Εναν ακόμη χειμώνα ετοιμάζονται να περάσουν μέσα στα πρόχειρα παραπήγματά τους που πέφτουν με ένα δυνατό αέρα, οι περίπου 300 οικογένειες των Τσιγγάνων του Ευόσμου. Εναν ακόμη χρόνο μέσα στο ίδιο γνώριμο σκηνικό, στη "ζωή εν τάφω". Την παγωνιά μέσα στις καλύβες τους, τους αδιάβατους από τις λάσπες δρόμους, τους λόφους των σκουπιδιών, χωρίς αποχέτευση, τα σμήνη των εντόμων και των τρωκτικών και την αφόρητη δυσοσμία. Μία βρύση δεν έχουν να πιουν νερό ή να πλυθούν και αναγκάζονται να πηγαίνουν ως την Τούμπα, στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, για να γεμίσουν τα παγούρια τους. Οι κάτοικοι ανησυχούν γι' αυτά που ακούν σχετικά με την ασθένεια που μεταδίδεται με τα ποντίκια. Τα τρωκτικά έχουν τρυπήσει τα πρόχειρα παραπήγματα τους. Μετά τις 6 το απόγευμα, ζουν εδώ μαζί άνθρωποι και ποντίκια. Το ψωμί και τις ντομάτες που αγοράζουν θα πρέπει να τις καταναλώσουν ως το βράδυ, αλλιώς τίποτα δε θα έχει μείνει ως την άλλη μέρα το πρωί.

"Στερούμαστε το ηλεκτρικό φως. Το βράδυ, τα ποντίκια επιτίθενται στα μωρά κι αυτά πετάγονται στον ύπνο τους. Πολλά τα τσιμπάνε στα πόδια, στα αυτιά", λέει ο Αργύρης Καμπέρης,πατέρας 4 παιδιών. Ο Θόδωρος Καβατζίδης συμπληρώνει: "Το χειμώνα εδώ δεν μπορείς να ζήσεις. Οταν βρέχει, πλημμυρίζουμε. Στις μία και δύο η ώρα, ξυπνάς τα παιδιά σου και ψάχνεις άλλο μέρος για να κοιμηθούνε".

Οι υποσχέσεις που αφειδώς δίνουν οι κυβερνώντες για επίλυση του στεγαστικού προβλήματος αυτών των ανθρώπων κάθε φορά πέφτουν στο κενό. Αν και υπάρχει δέσμευση της Νομαρχίας, ούτε ο χώρος υποδοχής για τη μετεγκατάσταση και τη δημιουργία κάμπινγκ έχει βρεθεί, ούτε έγιναν τα απαραίτητα έργα υποδομής. Ηδη, η Επιτροπή Αγώνα που συγκροτήθηκε από τους Τσιγγάνους, τις δημοτικές παρατάξεις και φορείς του Ευόσμου, προσανατολίζεται για νέες δυναμικές κινητοποιήσεις, προκειμένου να αναγκαστεί η πολιτεία να αντιμετωπίσει ΤΩΡΑ το πρόβλημα. Κι όπως λένε οι ίδιοι οι Τσιγγάνοι, έχουν βαρεθεί τις υποσχέσεις που συνήθως παίρνουν προεκλογικά και είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους αγωνιστικά. Θα πρέπει, ωστόσο, να σημειώσουμε ότι η διοίκηση του Δήμου Ευόσμου μετά από πολλές ταλαντεύσεις έκανε δεκτές τις προτάσεις της Δημοτικής Κίνησης "Συνεργασία Πολιτών για την Πρόοδο του Ευόσμου". Μόνο έτσι έγινε δυνατή η δημιουργία του Μετώπου Πάλης με συμμετοχή των μαζικών φορέων του δήμου και των συλλόγων των Τσιγγάνων.

"Εδώ ο κόσμος, ιδιαίτερα τώρα το χειμώνα, υποφέρει. Μερικές οικογένειες στερούνται ακόμη και το ψωμί", δηλώνει ο γραμματέας του Συλλόγου Τσιγγάνων Ευόσμου Παν. Σαμπάνης."Δυστυχώς μέχρι τώρα παίρνουμε μόνο υποσχέσεις - συνεχίζει. Πέρασαν στις εκλογές ο Βενιζέλος και ο Παπαθεμελής και μίλησαν πάλι για τη στεγαστική μας αποκατάσταση, πού είναι όμως αυτή;".

Ο Π. Σαμπάνης ανησυχεί, όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτού του οικισμού, για τις επιδημίες που εκδηλώνονται τελευταία. "Το πρόβλημα με τα ποντίκια είναι πολύ σοβαρό. Φοβόμαστε το βράδυ. Προχτές δάγκωσαν τη γυναίκα μου. Μόνο ένα αυτοκίνητο από τη Νομαρχία βοήθησε για την αποκομιδή των σκουπιδιών. Το πρόβλημα, όμως, δε λύθηκε φυσικά. Από την άλλη μέρα, τα σκουπίδια άρχισαν πάλι να μαζεύονται".

