Στις τελευταίες εκλογές - για ένα μέρος της Βουλής - που διεξήχθησαν στην Αργεντινή τον περασμένο Οκτώβρη, το κόμμα των Περονιστών του Προέδρου Κάρλος Μένεμ έχασε την πλειοψηφία στη Βουλή.

Ο Πατρίσιο Ετσεγκαράι, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αργεντινής, σε δηλώσεις του στην εβδομαδιαία εφημερίδα του ΚΚΑ "Νουέστρα Προπουέστα", θεωρεί ότι οι πρόσφατες εκλογές αποτέλεσαν μεν μεγάλο πλήγμα για τον Πρόεδρο Κάρλος Μένεμ, αλλά, ταυτόχρονα, εδραιώνουν το μοντέλο "προσαρμογής και κοινωνικού αποκλεισμού", πετυχαίνοντας μια στρατηγική νίκη "μέσω της δικομματικής εναλλαγής στην κυβέρνηση και μέσω της άσκησης της ηγεμονίας μέσα από μία συμφωνία για τη διακυβέρνηση της χώρας".

Να πούμε εδώ ότι λίγο πριν τις εκλογές, τον περασμένο Αύγουστο, η Ριζοσπαστική Ενωση Πολιτών (UCR - του πρώην Προέδρου Ραούλ Αλφονσίν) προχώρησε σε συμμαχία με το FREPASO. Το τελευταίο είναι ένα μέτωπο που είχε δημιουργηθεί πριν από μερικά χρόνια από διάφορες δυνάμεις, όπως κάποιες δυνάμεις που είχαν αποχωρίσει από το κόμμα των Περονιστών, ευρύτερες αριστερές δυνάμεις και τους κομμουνιστές. Στη συνέχεια οι ευρύτερα αριστερές δυνάμεις καθώς και οι κομμουνιστές αποχώρησαν από το FREPASO, όπου παρέμειναν οι αποχωρήσαντες από το κόμμα των Περονιστών. Εχοντας στόχο τη δημιουργία των "αριθμητικών" προϋποθέσεων ώστε να κερδίσει στις τελευταίες εκλογές, το FREPASO πέταξε την προοδευτική του μάσκα, τοποθετώντας τον εαυτό του στο χώρο της κεντροδεξιάς, όπου βρίσκεται και η UCR. Δεν ήταν η ηγεσία του FREPASO εκείνη που προσέλκυσε την UCR στην πρόταση για τη δημιουργία μιας εναλλακτικής λύσης ενάντια στον Μένεμ, αλλά η ηγεσία της UCR κατάφερε να πειθαρχήσουν οι Φρεπασίστας στην υπεράσπιση του μοντέλου και στον όρκο, προς το κατεστημένο, να μην προχωρήσουν σε καινοτομίες. Αυτό φάνηκε και στη γενική απεργία στις 14 Αυγούστου, όταν ενώ την αγνόησαν εντελώς, έφτασαν στο σημείο να καταγγείλουν τη "βία" που άσκησε ένας λαός που βαρέθηκε πια να είναι θύμα των συνεπειών τής, σε εξέλιξη, άγριας νεοφιλελεύθερης προσαρμογής.

Σύμφωνα με τον Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αργεντινής, αυτή η συμμαχία μεταξύ του Ριζοσπαστικής Ενωσης των Πολιτών και του FREPASO επέδειξε μία ικανότητα να καναλιζάρει την ψήφο διαμαρτυρίας κατά του Μενεμισμού, συμπληρώνει ωστόσο πως δε θα πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες ότι η θεαματική εκλογική νίκη της Συμμαχίας θα δρομολογήσει μία πραγματική αλλαγή πολιτικής. Από αυτήν την άποψη, υπογραμμίζει ότι οι εκπρόσωποι της Συμμαχίας, με την ολοκλήρωση των εκλογών, έδωσαν έμφαση στην κυβερνητική σταθερότητα και διακήρυξαν την πρόθεσή τους να συμβάλουν ώστε η κυβέρνηση Μένεμ να ολοκληρώσει, χωρίς αιφνιδιασμούς, τη θητεία της που λήγει σε δύο χρόνια. Ακόμα φάνηκαν διατεθειμένοι να ψηφίσουν τους νόμους που ο Μένεμ θα θεωρεί αναγκαίους για τη σταθερότητα.

