Μετά από μακρά μάχη με την επάρατη ασθένεια, πέθανε χτες τα ξημερώματα ο σύντροφος Κώστας Λιάρος,στέλεχος του ΚΚΕ και δήμαρχος Ζεφυρίου μέχρι πριν λίγο καιρό. Η κηδεία του γίνεται αύριο, στις 3 μ.μ. στην Παναγία Γρηγορούσα Ζεφυρίου. Η ταφή του θα γίνει στο νεκροταφείο Μενιδίου.

Με ανακοίνωσή της η ΚΕ του ΚΚΕ, αφού εκφράζει στην οικογένειά του τα θερμά της συλλυπητήρια, επισημαίνει: "Ο Κ. Λιάρος υπηρέτησε επί πολλά χρόνια το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα. Διακρίθηκε ιδιαίτερα για την προσφορά του στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η αγάπη του για το λαό και οι πολύχρονοι αγώνες του τον καταξίωσαν ειδικότερα στους εργαζόμενους του Ζεφυρίου, που επί πολλές τετραετίες τον τίμησαν, αναδείχνοντας το συνδυασμό που ηγήθηκε και τον ίδιο στη διοίκηση της κοινότητας και σε συνέχεια του Δήμου Ζεφυρίου".

Ο Κ. Λιάρος γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Κοκκινιά του Νομού Θεσπρωτίας. Το 1945 ήρθε στην Αθήνα και βγήκε στη βιοπάλη με το επάγγελμα του αρτεργάτη. Με τη βοήθεια του ΕΑΜ σε όλη την κατοχή πολιτικοποιήθηκε και αμέσως συνδικαλίστηκε στους αρτεργάτες. Η πρώτη επαφή του με το ΚΚΕ ήταν μέσα από τον "Ριζοσπάστη". Αργότερα οργανώθηκε στην Εθνικοτοπική του Νομού Θεσπρωτίας της ΕΔΑ. Πίστευε πάντα στο σοσιαλισμό και στον κομμουνισμό, αλλά και πως για να φθάσουμε στο όραμα αυτό δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την οργανωμένη ταξική πάλη. Μετά τη μεταπολίτευση οργανώθηκε στο ΚΚΕ και το Κόμμα τον χρέωσε με δουλιά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εκλέχτηκε τέσσερις τετραετίες πρόεδρος Ζεφυρίου και την πέμπτη δήμαρχος της πόλης. Για λόγους υγείας αναγκάστηκε πέρσι τον Ιούλη να παραδώσει τη σκυτάλη στον σημερινό δήμαρχο Γιάννη Λάπα.

Με την ευκαιρία του γιορτασμού των 80 χρόνων του ΚΚΕ, τον περασμένο Γενάρη, η ΝΕ Αττικής του ΚΚΕ, με τη σύμφωνη γνώμη της ΑΕ Μενιδίου - Λιοσίων - Ζεφυρίου, διοργάνωσε εκδήλωση όπου τίμησε τον Κ. Λιάρο για την προσφορά του στην υπόθεση του λαού και του Κόμματος. Στο διάστημα που ήταν μέλος του Κόμματος πάλευε αταλάντευτα για την προβολή της ιδεολογίας και των θέσεων του Κόμματος. Το ίδιο έκανε και την περίοδο της εσωκομματικής κρίσης. Από την αρχή τοποθετήθηκε υπέρ της διατήρησης της ιδεολογίας και του χαρακτήρα του Κόμματος και μαζί με άλλους συντρόφους συντέλεσε στην ανασυγκρότηση του Κόμματος. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχισε ως το τέλος την πάλη για την ανάπτυξη της επιρροής του ΚΚΕ. Με τη μεγάλη πείρα που συσσώρευσε όλα τα προηγούμενα χρόνια βοήθησε σημαντικά τη δράση της Οργάνωσης, έτσι ώστε και με τη βοήθεια των φίλων και οπαδών του ΚΚΕ να πραγματοποιηθεί το όνειρό του "και ο επόμενος δήμαρχος να είναι κομμουνιστής".

