Πόρταπόρτα, άνθρωπο τον άνθρωπο, ψήφο την ψήφο, οι κομμουνιστές των λαϊκών συνοικιών της Αθήνας έχουν επιδοθεί ήδη σε μία από τις πλατύτερες - ως προς το στόχο - εξορμήσεις των τελευταίων χρόνων, σπάζοντας - με όρους ακούραστης και ανιδιοτελούς δράσης - τα όρια που έβαλε η κυβέρνηση με το εσπευσμένο του χρόνου των εκλογών, κάνοντας, κυριολεκτικά, τη νύχτα - μέρα. Μία προς μία οι επιβεβαιωμένες από τη ζωή θέσεις των κομμουνιστών, αυτές οι θέσεις που έχουν αποκλειστεί διά ροπάλου από τα κανάλια του Βαρδινογιάννη, του Λαμπράκη, του Τεγόπουλου και του Κόκκαλη, κοινωνούνται άνθρωπο τον άνθρωπο, γίνονται έτσι το λίπασμα της αυριανής εξέγερσης. Με έναν τρόπο, τα χωνιά στέλνουν και πάλι το μήνυμά τους στ' αυτιά της αδούλωτης Αθήνας: "Αντεπίθεση λαέ με ισχυρό το Κου - Κου - Ε! "

Ξεκινώντας από χώρους δουλιάς όπως το μηχανογραφικό κέντρο του ΟΤΕ και το "Ολύμπικ Κέτερινγκ", περνώντας σε γειτονιές όπως η Νέα Ιωνία και η Καισαριανή, γίναμε μάρτυρες αυτά τα πρωινά κι αυτά τα βράδια, μιας προσπάθειας - συγκρατημένης, είναι αλήθεια, ακόμα - ενός κόσμου να σηκώσει κεφάλι, να πάρει θέση, να πει, επιτέλους, το δικό του ΟΧΙ. Ενός κόσμου που δοκίμασε και τη μια και την άλλη εκδοχή του δικομματισμού, που δεν τόλμησε ως τώρα να κάνει το βήμα, ενός κόσμου που πίστεψε σε όμορφα λόγια - απατηλά για εκσυγχρονισμούς που θα βάζανε τέλος στην ξύλινη γλώσσα των πολιτικών και τα είδε να μετατρέπονται σε ξύλινα καρφιά ξανά στο δικό του κορμί. Ενός κόσμου που είδε την "Πειραϊκή - Πατραϊκή" να κλείνει, την "Ελληνίδα" να κλείνει, την "Ανατόλια" να κλείνει και κατέληξε να ανοίγει ψιλικατζίδικο πλάι στα ερειπωμένα εργοστάσια για να ζήσει έστω και με "πενηνταράκια" τα παιδιά του, αυτός που χτες έκλωθε και έπλεκε τόνους, χιλιόμετρα νήμα και ύφασμα. Ενός κόσμου που πίστεψε πως το ρουσφέτι θα είναι αιώνιο και μαθαίνει σήμερα ότι ακόμα κι αυτοί που βρήκαν μια δουλιά στο δημόσιο, ακόμα κι αυτοί απειλούνται γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση τους βρίσκει υπεράριθμους. Ενός κόσμου που είδε δημάρχους να παίρνουν την ψήφο του στο όνομα της αγωνιστικής συνέχειας και να τη μετατρέπουν σε φόρους κι άλλους φόρους προκειμένου να τα έχουν καλά με τους διάφορους Παπαντωνίου και Παπαδόπουλους, προκειμένου να γλείψουν κι αυτοί λίγο απ' το κοκαλάκι των κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ενός κόσμου που τελικά δεν είναι τίποτα άλλο από άνθρωποι της δουλιάς που ξεγελάστηκαν, μα ακόμα έχουν λίγη τσίπα μέσα τους και αξιοπρέπεια τόση, ώστε να είναι σε θέση σήμερα, με λίγη βοήθεια, να πάρουν και πάλι τη θέση που τους ανήκει στο πλευρό όλων όσοι δεν τα δίπλωσαν όλα αυτά τα χρόνια. Πλάι στους κομμουνιστές!

Στ' αυτιά και στο μυαλό όλων αυτών απευθύνονται αυτές τις μέρες τα "χωνιά" που φωνάζουν στους δρόμους: "ΣΚΕΨΟΥ λοιπόν τι θα ψηφίσεις. Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει. Είναι και δική σου ΕΥΘΥΝΗ το πόσο κερδισμένος θα βγει ο λαός και ο τόπος από την εκλογική μάχη".

Είναι αυτοί που πρέπει να απαντήσουν στην πρόσκληση - πρόκληση: "Δώσε την ψήφο σου στο ΚΚΕ. Δώσε μήνυμα λαϊκής αντεπίθεσης στη συντήρηση και τον συμβιβασμό".

Θ. Λ.

