"Οταν ο Θεόδωρος Ρούσβελτ επισκέφτηκε την Αφρική το 1909, αφότου είχε παραιτηθεί από Πρόεδρος των ΗΠΑ, πήρε μαζί του ένα κυνηγετικό όπλο, μία ομάδα κυνηγών και επέστρεψε στη χώρα του μαζί με 512 είδη ταριχευμένων ζώων για το Μουσείο του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν.

Οταν ο Μπιλ Κλίντον - ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος μετά τον Τζίμι Κάρτερ που επισκέπτεται την Αφρική μετά από 20 χρόνια - ήρθε στην Αφρική αυτό το μήνα, φέρνοντας μαζί του μία μεγάλη ισχυρή αντιπροσωπεία, ήλπιζε να προωθήσει τα σχέδια των αμερικανικών πολυεθνικών σε βάρος των οικονομικών αφρικανικών χωρών!

Κάπως έτσι σχολίαζε η νοτιοαφρικανική ηλεκτρονική εφημερίδα "Electronic Mail & Guardian" τη 12ήμερη περιοδεία του Προέδρου Κλίντον στη λεγόμενη Μαύρη Ηπειρο. Και δεν είχε άδικο! Μια που οι προθέσεις της επίσκεψης Κλίντον σε έξι αφρικανικές χώρες μόνον αγαθές δεν ήταν, για δύο βασικούς λόγους:

- Πρώτον, γιατί ο πραγματικός σκοπός δεν ήταν η μείωση των δυσθεώρητων εξωτερικών χρεών των αφρικανικών χωρών προς τη Δύση ή έστω προς τις ΗΠΑ (ξεπερνούν συνολικά τα 200 δισ. δολάρια!), αλλά η προώθηση και εφαρμογή του νομοσχεδίου "Ευκαιριών και Ανάπτυξης στην Αφρική"! Πολιτικοί σχολιαστές, αλλά και επικριτές του νομοσχεδίου το χαρακτηρίζουν ως τον "αμερικανικό Δούρειο Ιππο" για την εκμετάλλευση των αφρικανικών αγορών από τις υπερ-εταιρίες των ΗΠΑ.

- Δεύτερον, επειδή ο επόμενος σκοπός της επίσκεψης ήταν η προώθηση και συγκρότηση ενός αφρικανικού ειρηνευτικού σώματος ταχείας επέμβασης, όχι προκειμένου να καταστούν ικανές οι αφρικανικές χώρες να επιλύουν οι ίδιες τα όποια προβλήματα και διενέξεις παρουσιαστούν στο έδαφός τους, αλλά για να απαλλαχτούν οι Αμερικανοί πεζοναύτες από τις μελλοντικές συμμετοχές τους σε αποστολές, που κατά το πρόσφατο παρελθόν κατέληξαν σε τραγέλαφο (όπως Σομαλία!)...

Προτού, όμως, κάνει κανείς οποιαδήποτε κριτική, θα πρέπει να εξετάσει το περιεχόμενο αυτού του περιβόητου νομοσχεδίου περί "Ευκαιριών και Ανάπτυξη στην Αφρική".

