Το 80% των χρηστών που παρακολούθησαν το θεραπευτικό πρόγραμμα της κοινότητας του ΚΕΘΕΑ "Νόστος" είναι άνεργοι! Αυτό το σημαντικό στοιχείο γνωστοποίησε ο υπεύθυνος της κοινότητας "Νόστος" Η. Λυκούδης, κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του καινούριου, ανακαινισμένου, νεοκλασικού κτιρίου - στην οδό Ανδρούτσου 68 - που θα στεγάσει την κοινότητα στον Πειραιά. Αυτό το συγκλονιστικό στοιχείο έρχεται στην επιφάνεια, λίγες μόνο μέρες μετά τη δημοσιοποίηση από τη θεραπευτική κοινότητα "18 Ανω" ότι "το 90% των παιδιών, στην αρχή της φάσης της κοινωνικής επανένταξης, δηλώνουν άνεργοι...".

Τα παραπάνω στοιχεία φανερώνουν ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι κοινωνικό, είναι πολιτικό, δείχνουν ότι τα κοινωνικά αδιέξοδα αποτελούν βασική αιτία για να μπουν στο "λούκι" των ναρκωτικών πολλοί νέοι. Ο αγώνας, που γίνεται μέσα στις θεραπευτικές κοινότητες, έχει στόχο και την κοινωνική επανένταξη των παιδιών και την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Μια επαγγελματική αποκατάσταση όμως, στην οποία πρέπει και η επίσημη πολιτεία να βοηθήσει, πρέπει να "ανοίξει" πόρτες γι' αυτά τα παιδιά. "Χρειάζονται βάσεις για να προχωρήσω, χρειάζεται μια σταθερή δουλιά", τα λόγια του Γιάννη, που βρίσκεται στο στάδιο της επανένταξης και είναι καθαρός μετά από 15 χρόνια μέσα στα ναρκωτικά.

Ο πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ Γ. Νοταράς τόνισε ότι βασικός στόχος των κοινοτήτων είναι η απεξάρτηση και η κοινωνική επανένταξη των χρηστών, ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του υπογράμμισε: "Ενα χάπι στοιχίζει φθηνότερα από το να προσφέρεις θεραπεία σ' ένα άτομο που βρίσκεται μέσα σε μια θεραπευτική κοινότητα. Η δουλιά, όμως, που γίνεται μέσα στις κοινότητες αποφέρει αποτελέσματα, προσφέρει σ' έναν άνθρωπο την απεξάρτηση από τις ουσίες και την κοινωνική του επανένταξη. Γι' αυτό το λόγο, κατέληξε, σύμφωνα με τα αποτελέσματα, πρέπει να υπάρχει και ορθολογική αντιμετώπιση στο χρηματικό επίπεδο".

Ο υφυπουργός Υγείας Μ. Σκουλάκης,που παραβρέθηκε στην εκδήλωση, τόνισε ότι για το πρόβλημα των ναρκωτικών χρειάζεται μεγάλος αγώνας και κοινωνική πανστρατιά.

Αναφερόμενος στην οικονομική ενίσχυση των κοινοτήτων, ο Μ. Σκουλάκης φάνηκε ...εξαρτημένος από τη γενικότερη περιοριστική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. "Σας διαβεβαιώ, είπε, ότι θα βοηθήσουμε μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας για την οικονομική ενίσχυση των κοινοτήτων του ΚΕΘΕΑ. Τα χρήματα δεν είναι το παν. Χρειάζεται όλοι να δώσουμε μια μάχη. Τα λεφτά σιγά - σιγά θα τα βρούμε".

Αυτή, όμως, η λογική του "σπεύδε βραδέως" οδήγησε σε αδιέξοδο το πρόγραμμα του "18 Ανω" και αναγκάστηκαν να αναστείλουν τη λειτουργία των τμημάτων.

"Μέσα εδώ ανασυγκροτήθηκαν οικογένειες. Ανθρωποι βρήκαν τη γαλήνη και την ηρεμία τους. Σώθηκαν τα παιδιά μας και μεις μαζί τους...". Τα λόγια τουΚ. Παπαβασιλείου,πατέρα ενός από τα παιδιά που παρακολουθούν το θεραπευτικό πρόγραμμα, έπεσαν σαν καταπέλτης στην αίθουσα, όπου έγινε η εκδήλωση. Τα βουρκωμένα μάτια του ήθελαν να πουν ένα "ευχαριστώ" στους ανθρώπους της κοινότητας, στη δουλιά που γίνεται μέσα σ' αυτήν...