Ηταν, πράγματι, ένας δικός μας άνθρωπος. Ο σύντροφος Κώστας Τσανάκας, ο γνωστός, σ' εμάς τους συντρόφους του στο "Ριζοσπάστη", Αραχθος, παλαίμαχος κομμουνιστής δημοσιογράφος πέρασε από πολλά μετερίζια της προπαγάνδας και της διαφώτισης, σε δύσκολους καιρούς στα "πέτρινα χρόνια" και ζυμώθηκε για τα καλά με τη δουλιά μας. Από την "Ελεύθερη Ελλάδα" στα 1951 και τη "Φωνή της Αλήθειας" αργότερα, τους ραδιοσταθμούς που φρόντιζαν να ακούγεται η φωνή του παράνομου, από τον ταξικό αντίπαλο, ΚΚΕ απ' άκρου σ' άκρον σ' όλη την Ελλάδα και τον αδούλωτο λαό της, ως τα χρόνια που ο σύντροφος Αραχθος μπήκε στο μετερίζι του "Ριζοσπάστη", πρόσφερε μ' όλες του τις δυνάμεις στην υπόθεσή μας.

Ο Κώστας Τσανάκας γεννήθηκε τον Απρίλη του 1917 στο Μέτσοβο. Παιδί φτωχής οικογένειας, χάνει στα 10 χρόνια του τον πατέρα του και αναγκάζεται να εγκαταλείψει το όνειρό του να σπουδάσει δάσκαλος ή γεωπόνος. Μετά το γυμνάσιο γράφεται οικότροφος σε μέση γεωργική σχολή και με την αποφοίτηση διορίζεται κοινοτικός γεωπόνος. Γρήγορα χάνει τη δουλιά του από το μεταξικό καθεστώς και από το χωριό του βρίσκεται στο Βελεστίνο, όπου τον βρίσκει ο πόλεμος. Πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο, όπου τιμήθηκε με προαγωγή σε "δεκανέα επ' ανδραγαθία" και με την κατάρρευσή του επιστρέφει στις Μηλιές του Βόλου όπου έρχεται σε επαφή με το Κόμμα και την Αντίσταση. Οργανώνεται το 1943, γίνεται γραμματέας επαρχιακής οργάνωσης του ΕΑΜ και μετά τη Βάρκιζα, πιάνεται από το Γρηγόρη το Σούρλα βασανίζεται και περνά από δίκη στο Βόλο και φυλακίζεται στη Λάρισα. Το Μάρτη του 1946 αποφυλακίζεται γυρίζει στο Μέτσοβο και ανεβαίνει στα Τζουμέρκα. Το 1947 πηγαίνει στο Αρχηγείο των Ιωαννίνων, γίνεται αρχικά επίτροπος σε διμοιρία και μετά στη διαφώτιση του ΕΑΜ. Με την ήττα του ΔΣΕ περνά στις Λαϊκές Δημοκρατίες και συνεχίζει να δουλεύει στον τομέα της διαφώτισης ως τον Αύγουστο του 1951 που πέρασε στο ραδιοσταθμό της "Ελεύθερης Ελλάδας" και αργότερα στη "Φωνή της Αλήθειας".

Επαναπατρίζεται το 1978 και δουλεύει πια στο "Ριζοσπάστη", δίνοντας όλες του τις δυνάμεις για το καθήκον που τον χρέωσε το Κόμμα, όπως συχνά μάς έλεγε. Ηταν πιστός στις αρχές του ΚΚΕ, αφοσιωμένος ως το τέλος, σεμνός και αθόρυβος, αλλά πάντα αποτελεσματικός και ανήσυχος, γιατί επιζητούσε και προσπαθούσε για τη συνεχή βελτίωση της δουλιάς και της εφημερίδας. Θα μας λείψει αυτή η σεμνή και αθόρυβη παρουσία του, η καλοσύνη του, αλλά μας αφήνει παρακαταθήκη το παράδειγμά του.

Η κηδεία του Κ. Τσανάκα γίνεται αύριο στις 4 μ.μ. από το νεκροταφείο Αγ. Αναργύρων (λεωφόρος Δημοκρατίας, απέναντι από το Κέντρο Βρεφών "Μητέρα").

• Στη μνήμη του Κ. Τσανάκα, ο δημοσιογράφος Νίκος Καραντηνός πρόσφερε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 25.000 δραχμές