Το νομοσχέδιο αυτό ψηφίστηκε στις 11 Μάρτη από την αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων και είναι καθ' οδόν προς ψήφιση από τη Γερουσία. Ανοίγει το δρόμο στον Πρόεδρο Κλίντον προκειμένου να επιλέξει 48 αφρικανικές χώρες που υποτίθεται πως θα επωφεληθούν από τη νέα αμερικανική οικονομική πολιτική στην Αφρική. Οι πρώτες εξ αυτών φαίνεται πως είναι οι έξι χώρες που επισκέφτηκε από τις 23 του Μάρτη μέχρι τις 2 του Απρίλη ο Πρόεδρος Κλίντον, δηλαδή, η Γκάνα, η Ουγκάντα, η Ν. Αφρική (δεν είναι διόλου βέβαιο ότι αυτή επιθυμεί κάτι τέτοιο!), η Μποτσουάνα, η Σενεγάλη και η Ρουάντα. Αμερικανοί νομοθέτες επικρίνουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, θεωρώντας ότι αυτό δε θα ωφελήσει τον μέσο Αφρικανό έμπορο, αλλά τους Κινέζους, Ιάπωνες και άλλους Ασιάτες επιχειρηματίες που έχουν εδώ και χρόνια επενδύσει στην Αφρική. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι οι τελευταίοι θα χρησιμοποιήσουν το νομοσχέδιο "ευκαιριών και ανάπτυξης στην Αφρική" για ίδιον όφελος, αλλά και προς τέρψη της εξωτερικής οικονομικής πολιτικής των χωρών τους, οι οποίες θα χρησιμοποιήσουν αυτό το "παράθυρο" για να προωθήσουν τις αδασμολόγητες εξαγωγές των προϊόντων τους στην αμερικανική αγορά, χωρίς να προβούν σε αντίστοιχα αδασμολόγητα ανοίγματα των δικών τους αγορών σε επιχειρήσεις από τις ΗΠΑ...

Ενα από τα ελάχιστα οφέλη αυτού του νομοσχεδίου για τους Αφρικανούς θα ήταν η προώθηση εξαγωγών ειδών κλωστοϋφαντουργίας. Αλλά και αυτό θεωρείται αμφίβολο, καθώς το ισχυρό λόμπι Αμερικανών κλωστοϋφαντουργών πιέζει να γίνουν τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο, όταν αυτό θα τεθεί για ψήφιση από τη Γερουσία στα τέλη του τρέχοντος μήνα, ώστε να εξαιρεθεί αυτός ο τομέας.

Από την άλλη πλευρά, οι υπέρμαχοι του νομοσχεδίου υποστηρίζουν πως το νομοσχέδιο:

- Θα ανοίξει τις αμερικανικές αγορές στους Αφρικανούς εξαγωγείς, επιτρέποντας τους μελλοντικές εξαγωγές κατά 50% αδασμολόγητες.

- Θα δρομολογηθεί η ανάθεση της συγκρότησης ειδικών ταμείων (με κεφάλαια εκκίνησης 150 και 500 εκατομμύρια δολάρια αντίστοιχα) στην υπηρεσία "Συνεργασίας Υπερατλαντικών Ιδιωτικών Επενδύσεων" της αμερικανικής κυβέρνησης για την υλοποίηση σχεδίων υποδομής στις αφρικανικές αγορές.

Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να υπολογίζει σοβαρά ακόμη και σ' αυτά τα δύο επιχειρήματα, κυρίως λόγω της ασάφειας των σχετικών άρθρων που υπάρχουν στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Εάν, απ' την άλλη, οι ΗΠΑ ήθελαν πράγματι την οικονομική ανάπτυξη της Μαύρης Ηπείρου θα προχωρούσαν από μόνες τους στο σβήσιμο ενός μεγάλου μέρους από το εξωτερικό χρέος αφρικανικών χωρών, αλλά θα έκαναν το λιγότερο: Θα προωθούσαν, επί παραδείγματι, την εφαρμογή συμφωνιών όπως εκείνη που διεκδικεί η νοτιοαφρικανική κυβέρνηση Μαντέλα για την αντικατάσταση αμερικανικών πατενταρισμένων φαρμάκων με φθηνότερα νοτιοαφρικανικά!

Μετά από όλα αυτά, ίσως να αναρωτιέται κανείς γιατί επιλέχθηκε να γίνει τώρα η οικονομική άλωση της Αφρικής από τα οργανωμένα συμφέροντα των αμερικανικών πολυεθνικών. Το κλειδί της υπόθεσης, ενδεχομένως, να βρίσκεται στην προοδευτική άνοδο της εμπορικής δραστηριότητας αφρικανικών χωρών προς το εξωτερικό μέσα στην τρέχουσα δεκαετία. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, οι μεγαλύτερες εξαγωγές αφρικανικών χωρών που έγιναν ποτέ σημειώθηκαν μέσα στο 1996. Εγινε ακόμη γνωστό πως δεκάδες αφρικανικές χώρες αύξησαν τις εξαγωγές τους σε ποσοστά από 5-12% μέσα στο 1996.

