ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΜΗΣ,γ. γραμματέας της ΠΕΑΦΕ, Αθήνα: Συνυπογράφω κι εγώ τα τιμητικά λόγια που έγραψε στο δίστηλό του (31-5-96) ο σ. Γιάννης Κατσαντώνης, αφιερωμένο στον πρωτοπόρο δάσκαλο και αγωνιστή Σεραφείμ Στρατίκη, και συμπληρώνω, σε κάτι που δε γνωρίζει ο αγαπητός μου Γιάννης, όπως γράφει. Ο Στρατίκης έμεινε στον ΕΛΑΣ ως το τέλος και μάλιστα στη θέση του υπεύθυνου του 2ου Γραφείου του Γενικού Στρατηγείου. Με τη διάλυση του ΕΛΑΣ, ο Αρης του εμπιστεύτηκε το Αρχείο, το οποίο ύστερα από απίθανες περιπέτειες το διαφύλαξα για 35 περίπου χρόνια και το παρέδωσα στο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το Μάη του 1995. Τέλος, η σύντροφός του αγωνίστρια Ειρήνη, πιστή ως τον θάνατό της (Μάης του '95) στα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης και του ΚΚΕ, πρόσφερε από την πενιχρή της σύνταξη οκτακόσιες περίπου χιλιάδες δρχ. στο "Σπίτι του Αγωνιστή". Θα τους θυμάμαι πάντα και θα τους τιμώ.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΙΛΙΟΣ,Καλογρέζα, Αττική: Κάλεσα τον τηλεφωνικό αριθμό της ΕΤ-1, για να εκφράσω την απορία και το παράπονό μου για κάποια τηλεοπτική εκπομπή και υποχρεώθηκα να ακούω δεκάδες φορές το τηλέφωνο να καλεί! Ομως δεν υπήρχε κάποιος εκεί να το σηκώσει! Μα καλά, έτσι λειτουργούν όλες οι κρατικές υπηρεσίες σ' αυτόν τον τόπο; Μια όμως είναι η πραγματικότητα. Οταν ένας υπάλληλος καταλάβει μια θέση, ρουσφετολογικά - και είναι πάρα πολλοί αυτοί λόγω της νοοτροπίας των κεντροδεξιών κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών - νιώθει ότι έχει υποχρέωση, μόνο σ' αυτόν που μεσολάβησε στον διορισμό του, ενώ τους πολίτες - που τον πληρώνουν για να κάνει σωστά τη δουλιά του - τους "γράφει στα παλιά του τα παπούτσια". Γι' όλη αυτή τη νοοτροπία των κρατούντων - γιατί έτσι θέλουν να λειτουργεί η κοινωνία μας - ένιωσα οργή και αγανάκτηση.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ,Κιλκίς: Διαφωνώ με τον επιστολογράφο σου που καλυπτόμενος πίσω από το ψευδώνυμο "Σπάρτακος", στο φύλλο της 18-5-96, με ανοιχτή του επιστολή προς τον Μίκη Θεοδωράκη, του απευθύνει το μήνυμα: "Μίκη έλα μαζί μας" - με την ευκαιρία της Μαραθώνιας Πορείας. Ο εν λόγω επιστολογράφος θέλει να μας αποδείξει ότι υπάρχουν κομμουνιστές που καλούν τους Μίκη, Φαράκο, Ανδρουλάκη, Δαμανάκη κ. ά., να πρωτοστατήσουν στην Πορεία Ειρήνης; και ότι χωρίς αυτούς, πορεία δε γίνεται;

Είμαι καθημερινός αναγνώστης του "Ριζοσπάστη" και γι' αυτό θεωρώ χρέος μου ν' αποταθώ στους συντάκτες του, κάνοντας γνωστές τις αντίθετές μου απόψεις μου.

Στο δελτίο ειδήσεων των 20.15 του "ΣΚΑΪ" στις 11-6-96, σχετικά με την άκαρπη - όπως ήταν αναμενόμενο - επίσκεψη του προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλου και του υπουργού Εξωτερικών κ. Θ. Πάγκαλου, στη Γερμανία, ο υπεύθυνος των ειδήσεων, είχε την έμπνευση να δώσει στη δημοσιότητα τις θέσεις της ΝΔ, της ΠΟΛ. ΑΝ., του αρχηγού του ΣΥΝ Κωνσταντόπουλου (εκτενώς), του κ. Τσοβόλα και του κόμματός του. Ομως για τις θέσεις του ΚΚΕ δεν είπε λέξη, λες και δεν υπάρχει, λες και δεν είναι κόμμα που εκπροσωπείται στη Βουλή, λες και δεν έχει θέσεις για τα εθνικά μας θέματα.

