Σε σημείωμά μου, που δημοσιεύτηκε στο "Ριζοσπάστη" (5 - 7 - 96), προσπάθησα να αφηγηθώ την επίσκεψη του Γάλλου κομμουνιστή ποιητή Πολ Ελιάρ στη Σχολή αξιωματικών του ΔΣΕ, το πρώτο δεκαήμερο του Ιούνη του 1949, μετά τη σκληρή μάχη στο Πάτωμα. Και να δείξω τη σημασία της επίσκεψης αυτής και τη συμπαράσταση των Γάλλων κομμουνιστών στον ηρωικό αγώνα που διεξήγαγε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας για τη λευτεριά και εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας μας.

Ο σ. Θανάσης Ανάγνου επανήλθε με διευκρινιστικό σημείωμά του που δημοσιεύθηκε στο "Ρ" στις 28 - 7 - 96, στη μάχη στο Πάτωμα και διατύπωσε κατά τη γνώμη μου, λαθεμένα και αυθαίρετα συμπεράσματα, που αλλοιώνουν τα ιστορικά γεγονότα. Ετσι για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας αναφέρω τα εξής: Στο ζήτημα της επιλογής του στόχου, εγώ δεν έγραψα ότι ήταν επιλογή της Διοίκησης της σχολής και στόχος να κτυπηθεί το Πάτωμα. Το Πάτωμα ήταν βάση εξόρμησης για τον κυβερνητικό στρατό και κίνδυνος για τη διάταξη των τμημάτων του ΔΣΕ, που κατείχαν το Γράμμο. Συνεπώς η κατάληψή του από τμήματα του ΔΣΕ, ήταν ζωτική ανάγκη για την άμυνα του Γράμμου. Επομένως δεν ήταν επιλογή ούτε της Δ/σης της Σχολής, ούτε της Δ/σης της ΙΧ Μεραρχίας, άλλα ήταν αποτέλεσμα της γενικότερης προσπάθειας ανακατάληψης του Γράμμου και δημιουργίας προϋποθέσεων για την απόκρουση της θερινής επίθεσης του κυβερνητικού στρατού. Αρα το ύψωμα Πάτωμα απασχολούσε το ίδιο το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ. Θυμάμαι συγκεκριμένα μετά την κατάληψή του, τη χαρά του ΠΕ Β. Μπαρτζιώτα και τα συγχαρητήρια στη Σχολή για την επιτυχία της.

Σχετικά, τώρα, με το σχέδιο επιχείρησης, ο σ. Ανάγνου λέει ότι έγινε από το Διοικητή και τον επιτελάρχη της ΙΧ Μεραρχίας. Ο ρόλος του Μήτσου Ζυγούρα (Παλαιολόγου) σαν συντονιστή της επιχείρησης ήταν σοβαρός, καθώς και του Γ. Ασσούρα. Θεωρεί όμως, ο σ. Ανάγνου, τη σύλληψη του σχεδίου, τον καθορισμό στο χαρτί, κύριες και δευτερεύουσες αποστολές, τον καταμερισμό δυνάμεων και τη διατύπωση της διαταγής επιχείρησης, ότι μόνο αυτά είναι το σχέδιο επιχείρησης; Πιστεύει ότι υπήρχε Διοικητής στο ΔΣΕ που θα εκτελούσε διαταγή επιχείρησης χωρίς ο ίδιος με τους υφιστάμενούς του να έχει καταλήξει πώς θα ενεργήσει;

Απορώ πώς ο σ. Ανάγνου, Διοικητής του ΙΙΙ Επιτελικού Γραφείου - όπως δηλώνει - πιστεύει ότι η προετοιμασία μιας επιχείρησης, επιθετικής ή αμυντικής, τελειώνει με τη διατύπωση του σχεδίου και τη διαμόρφωση της διαταγής.

Αγνοεί παντελώς το ρόλο της Διοίκησης της Σχολής στην οργάνωση και εκτέλεση της επιχείρησης. Αφήνει να εννοηθεί ότι το σχέδιο το ετοίμασε το Επιτελείο της ΙΧ Μεραρχίας. Μήπως έχει υπόψη του, πόσους νεκρούς και ακρωτηριασμένους αξιωματικούς είχε η σχολή μπροστά στα συρματοπλέγματα στο ύψωμα Πάτωμα κατά τη διάρκεια προετοιμασίας της επιχείρησης; Μήπως έχει υπόψη του πού βρισκόταν ο σταθμός Διοίκησης της Ταξιαρχίας της σχολής κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης της επίθεσης; Στην πρώτη γραμμή. Και ο Διοικητής της σχολής Αχιλλέας Προύτσαλης καθοδηγούσε άμεσα την επιχείρηση.

Επιμένει ο σ. Ανάγνου να αποδείξει, αδιαφορώντας για την παραποίηση της αλήθειας, ότι στην επιχείρηση για την κατάληψη του Πατώματος πήρανε μέρος τμήματα της ΙΧ Μεραρχίας, η Σχολή αξιωματικών και τάγμα του Φωκά της VIII Μεραρχίας. Δηλώνω κατηγορηματικά ότι στην πρώτη φάση της επιχείρησης που άρχισε στις 30 - 5 - 49 (και όχι όπως γράφηκε στο κείμενό μου, στις 2 - 6 - 49, όχι από δικό μου λάθος) και ώρα 4.30, για την κατάληψη του Πατώματος, εκτός από τη Σχολή, δυο πυροβολάρχες πυροβολικού και 3 - 4 σαμποτέρ, κανένας, μα κανένας άλλος δεν πήρε μέρος στην επιχείρηση.

Υπήρχαν τμήματα της VIII Μεραρχίας και της 108 Ταξιαρχίας σε ορισμένα περάσματα, μα δε χρειάσθηκε να επέμβουν, γιατί ο αντίπαλος δεν έστειλε ενισχύσεις.

Μετά την κατάληψη του Πατώματος, η σχολή αποσύρθηκε για ανασυγκρότηση. Τη διατήρηση και υπεράσπιση του υψώματος ανέλαβε τάγμα της VIII Μεραρχίας. Στις 2 - 6 - 49 και όχι στην 1 - 6 - 49, όπως γράφει ο σ. Ανάγνου, το τάγμα της VIII Μεραρχίας δέχτηκε επίθεση από ενισχυμένη ταξιαρχία του κυβερνητικού στρατού για την ανακατάληψη του Πατώματος. Τότε αρχίζει η δεύτερη φάση της επιχείρησης.

Το τάγμα της VIII Μεραρχίας προέβαλε σθεναρή αντίσταση. Μόνο το απόγευμα όταν ο εχθρός πλησίασε στα συρματοπλέγματα, επενέβη πάλι με ένα τάγμα η Σχολή αξιωματικών. Ο εχθρός αναχαιτίστηκε και τράπηκε σε φυγή. Ετσι το βράδυ στις 2 - 6 - 49 η απώλεια του Πατώματος για τον κυβερνητικό στρατό ήταν οριστική και το ίδιο βράδυ εγκατέλειψε και το ύψωμα Θεοτόκου.

Επεκράτησε το ανέκδοτο: "Αφού χάσανε το Πάτωμα, δεν μπορούσαν να σταματήσουν στο ταβάνι".

Υπάρχουν και ορισμένα άλλα ζητήματα, σχετικά με την επιχείρηση, που δεν είναι γνωστά στον σ. Ανάγνου, γιατί δε συμμετείχε στις συσκέψεις.

Στη σύσκεψη στις 25 - 5 - 49 στην Πέτρα Μούκα με συμμετοχή των Β. Μπαρτζιώτα, Γ. Βοντίτσου, Μήτσου Παλαιολόγου, Δ/σης VIII Μεραρχίας, Δ/σης Πυροβολικού, Δ/σης Σχολής και Δ/ντών ταγμάτων της Σχολής, συζητήσαμε την πορεία προετοιμασίας με σκοπό η επιχείρηση να γίνει στις 27 - 5 - 49. Στην παρέμβασή μου πρόβαλα αντιρρήσεις και ανέπτυξα την εμπειρία από τη μάχη που έδωσα δυο μήνες πριν, στις 2 - 4 - 49, για την κατάληψη του Κάντσικου με το ίδιο τμήμα που θα ενεργούσε και τότε. Για τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε, ναρκοπέδιο και συρματοπλέγματα, έκανα συγκεκριμένες προτάσεις και έτσι αναβάλαμε την επιχείρηση για τις 30 - 5 - 49, επειδή το Πάτωμα δεν ήτανε Κάντσικο.

Θα μπορούσα να γράψω για πολλά ακόμα πράγματα που κάναμε. Δυστυχώς όμως ο χώρος της εφημερίδας είναι πολύ περιορισμένος. Γι' αυτό και περιορίζομαι στα παραπάνω σαν φόρο τιμής στους τιμημένους νεκρούς, επώνυμους και ανώνυμους, στον Δ/τή του τάγματος Αντώνη Τσακμάκη, στο στοιχείο του πυροβόλου, που πέσανε όλοι μαζί, στα παλικάρια του λόχου ανιχνευτών της Σχολής, που με τη μαστοριά τους δημιούργησαν ρήγμα στο τρίτο συρματόπλεγμα που μας βασάνισε πολύ, καθώς και στο δεύτερο τάγμα της Σχολής που με την ορμητική έφοδο κατέλαβαν το Πάτωμα και αιχμαλώτισαν τη φρουρά του, εκτός από ελάχιστους, που μπόρεσαν να διαφύγουν.

Σχετικά με το μετάλλιο του Γ. Ανδρεάδη, δεν ήταν ούτε απονομή ούτε παρασημοφόρηση στον Πολ Ελιάρ. Είχε απονεμηθεί στον ήρωα Ανδρεάδη. Στον Πολ Ελιάρ δόθηκε σαν ιερό κειμήλιο.

Ραψάνη 17 - 8 - 96

ΖΗΣΗΣ ΖΩΚΑΣ

ΠΕ Σχολής Αξιωματικών

Γ. Αρχηγείου ΔΣΕ

Από την Ερμούπολη της Σύρου, μας γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΟΣΟΛΑΤΟΣ,αναφερόμενος σε δημοσίευμα του "Ρ" (29/8/96), σχετικό με τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ, για να τους καταβληθεί το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ). Γράφει: "Μόνο σοφίσματα μπορούν να είναι - που προκαλούν διανοητική σύγχυση - η παράλογη χρήση των όρων "ετήσιο" εισόδημα του ...1995 και "αναδρομικά" 7 ετών, εννοείται τμήματα ετήσιων εισοδημάτων του συνταξιούχου του ΙΚΑ.

Τα αναδρομικά των ετών 1988 - 1994 είχαν περιέλθει στην κυριότητα του συνταξιούχου πριν από το 1995, άσχετο αν παρέμεναν ακόμη στην κατοχή του Επικουρικού Ταμείου του οποίου οι αρμόδιοι ίσως να καθυστερούσαν μέχρι αυτό το έτος τον υπολογισμό τους σε χρήμα. Η ατομική αυτή κυριότητά τους ως τμημάτων ετήσιων εισοδημάτων των ετών 1988 - 1994 εξακολούθησε να υπάρχει και κατά το 1995, δε διακόπηκε όταν έγινε η μεταβίβαση της κατοχής τους στον συνταξιούχο. Αλλά ούτε ξανάγιναν αυτά νέο "ετήσιο εισόδημα του 1995", ούτε καμία "περιουσιακή αύξηση του 1995" αποτέλεσαν γι' αυτόν, αφού την προσωπική κυριότητά τους - άσχετα με την κατοχή τους - την είχε αποκτήσει πριν ακόμη από τη μεταβίβαση της κατοχής τους σε αυτόν.

Οπως τα έχει γραμμένα και ο Ν. Φωτιάς στις σελ. 760 και 761 Θ' τόμου Μεγ. ελλην. εγκ/δειας: Καλείται εισόδημα το σύνολο των εις την κυριότητα ενός προσώπου περιεχομένων οικονομικών αξιών, αι οποίαι προκύπτουν εντός μιας οικονομικής περιόδου υπό μορφή πραγματικών εσόδων, μετά την αφαίρεσιν των δαπανών αι οποίαι απαιτήθησαν διά την απόκτηση και διατήρηση αυτών.

Κατά ταύτα, το εισόδημα αποτελείται από εκείνα τα οικονομικά αγαθά, τα οποία επιφέρουν καθαρά επαύξηση της κειμένης περιουσίας του ατόμου, ήτοι αποτελούν δι' αυτό πραγματικά έσοδα και όχι απλώς μεταβολή της φύσεως και της μορφής υπαρχόντων περιουσιακών στοιχείων. Και είναι βέβαιο ότι η εφτάχρονη κατοχή και η αναδρομικοποίηση των προσωρινά παρακρατημένων από το Επικουρικό Ταμείο, το οποίο δε διατηρούσε πια τότε την κυριότητά τους - δεν επέφερε το 1995 "καθαρά επαύξησιν της κειμένης περιουσίας" του συνταξιούχου του.

Το άθροισμα αυτό των παρακρατημένων - ας ήταν και προσωρινά και νόμιμα - από το Επικουρικό Ταμείο μερών των ετησίων εισοδημάτων 7 ετών ο συνταξιούχος του ΙΚΑ θα μπορούσε πριν από το 1995 να το είχε αξιοποιήσει με κάποια προσοδοφόρα δραστηριότητά του, πράγμα που δεν έγινε πραγματοποιήσιμο ένεκα της καθυστέρησης της είσπραξής του. Το γεγονός όμως αυτό δικαιολογεί κατά το άρθρο 298 Ενοχικού Δικαίου του Αστικού Κώδικα και αξίωση για αποζημίωση λόγω αρνητικής ζημίας και, συγκεκριμένα, λόγω διαφυγόντος κέρδους προσδοκώμενου με πιθανότητα, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων.