Ενα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που εξηγεί, ίσως, γιατί τα αμερικανικά πολυεθνικά λόμπι θυμήθηκαν τώρα την περίπτωση της Αφρικής, και άρχισαν ξαφνικά να "νοιάζονται" για τη διευκόλυνση των αφρικανικών εξαγωγών στις ΗΠΑ, βρίσκεται στο πετρέλαιο. Υπολογίζεται ότι η Αφρική έχει αποθέματα 66 δισ. βαρέλια πετρελαίου και 420 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο (κυρίως στη Νιγηρία, την Αγκόλα, την Γκαμπόν, το Τσαντ, τη Γουινέα και το Καμερούν). Αυτός ο τομέας αναμένεται να προσελκύσει, για ευνόητους λόγους, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον τους περίφημους "ξένους επενδυτές".

Το καθ' οδόν για ψήφιση στην αμερικανική Γερουσία νομοσχέδιο περί "Ευκαιριών και Ανάπτυξης στην Αφρική" έχει συνταχτεί καθ' υπαγόρευσιν των αμερικανικών πολυεθνικών. Αποτελεί μία έκδοση της "Βορειοατλαντικής Συμφωνίας Ελευθέρου Εμπορίου" (ΝΑΦΤΑ) για την Αφρική που φαίνεται πως αποσκοπεί στην εξάντληση των νεο-δημιουργηθεισών πηγών ζωτικού πλούτου της Αφρικής και την πλήρη και άμεση εξάρτησή τους από τη Δύση.

Είναι χαρακτηριστικές οι επιπτώσεις της ΝΑΦΤΑ στο Μεξικό. Μεταξύ άλλων προκάλεσε την κατάρρευση μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μαζικές απολύσεις, υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, κλιμάκωση της πολιτικής και κοινωνικής έντασης στη χώρα.

Τα ίδια και χειρότερα δεν αποκλείεται να εμφανιστούν και στην Αφρική. Υπό το νομοσχέδιο Κλίντον, οι αφρικανικές κυβερνήσεις θα πρέπει να "ανοίξουν" τα σύνορά τους στην ελεύθερη διακίνηση αμερικανικών προϊόντων και υπηρεσιών. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν των ΗΠΑ υπερτερεί κατά πολύ του αντίστοιχου ΑΕΠ του συνόλου των - κάτω από τη Σαχάρα - αφρικανικών χωρών... Θα πρέπει, εξάλλου, στο σημείο αυτό να αναφερθεί πως το σύνολο των εξαγωγών που κάνουν αφρικανικές χώρες σήμερα στις ΗΠΑ δεν ξεπερνά το 7% του συνόλου των εμπορευμάτων και υπηρεσιών που εισάγονται σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες!

Απ' την άλλη οι "συνταγές" που συνόδευσαν την εφαρμογή της ΝΑΦΤΑ στην αμερικανική ήπειρο φαίνεται πως αναμένεται να εφαρμοστούν και στις αφρικανικές χώρες που θα επιλεχθούν από τον Πρόεδρο Κλίντον ως κατάλληλες για πολυποίκιλη οικονομική άλωση. Μεταξύ αυτών δε θα πρέπει να αποκλείονται κύματα ιδιωτικοποιήσεων για το όφελος όχι βέβαια των Αφρικανών, αλλά για την τσέπη των Αμερικανών αγοραστών, που θα σπεύσουν να κάνουν επιχειρηματικό "σαφάρι" σε αγορές με τιμές ευκαιρίας! Επίσης, δε θα πρέπει να εκπλήξει κανέναν οι αμερικανικής έμπνευσης και προτροπής συστάσεις για την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας από τις αφρικανικές κυβερνήσεις.Αλλωστε, δεν είναι πολύς καιρός από τότε που εφαρμόστηκαν πολιτικές τέτοιου είδους (όχι μόνο μετά τις προτροπές των ΗΠΑ, αλλά και οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο!) στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Θυμηθείτε, μόνο, την αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθείται, μ' αυτά τα προσχήματα, σήμερα σε χώρες όπως η Ταϊλάνδη, η Ν. Κορέα και η Ινδονησία...

