ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ,παλιός συνδικαλιστής της ΗΕΑΠ και συνταξιούχος της ΔΕΗ τώρα, Κυψέλη: Διάβασα πρόσφατα, ότι ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, συνάδελφος Ν. Εξαρχος, δήλωσε ότι εάν δε ληφθούνε άμεσα μέτρα, το επόμενο δίμηνο οι συνταξιούχοι της ΔΕΗ, κινδυνεύουν να μην πάρουν τη σύνταξή τους. Και τον ρωτώ, ποιος φταίει για την κατάσταση αυτή; Τι κάνει το σωματείο μας; Γιατί κάθεται με σταυρωμένα χέρια και ξεφτιλίζει την ιστορία του συνδικαλιστικού μας κινήματος; Εγώ πιστεύω ακράδαντα, ότι έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης για τα χάλια μας. Εμείς δε φοβηθήκαμε και κάναμε απεργία μέσα στην κατοχή το 1943, και το 1944 εμείς γλιτώσαμε το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος στο Κερατσίνι με θύματα 11 σκοτωμένους συναδέλφους. Αλλα και όσοι γλιτώσαμε τότε, συνεχίσαμε και το 1946 τον αγώνα, με συνέπεια απολύσεις και εξορίες. Ετσι παλεύουν οι πραγματικοί συνδικαλιστές πατριώτες και όχι να κάθονται στα γραφεία και να μας λένε ότι θα χάσουμε τη σύνταξή μας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ,αντιστασιακός συνταξιούχος, Αγιοι Ανάργυροι: Εμάς τους ηλικιωμένους, απόμαχους της δουλιάς, στην έκθεση για το Ασφαλιστικό του Σπράου, μάς έχουν ήδη "ξεγραμμένους". Περικοπές στις ήδη πενιχρές μας συντάξεις, αντί για αυξήσεις. "Ψαλίδι" και στις αναπηρικές, στις χηρείας και πολλών άλλων. Το κακό - κατά τον κ. Σπράο - οφείλεται σε μας, τους ηλικιωμένους που ζούμε πιο πολύ από πρώτα και γι' αυτό πέσαν έξω και τα ταμεία. Σα δε ντρεπόμαστε!

Από την άλλη μεριά επισημαίνουν ότι έχουμε μεγάλη υπογεννητικότητα και σε λίγο η χώρα μας θα είναι τόπος γερόντων. Μα δε ρωτάνε όμως και τα νέα ζευγάρια που φτιάχνουν το σπιτικό τους με χίλιους κόπους, πώς είναι δυνατόν να αποκτήσουν παιδιά μ' αυτή την κατάσταση της λιτότητας και της ανασφάλειας που έχουν επιβάλλει στο λαό οι κρατούντες, κατόπιν εντολής των ξένων αφεντικών τους.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ,Ν. Ιωνία Αθήνα: Ο Γρηγόρης Φαράκος έφτασε στην ανωτάτη ιεραρχία του κόμματος, του ΚΚΕ. Πέρασαν τα χρόνια, έγινε Γραμματέας του Κόμματος και όλα πήγαιναν καλά έως τότε για τον Αρη. Μέχρι που ήρθε η ώρα που αρνήθηκε αυτές τις αρχές και τα ιδανικά και πέρασε στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του Μάαστριχτ κλπ.

Θυμάμαι, στα εγκαίνια του εκλογικού Κέντρου της οδού Σταδίου - Πατησίων, την ομιλία που έκανε, απευθυνόμενος στον Λεωνίδα Κύρκο που είχε φτιάξει το ΚΚΕ - εσ., τον είχε αποκαλέσει "ουρά της Δεξιάς" και τώρα έγινε κι αυτός ουρά. Το πόσο ευθύνεται το ΚΚΕ για τον Αρη και τ' άλλα λάθη, έχει κάνει την αυτοκριτική του, το 'χει πει στα μέλη του και σ' ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται άλλη ταλαιπωρία η μνήμη του Πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ.

