ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

ΜΙΑ ΑΔΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Οι εξελίξεις, πια, θα κριθούν στην περιφέρεια

Του Χρίστου ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΥ

Το φάσμα της GATT πλανάται πάνω από την ελληνική αγροτιά. Αν ο αγροτικός κόσμος δεν ανασυγκροτηθεί, οι αμείλικτοι κανόνες της αγοράς θα τον οδηγήσουν σε εξαθλίωση και ξερίζωμα...

Η ζοφερή αυτή εικόνα, που δεν είναι καθόλου μελλοντική και αόριστη, αλλά συγκεκριμένη και, ήδη, προ των πυλών, δεν αποτελεί αποκύημα φαντασίας του υποσημειούμενου, αλλά την ουσία της ομιλίας του προέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ κ. Λιόλου στην έκθεση "Αγρότικα '95".

Χρήσιμο είναι να επισημανθεί ότι βρισκόμαστε ακόμη στις αρχές του 1995 και όχι του 2000, ότι η Συμφωνία της GATT δεν άρχισε ακόμη να εφαρμόζεται πρακτικά και ότι ισχύει ακόμη η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), - δηλαδή κάποιοι κανόνες προστασίας, στήριξης και ενίσχυσης του αγροτικού εισοδήματος.

Πέρα, όμως, από τις εναγώνιες επισημάνσεις του προέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ - και με αφορμή αυτές - τίθεται, για μια ακόμη φορά, αμείλικτο το ερώτημα: Δεκατέσσερα χρόνια μετά την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ (και τώρα Ευρωπαϊκή Ενωση), σε ποια κατάσταση βρίσκεται η αγροτική οικονομία μας; Δηλαδή, πέρα από τα "επίσημα", ποια είναι τα πραγματικά στοιχεία γι' αυτήν;Δυστυχώς, ελάχιστες βελτιώσεις έγιναν στα αγροτικά μεγέθη από τις 31.12.1980 μέχρι σήμερα.

1. Υπάρχουν σήμερα γύρω στις 880.000 αγροτικά νοικοκυριά, - τότε ήταν γύρω στις 900.000.

2. Απασχολεί σήμερα ο αγροτικός τομέας το 24,5% του πληθυσμού, - τότε απασχολούσε το 26,8%.

3. Ο μέσος γεωργικός κλήρος είναι σήμερα 38 στρέμματα (κατακερματισμένος, όμως, σε 3, 4, 5 και 6 αγροτεμάχια), - τότε ήταν 34,5 στρέμματα.

4. Το αγροτικό εισόδημα (στα χέρια του παραγωγού) αποτελεί σήμερα το 14,8% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ), τότε αποτελούσε το 16,7%.

5. Τις 3 εκατοστιαίες μονάδες αυτού του 14,8% του αγροτικού εισοδήματος τις ιδιοποιούνται μη αγρότες (γιατροί, δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι, έμποροι, κλπ. ιδιοκτήτες γαιών), - τότε το ποσοστό αυτό πλησίαζε τις 4 εκατοστιαίες μονάδες.

6. Αν από το 14,8% του ΑΕΠ (που αποτελεί ποσοστό του αγροτικού εισοδήματος) αφαιρέσουμε τις 3 εκατοστιαίες μονάδες που ιδιοποιούνται μη αγρότες (αστοί κτηματίες), τότε, το εισόδημα που διανέμεται στους αγρότες είναι κάτι λιγότερο από το 12% του ΑΕΠ.

7. Αυτό σημαίνει ότι το 24,5% του πληθυσμού μας μοιράζεται το 12% του ΑΕΠ και ότι, άρα, το μέσο κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα είναι λιγότερο από το μισό του μέσου κατά κεφαλήν αστικού εισοδήματος - και συγκεκριμένα το 48% του αστικού.

8. Μόνο με το συνυπολογισμό των διπλών επιδοτήσεων, η σχέση αυτή 100/48 βελτιώνεται στη σχέση 100/55, αλλά και αυτή είναι πλασματική.

Στο σημείο αυτό, είναι ανάγκη να υπογραμμιστεί ότι από την 1.1.1981 μέχρι σήμερα, οι λεγόμενες "κοινοτικές εισροές" έχουν ξεπεράσει τα 35 δισεκατομμύρια δολάρια και ότι περισσότερα από τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια - υποτίθεται - έχουν διατεθεί για τον αγροτικό τομέα.