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Εδώ και τέσσερα ολόκληρα χρόνια εκπρόσωποι 53 κρατών της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών πραγματοποιούν συναντήσεις στη Γενεύη, προκειμένου να συμφωνήσουν στην ψήφιση μιας διακήρυξης, η οποία θα αποτελέσει προσθήκη στη Συμφωνία για τα παιδιά. Γιατί, στην περίπτωση που θα συμβεί κάτι τέτοιο, τότε το κατώτερο όριο ηλικίας των νέων που θα πρέπει να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις θα πρέπει να να γίνει από 15 σε 18 χρόνια.

Σήμερα, η Ουγκάντα έχει μετατραπεί σε πεδίο άγριων εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων. Στο βορρά της χώρας αυτής της Κεντρικής Αφρικής από τον IRA, τον χριστιανο-φουνταμενταλιστικό στρατό, τον "Αντιστασιακό Στρατό του Κυρίου", έχουν ήδη, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, "καταληστευτεί" πάνω από 8.000 παιδιά από τα χωριά της περιοχής, προκειμένου να υπηρετήσουν στις ένοπλες δυνάμεις. Σχετικά, θα πρέπει ιδιαίτερα να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι εδώ πρόκειται μόνο για την αρχή μιας Οδύσσειας στα πλαίσια της οποίας θα διεξαχθούν σκληρές και άγριες μάχες, οι οποίες θα στοιχίσουν τη ζωή χιλιάδων παιδιών στρατιωτών.

Ετσι, λοιπόν, προκειμένου τα παιδιά αυτά να συνηθίσουν στην κτηνώδη βία, τα εξαναγκάζουν να τρομοκρατούν και να συμμετέχουν δραστήρια σε εκτελέσεις άλλων παιδιών. Τον Αύγουστο του 1996, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας, τρία παιδιά υποχρεώθηκαν να σκοτώσει το καθένα ένα άλλο με πέλεκυ. Τόσο τραγική είναι η κατάσταση που κυριαρχεί ανάμεσα στους στρατιώτες - παιδιά στην Ουγκάντα.

Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σήμερα, υπολογίζουν ότι πάνω από 250.000 παιδιά έχουν στρατολογηθεί τόσο σε τακτικές ένοπλες δυνάμεις όσο και σε ανταρτικές ομάδες. Ο εκπρόσωπος Τύπου της "Γιούνισεφ" στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Ρούντι Τάνεντεν, δηλώνει πως στη διάρκεια των τελευταίων 8 - 9 χρόνων έχει σημειωθεί μια μαζική αύξηση της στρατολογίας παιδιών και πριν απ' όλα, στις αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής και Ασίας.

Μερικές φορές, παιδιά όχι μεγαλύτερα των 11 χρόνων οδηγούνται σε περιοχές πολεμικών συγκρούσεων, όπου εκπαιδεύονται συστηματικά στα όπλα, στις μεταφορές στρατιωτικών υλικών και σε κατασκοπευτικές δραστηριότητες. Σχετικά, γίνεται λόγος για λειτουργία στρατιωτικών σχολών στην Κολομβία, όπου παιδιά ηλικίας10 - 12 χρόνων εκπαιδεύονται συστηματικά στα όπλα.

Πρόκειται, λοιπόν, για καταστάσεις, οι οποίες προκαλούν αληθινή οργή και αγανάκτηση... Για το λόγο αυτό, εδώ και τέσσερα χρόνια η "Γιούνισεφ" και οι Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προβάλλουν επίμονα την απαίτηση, να επικυρωθεί, επιτέλους, η προσθήκη της Διακήρυξης στη Συμφωνία για τα παιδιά του ΟΗΕ. Τα μέτωπα, όμως, μεταξύ των διαπραγματευόμενων κρατών είναι τόσο διαφορετικά, ώστε έγκυροι πολιτικοί παρατηρητές να εκφράζουν την άποψη ότι πολύ σύντομα δεν πρόκειται να γίνει η επικύρωση της σχετικής προσθήκης. Μάλιστα δε, η "Γιούνισεφ", ελάχιστα πιστεύει ότι η επικύρωση είναι δυνατόν κάποτε να γίνει πραγματικότητα... Τώρα, μπορεί να φανταστεί κανείς πόσα παιδιά στρατιώτες θα πέσουν στα πεδία των μαχών ως που κάποτε να έρθει η επικύρωση.