Ο Αρης έκανε το χρέος του προς τον λαό και τήρησε τον όρκο του. Το ΚΚΕ έβγαλε την εμπειρία του μέσα από τα λάθη του, γι' αυτό και συνεχίζει και θα συνεχίζει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των καθημερινών αγώνων ενάντια στην πολιτική του αμερικανο - ευρωπαϊκού κεφαλαίου της νέας τάξης. Αυτό είναι το γεγονός και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.

Το σύστημα της κοινωνικής προστασίας που γνωρίσαμε τις πρόσφατες δεκαετίες στα ευρωπαϊκά κράτη, δεν ήταν τίποτα άλλο από μικρότερες ή μεγαλύτερες υποχωρήσεις της αστικής τάξης κάτω από την ταξική πάλη του ισχυρού εργατικού κινήματος, αλλά και τον φόβο από την ύπαρξη της σοσιαλιστικής κοινότητας.

Μετά τις ανατροπές στην Ανατολική Ευρώπη και την ύφεση του λαϊκού κινήματος, οι καπιταλιστές παίρνουν πίσω ένα ένα όσα αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν. Στη θέση του κοινωνικού κράτους, η αστική τάξη προτείνει την κρατική ή ιδιωτική φιλανθρωπία, που είναι μια απάτη.

ΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ,Φοιτητής Φυσικής, Αθήνα: Ο Μπάμπης Πολυχρονόπουλος, δάσκαλος του "Καράτε" στο πανεπιστημιακό γυμναστήριο στα Ιλίσια, με απέβαλε διά παντός για λόγους καθαρά ιδεολογικοπολιτικούς. Συγκεκριμένα την Πέμπτη 13 Νοέμβρη και ώρα 16.30 μμ, στο τέλος του μαθήματος, μετά από μια αντιπαράθεση απόψεων, αποφάσισε να με αποκλείσει οριστικά από τη δυνατότητα να παρακολουθώ το μάθημά του.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ,Αθήνα: Εκφράζω την άποψη ότι η τηλεόραση του "902", πρέπει να επαναλαμβάνει εκπομπές ενημερωτικές, για κάθε καλόπιστο άνθρωπο, όπως αυτή της Τρίτης 18 Νοεμβρίου το βράδυ.

Πολλά και περίεργα ακούμε απ' το στόμα του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών τελευταία και καταχωρώ ορισμένα απ' αυτά.

Πρόσφατα ο κ. Σημίτης στη σύσκεψη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ με το ΚΣ της νεολαίας του κόμματος, έθιξε προβλήματα πολύ ζωτικά που ταλανίζουν την κοινωνία μας - όπως π.χ. η ανεργία, η ακρίβεια, τα ναρκωτικά κ.ά. - αλλά οι λύσεις που ακούστηκαν κάθε άλλο παρά ρεαλιστικές και πραγματοποιήσιμες ήταν.

Ο υπουργός Παιδείας Γερ. Αρσένης δηλώνει ότι όλοι οι νέοι έχουν το δικαίωμα να σπουδάσουν. Σωστά, όμως δε μας λέει πώς θα σπουδάσουν όταν αυτό απαιτεί οικονομική αιμορραγία των οικογενειών των σπουδαστών, με ένα αβέβαιο μέλλον. Γιατί το κυριότερο που απασχολεί μαθητές και γονείς είναι η επαγγελματική αποκατάστασή τους, δηλαδή πού και πώς θα βρούνε δουλιά, μετά την αποφοίτησή τους από το πανεπιστήμιο.