Οδός Μικράς Ασίας, οδός Σμύρνης, οδός Ραμνούντος, Σινώπης, Αλατσαταίων, Εθνικής Αντίστασης...

Εκεί που τ' απόβραδα του καλοκαιριού απλώνουν ακόμα τα τραπεζάκια και τις καρέκλες τους στα πεζοδρόμια και στις μικρές ανθισμένες αυλές των σπιτιών τους και οι κυράδες με τις πολύχρωμες μακριές ποδιές τους φροντίζουν να τα γεμίζουν με νόστιμους μεζέδες και ουζάκι...

Εκεί που τα παιδιά παίζουν ακόμα "κρυφτό" και "κυνηγητό" κι οι άνδρες με μια κιθάρα τραγουδούν αντάμα Καζαντζίδη και Τσιτσάνη.

Εκεί που όλοι - άνθρωποι της δουλιάς και του μόχθου - ξέρουν να μιλούν σταράτα και να σε κοιτάνε στα μάτια...

Στα δρομάκια και στα στενοσόκακα της προσφυγομάνας Νέας Ιωνίας και της Καισαριανής.

Περπατώντας αργά με τις "ντουντούκες" στα χέρια, δεκάδες νέοι και νέες "ειδοποιούν" το συνοικισμό: "Σε λίγο, φτάνει στη γειτονιά μας, η Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κάπα Κάπα Εψιλον, Αλέκα Παπαρήγα"!Κι οι άνθρωποι του συνοικισμού σηκώνονταν απ' τις καρέκλες τους, έβγαιναν στις αυλόπορτες και στα μπαλκόνια, έτοιμοι να πουν τον πόνο τους, τον καημό τους, την άποψή τους για τον κόσμο...

Ενα ζεστό χαμόγελο, ένα "καλώς όρισες κοπέλα μου", ένα ζεστό σφιχτό κράτημα του χεριού και με τα δυο χέρια, μια αγκαλιά, ένα φιλί...

Κι όλο μάκραινε η πορεία, κι όλο μεγάλωνε, κι όλο πλήθαινε ο κόσμος που ακολουθούσε την αντιπροσωπεία του Κόμματος. Κι οι ψίθυροι: "Είναι η Αλέκα Παπαρήγα", "καλέ, αυτή είναι η Αννούλα η Φόνσου" και πιο φωναχτά: "Γεια σου δήμαρχε" για τον Δομνάκη και τον Μακρή που ήταν μαζί.

Είχε νυχτώσει πια όταν το μελισσομάνι έφτανε στα γραφεία του Κόμματος στη Σαφράμπολη, ή στο καφενείο στη γωνία Λυδίας και Λεωνίδα Μανωλίδη στην Καισαριανή. Η Γραμματέας του Κόμματος απ' το μικρόφωνο να τους καλεί να συνεχίσουν "πόρτα πόρτα, άνθρωπο τον άνθρωπο, μην ξεχάσετε κανέναν και προπάντων μην ξεχάσετε τους νέους. Μπορούν να κάνουν άλματα. Θέλουν ανατροπές. Αρκεί να φτάσει και σ' αυτούς το μήνυμά μας". Και η απάντηση: "Κάπα Κάπα Ε, το Κόμμα σου λαέ"...

Μ. Π.

Περπάταγε μαζί μας τα χιλιόμετρα της πόρτα πόρτα διαδρομής και προσπαθούσε να αφουγκραστεί τον κάθε ψίθυρο, την κάθε κουβέντα. Ηταν η πρώτη φορά, όπως είπε. Κι όταν φτάσαμε στο τέρμα, είπε πως είχε λίγα πράγματα να πει. Το χειροκρότημα που ακολούθησε τα "λίγα πράγματα" της Αννας Φόνσου, είπε τα υπόλοιπα.

"Αισθάνομαι, είπε, πάρα πολύ συγκινημένη με τη βόλτα που κάναμε και διαπίστωσα ακόμα μία φορά το κακό που έχουν κάνει στον τόπο μας το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Μας έκαναν σαν σταρ του παλιού κινηματογράφου. Να νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας, να μη βλέπουμε καθόλου μακρύτερα. Μου 'καναν εντύπωση τα παράπονα που είχε ο κόσμος εδώ για την κατάσταση στην Ελλάδα. Μιλούσαν όλοι για τον εαυτό τους. Ηταν κάτι που και μόνο γι' αυτό πρέπει να ψηφίσουμε ΚΚΕ, να στηρίξουμε το κόμμα μας, για να μάθουμε να σκεφτόμαστε λίγο πιο μακριά...

