"Ενιωθα κάτι μαγικό", "θα μας μείνει αλησμόνητη", "ήταν καταπληκτικό", "κατανυκτική ατμόσφαιρα", "ανάγκη για πολιτισμό", "διπλή συγκίνηση".

Φράσεις βγαλμένες μέσα απ' την ψυχή ανθρώπων που συνέβαλαν προσωπικά στη δημιουργία όλου αυτού που, στη συνέχεια, όταν ο κύκλος αυτών των συναυλιών έκλεισε, τους ζητήσαμε να το σχολιάσουν. Ο λόγος σ' αυτούς:

"Δεν είναι μόνο η σημερινή συναυλία που είναι συγκλονιστική και από προσέλευση κόσμου, αλλά και από τον ενθουσιασμό, τη ζωντάνια, αλλά και η συναυλία της Θεσσαλονίκης που θα μείνει αλησμόνητη σε όλους μας" λέει η Μαρία Φαραντούρη και συνεχίζει: "Χρόνια έχουμε να αισθανθούμε τέτοια συγκίνηση και τέτοια υπερηφάνεια για το κοινό, το λαό που ήρθε όχι μόνο για να ξανακούσει τη μουσική, να θυμηθεί τα τραγούδια - είναι ακόμα και οι νεότεροι που τα πρωτακούν - αλλά και να συμπαρασταθούν στον αγώνα αυτόν που γίνεται για την αποκατάσταση του αρχείου ενός ιστορικού κόμματος, του ΚΚΕ. Ενα αρχείο που βρίσκεται μέσα η ιστορία του τόπου μας. Ενεργοποίησε και εμάς τους καλλιτέχνες αλλά φαντάζομαι να ευαισθητοποιήσει σιγά σιγά και όλον το κόσμο. Αυτή η ανάγκη να διατηρηθεί αυτό το υλικό που κι εγώ είδα και μου έκανε φοβερή εντύπωση, αγρίεψα θα έλεγα όταν το είδα έτσι σκελετωμένο. Χρειάζεται χρόνος για να αποκατασταθεί και ελπίζω να πάνε όλα καλά". Για την προσέλευση του κόσμου, η Μαρία Φαραντούρη πιστεύει, πως "είναι συνδυασμός της συμπαράστασης και του ποιοτικού τραγουδιού που δίνει μια ανάσα μέσα σε όλο αυτό το βρόμικο τοπίο που ζούμε, κυρίως στον πολιτισμό που φέρνουν τα ΜΜΕ".

"Ορόσημο" χαρακτήρισε τη συναυλία ο Μανώλης Μητσιάς γιατί, όπως είπε, "είναι και ιερός ο σκοπός". "Τα αρχεία του ΚΚΕ", συνέχισε "αποτελούν τη νεότερη ελληνική ιστορία. Είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχα και εδώ και στη Θεσσαλονίκη και πάνω απ' όλα είμαι χαρούμενος που υπήρξε συμμετοχή του κοινού από όλα τα πολιτικά κόμματα και αυτό είναι το σημαντικότερο. Κατά κάποιο τρόπο έχει ξεπεραστεί το μισητό παρελθόν και ο κόσμος έχει αρχίσει πια και εκτιμά τις πράξεις και τα γενναία κατορθώματα που έχει κάνει το ΚΚΕ στη χώρα αυτή.

Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τέτοια συμμετοχή, ήταν κάτι το καταπληκτικό. Πιστεύω πως υπάρχει μια αλλαγή πλεύσης του κόσμου προς το καλό τραγούδι και η αρχή που έγινε με την "Πολιτεία Γ" που κάναμε μαζί με τον Μίκη και οι μεγάλες πωλήσεις του δίσκου το αποδεικνύουν".