Κατά τα άλλα, ακόμα και στην περίπτωση που κάποτε επικυρωθεί η Διακήρυξη ελάχιστες θα είναι οι προοπτικές εκπλήρωσης των απαιτήσεων που προβάλλουν οι Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για λύση του προβλήματος αυτού σε παγκόσμια κλίμακα. Βέβαια, Συμφωνίες για παιδιά και προσθήκες σχετικών άρθρων σ' αυτές δεν αποτελούν, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, "το ιδανικό εργαλείο", προκειμένου να εδραιωθούν τα δικαιώματα των παιδιών και των νέων. Παρ' όλα αυτά, όμως, μπορούν ν' αποδειχτούν χρήσιμες, αφού δημιουργούν ευνοϊκές προϋποθέσεις για λύσεις δύσκολων προβλημάτων.

Πάντως, θα πρέπει ν' αναφερθεί ότι κράτη, τα οποία συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η Σομαλία, δεν έχουν ακόμα υπογράψει τη Συμφωνία για τα παιδιά. Στις ΗΠΑ, όπως είναι γνωστό, επιβάλλεται η ποινή του θανάτου ακόμα και σε ανθρώπους, οι οποίοι κατά τη χρονική στιγμή που έχουν διαπράξει το έγκλημα είναι ακόμα ανήλικοι. Σχετικά, το 1989 το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο διαπίστωνε ότι οι εκτελέσεις ακόμα και 16άχρονων είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα της χώρας. Η αρνητική στάση των ΗΠΑ απέναντι στην προσθήκη για τη Συμφωνία, κατά την άποψη Οργανώσεων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα μπορούσε να εξηγηθεί με το ότι σε μελλοντικές στρατιωτικές επεμβάσεις, δικαιολογημένες θα είναι όχι μόνο οι επιχειρήσεις ενάντια σε τακτικά στρατεύματα, αλλά και αυτές που έχουν στόχο ένοπλες δυνάμεις, στις οποίες υπηρετούν και παιδιά. Γιατί, σε περίπτωση που δέχονταν οι ΗΠΑ να υπογράψουν τη Συμφωνία, οι παραπάνω στρατιωτικές επιχειρήσεις τους ενάντια σε στρατεύματα που υπηρετούν παιδιά κάτω των 18 χρόνων θα χαρακτηρίζονταν εγκληματική πράξη.

Αλλά και κράτη, όμως, τα οποία κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης έχουν επικυρώσει τη Συμφωνία για παιδιά, αντιτίθενται σε κάθε νέα προσθήκη σ' αυτήν. Αντίθετα, η "Γιούνισεφ", υποστηρίζει ανεπιφύλαχτα την επικύρωση των προσθηκών στη Συμφωνία. Συναντά, όμως, σχετική αντίσταση από κράτη της Ευρώπης, αφού η Μεγάλη Βρετανία και η Ολλανδία αρνούνται να υπογράψουν. Στα δύο αυτά ευρωπαϊκά κράτη θα ήταν ακόμα δυνατόν νέοι ηλικίας 16 χρόνων να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις.

