Στο επίκεντρο του "ενδιαφέροντος" βρίσκεται από προχτές η μικρή Γεωργία, που ζει από την προηγούμενη Τρίτη στο Ιδρυμα Αγωγής Ανηλίκων Θηλέων. Ισως αυτό να είναι το μικρότερο κακό μπροστά στην επιχείρηση "οίκτου" και "συμπόνιας" που ξετυλίχτηκε από τα κάθε λογής "κοράκια" τα οποία έσπευσαν να επωφεληθούν από την περιπέτειά της, αλλά και να παρασύρουν την κοινή γνώμη από τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματός της. Θύμα της σαπίλας του κοινωνικού συστήματος που υποκριτικά στέκεται μπροστά στα μεγάλα και πραγματικά κοινωνικά προβλήματα. Αυτά που αποτελούν το σκηνικό της περιπέτειάς της.

Αφορμή ήταν η διαρροή της είδησης ότι 16χρονη μαθήτρια καταδικάστηκε σε ποινή εγκλεισμού δύο χρόνων σε αναμορφωτήριο, για φθορά δημόσιας περιουσίας στη διάρκεια κατάληψης του σχολείου της, το Δεκέμβρη του 1992. Ολη η Ελλάδα άκουσε και διάβασε σε όλους τους τόνους για τους ανάλγητους δικαστές. Είδε τις βάρβαρες κάμερες να χώνονται ξεδιάντροπα στο σπίτι της, να "ξεγυμνώνουν" την οικογένειά της. Είδε τον άνεργο πατέρα της, κάτω από το βάρος των προβλημάτων του που μόνο αυτός ξέρει, να φτάνει στο σημείο να "απαρνιέται" το παιδί του και μπροστά στο φακό να ομολογεί την "ήττα" του και να ψελλίζει ότι η καλύτερη λύση για το κοριτσάκι του είναι να κλειστεί στο Ιδρυμα. Είδε πολιτικούς και "παράγοντες της δημόσιας ζωής" να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και να σπεύδουν να δώσουν "λύσεις". Είδε εφημερίδες να δημοσιεύουν στην πρώτη σελίδα τη φωτογραφία και φαρδιά πλατιά το όνομά της. Η ξαφνική και βάρβαρη εισβολή των μέσων ενημέρωσης στη ζωή της ανήλικης μαθήτριας, της προκάλεσε οργή και αγανάκτηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, στην επαφή της με κάποιον από αυτούς που την επισκέφθηκαν χτες, εξέφρασε το πικρό της παράπονο: "Με ποιο δικαίωμα μπήκαν στο σπίτι μου; ".

Ολοι βέβαια ξέχασαν ότι αρχή της περιπέτειάς της ήταν η ποινικοποίηση των αγώνων των μαθητών. Οταν κάτω από το κλίμα δήθεν ανάγκης λήψης μέτρων "για το χάλι των σχολείων" που είχαν καλλιεργήσει τότε, όπως άλλωστε και τώρα, οι όψιμοι υπερασπιστές της, οδηγήθηκε στον εισαγγελέα. Που ξέχασαν ότι τρεις συμμαθητές της καταδικάστηκαν σε φυλάκιση επτά μηνών. Που αύριο, όταν θα κατακάτσει ο θόρυβος, θα επαναλαμβάνουν τα περί καταστολής των αγώνων της νεολαίας. Ολοι αυτοί, που δεν τους ενόχλησαν το πνεύμα Τζαννακάκη και οι καταδίκες, αλλά βρήκαν τη χρυσή ευκαιρία να επιδείξουν το ανέξοδο ενδιαφέρον τους.

Χτες επισκέφτηκαν την Γεωργία διαδοχικά ο εισαγγελέας ανηλίκων συνοδευόμενος από κοινωνική λειτουργό, ο προϊστάμενος Ββάθμιας Εκπαίδευσης Δ. Κίτσος και ο υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου. Από τις δηλώσεις τους προέκυπτε ότι σε άλλους δήλωνε πως δεν επιθυμεί να επιστρέψει σπίτι της και σε άλλους ακριβώς το αντίθετο. Αργά το βράδυ, ο υπουργός Δικαιοσύνης Αν. Πεπονής ανακοίνωσε ότι από τη Δευτέρα θα της χορηγηθεί 10ήμερη άδεια και ότι θα κινηθούν οι διαδικασίες για να αρθεί το σωφρονιστικό μέτρο που της επιβλήθηκε.

