοι, που θα 'πρεπε προ πολλού τα βέβηλα και στοιχειωμένα κορμιά σας να αιωρούνται γυμνά, στα δέντρα της κάθε πλατείας, να αποδίδετε - δήθεν - δικαιοσύνη; Πώς τολμάτε εσείς οι θρασύδειλοι ριψάσπιδες κι απαίσιοι κακούργοι, που σαν τον "Βρούτο" μαχαιρώνατε πισώπλατα τον αδούλωτο και υπερήφανο λαό μας, όταν αυτός μαχόταν τον "Υπέρ Πάντων" αγώνα, να μιλάτε σήμερα για δικαιοσύνη, πατριωτισμό, θρησκεία και πατρίδα; Πώς τολμάτε, εσείς οι αργυρώνητοι λακέδες και στυγεροί κακούργοι, να κόβετε με τόσο βίαιο και άτιμο τρόπο, τον ΙΕΡΟ δρόμο του χρέους, σ' αυτούς τους νέους κι ατρόμητους μαραθωνομάχους, με τα πιο φωτεινά και τα πιο ευγενικά ιδανικά που με το δόρυ στο χέρι, πηγαίνουν τρέχοντας - σαν τους Σπαρτιάτες - για να προλάβουν τους βαρβάρους;

- Η ιστορία - δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό - αντάμα με το χρόνο, που είναι ο τιμιότερος και ο πιο αμερόληπτος κριτής, θα σας πετάξει οπωσδήποτε και με περισσή περιφρόνηση στα τάρταρα και στον έσχατο κύκλο της Δαντικής κόλασης. Ενώ τους ήρωες, δαφνοστεφανωμένους και με υπέρτατες τιμές, θα τους τοποθετήσει με στοργή κι απέραντη ευγνωμοσύνη, πλάι στα αθάνατα τέκνα της, του Μαραθώνα, της Σαλαμίνας και του "Μολών Λαβέ" που σαν κι αυτούς, "Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι", πέσανε ηρωικά σ' αυτές τις νέες "Θερμοπύλες", υπερασπίζοντας με αυταπάρνηση και ασυναγώνιστη λεβεντιά, την αξιοπρέπεια και την τιμή της πατρίδας!!

- Διότι, αυτή είναι πάντα η άθλια μοίρα και το αισχρό τέλος, όλων μα όλων των πατριδοκτόνων, που δολοφονώντας αδίσταχτα το μεγαλείο της Ελλάδας προσπαθούν να σβήσουν... το άσβεστο φως. -

Αιώνια δόξα στους Ηρωες!

Αιώνια κατάρα σε όλους εσάς!

Ο ιμπεριαλισμός και το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο ανασκουμπώθηκαν και στύλωσαν τους κεντρικούς μηχανισμούς τους, πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς, Μάαστριχτ, ΚΑΠ, ΓΚΑΤΤ, ΝΑΤΟ. Ηρθε για όλους αυτούς αναπάντεχα η μεγάλη ευκαιρία να πάρουν πίσω και με το παραπάνω ό,τι μπόρεσε με τόσους αγώνες και αίμα να αποχτήσει το εργατικό παγκόσμιο κίνημα.

Αυτό μεταφράζεται σε αιθέρια άνοιξη για τους πλούσιους και βαρύ χειμώνα για τους φτωχούς.

Ετσι και στη χώρα μας, σ' αυτό το κλίμα και τις συνθήκες, πάμε για εκλογές το φθινόπωρο Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο λαός θα κληθεί πάλι στις κάλπες να εκλέξει τον Τοπικό του Αρχοντα. Η κυβέρνηση πάλι από τη μεριά της, καθώς και όλα τα αστικά κόμματα θα προσπαθήσουν για ακόμα μια φορά να παγιδεύσουν το λαό και να τον παρασύρουν εκεί που αυτοί θέλουν και έχουν συμφέρον. Να στηρίξουν μηχανισμούς παραπλάνησης του κόσμου, με ρουσφέτια και μεγαλοστομίες, για ν' αρπάξουν τους δήμους όλης της χώρας, χωρίς να ενδιαφέρονται καθόλου για τα λαϊκά προβλήματα.

Γι' αυτό ο λαός πρέπει να ζυγίσει πολύ καλά τα πολιτικά πράγματα αυτή τη φορά και ν' αναδείξει συνδυασμούς τέτοιους που να είναι αποφασισμένοι να αγνοούν τις άνωθεν εντολές. Ν' αντιστέκονται σταθερά, να είναι στο πλευρό των δημοτών και με σημαία τα προβλήματα της περιοχής τους, να προχωρούν μαζί τους και να διεκδικούν.

Μπροστάρηδες σ' αυτόν τον αγώνα είναι οι κομμουνιστές και αριστεροί συνεργαζόμενοι μαζί τους υποψήφιοι δήμαρχοι, που είναι καταξιωμένοι στη συνείδηση του λαού. Η συσπείρωση του κόσμου γύρω απ' αυτούς τους προοδευτικούς συνδυασμούς είναι επιβεβλημένη, γιατί είναι η μόνη και ενδεδειγμένη λύση στο σπάσιμο - επιτέλους - της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Είναι πια καιρός ν' αλλάξουν προς το καλύτερο οι συνθήκες και η διοίκηση των δήμων να περνάει σε χέρια τίμια, σε χέρια που ενδιαφέρονται πραγματικά για τα λαϊκά προβλήματα.