Κλειστές παραμένουν οι πόρτες των σχολείων για τα παιδιά εκατοντάδων οικογενειών των Τσιγγάνων του Ευόσμου. Αν και πέρασε σχεδόν ένας μήνας από την έναρξη του σχολικού έτους, τα λεωφορεία που έπαιρναν τους μαθητές και τους πήγαιναν σ' ένα σχολείο αρκετά μακριά από τον οικισμό, δε φάνηκαν ακόμη. Με τις τσάντες τους, τα παιδιά στέκονται στο σημείο από όπου τους έπαιρναν τα πούλμαν ή τριγυρίζουν και ρωτούν τους μεγαλύτερους γιατί δεν τους παίρνουν στο σχολείο. Γύρω στο μεσημέρι, γυρίζουν απογοητευμένα στα πρόχειρα παραπήγματα που κατοικούν. Το γιατί δεν κάνουν φέτος μαθήματα, δεν απαντιέται, αφού και οι οι γονείς τους δεν το γνωρίζουν. Κανένας αρμόδιος από τη Νομαρχία ή το δήμο δεν ήρθε να τους δώσει κάποια εξήγηση.

"Στενοχωριούνται τα παιδιά, γιατί δεν τα παίρνουν στα μαθήματα. Κάθε μέρα περιμένουν με αγωνία τα πούλμαν", λέει η Βασιλική Τάσσιου."Πέρσι ένα εγγονάκι μου πήγε στο δημοτικό κι ένα άλλο στα νήπια. Φέτος όμως δεν τα πήραν. Μόνο τους έδωσαν μια χαρά και ύστερα τους την πήραν".

"Πήγα και αγόρασα στο παιδί μου τσάντες, στιλό, τετράδια για να πάει στο σχολείο. Του πήρα και φόρμες, παπούτσια, κάλτσες για να αλλάζει κάθε μέρα. Εστω και με αυτό το λίγο νερό που έχουμε, θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν πάντα στο σχολείο καθαρά. Και τώρα το παιδί κάθεται και στεναχωριέται γιατί δεν το πήραν στο σχολείο".

Ο 17χρονος Αλέξης Μαυρίδης θέλει να μάθει αριθμητική για να λογαριάζει σωστά. Φοβάται ότι αν πάει στην ίδια τάξη με τα "πιτσιρίκια" αυτά θα τον κοροϊδεύουν. "Δε γίνεται να πάμε χωριστά όλοι οι μεγάλοι σε μια τάξη;", ρωτούν κάποια μεγάλα αγόρια. Ο Αλέξης έζησε μία πολύ στερημένη ζωή, γιατί ορφάνεψε από πολύ νωρίς. Ο πατέρας του πέθανε από εγκεφαλικό πριν 8 χρόνια. Καθημερινά "βγαίνει στη γύρα" με τη μάνα του και πουλάνε χαλιά.

"Πώς περνάνε τα παιδιά της ηλικίας σου τον ελεύθερο χρόνο τους;", τον ρωτάμε.

"Παίζουμε ποδόσφαιρο ή περπατάμε άσκοπα πάνω - κάτω στον οικισμό μας".

Ποια είναι τα όνειρα τους;

"Να είχαμε ένα σπίτι, τίποτα άλλο δεν είναι πιο πολύτιμο για μας", απαντά ο Αλέξης. "Κι εγώ θα ήθελα να μάθω γράμματα, να κάνω μια δική μου δουλιά, να ζήσω αλλιώς", συμπληρώνει ο 16χρονος Λάζαρος Ταφίλης.

Υπάρχουν διακρίσεις σε βάρος τους;

"Οταν γυρίζουμε στις γειτονιές, πολλοί είναι αυτοί που με τη συμπεριφορά τους μας κάνουν να νιώθουμε ντροπή επειδή είμαστε Τσιγγάνοι", απαντάνε.

"Γιατί τα παιδιά που μένουν στα σπίτια πηγαίνουν στο σχολείο και εμείς δεν μπορούμε;", λέει ο 12χρονος Βασίλης Προκόπης και συμπληρώνει: "Δεν έχουμε φώτα, δεν έχουμε νερό... Το βράδυ στην παράγκα βγαίνουν τα ποντίκια και εγώ κλαίω".

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:

Αποστόλης ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

ΖΑΡΖΩΝΗ

Απραγματοποίητο όνειρο κατάντησε η στεγαστική αποκατάσταση γι' αυτά τα παιδιά

Αγόρασε τσάντα, τετράδια, μολύβια, για να πάει το παιδί του σχολείο. Για τα παιδιά αυτά όμως, το σχολικό έτος δεν άρχισε ακόμα

Σε απόγνωση βρίσκεται ο Θόδωρος Καβατζίδης. Δεν ξέρει πού να τοποθετήσει την πραμάτεια του για να τη σώσει από την επιδρομή των ποντικών