Στη συνέχεια της συνέντευξής του ο ηγέτης του ΚΚΑ σημειώνει ότι "από τους αμερικανικούς στρατηγικούς κύκλους εξουσίας" φτάνει η άποψη ότι η επανασύσταση του δικομματισμού στην Αργεντινή εγγυάται τη στήριξη του μοντέλου, τόσο από τη σημερινή συμπολίτευση όσο και τη σημερινή αντιπολίτευση. Αυτή η εγγύηση δόθηκε στον Κλίντον κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στην Αργεντινή, από την ανώτατη ιεραρχία και των δύο πολιτικών δυνάμεων, γεγονός που, για τον ιμπεριαλισμό, σημαίνει το τέλος των απρόβλεπτων καταστάσεων στην Αργεντινή και την ένταξη της χώρας "σε μία περίοδο ασφάλειας και εγγύησης της πολιτικής σταθερότητας προς όφελος των συμφερόντων των ΗΠΑ".

Αν στα παραπάνω προστεθεί η αύξηση της συντηρητικής ψήφου στην περιοχή Μενδόσα, ο θρίαμβος του Μπούσι - ενός στρατηγού που συμμετείχε στην καταστολή στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας - στο Τουκουμάν και η εκλογή του Αλντο Ρίκο - ενός αξιωματικού βασανιστή, που αναγνωρίστηκε από πολλά από τα θύματά του - για το δημαρχείο του Σαν Μιγκέλ, φαίνεται ότι στην επικρατούσα συναίνεση, στην Αργεντινή, έχουν προχωρήσει "όλες οι κατηγορίες και οι αξίες που έχουν σχέση με τον νεοφιλελευθερισμό".

Αυτές οι εκλογές, σύμφωνα με τον Ετσεγκαράι, ορίζουν τις νέες μορφές κυριαρχίας της Δεξιάς στην Αργεντινή, αφού πάνω από το 90% των ψήφων πήγαν υπέρ των προτάσεων που όχι μόνο δεν αμφισβητούν, αλλά εγγυώνται το μοντέλο προσαρμογής στους κεντρικούς του άξονες.

Ο κομμουνιστής ηγέτης πιστεύει ότι, από πολιτικής και ιδεολογικής άποψης, αυτές οι εκλογές ήταν "από τις πιο σύνθετες εκλογές που αντιμετώπισε η αριστερά της Αργεντινής από το '83" και τα αποτελέσματά τους αντανακλούν "ένα βαθμό υποχώρησης, που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα, των βασικών αξιών της αριστερής κουλτούρας, όπως ο αντιιμπεριαλισμός και η κοινωνική δικαιοσύνη". Ετσι, η ευφορία για την ψήφο διαμαρτυρίας στον Μένεμ δεν ολοκληρώνεται, αφού δε φτάνει μέχρι την πολιτική που ενσαρκώνει ο σημερινός Πρόεδρος.

Τέλος, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΑ διαπιστώνει τα χαμηλά εκλογικά ποσοστά της Ενωμένης Αριστεράς, στην οποία συμμετέχουν και οι κομμουνιστές, αλλά σημειώνει ότι η Αριστερά τετραπλασίασε το ποσοστό που είχε λάβει στις προηγούμενες εκλογές. Ο Ετσεγκαράι τονίζει την αναγκαιότητα συνέχισης της Ενωμένης Αριστεράς και προτείνει τη διεύρυνσή της σε άλλες δυνάμεις, καθώς και την εδαφική της επέκταση.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

Αν το 1996 ήταν η χρονιά που το ένοπλο κίνημα των ισλαμιστών "φοιτητών" Ταλιμπάν κυριάρχησε στο Αφγανιστάν, καταλαμβάνοντας το 80% του εδάφους της χώρας, το 1997 θα πρέπει να θεωρηθεί ως η χρονιά της εδραίωσής τους στην εξουσία της χώρας. Οι συνεχισθείσες εχθροπραξίες αυτού του αέναου εμφυλίου απλώς κατέδειξαν την αδυναμία της αποπεμφθείσας κυβέρνησης του Μπουρχανουντίν Ραμπανί να ανακτήσει εδάφη, ενώ ξέσπασαν αντιδικίες στις δυνάμεις που την υποστηρίζουν.