... μου θυμίζει η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας αυτό που λέω στην κόρη μου: "μπαγάσικο, ευτυχώς που ήμουνα σταρ του σινεμά και ξέρεις και ιστορία". Γιατί έχουμε καταλήξει την ιστορία της Ελλάδας να την ξέρουμε από τον παλιό κινηματογράφο και να έχουμε ξεχάσει τους ανθρώπους που χάσαμε στην Αντίσταση, τόσο κόσμο. Εχουμε ξεχάσει να διαβάζουμε τα βιβλία του κυρίου Αποστολόπουλου που λένε για τους αγώνες που έχουν κάνει όλοι αυτοί οι άνθρωποι και έχουμε αρκεστεί να βλέπουμε από τους καναπέδες την Ελλάδα που γεννάει βιομήχανους. Εχουμε ξεχάσει ότι πρέπει να γεννάει αγωνιστές, βλέπουμε να γεννάει βιομήχανους κι όλο αυτό με έναν τρόπο τρομαχτικό. Αυτό μόνο θέλω να πω"...

Να αναλάβουμε την πιο μεγάλη ευθύνη. Να μη χαθεί ούτε μία ψήφος που μπορεί να κερδηθεί για το κόμμα μας και για το δίκιο των λαϊκών στρωμάτων.Στην περιοδεία φάνηκε ότι δεν υπήρχε άνθρωπος, που να είναι ευχαριστημένος από τη σημερινή κατάσταση. Παλιότερα, πίστευε στο ΠΑΣΟΚ, είχε μία ελπίδα, δοκίμασε και τη ΝΔ, είναι δυσαρεστημένος και από τους δυο. Αρα, κάτι έγινε όλα αυτά τα χρόνια χάρη στο κόμμα μας, να βγει ένα συμπέρασμα για το δικομματισμό.

Ο κόσμος δεν είναι πολύ εκδηλωτικός. Είναι καλό. Ανθρωποι, ιδιαίτερα νέοι, είναι σε μία διαδικασία προβληματισμού. Θα κατασταλάξουν και αν εμείς δουλέψουμε σωστά σ' αυτές τις λαϊκές περιοχές μπορούν να έρθουν στο Κόμμα καινούριοι ψήφοι δύο ειδών. Από λαϊκά στρώματα, που για πρώτη φορά θα κάνουν μια άλλη επιλογή με το ΚΚΕ. Είναι αυτοί που μαζί βαδίσαμε σε αγώνες και μπορούν να κάνουν το βήμα. Από έναν κόσμο που μετά το '81 μας εγκατέλειψε σταδιακά, δοκίμασε το ΠΑΣΟΚ, παρασύρθηκε από την "ανανέωση" και τώρα αρχίζει και ξεκαθαρίζει. Αυτός ο κόσμος είναι πολύς και πρέπει να τον βρούμε...

... Μας προσεγγίζει κόσμος. Με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και στον κόσμο να προχωρήσουμε.

(αποσπάσματα από την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στη Σαφράμπολη)

Η Καισαριανή είναι μία λαϊκή γειτονιά και με μία παράδοση αγωνιστική πολύ μεγάλη. Πρέπει να την ξανασηκώσει. Η κατάσταση με τα ρουσφέτια και τη δράση των διαφόρων που αποσπάστηκαν από το Κόμμα είχε δημιουργήσει ένα αρνητικό κλίμα. Ομως, υπάρχει ανάκαμψη. Αυτή η πολιτική επιδρά με σοβαρές αρνητικές συνέπειες σ' αυτό το κόσμο. Κι αυτοί ακόμα που "ευεργετήθηκαν" από τα ρουσφέτια αρχίζουν να βρίσκονται στο ίδιο κανάλι των αρνητικών συνεπειών. Το εισόδημα μειώνεται, οι εργασιακές τους σχέσεις αλλάζουν, κατανοούν σιγά σιγά ότι πρέπει να ενταχθούν στο χώρο της αντίστασης, της αντεπίθεσης, κοντά στο ΚΚΕ. Πρέπει και εμείς να πάμε πιο κοντά στη νεολαία, που σιγά σιγά απαλλάσσεται από τη μοιρολατρία.

- Είστε αισιόδοξος για την Καισαριανή;

- Πάντα ήμουν. Εχει ρίζες το Κόμμα εδώ. Πρέπει να πείσουμε το κόσμο να απαλλαγεί από τη μοιρολατρία, ότι είναι για το συμφέρον του να ψηφίσει ΚΚΕ, να καταλάβει την καταστροφή που έρχεται και, επομένως, ότι πρέπει να υπάρχουν δυνάμεις που θα βάζουν φρένο και θα ανατρέπουν αυτή την κατάσταση.

(Παναγιώτης Μακρής, επίτιμος δήμαρχος Καισαριανής)

-Καλή επιτυχία

-Με τη δική σας βοήθεια

-Δεδομένη!

(Ενας από τους δεκάδες σύντομους διαλόγους στη διάρκεια των περιοδειών)

-Ποια Συνθήκη του Μάαστριχτ; Εγώ ξέρω τη συνθήκη της πρέσας!

(μια ακόμα καλή "ατάκα" από την Καισαριανή)