Ο Α. Τσοχατζόπουλος, πρωτοκλασάτο και αυτός στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής του, θέλει να μας πείσει πως με τα τρισεκατομμύρια που θα δώσουμε για τους νέους εξοπλισμούς, η πατρίδα μας θα εξοπλιστεί και θα θωρακιστεί εναντίον των εχθρών της. Και αυτό το "καταλαβαίνω" όσο υπήρχαν οι εκ του βορρά "εχθροί" μας! Ομως τώρα, αυτός ο κομμουνιστικός "κίνδυνος" δεν υπάρχει, προς τι λοιπόν αυτός ο φόβος; Υπάρχει βέβαια ο φόβος και η απειλή πάντα των Τούρκων. Ομως τους γείτονές μας αυτούς, γιατί πρέπει να τους φοβόμαστε, αφού είμαστε "φίλοι" και ανήκουμε στην ίδια "συμμαχία", το ΝΑΤΟ; Ομως τα πράγματα πια είναι τόσο ξεκάθαρα, που πιστεύω πως κανένας Ελληνας που βάζει λίγο το μυαλό του να δουλέψει, δε "χάβει" αυτά τα παραμύθια. Βλέπει το βρώμικο παιχνίδι που παίζουν οι ιμπεριαλιστές Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ, σε βάρος των δυο λαών, που τους βάζουν να τσακώνονται πρώτα μεταξύ τους (μέσω των δουλικών κυβερνήσεών τους), και μετά τους τροφοδοτούν με όπλα, έχοντας έτσι πάντα μια εξασφαλισμένη πελατεία, για τα πολεμοφόδια που κατασκευάζουν τα εργοστάσιά τους.

Εμείς όμως ο λαός που κατανοούμε τα σχέδια και τις πλεκτάνες τους, τι κάνουμε; Θα κάτσουμε μοιραίοι να τους ακούμε αφήνοντας τις τύχες μας στα ολέθρια σχέδια τους; Γι' αυτό άλλος δρόμος για να ζήσουμε δεν υπάρχει, παρά μόνο ο δρόμος του αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής της υποτέλειας.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ

Περιστέρι

Να "φτερουγίσει" προσπαθεί η ΝΔ. Αλλά να "φτερουγίσει και να "πετάξει" πώς; Φορτώνοντας την τακτική της ως αντιπολίτευσης, με περισσότερα νεοφιλελεύθερα βαρίδια; Ετσι λένε τα επίλεκτα στελέχη της.

Η συνυπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ με το ΠΑΣΟΚ στέκεται το ανάχωμα που της φράζει το δρόμο για την κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ με πρόεδρό του και πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη, αντικατέστησε τη ΝΔ... Τόσο δεξιά πολιτική δε γνώρισε η χώρα, απ' τη μεταπολίτευση και δώθε.

Ν' απαριθμήσουμε τα έργα; Ας αναφερθούμε μονολεκτικά: Στις προτάσεις του καθηγητή κ. Σπράου. Στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα με υπεύθυνο τον κ. Αρσένη. Στα "αγροτοδικεία", με την ποινικοποίηση των αγώνων... Αλλά τι να πούμε και για τον "Καποδίστρια";

Τι μπορεί να κάνει περισσότερα η ΝΔ, για να πάρει απ' το ΠΑΣΟΚ τη σκυτάλη της εξουσίας; Περισσότερα νεοφιλελεύθερα βαρίδια!

Το βάρος όμως που πιέζει το λαό, τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού, τους συνταξιούχους, τους ΕΒΕ, τη νεολαία, τις γυναίκες, είναι τόσο αβάσταχτο, που δεν πάει άλλο. Γι' αυτό και η αγανάκτηση του κόσμου, μαζί με την οργή, δε συγκρατιέται.

Ο κ. Μητσοτάκης με τις δηλώσεις του στην "Εξουσία" (10 - 11 - 97), προσπάθησε να φανεί αισιόδοξος, λέγοντας ότι μπορούν να κερδίσουν τις εκλογικές αναμετρήσεις της επόμενης τριετίας, αν ανάμεσα στ' άλλα αξιοποιήσουν "την υπεροχή της ιδεολογίας και της πολιτικής" τους.

Φούμαρα!!!

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συναγωνίζονται ποιος απ' τους δυο θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου... Ποιος θα γυαλίσει καλύτερα τα παπούτσια του Κολ, απ' τον οποίο δεν τολμούν να διεκδικήσουν τα περισσότερα από 13 τρισεκατομμύρια δρχ., που η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα, από τις πολεμικές επανορθώσεις και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο...