Ο Παναγιώτης, που βρίσκεται οχτώ μήνες μέσα στην κοινότητα, θέλησε να μιλήσει για τη ζωή του μέσα στο "Νόστο". Κοντοστάθηκε μπροστά στο μικρόφωνο και τα λόγια του πάγωσαν την αίθουσα: "Μέσα εδώ, κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου. Κατάφερα να στέκομαι πάλι απέναντι σ' ανθρώπους και να μην μένω στο περιθώριο. Απέκτησα τη δύναμη να αντιμετωπίζω τα πράγματα, άρχισα να να κάνω όνειρα για τη ζωή μου...".

Στη χτεσινή εκδήλωση παραβρέθηκε και η υπεύθυνη της θεραπευτικής κοινότητας "18 Ανω" Κ. Μάτσα,πλήθος παραγόντων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης κ.ά.

Πάνος ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ισως - δε θα το μάθουμε ποτέ - απογοήτευση να ένιωσαν κι οι εμπνευστές της προκήρυξης η οποία έθετε ζήτημα "ταφής" του "λειψάνου" της εξέγερσης, κι όσοι εκ των υστέρων μίλησαν για "σιωπηρή" επέτειο. Γιατί το νόημα της εξέγερσης έμεινε ζωντανό. Γιατί η πορεία έγινε. Γιατί χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και λιγότερο νέοι, περπάτησαν μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία, αγνοώντας τα λευκά κράνη που τους περιστοίχιζαν, τις κάμερες που τους παρακολουθούσαν διψασμένες για μια αφορμή, υψώνοντας τη γροθιά τους στο σύνθημα για ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία, ενώνοντας βήμα με βήμα το τότε με το τώρα.

23 χρόνια μετά την 17η του Νοέμβρη του ματωμένου '73, η επέτειος του Πολυτεχνείου αποσυνδέθηκε από την έννοια του τηλεοπτικού θεάματος με στοιχεία χολιγουντιανής ταινίας βίας και συνδέθηκε ξανά με όσα τη δημιούργησαν. Το κέντρο της Αθήνας δεν κάηκε. Το κτίριο του Πολυτεχνείου δεν καταλήφθηκε. Τα παρακείμενα καταστήματα δεν καταστράφηκαν. Οι μαραθώνιες "ζωντανές" συνδέσεις (λες και υπάρχουν και "νεκρές" συνδέσεις...) δε μας κράτησαν ξύπνιους όλο το βράδυ. Οι τρομολάγνοι "αναλυτές" δε χρειάστηκε να μιλήσουν ξανά περί της αναγκαιότητας καταστολής των "αναρχικών στοιχείων, που διαταράσσουν την τάξιν και την ασφάλειαν των πολιτών" !

Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά, όσα συνέβησαν χάλασαν τα σχέδια εκείνων που διαρρηγνύανε τα ιμάτιά τους κι έχυναν κροκοδείλια δάκρυα για την καταχνιά που "σκέπασε" το όραμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα με τους σημερινούς νέους αγωνιστές περιφρούρησε αποτελεσματικά τον τριήμερο εορτασμό και διέψευσε τους αφορισμούς περί "χρονοντούλαπου της ιστορίας". Η γενιά "Χ", η "χωρίς όνειρα και προοπτική", μπορεί, τελικά, να μην είναι και τόσο "άπελπις". Κρίμα, για όσους αφέθηκαν (;) να πιστέψουν το αντίθετο...

Ε. Μ. - Μπ. Γ.

1η

Χαμόγελα για τη ζωή μετά την προσπάθεια

2η

Μια ομάδα παιδιών που παρακολουθεί τα προγράμματα του "Νόστου"

3η

"Τρία χρόνια ταξιδεύοντας για τη ζωή". Είναι το καινούριο σπίτι των παιδιών με τους δικούς τους κόπους