Παίρνοντας τη σκυτάλη ο Βασίλης Λέκκας είπε: "Η αλήθεια είναι ότι δημιουργήθηκε μια έκπληξη σε όλους τους συμμετέχοντες από την έκταση που πήρε αυτό το γεγονός και πως το αντιμετώπισε ο κόσμος που ήρθε και για τον λόγο που τελικά ήρθε. Συμμετείχαν και άνθρωποι που δεν αντιπροσωπεύονται σήμερα από ένα κόμμα, ήρθαν, φαντάζομαι, και άνθρωποι ακριβώς για το γεγονός του Θεοδωράκη. Με αυτό τον τρόπο διαπιστώνουμε ότι ο κόσμος δε θα πάψει ποτέ να έχει την επαφή που χρειάζεται με το τραγούδι, άσχετα αν το ελληνικό τραγούδι είναι αποκλεισμένο. Υπήρξε μια ατμόσφαιρα κατανυκτική, παρ' όλο που βρισκόμασταν σε γήπεδα, ο κόσμος είχε μια εσωτερική δόνηση. Αυτές οι συναυλίες έχουν προοπτική και αφήνουν ανοιχτή τη χορδή που δε δονείται εύκολα ούτε από τα ξένα τραγούδια, ούτε από τα ΜΜΕ που είναι στραμμένα αλλού".

"Διπλά χαρούμενος και διπλά συγκινημένος" δηλώνει και ο Παναγιώτης Καραδημήτρης,"...γιατί η παρθενική μου πανελλαδική εμφάνιση συνδυάζεται με δυο γεγονότα: Το ένα είναι φυσικά πολύ σημαντικό. Είναι η εμφάνισή μου μαζί με τον κ. Θεοδωράκη, που τα τραγούδια του για μένα ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω να τραγουδάω πριν κάποια χρόνια στη Θεσσαλονίκη και είναι πολύ συγκινητικό και πολύ μεγάλο για μένα να βρίσκομαι στη σκηνή μαζί του. Ο δεύτερος ο λόγος, που είναι επίσης σημαντικός, είναι το αρχείο του ΚΚΕ, στο οποίο βρίσκεται ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας που είναι γραμμένο με αγώνες, με αίμα και θα πρέπει να σωθεί για να υπάρχει πάντα".

"Νιώθω πολύ όμορφα που συμμετείχα σ' αυτή τη συναυλία" μας λέει και ο δεύτερος Θεσσαλονικιός της παρέας, ο Δημήτρης Νικολούδης."Είναι πολύ σπουδαίο να τραγουδάς τραγούδια του Θεοδωράκη, ιδιαίτερα κάτω από τη φροντίδα του. Πιστεύω πως όλα αυτά τα πράγματα δείχνουν μια ανάγκη του κόσμου για πολιτισμό που αυτή τη στιγμή μας λείπει και η μουσική του Θεοδωράκη και ο ίδιος, πιστεύω πως είναι μοναδικό στοιχείο για να δώσει το έναυσμα. Ημουν και στη συναυλία της Θεσσαλονίκης όπου πραγματικά ήταν μοναδική όπως και στο Ειρήνης και Φιλίας".

Ο Γιάννης Ιωάννου,που έκανε την ενορχήστρωση... "νιώθω πάρα πολύ τυχερός, που μπορώ να παίζω με τον Μίκη, ήταν όνειρο μιας ζωής και όνειρο του πατέρα μου που ήταν αντιστασιακός και δε ζει για να το δει. Είμαι πολύ συγκινημένος, που μπορώ να βρίσκομαι σε μια τέτοια συγκέντρωση. Ακούγοντας τα συνθήματα, βλέποντας την ανταπόκριση του κόσμου ένιωθα κάτι τελείως μαγικό".

Η πλημμύρα που μας έκανε να πονέσουμε πολύ για όλες τις καταστροφές που επέφερε στο κτίριο της ΚΕ του ΚΚΕ, μα πολλαπλάσια για τις μεγάλες "πληγές" που άνοιξε στο αρχείο του ΚΚΕ, σ' αυτό το μεγάλο "θησαυροφυλάκιο" της νεότερης αγωνιστικής και πολιτιστικής ιστορίας του λαού μας, έμελλε να φέρει μια "πλημμυρίδα" του τραγουδιού εκείνου, που συντρόφευσε, συντροφεύει και θα συντροφεύει τις πιο δικές μας, τις πιο όμορφες - ατομικά και συλλογικά - ώρες.Εφερε κοντά μας ακριβές μουσικές κι αγαπημένες φωνές, για να πούμε μέσα απ' αυτές το τραγούδι της ψυχής μας. Το τραγούδι που δίνει ρυθμό, ήχο και λόγο στο δάκρυ, στον αγώνα, στο περήφανο πένθος, στην αγάπη, στην ελπίδα.