Την ευκαιρία τη δίνουν οι δημοτικές εκλογές που βρίσκονται μπροστά μας.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΑΕΡΑΚΗΣ

Θέρισσο Ηρακλείου Κρήτης

Αγαπητέ "Ριζοσπάστη",

Συνάδελφος και φίλος που μένει και δουλεύει στον Πειραιά με ενημέρωσε για τα πανάθλια συκοφαντικά δημοσιεύματα ενός, κάποιου "κυρίου", του Χαρ. Τσιρίδη, που παρουσιάζεται ως ιδιοκτήτης - εκδότης - διευθυντής ενός λαθρόβιου εντύπου της "δικηγορικής και σοσιαλιστικής επιθεώρησης, ανεξάρτητης εφημερίδας", δήθεν στην υπηρεσία του λαού, στην πραγματικότητα όμως απαράδεκτου κήρυκα κατασυκοφάντησης παλαίμαχων αγωνιστών δημοσιογράφων κι όχι μόνο.

Ανάμεσα στις άλλες αθλιότητες γράφει και τα εξής: "Πού έγκειται συναγ. Ταχτσίδη η μεγαλοσύνη του Κώστα Καραγιώργη, που, όντας διευθυντής του "Ριζοσπάστη", ενέκρινε τη λασπολογία και σε συνέχεια την εξόντωση του Αρη Βελουχιώτη, ο δε Β. Γεωργίου ακόμα και σήμερα φιγουράρει μεγάλος θεωρητικός και στυλοβάτης της εκάστοτε ηγεσίας. Σκεφθείτε καθ' α γράφει ο Γρηγόρης Φαράκος στο βιβλίο του (σελ. 185 περί Αρη Βελουχιώτη) κύριος υπεύθυνος στο μακελειό του Αϊ - Στράτη ήταν ο Βάσος Γεωργίου..".

Βρήκε ο συκοφάντης τον κατάλληλο σύμμαχο και συνήγορο στο πρόσωπο ενός δακτυλοδεικτούμενου και μικρόψυχου, αλλά κραυγαλέου αρνητή της επαναστατικής ιδεολογίας και πράξης, του Γρ. Φαράκου.

Αλλά τέτοιοι σύμμαχοι χαντακώνουν και δε σώζουν τους συκοφάντες. Γιατί το επάγγελμα του συκοφάντη και μάλιστα του βρωμερού και δίχως όρια είναι ισόβια καταδικασμένο, όχι μόνο από τους αγωνιστές, παρά κι από τους απλούς και τίμιους ανθρώπους.

ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ο εισαγγελέας του δικαστηρίου του Μπορντό ζήτησε 20ετή κάθειρξη για τον Παπόν (δυο φορές υπουργός), γιατί ως γραμματέας της Νομαρχίας Μπορντό - που υπαγόταν στο κράτος του Βισί - το χρόνο 1942 - '44 διέταξε τη σύλληψη και απέλαση 1.500 Γαλλοεβραίων που τους πιάσανε οι Γερμανοί κτλ.

Οι δικοί μας τεταρτοαυγουστιανοί παραδώσανε στους κατακτητές περί τις 2.500 κομμουνιστές και αντιδικτατορικούς κρατούμενους σε φυλακές και εξορίες, μόνο για την αντίθεσή τους στη μεταξική δικτατορία, για τα πολιτικά τους φρονήματα. Οσοι αποπειράθηκαν να δραπετεύσουν, πυροβολούνταν από τα όργανα της δικτατορίας, που είχανε περάσει στη δούλεψη των κατακτητών. Και το απίστευτο: Σε περιπτώσεις που οι Ιταλοί απολύσανε ή θέλησαν να απολύσουν κρατουμένους, τους αντιτάχθηκαν οι "ελληνικές αρχές".Από αυτή την "αποθήκη", οι κατακτητές, προ παντός οι Γερμανοί, παίρνανε κάθε τόσο και εκτελούσαν, ενώ οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν απολύτως καμία σχέση με αντιστασιακά γεγονότα.

Με εκτελέσεις ή άλλους τρόπους, εξοντώθηκαν όλοι σχεδόν...

Να προσθέσω, μάλιστα, ότι μεταξύ της Γκεστάπο και του "δικού" μας υπουργού Δημόσιας Τάξης Μανιαδάκη, υπήρχε συμφωνία για παράδοση των φακέλων των κομμουνιστών από το 1937.

Οι υπεύθυνοι της παράδοσης των ανθρώπων αυτών - από τους υπουργούς μέχρι τον τελευταίο δεσμοφύλακα - είναι, κατά τη νομοθεσία, εγκληματίες πολέμου.

Εστω και τώρα, πρέπει να υποβληθούν μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου. Είναι το χρέος κάθε Ελληνα πατριώτη. Στο πρόσωπο και του τελευταίου κρίκου υπευθύνων, θα καταδικαστεί ολόκληρο το απαίσιο τεταρταυγουστιανό, μεταξικό καθεστώς.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

Καλογρέζα