N. H. - H

Η αλβανολογία καλά κρατεί. Από τη μια οι "αλβανοφάγοι" και από την άλλη κάποιο είδος από "αλβανολάτρες". Ντούροι κρυπτορατσιστές και πούροι "αντιρατσιστές" περιοδεύουν σταΜέσα Μαζικής Ενημέρωσης και διαλαλούν τη φλύαρη πραμάτεια τους από παραφιλολογούμενα τσιτάτα. Πρόκειται για δυο ακραίες μορφές του ίδιου νομίσματος που κινούνται στο ίδιο κυβερνητικό εκκρεμές. Η μια του άκρη είναι η επίκληση στους πολίτες να αυτοπροστατευθούν. Η άλλη του άκρη είναι η φαμφαρόνικη καταδίκη οποιουδήποτε μέτρου. Το πρόβλημα της εγκληματικότητας μιας μειοψηφίας αλλοδαπών είναι, βεβαίως, υπαρκτό. Μια σύγκριση με το παρελθόν θα συμβάλλει στην τωρινή του κατανόηση. Τα αμερικανικά κεφάλαια που εισέβαλαν στη μεταπολεμική κατεστραμμένη Ευρώπη με επίκεντρο τη γερμανική ανοικοδόμηση, προκάλεσαν τη ζήτηση μεγάλου και φθηνού εργατικού δυναμικού από καθυστερημένες περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες. Μια από αυτές ήταν κι η Ελλάδα. Η αγοραπωλησία της ανθρώπινης προσδοκίας για μια καλύτερη ζωή έγινε με συντεταγμένο κι ελεγχόμενο τρόπο μέσω των διακρατικών συμφωνιών. Οι μετανάστες είχαν εκ των προτέρων διασφαλισμένη έστω και φτηνή εργασία, ασφάλιση, τροφή κι ένα φτηνό κατάλυμα. Ετσι έγινε π. χ. το λεγόμενο "γερμανικό οικονομικό θαύμα".

****

Εντελώς αντίθετα, η αλβανική τραγωδία συντελέστηκε με ταυτόχρονες περίεργες ελληνικές ενέργειες. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 πολιτικά στελέχη διαφορετικών κομμάτων περιφέρονταν στα ραδιο - τηλεοπτικά κανάλια και συζητούσαν ανοιχτά περί της "απελευθέρωσης της Βορείου Ηπείρου και των σκλαβωμένων αδελφών μας". Περιφρονώντας τις συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας έναντι των ρητών συμφωνιών του ΟΗΕ για τα μεταπολεμικά σύνορα των κρατών και τη Συμφωνία του Ελσίνκι, αμφισβητούσαν κατ' ουσίαν τα σύνορα ενός κράτους - μέλους του ΟΗΕ όπως είναι η Αλβανία. Μετέτρεπαν τα εθνικά μειονοτικά κι ανθρώπινα δικαιώματα σε ένα εθνικιστικό αλυτρωτισμό. Ετσι έγιναν οι μπουρλοτιέρηδες της αλλαγής, των θεσμικά αναγνωρισμένων διεθνών συνόρων για λογαριασμό της νέας τάξης. Επίσημοι πολιτικοί και ιεράρχες καλούσαν τα "αδέλφια της Β. Ηπείρου να ενωθούν με τη μάνα Ελλάδα". Με ένα μουγκό περίεργο τρόπο άνοιξαν τα ελληνικά σύνορα και εισήλθαν εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένοι Αλβανοί. Μαζί τους εισήλθαν και μερικές χιλιάδες εγκληματίες των αλβανικών φυλακών.