Η πλημμύρα ήρθε σε καιρούς δύσκολους. Δύσκολους και για τον πολιτισμό μας. Σε καιρούς "άλωσης" του κοινωνικά προοδευτικού ρόλου της τέχνης και των καλλιτεχνών, από αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και διακίνησης του πολιτιστικού έργου. Από αυτούς, που αν δεν καταφέρουν να εξαγοράσουν, ή να τρομοκρατήσουν την καλλιτεχνική συνείδηση, τουλάχιστον επιχειρούν την "ακινητοποίησή" της απέναντι σε ευρύτερα κοινωνικά θέματα, ιδέες και αγώνες. Εχει και για τους παραπάνω λόγους, ιδιαίτερη σημασία η συμβολή των καλλιτεχνών, που πήραν μέρος στις συναυλίες στην αίθουσα Συνεδρίων του Κόμματος, σε τέσσερις μεγάλες πόλεις και στην Αθήνα. Η ευαισθητοποίησή τους με την καταστροφή του αρχείου και με την ανάγκη ενίσχυσης της προσπάθειας του Κόμματος για τη διάσωσή του, δεν είναι μόνο συγκινητική. Δεν είναι μόνο ελπιδοφόρα, ως προς την κοινωνικότητα και τις "αντιστάσεις" που εκφράζουν. Είναι και επιβεβαίωση της ιδιαίτερης ευαισθησίας που κρύβει μέσα της η καλλιτεχνική "φύση" και η οποία βρίσκει την πληρότητά της όταν "συναντιέται" με μεγάλες και αληθινές αξίες της κοινωνίας, του πολιτισμού, της ιστορίας του λαού. Τέτοια αξία, μεγάλη και αληθινή, είναι η διάσωση του αρχείου. Τέτοια αξία είναι και η διάσωση των λαϊκών παραδόσεων του ελληνικού τραγουδιού.

Γι' αυτό και το "σμίξιμό" μας με το τραγούδι της Νένας Βενετσάνου και της Μαρίζας Κωχ στην αίθουσα του Κόμματος, μας γλύκανε την αγωνία για το αρχείο, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του. Γι' αυτό και οι συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη στο Βόλο, τη Λάρισα, την Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα - με τον παλμό που έδινε η παρουσίασή τους από την Μπέττυ Βαλάση - "πλημμύρισαν" τις καρδιές του ακροατηρίου τους. Η Μαρία Φαραντούρη,των Λαμπράκηδων "κορίτσι με τα δακρυσμένα μάτια", ο Μανώλης Μητσιάς με την παλικαρίσια θέρμη της φωνής του, ο Βασίλης Λέκκας με το "νέο αίμα" που δίνει στα τραγούδια που αντέχουν στο αύριο, όπως και η Νάντια Ουάινμπεργκ,ο Παναγιώτης Καραδημήτρης και ο Δημήτρης Νικολούδης,όλοι οι μουσικοί που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, πρόσφεραν πολύτιμες μνήμες του χτες και υπόσχεση για το αύριο του τραγουδιού που τρέφει το λαό.

Με αφορμή το κλείσιμο αυτού του κύκλου των συναυλιών ο Μάκης Μαφιλης,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δήλωσε στο "Ρ":

"Οι συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν σε πέντε πόλεις της χώρας μας, έχουν διπλή πολιτική και πολιτιστική σημασία. Αποτέλεσαν σημαντική συμβολή στην προσπάθεια διάσωσης του ιστορικού αρχείου του ΚΚΕ. Εκαναν αυτή την προσπάθεια υπόθεση - στον έναν ή στον άλλο βαθμό - ακόμα πλατύτερων λαϊκών δυνάμεων.

Ταυτόχρονα, το ίδιο το περιεχόμενο των συναυλιών, οι μεγάλες αυτές δημιουργίες, ήταν η καλύτερη απάντηση, ήταν πράξεις αντίστασης στον οδοστρωτήρα της ιμπεριαλιστικής κουλτούρας, στη φθορά συνειδήσεων, στη σαπίλα που απειλεί να καταβροχθίσει καθετί το υγιές, στους μεγιστάνες ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.

Θέλουμε ακόμα μια φορά να ευχαριστήσουμε το Μίκη Θεοδωράκη και τους άλλους καλλιτέχνες για τη συμβολή τους!".