Βεβαίως, το τεράστιο αυτό ποσό, μόνο κατά 20% πήγε για έργα προσανατολισμού (υποδομές, αναδιαρθρώσεις κλπ.), ενώ κατά το υπόλοιπο 80% δόθηκε για εγγυήσεις (επιδοτήσεις, τιμές ασφαλείας, τιμές απόσυρσης κλπ.), αλλά και από το ποσό των εγγυήσεων τη μερίδα του λέοντος πήραν οι βιομηχανίες του αγροτικού τομέα - ιχθυοκαλλιέργειες, εκκοκκιστήρια, ξηραντήρια, ελαιουργεία, κονσερβοποιεία κλπ. - τα οποία, πάλι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ιδιωτικά και όχι συνεταιριστικά.

Παρά τους "πακτωλούς" αυτούς χρημάτων, η σημερινή εικόνα της γεωργίας - πέρα από τα βασικά μεγέθη τους - είναι προβληματική.

Η κτηνοτροφία εξακολουθεί ακόμη, κατά 65%, να είναι αγελαία, και άρα, μη ανταγωνιστική σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.
Οι καπνοκαλλιέργειες - τουλάχιστον εκτατικά - υποδιπλασιάστηκαν και σήμερα τα καπνοτόπια, σε ολόκληρη τη χώρα, δε φτάνουν τις 600.000 στρέμματα, από 1.200.000 που ήταν.
Τα εσπεριδοειδή έχασαν τις κυριότερες αγορές τους (ΕΣΣΔ και χώρες Αν. Ευρώπης) και οι καλλιεργητές τους, ανήμποροι να προχωρήσουν σε αναδιαρθρώσεις, κυριολεκτικά πένονται.
Η ελαιοπαραγωγή έχει πάρει τον κατήφορο - έναν κατήφορο ευθέως ανάλογο με την τιμή του ελαιόλαδου, η οποία ενώ προ πενταετίας, ήταν 1.000 δρχ. κατά λίτρο, σήμερα βρίσκεται στις 450 δρχ., - και ας διπλασιάστηκαν το κόστος καλλιέργειας και συγκομιδής.
Η καλλιέργεια των δημητριακών, παρά τις επιδοτήσεις, έχει καταστεί ασύμφορη, διότι από την ένταξη στην ΕΟΚ μέχρι σήμερα, σε σταθερές τιμές 1980, έχουν υπερτριπλασιαστεί οι τιμές των καυσίμων, των λιπασμάτων, των φυτοφαρμάκων και των σπόρων (υβριδίων).
Το βαμβάκι, τέλος - μία από τις δυναμικότερες καλλιέργειές μας - υφίσταται ολομέτωπη επίθεση, με αιχμή του δόρατος τις απάτες εμπόρων και εκκοκκιστών και με ζοφερή προοπτική τον τρομακτικό ανταγωνισμό που του επιφυλάσσει από το 1996 η Συμφωνία της GATT.

Με αυτή την εικόνα - αδρά δοσμένη - στην ελληνική αγροτική οικονομία, από φέτος και για δέκα χρόνια, καλούνται οι αγρότες μας να αντιμετωπίσουν τις πληγές των συγχρόνων Φαραώ:

Την προϊούσα κατάργηση του προστατευτισμού που παρέχει η Κοινή Αγροτική Πολιτική.
Την προϊούσα εφαρμογή της Συμφωνίας της GATT, η οποία αφοπλίζει δασμολογικά πρώτα τη γεωργία μας και ύστερα τη βιομηχανία.
Την απαγόρευση οποιασδήποτε ενίσχυσης της γεωργίας από εθνικούς πόρους. Και,
Την πιστωτική και τραπεζική εξίσωση του μεγαλοεπιχειρηματία με τον μικροαγρότη...

Κι ενώ ακόμη μόνο το προανάκρουσμα αυτού του ζόφου φθάνει στην ύπαιθρο χώρα, οι αγρότες μας - συνεκτιμώντας και τις δυσκολίες τους και τις απλήρωτες σοδειές τους και τις αποζημιώσεις (που δεν τους δίνονται) και την ακρίβεια των λιπασμάτων και των άλλων υλών, - βρίσκονται σε κινητικότητα και σε υπολανθάνοντα αναβρασμό.

Η τσέπη τους και το ένστικτό τους είναι οι αλάθητοι οδηγοί τους.

Ετσι, κάποιο πρωί θα ξυπνήσουν οδυνηρά οι καλοβολεμένοι στους κρατικούς και κυβερνητικούς θώκους αστοί και μεγαλοαστοί.

Και έντρομοι θα διαπιστώσουν ότι: Η εποχή, που τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας καθορίζουν οι αναταραχές σε δυο - τρεις κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, πέρασε ανεπιστρεπτί και ότι, πια, οι εξελίξεις κρίνονται και θα κρίνονται στην αγροτική περιφέρεια.

Και θ' ανακαλύψουν, μάλιστα, ότι η αγροτική περιφέρεια δεν είναι, πια, μόνη (όπως στην περίοδο 1946 - '49), αλλά έχει φυσικούς συμμάχους της τα αστικά κέντρα.