***

Αυτή ακριβώς, η εγκληματική μειοψηφία χρησιμοποιείται σήμερα για ύποπτους πολιτικούς σκοπούς. Περισσότερο, η ανεξέλεγκτη εισροή εξαθλιωμένων Αλβανών χωρίς την εκ των προτέρων διασφάλιση εργασίας, πολλαπλασιάζει την υπαρκτή εγκληματικότητα με αυτή των πεινασμένων. Στην ελληνική φτώχεια, ανεργία κι εγκληματικότητα προστέθηκε κι η εισαγόμενη. Πηγαία, προκύπτει η ερώτηση: Ποιες σκοπιμότητες υπαγόρευσαν να καταστεί η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι στην ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών; Εκ των πραγμάτων προκύπτει ότι οι Αλβανοί χρησιμοποιήθηκαν ως δουλική μάζα από περίεργους εργοδότες, εργολάβους του δημοσίου και της ιδιωτικής δραστηριότητας κι από κάθε λογής "νοικοκυραίους" της πόλης και των γεωργικών εργασιών. Από ένα σημείο κι έπειτα, όταν ήταν αδύνατη η συνεχής απορρόφησή τους σε φτηνές εργασίες, το πρόβλημα της εγκληματικότητας πήρε εκρηκτική διάσταση. Οι περιφερόμενοι εξαθλιωμένοι κι άνεργοι Αλβανοί είχαν και έχουν ως μόνο σύμβολο την πείνα τους. Τώρα, οι κάθε λογής "νοικοκυραίοι" που τους χρησιμοποίησαν για φτηνό μεροκάματο, στήνουν τα δίκαννα στα παράθυρά τους γεμάτοι φόβο. Οι ντούροι κρυπτορατσιστές που πριν λίγα χρόνια τους καλούσαν στην Ελλάδα, παριστάνουν τώρα τους ανελέητους "αλβανοφάγους". Οι πούροι "αντιρατσιστές" έρχονται να εξισορροπήσουν τους προηγούμενους με μια εξεζητημένη "αλβανολατρία".

Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα μετατράπηκε σε ανεξέλεγκτο σκλαβοπάζαρο. Οι πηγαίες ερωτήσεις για τις σκοπιμότητες αυτής της κοινωνικής κατάντιας, παραμένουν. Η συνεχιζόμενη ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών χρησιμοποιήθηκε για φτηνή εργασία. Πόσο ενδεχομένως θα χρησιμοποιηθεί ως απεργοσπαστικός μηχανισμός ενόψει της επιβολής της "Λευκής Βίβλου" επί των Ελλήνων εργαζομένων; Η περίεργη ανεπάρκεια αστυνομικού ελέγχου αύξησε το λαϊκό αίσθημα ανασφάλειας. Πόσο η συζητούμενη μεταβολή των όρων αστυνόμευσης θα χρησιμοποιηθεί σε βάρος των αναμενόμενων κοινωνικών εκρήξεων; Πόσο όλη αυτή η προσχεδιασμένη εσωτερική ανακατωσούρα θα βοηθήσει τις επιδιώξεις της ελληνικής και ξένης ολιγαρχίας και των ισχυρών της Δυτικής Συμμαχίας; Η ελληνική πολιτική ηγεσία κατέστησε την αλβανική πείνα σε μπαμπούλα των Ελλήνων. Είναι μια περίεργη συνάντηση πείνας και φόβου που την υποδαυλίζουν οι περιφερόμενοι ύποπτοι "αλβανοφάγοι" και "αλβανολάτρες". Δηλαδή, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

Το ζεύγος Κλίντον θεατές σε μία φολκλορική παράσταση, ενώ έχει προηγηθεί το "σαφάρι" υπέρ των αμερικάνικων πολυεθνικών για την τελική οικονομική άλωση της Αφρικής...

Μερικές φορές, παιδιά, όχι μεγαλύτερα των 11 χρόνων, οδηγούνται σε περιοχές πολεμικών συγκρούσεων, όπου εκπαιδεύονται συστηματικά στα όπλα, στις μεταφορές στρατιωτικών υλικών και σε κατασκοπευτικές δραστηριότητες. Σχετικά, γίνεται λόγος για λειτουργία στρατιωτικών σχολών στην Κολομβία, όπου παιδιά ηλικίας10 - 12 χρόνων εκπαιδεύονται συστηματικά στα όπλα

Εάν οι ΗΠΑ ήθελαν πράγματι την οικονομική ανάπτυξη της μαύρης ηπείρου, θα προχωρούσαν από μόνες τους στο σβήσιμο ενός μεγάλου μέρους από το εξωτερικό χρέος αφρικανικών χωρών, αλλά θα έκαναν το λιγότερο: Θα προωθούσαν, επί παραδείγματι, την εφαρμογή συμφωνιών, όπως εκείνης που διεκδικεί η νοτιοαφρικανική κυβέρνηση Μαντέλα για την αντικατάσταση αμερικανικών πατενταρισμένων φαρμάκων με φτηνότερα νοτιοαφρικανικά!