Σύμφωνα με δικαστική πηγή, δεν πρόκειται για ποινή που επιβλήθηκε στη μαθήτρια και μάλιστα με χρονικό προσδιορισμό, όπως αρχικά κυκλοφόρησε, καθώς οι υποθέσεις κατηγορούμενων ανηλίκων για λόγους προφύλαξής τους εξετάζονται κεκλεισμένων των θυρών και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για σωφρονιστικό μέτρο, που σύμφωνα με την ίδια πηγή, δεν επιβλήθηκε γι' αυτή καθαυτή την πράξη που κατηγορούνταν(φθορές στο σχολείο), αλλά λόγω της οικογενειακής της κατάστασης, της προσωπικότητάς της, της πρότασης της κοινωνικής λειτουργού που την παρακολουθούσε από το 1992, όταν ασκήθηκε εναντίον της ποινική δίωξη, και της σύμφωνης γνώμης του πατέρα της. Ο εγκλεισμός της στο Ιδρυμα δεν έχει χρονικό προσδιορισμό. Η έξοδός της είναι θέμα του εισαγγελέα, των υπευθύνων του Ιδρύματος (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί) και της οικογένειάς της που πρέπει να κρίνουν πότε μπορεί να γίνει αυτό.

Στο μεταξύ οι μαθητές του Πολυκλαδικού Λυκείου Αμπελοκήπων αποφάσισαν σε ένδειξη συμπαράστασης στην ανήλικη μαθήτρια να πραγματοποιήσουν πορεία προς το υπουργείο Δικαιοσύνης ενώ χτες η ΟΛΜΕ έκανε παράσταση στο υπουργείο Παιδείας ζητώντας τη λήψη μέτρων προκειμένου να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα.

Ομορφος κόσμος, ηθικός, έ, αγγελικά πλασμένος. Είδες χαρά που κάνουν τα κοράκια; Το θέμα σου πουλάει. Πρωτοσέλιδες φωτογραφίες, το όνομα υπογραμμισμένο μαζί με τα αρχικά του επώνυμου, μην και ξεφύγει κανείς και δεν καταλάβει για ποιο "κουμάσι" γίνεται όλη αυτή η φασαρία. Ε; Φωτογραφίες του πατέρα, η μάνα τούς ξέφυγε. Λείπει λίγο αίμα, είναι γεγονός. Ομως εκείνες οι περιγραφές για το ξύλο αποκαθιστούν κάποια ισορροπία. Είδες λοιπόν πόσο εύκολα γίνεσαι "σταρ"; Ολοι έτρεξαν. Και ο υπουργός και οι εισαγγελείς και οι καθηγητές και οι δημοσιογράφοι. Λίγος Τζαννακάκης λείπει, αλλά δεν πειράζει. Η δουλιά που ήταν να γίνει έγινε. Η κατάληψη χτυπήθηκε, οι συμμαθητές σου δικάστηκαν κι αυτοί κι ας μην κλείστηκαν μέσα, το μήνυμα πέρασε. Καιρός να πουλήσουμε και τα επέκεινα. Να προλάβουμε, Γεωργία, να παροπλίσουμε τα όποια σπέρματα κοινωνικής έκρηξης μπορούσε να γεννήσει η πράξη των δικαστών. Να βεβαιωθεί ότι παρ' όλα αυτά το σύστημα λειτουργεί. Και έτσι κι αλλιώς. Και δικάζει και συγχωρεί.

Κράτα την οργή σου, Γεωργία, για αργότερα.

Ετσι κι αλλιώς το θέμα σου πουλάει. Και το να "αθωωθείς" - άσχετο αν δεν καταδικάστηκες ποτέ - κι αυτό πουλάει. Οπως πούλησαν οι δημοσιευμένες φωτογραφίες με τα κατεστραμμένα θρανία, όπως πούλησε, τότε, η προβολή από τα"μίντια" της "λαϊκής απαίτησης" να συλληφθούν πάραυτα οι καταστροφείς, να παταχτούν εδώ και τώρα ο λιποτάχτης φαντάρος και η φίλη του, θυμάσαι; Να θυμάσαι. Μην κάνεις τα λάθη μας και ξεχάσεις.

Κράτα την οργή σου, Γεωργία, θα τη χρειαστείς.

Να κρατήσεις και το ημερολόγιο με εκείνη τη φράση "θέλουμε το κόσμο και τον θέλουμε τώρα". Μια τέτοια αξίωση, βέβαια, έχει το κόστος της. Είτε ίδρυμα το πεις, είτε αναμορφωτήριο, φυλακή είναι. Μόνο, σε παρακαλώ, μην τους αφήσεις να σε χαϊδέψουν στην πλάτη, προπαντός όσους αυτοχρίστηκαν υπερασπιστές σου μόλις μυρίστηκαν πως κι αυτό πουλάει.

Μην οργίζεσαι τώρα, Γεωργία, αργότερα.

Προς το παρόν να θυμάσαι αυτό που λέγανε οι παλιοί: Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαφι σου και διάβαζε πολύ. Ετσι αντέξανε και μείνανε όρθιοι χωρίς να παρακαλέσουν κανέναν κερατά. Α, ναι, να κρατήσεις επαφή με όλα τα παιδιά. Να τους γράφεις και μη φοβάσαι να ζητάς να δείξουν συνέπεια λόγων και έργων. Αν μεταξύ σας δεν τη χτίσετε τώρα την αλληλεγγύη για το μετά, μην περιμένεις απ' αλλού. Οταν θα βγεις η ανεργία θα είναι ακόμα εδώ κι εσείς, όλοι εσείς, πρέπει να είστε πιο δυνατοί από μας για να την αντέξετε. Να είστε έτοιμοι, όχι φοβισμένοι. Αλληλέγγυοι, "ψαγμένοι". Σκέψου από τώρα, για παράδειγμα, για όλους αυτούς που δείχνουν να κλαίνε για σένα. Τι κρύβουν, τι δε λένε; Η κυρία Μπόμπολα, ας πούμε, τι κοινό έχει με τη μητέρα σου; Η "Χρυσή Ευκαιρία" του Τεγόπουλου πόσα μεροκάματα εξασφάλισε στον πατέρα σου;

Κρατήσου όρθια, Γεωργία, για αργότερα.

Κάποτε οι σκουπιδιάρηδες κάνανε κινητοποιήσεις με σύνθημα "Αξιοπρέπεια". Αυτή είναι η τάξη μας. Μην το ξεχάσεις, οι ίδιοι το είπανε, δε σε καταδικάσανε για τα σπασμένα θρανία, για τα "άλλα", λένε, καταδικάστηκες. Μην ξεχάσεις, σε παρακαλώ, μην ξεχάσεις, αυτοί το γράψανε, θα βγεις, λένε, από εκεί "χειρότερη", δηλαδή σε λογίζουν ήδη κάτι χαλασμένο. Μην ξεχάσεις μικρούλα, ούτε αυτούς που δηλώνουν ξεδιάντροπα πως "θα συζητούσαν" μια ποινή πιο "ανθρώπινη", ούτε τους άλλους τους μαϊντανούς που έσπευσαν να παρομοιάσουν την περίπτωσή σου με τα τεστ παρθενίας στην Τουρκία. Δεν είναι σκοταδισμός, Γεωργία, αυτά που συμβαίνουν. Καπιταλισμός, άγριος, ξετσίπωτος είναι.

Κράτα, λοιπόν, την οργή σου, Γεωργία. Διάβαζε, να γίνεις νηπιαγωγός, χρήσιμος - στους ανθρώπους - άνθρωπος. Κι έτσι, όταν έρθει η ώρα, θα έχεις μάθει τι να την κάνεις την οργή σου.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