Το Γενάρη, παρά τις αεροπορικές επιθέσεις στην πρωτεύουσα Καμπούλ από την αντιπολίτευση (μία από τις οποίες κόστισε 15 ζωές αμάχων), οι Ταλιμπάν προωθήθηκαν στη βόρεια πόλη Τσαρικάρ και την αεροπορική βάση Μπαγκράμ, ενώ στα τέλη του μήνα κατέλαβαν και τις περιοχές Γκιουλμπαχάρ και Τζαμπάλ ος Σιράι.

Το Μάρτη, σε βομβιστική επίθεση αγνώστων έξω από το αρχηγείο της Αστυνομίας στην Τζαλαλαμπάντμ 50 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ εκατοντάδες τραυματίστηκαν.

Το Μάη, οι Ταλιμπάν εξαπέλυσαν αιφνίδια εαρινή επίθεση και στις 24/5 εισέβαλαν στη Σιμπαργκάν, αναγκάζοντας τον Ουζμπέκο πολέμαρχο Ρασίντ Ντόστουμ να διαφύγει από τη χώρα για να βρει καταφύγιο στην Τουρκία. Στη συνέχεια, οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την Κοντούζ, ενώ έφτασαν και στο κρίσιμης σημασίας πέρασμα Σαλάνγκ.

Στα τέλη του μήνα, οι Ταλιμπάν είχαν την πρώτη τους διπλωματική επιτυχία: αναγνωρίστηκαν ως κυβέρνηση της χώρας από το Πακιστάν και τη Σαουδική Αραβία.

Τον Ιούνη, η υποβόσκουσα σύγκρουση των Ταλιμπάν με το Ιράν εκδηλώθηκε σε διπλωματικό επίπεδο, όταν οι κυβερνώντες το Αφγανιστάν διέταξαν το κλείσιμο της πρεσβείας του Ιράν στην Καμπούλ, επειδή στελέχη του διεξήγαγαν κατασκοπία.

Το Σεπτέμβρη, απειλήθηκε προς στιγμήν διεθνές διπλωματικό επεισόδιο, όταν οι Ταλιμπάν (29/9) συνέλαβαν και κράτησαν επί 3 ώρες ως ομήρους την επίτροπο της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Εμα Μπονίνο, και 18 μέλη της αποστολής της, επειδή έβγαζαν φωτογραφίες κατά τη διάρκεια επίσκεψής τους σε νοσοκομείο με γυναίκες, κάτι που απαγορεύει η εκδοχή του ισλαμικού νόμου (Σαρία) που έχουν επιβάλει. Η Μπονίνο και η συνοδεία της απελευθερώθηκαν χωρίς εξηγήσεις. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζακ Σαντέρ, ερωτώμενος από το CNN, εξέφρασε "τη λύπη του".

Στις 27 Νοέμβρη, οι Ταλιμπάν είχαν άλλη μια έμμεση αναγνώριση, αφού συνήψαν συμφωνία με τον ΟΗΕ, πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, για την πάταξη των καλλιεργειών οπίου. Νωρίτερα, τον ίδιο μήνα, είχε αποκαλυφθεί μια φυσική συνέπεια του εμφυλίου, που όμως είχε αποσιωπηθεί: μαζικοί τάφοι ισλαμιστών.

Την 20ή Δεκέμβρη, ο Μπουρχανουντίν Ραμπανί, από το Πακιστάν όπου έχει καταφύγει, δήλωσε "έτοιμος να διαπραγματευτεί την ειρήνη" με τους Ταλιμπάν. Εχουν πραγματοποιηθεί πολλές προσπάθειες να βρεθούν όλες οι πλευρές στο τραπέζι των συνομιλιών, αλλά ως τα τέλη του έτους κάτι τέτοιο έδειχνε αδύνατο, καθώς οι διαφορές παραμένουν αγεφύρωτες. Αλλά ο Ραμπανί είναι πιο σοβαρός από ποτέ, καθώς οι Ταλιμπάν ισχυροποιούνται διαρκώς όλο και περισσότερο.

Μ. ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ

Τανκ των Ταλιμπάν έξω από το Προεδρικό Μέγαρο