...Οι συγκυρίες - ένοπλες απροκάλυπτες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών - τα 'φεραν έτσι, ώστε αυτόν τον υπέροχο ελληνικό λαό να τον κυβερνούν ανάξιοι.Και, όμως, υπάρχει διέξοδος απ' αυτά τα αδιέξοδα του δικομματισμού με τα "δεκανίκια" των ΠΟΛΑΝ, ΣΥΝ κλπ.: Η συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Η ενιαία όλο και πιο μαζική πάλη σ' όλα τα μέτωπα.

ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ

Συγγραφέας

Υπηρετώντας το θεσμό της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης στα χρόνια της Κατοχής και αργότερα 25 χρόνια στο Δήμο Πάτρας ως δημ. σύμβουλος και ως πρόεδρος, ο ΤΑΚΗΣ ΣΤΑΘΑΤΟΣ,αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, σε γράμμα του διατυπώνει τις απόψεις του για το θεσμό και το νόημα των δημοτικών εκλογών. "Οι Κώδικες Λαϊκής Αυτοδιοίκησης που λειτούργησαν στην Κατοχή ήταν πρωτοποριακοί και δεκαετίες μπροστά από την εποχή τους. Ο θεσμός αυτός είναι η πιο πηγαία, αγωνιστική συσπείρωση και έκφραση της τοπικής κοινωνίας. Πραγματική συνέλευση του λαού στην πλατεία του χωριού και της πόλης, για την αντιμετώπιση των τραγικών προβλημάτων της εποχής. Για την πείνα, την επιβίωση, τη ζωή και το θάνατο, για τη λευτεριά και την εθνική ανεξαρτησία.

Από την εποχή του Κλεισθένη το 508 π.Χ., που καθιερώθηκε ο θεσμός των δήμων και της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, έχουμε την Πνύκα, τη συνέλευση όλων των εκπροσώπων των δήμων, με την πιο ωραία παραίνεση της ιστορίας "τις αγορεύει βούλεται;".

Η Αυτοδιοίκηση στους Ελληνιστικούς χρόνους καταλάγιαζε την ορμητικότητα του Μ. Αλέξανδρου και τον έκανε να τείνει προς τη σύζευξη λαών και πολιτισμών. Στο Βυζάντιο με το ρόλο του δήμου στην επανάσταση των "Ζηλωτών" στη Θεσσαλονίκη - όπως γράφει ο Κορδάτος - υπήρξε το σπουδαιότερο κοινωνικό κίνημα στην Ευρώπη σε ολόκληρο το Μεσαίωνα. Ενώ το κίνημα των Πανλικιανών αγροτικών κοινωνιών με δομή κοινοβιακή εναντιώθηκε στους Πορφυρογέννητους. Στους σκοτεινούς θλιμμένους αιώνες της τουρκοκρατίας, η Αυτοδιοίκηση ήταν κύτταρο πρωτοβουλίας και πολιτικής παρουσίας του δουλωμένου λαού, που παρά το ολέθριο ρόλο των κοτζαμπάσηδων, αποκτούσε περιεχόμενο την προσδοκία του ξεσηκωμού και της λευτεριάς.

Ως βετεράνος της Αυτοδιοίκησης και γνώστης της ιστορίας και της πολιτικής φιλοσοφίας του θεσμού, πιστεύω ότι οι δημοτικές εκλογές μπορούν να έχουν ένα δικό τους μεγαλείο. Ο λαός νιώθει απέναντι στο θεσμό μια άμεση, οικεία σχέση, γίνεται πιο στοχαστικός στην κρίση του και πάντα θέλει να δώσει ένα μήνυμα στην εκάστοτε κυβερνητική εξουσία και αυθαιρεσία.

Μ' αυτές τις σκέψεις θεωρώ απαράδεκτη τη δήλωση του κ. πρωθυπουργού:"Οι δημοτικές εκλογές πρέπει να είναι δικαίωση της πολιτικής μας και δημοψήφισμα".

Οι εκλογές πρέπει να είναι αποδοκιμασία της αντιλαϊκής πολιτικής".

Δεν αρκεί μόνον η ψήφος για να λυθούν τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης...