Οι συνέπειες από τη μέχρι τώρα εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" είναι γνωστές, καταγραμμένες ακόμη και στα κείμενα των κοινοτικών οργάνων, είναι όμως αισθητές πλέον (με οδυνηρό μάλιστα τρόπο) από εκατομμύρια Ελληνες εργαζόμενους, αγρότες, μικρομεσαίους, συνταξιούχους. Τα κόμματα που υποστήριξαν και υποστηρίζουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι υποχρεωμένα να δέχονται την αναγκαιότητα του προγράμματος "σύγκλισης" (αφού η ίδια η Συνθήκη τα επιτάσσει). Βρίσκονται όμως στη δύσκολη θέση, ενόψει των εκλογών, να δικαιολογήσουν τις συνέπειες που παράγει αυτή η πολιτική και, πολύ περισσότερο, να δικαιολογήσουν τα όσα πρόκειται να συμβούν και, κατά τα φαινόμενα, θα είναι ακόμη χειρότερα.

Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία παρουσιάζουν την ίδια περίπου επιχειρηματολογία. Θεωρούν το πρόγραμμα "σύγκλισης" μονόδρομο για την ελληνική οικονομία και, επομένως, θεωρούν τις συνέπειες απαραίτητο τίμημα, που πρέπει να πληρώσει ο ελληνικός λαός. Μόνο έτσι, ισχυρίζονται, η Ελλάδα θα έχει ισότιμη θέση στην Ευρώπη. Οι μόνες διαφορές που έχουν τα δύο κόμματα είναι διαχειριστικού χαρακτήρα.

***

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι προσφιλής μέθοδος του ΣΥΝ, αφ' ενός, να ψηφίζει και να υποστηρίζει όλες τις βασικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, την ίδια περίπου στιγμή, να ζητά την "αναθεώρησή" τους. Αυτό έκανε το 1992, όταν ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ στη Βουλή και στη συνέχεια ζήτησε υποκριτικά την "αναθεώρησή" της, κάτι που προβλέπεται, έτσι κι αλλιώς, από την ίδια τη Συνθήκη, στην ίδια γραμμή κινήθηκε και για τη "Λευκή Βίβλο". Το ίδιο ισχύει και για το πρόγραμμα "σύγκλισης". Ψηφίζοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ψήφισε την αναγκαιότητα του προγράμματος, ψήφισε τα κριτήρια και τους στόχους του προγράμματος, ψήφισε τα στάδια και το χρονοδιάγραμμα της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, ψήφισε, ακόμη, για τη δημιουργία της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας. "Το πρόγραμμα σύγκλισης είναι επιτακτικά αναγκαίο", τόνισε ο Γρ. Φαράκος, εισηγητής του ΣΥΝ, στις 27 Ιούλη 1992 στη Βουλή. "Αν δεν υπήρχε το πρόγραμμα σύγκλισης για την ελληνική οικονομία, θα έπρεπε εμείς να το δημιουργήσουμε", πλειοδότησε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Μ. Παπαγιαννάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του.

Ομως, ο ΣΥΝ κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, όταν προτείνει την αναθεώρηση του προγράμματος "σύγκλισης" στα υφιστάμενα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ή στα πλαίσια της Διακυβερνητικής Διάσκεψης. Γιατί οι "δεκαπέντε" από τη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης αποφάσισαν ότι δεν πρόκειται να γίνει καμιά αλλαγή στα κριτήρια της "σύγκλισης" και ότι το τρίτο στάδιο της ΟΝΕ θα ξεκινήσει την 1η Γενάρη 1999 με τη συμμετοχή όσων χωρών έχουν εκπληρώσει τα κριτήρια. Για να μην μένουν περιθώρια παρερμηνειών, οι "δεκαπέντε" έχουν αποφασίσει ότι τα θέματα "σύγκλισης" και ΟΝΕ δεν πρόκειται να συζητηθούν στη Διακυβερνητική Διάσκεψη για την αναθεώρηση της Συνθήκης.

Αν ο ΣΥΝ υποστηρίζει ότι η αναθεώρηση πρέπει να γίνει έξω από τα υφιστάμενα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τότε αυτοαναιρείται, γιατί πρόγραμμα "σύγκλισης" με αναπτυξιακά και κοινωνικά χαρακτηριστικά έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις βασικές αρχές της Συνθήκης, την οποία ψήφισε και εξακολουθεί να υποστηρίζει. Εκτός αν υπονοεί ότι η αναθεώρηση μπορεί να γίνει στην προοπτική αλλαγής του χαρακτήρα της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πρόταση που ισοδυναμεί με την ψευδαίσθηση ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να γίνει οργανισμός προώθησης της ειρήνης.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, πολύ περισσότερο στη μορφή που παίρνει τώρα, δεν είναι δημιούργημα κάποιας ιστορικής αναγκαιότητας, είναι κατασκευή συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων, όχι μόνο για να διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους, αλλά και να τα θωρακίζουν.

Η πάλη των εργαζομένων κατά των συνεπειών από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα προγράμματα "σύγκλισης", τη "Λευκή Βίβλο" παίρνει το ουσιαστικό της περιεχόμενο, όταν εντάσσεται στην προοπτική κατάργησης των θεμελίων της ευρωπαϊκής ενοποίησης και όχι από τις προτάσεις εξωραϊσμού και δημιουργίας αυταπατών.

***

Δάνης Παπαβασιλείου

Τα κόμματα που υποστήριξαν και υποστηρίζουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι υποχρεωμένα να δέχονται την αναγκαιότητα του προγράμματος "σύγκλισης". Βρίσκονται, όμως, στη δύσκολη θέση να δικαιολογήσουν, ενόψει εκλογών, τις συνέπειες αυτής της πολιτικής και πολύ περισσότερο τα όσα χειρότερα πρόκειται, κατά τα φαινόμενα, να συμβούν

- Γιατί ο κόσμος εγκαταλείπει το Νομό Σερρών τα τελευταία χρόνια;

- Ο νομός μας είναι ευλογημένος τόπος, αλλά μένει αναξιοποίητος. Οι αγροτικές καλλιέργειες, και κύρια οι δυναμικές, πάνε από το κακό στο χειρότερο, κίνητρα για νέους αγρότες δε δίνονται, η μεγαλύτερη οικονομική παραγωγική μονάδα, η Ενωση Γεωργικών Συνεταιρισμών (ΕΓΣ) στη συγκέντρωση και μεταποίηση αγροτικών προϊόντων, κινδυνεύει να κλείσει. Παράλληλα, οι επιδοτούμενες βιομηχανικές επενδύσεις, που ήταν να γίνουν, αποδείχτηκαν κομπίνα και η τουριστική ανάπτυξη έμεινε στα χαρτιά. Εχουμε, τελικά, παραγωγική αποδιάρθρωση, που οδηγεί σε συρρίκνωση των θέσεων απασχόλησης, και όξυνση των οικονομικών και κοινωνικών αδιεξόδων, που αναγκάζουν τον κόσμο και ιδιαίτερα τους νέους να εγκαταλείψουν τον τόπο τους για να βρουν αλλού δουλιά.

- Ποιος ευθύνεται γι' αυτήν τη δραματική κατάσταση;

- Είναι αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών της ΕΕ, που εφαρμόζονται πιστά από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι οι ποσοστώσεις στα αγροτικά προϊόντα, που προβλέπονται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και περιλαμβάνονται στην αναθεωρημένη ΚΑΠ. Επίσης οι χαμηλές τιμές στα προϊόντα, από τη μία, και οι αυξημένες τιμές σε γεωργικά εφόδια, φάρμακα, καύσιμα, από την άλλη, η έλλειψη έργων υποδομής και στήριξης της αγροτικής οικονομίας, όπως, π.χ., αρδευτικά έργα. Σ' αυτά προστίθεται και η τραγική οικονομική κατάσταση της μεγαλύτερης οικονομικής μονάδας, της Ενωσης, και του θυγατρικού της εργοστασίου, της ΚΡΕΣΕΡ, που, εξαιτίας των τεράστιων χρεών προς την ΑΤΕ (6,5 δισ.), κινδυνεύει να βάλει λουκέτο. Αυτή η προοπτική για το νομό είναι πραγματικά ζοφερή, γιατί η ΕΓΣ έχει 18.000 μέλη και στις δραστηριότητές της απασχολεί 600 εργαζόμενους.

- Υπάρχει διέξοδος από αυτήν την αρνητική κατάσταση;

- Η πολιτική της εγκατάλειψης του νομού πρέπει να ανατραπεί με τους αγώνες του σερραϊκού λαού. Αν αναπτυχθεί ένα μαζικό λαϊκό κίνημα σε όλα τα επίπεδα, εργατικό, αγροτικό, κίνημα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που να συμπαρασύρει τη μεγάλη πλειοψηφία του σερραϊκού λαού, ώστε να ασκηθεί πίεση για την επίλυση των προβλημάτων. Πρέπει, όμως, αυτό το κίνημα να εκφραστεί και πολιτικά προς συνεπείς πολιτικές δυνάμεις, που παλεύουν καθημερινά για τη λύση των προβλημάτων και οι οποίες δεν εκφράζονται παρά μόνο από το ΚΚΕ.

- Γιατί πρέπει ο κόσμος να εμπιστευτεί και να ψηφίσει το ΚΚΕ;

Γιατί το ΚΚΕ έχει στο επίκεντρο της πολιτικής του τα λαϊκά προβλήματα. Και, έτσι, θα δυναμώσει η αντίσταση σ' αυτή την πολιτική, που μαραζώνει το νομό οικονομικά και μειώνει τον πληθυσμό. Κυρίως, θα γίνει πιο αποτελεσματικός ο αγώνας του λαού, για έργα υποδομής, αύξηση αρδευόμενων εκτάσεων, στήριξη προνομιακή του συνεταιριστικού κινήματος, κίνητρα για βιομηχανική και τουριστική ανάπτυξη του Νομού Σερρών. Το ΚΚΕ παλεύει με συνέπεια και συνέχεια για όλα αυτά και η ψήφος στο ΚΚΕ ενισχύει τον αγώνα. Γίνεται όπλο για την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των δεσμεύσεων που ανέλαβαν όλα τα άλλα κόμματα στην ΕΕ, για ανάπτυξη στο νομό.

Γ. Ζ.

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ Κοινοβούλιο ενέκρινε χτες το πακέτο λιτότητας της κυβέρνησης για περικοπές των κοινωνικών δαπανών, αξίας 25 δισ. μάρκων. Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στα μέτρα αυτά, ενώ τα σωματεία έχουν προειδοποιήσει πως επιφυλάσσουν στην κυβέρνηση ένα "θερμό φθινόπωρο" με εργατικές κινητοποιήσεις (σελίδα 21).

ΤΕΤΑΜΕΝΗ παραμένει η ατμόσφαιρα στα ισραηλινο-λιβανικά σύνορα τόσο εξαιτίας των σποραδικών συγκρούσεων του ισραηλινού κατοχής με τους αντάρτες της "Χεζμπολάχ", όσο και λόγω της μετακίνησης των συριακών στρατευμάτων που βρίσκονται στο Λίβανο (σελίδα 22).

ΜΕ 255 νέες απολύσεις συμμετέχει στην ...εκλογική μάχη και η "Διεθνής Βιομηχανία Ενδυμάτων ΑΕ", που έχει έδρα την Καλαμάτα (σελίδα 28).

ΟΡΓΙΟ ρουσφετολογίας στους διορισμούς "αναπληρωτών διευθυντών" σχολείων καταγγέλλουν σύλλογοι δασκάλων και καθηγητών (σελίδα 28).

Η ΠΟΛΗ της Καβάλας εξακολουθεί να κατέχει το αρνητικό ρεκόρ της διπλής βάρδιας στα σχολεία (σελίδα 28).