Αλλά η ανάλυση του αθροιστικού ποσού των 220.000 δρχ. που συγκεντρώθηκαν από τμήματα των 7 ετήσιων εισοδημάτων του, των ετών 1988 - 1994, αποδείχνει και ότι - ακόμη και αν η σταδιακή παρακράτησή τους από το Επικουρικό Ταμείο (μέχρι το 1995 που αυτό τα πλήρωσε τελικά στο συνταξιούχο) ήταν δικαιολογήσιμη - είχαν έτσι προκύψει κατά τη διάρκεια των 7 ετών τόκοι των νόμιμα έστω παρακρατουμένων ποσών, των οποίων την κυριότητα είχε αποκτήσει ο συνταξιούχος πριν από το 1995, οι οποίοι και πρέπει να έχουν συμπεριληφθεί στις 220.000 δρχ. για να μας αποτελούν "διαφυγόν κέρδος" αποζημιώσιμο κατά την έννοια του 298 του Αστικού Κώδικα.

Αν αυτό το αθροιστικό ποσό - το οποίο τελικά περιήλθε και στην κατοχή του συνταξιούχου το 1995 - είχε δοθεί σταδιακά κατά τα έτη της γένεσής του (1988 - 1994), οι κατά μέσο όρο ετήσιες δόσεις του (31.420 επί 7, ίσον 220.000) είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα ήταν αρκετές για να μεγαλώνουν σε βάρος του δικαιούχου τους ετήσιους φόρους εισοδημάτων του τότε, ενώ το εξαψήφιό τους το 1995, προστιθέμενο αδικαιολόγητα στα φορολογήσιμα ποσά αυτού του έτους, μπορεί να διόγκωσε και το φόρο ετήσιου εισοδήματός του. Και από αυτές λοιπόν τις πλευρές, το σόφισμα κατά το οποίο αυτά τα μέρη ετήσιων εισοδημάτων, των οποίων, την κατοχή το Επικουρικό Ταμείο παρέλειπε επί 7 έτη να τη μεταβιβάσει στο συνταξιούχο και τελικά του τα εξόφλησε το 1995 παριστάνοντάς τα ως δήθεν πραγματικό εισόδημα αυτού του έτους, δεν ευσταθεί. Και είναι - από άποψη λογικής τουλάχιστον, αν όχι και ηθικής - εντελώς απαράδεκτο".

Για τους παραλογισμούς αυτού του είδους, σωστά έχει γράψει ο Παπανούτσος ότι: "είναι παραπειστικοί και δεν έχουν αποδεικτική αξία, αλλά μπορούν να φέρουν σε αμηχανία τον αφελή ακροατή, όταν ιδίως διατυπώνονται με επιδεξιότητα από εκείνους που επιδιώκουν με λογικοφανή τεχνάσματα να εντυπωσιάσουν ή και να εξαπατήσουν τον συζητητή".

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΠΥΡΑΝΤΖΟΣ, ιδιοκτήτης του Κέντρου "Ακτιον", της παραλίας Γριμπόβου στη Ναύπακτο, σε γράμμα του, απευθυνόμενους στους αρμόδιους της ΔΕΗ, γράφει: "Στις 26 Αυγούστου η ΔΕΗ Ναυπάκτου, για την εκτέλεση κάποιων εργασιών στο δίκτυό της, διέκοψε για 7 συνεχείς ώρες την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος σε τμήμα της πόλης μας, με συνέπεια όλα τα καταστήματα περιποίησης της τουριστικής παραλίας "Γρίμποβο", όπως και το δικό μου, να υποστούν σοβαρές ζημιές, λόγω μη λειτουργίας των ψυγείων μας και επικίνδυνης αλλοίωσης των προσφερόμενων προϊόντων τους. Πιστεύω πως, αν η ΔΕΗ εφάρμοζε ορθολογιστικό σύστημα, θα έπρεπε να προβαίνει εκάστοτε στις απαραίτητες προπαρασκευαστικές ενέργειες και εργασίες πριν διακόψει το ρεύμα, ώστε να περιορίζεται αισθητά ο χρόνος κάθε διακοπής. Η να διακόπτει κατά φάσεις, ή να προσέχει ιδιαίτερα τις περιοχές που υπάρχει περίπτωση να κινδυνεύει η δημόσια υγεία από τέτοιες διακοπές. Είναι κι αυτός ο τρόπος ενέργειας μέσα στα πλαίσια της αποστολής της ως Οργανισμού Κοινής Ωφέλειας, ώστε να μην καταφεύγουμε κάθε φορά στη Δικαιοσύνη για την επιδίκαση σε βάρος της ΔΕΗ αποζημιώσεων, γεγονός που φανερώνει οργανική δυσλειτουργία της, ακόμη και σε απλά πράγματα και καταστάσεις.

Ως πότε, επιτέλους, η ΔΕΗ θα υποτιμά τη νοημοσύνη μας και θα περιφρονεί ατιμωρητί το κοινωνικό σύνολο";