Σε τηλεφωνική δε παρέμβασή μου, ο υπεύθυνος της εκπομπής δήλωσε ότι: "δεν είδε το σχετικό βίντεο και ότι θα με συνδέσει με το πολιτικό ρεπορτάζ" και να μου κλείσει στη συνέχεια το τηλέφωνο.

Είναι κωμικοτραγικό, να αποσιωπούν τη φωνή του ΚΚΕ, νομίζοντας έτσι ότι το βάζουν στη γωνία. Δεν ξέρουν ότι φέρνουν τ' αντίθετα αποτελέσματα υποτιμώντας τη νοημοσύνη του λαού.

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση αλλά και αγανάκτηση είναι το γεγονός ότι ενώ επικαλούνται την αντικειμενικότητα στην πληροφόρηση, τον πλουραλισμό, την πλήρη και χωρίς περιορισμούς ενημέρωση, φτάνουν στο σημείο να αποσιωπούν, να κρύβουν ή και να παραποιούν τα γεγονότα για ένα Κόμμα ιδιαίτερα ευαίσθητο στα εθνικά θέματα και τούτο επειδή η θέση του είναι διαφορετική απ' όλων των άλλων.

Οσον αφορά τις θέσεις της Γερμανίας του Κολ και του Κίνγκελ, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι είναι φιλοτουρκικές, όπως εξάλλου είναι και οι θέσεις των αμερικανο-νατοϊκών.

Οι μόνοι που αμφιβάλλουν και προσπαθούν να ξεγελάσουν τον ελληνικό λαό, είναι οι κυβερνήτες μας, που φοβούνται ακόμα και να εκφωνήσουν στη μητρική τους γλώσσα τον λόγο τους, όταν συναντιούνται με τα αφεντικά τους.

ΑΝΕΣΤΗΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ

Ηλιούπολη

Οι προβολείς έσβησαν, η αυλαία έπεσε, κλείνοντας πίσω της το 15 Συνέδριο που πέρασε στην 78χρονη ιστορία του Κόμματος.

Ενα Συνέδριο 600 περίπου εκλεγμένων αντιπροσώπων από τη βάση. Ενα Συνέδριο που τις εργασίες του παρακολούθησαν δεκάδες εκπρόσωποι αδελφών κομμάτων από ολόκληρο τον κόσμο. Ηταν πραγματικά μια αχτίδα φωτός στο βάθος του τούνελ που φώτιζε τη συνέχεια της μαρξιστικής - λενινιστικής ιδεολογίας. Ενα Συνέδριο που παραβρέθηκαν στο άνοιγμά του εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων, άνθρωποι του πνεύματος και των τεχνών, εκπρόσωποι της Εθνικής Αντίστασης, συνδικαλιστικών, κοινωνικών και πολιτιστικών φορέων. Τέλος, ένα τετραήμερο συνέδριο εργασίας που έδωσε νέο πολιτικό Πρόγραμμα δράσης, νέο Καταστατικό και νέα Κεντρική Επιτροπή. Μια ΚΕ που έδωσε υπόσχεση να συνεχίσει αταλάντευτα τον αγώνα κοντά στον εργαζόμενο.

Η επανεκλεγείσα Γ.Γ. Αλέκα Παπαρήγα,ανοίγοντας το Συνέδριο έριξε το σπόρο σε γόνιμο έδαφος για την άμεση δημιουργία ενός αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού μετώπου. Ενα μαχητικό μέτωπο εθνικής ανάγκης. Ενα μέτωπο που θα πρέπει να συγκροτηθεί στη βάση χωρίς τις γνωστές και επιζήμιες παρεμβάσεις της κορυφής, χωρίς τους άγνωστους γνωστούς καρεκλοκένταυρους που πισωγυρίζουν το κίνημα μετατρέποντας την Αριστερά σε εκλογική "τσόντα" άλλων κομμάτων. Ενα μέτωπο δράσης που θα συσπειρώσει τους καταπιεζόμενους πολίτες. Ενα νέο ΕΑΜ που θα 'χει στόχο την ειρήνη, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία, την οικονομική ανόρθωση και την κοινωνική δικαιοσύνη που σήμερα είναι άγνωστη στον τόπο μας. Ενα συμπαγές πανδημοκρατικό μέτωπο που θα βάλει φραγμό στη νέα τάξη πραγμάτων, που μέσα απ' τη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ έκαναν τη χώρα δορυφόρο τους. Τέλος, ένα μέτωπο ελπίδας που θα δώσει νέα πνοή στο λαϊκό φρόνημα.

Η νέα ΚΕ έχει όλο το χρόνο, την πολύπλευρη πείρα, αλλά και τη δύναμη απ' το Συνέδριο να κάνει το νέο ξεκίνημα. Με προσεγμένα βήματα ας πρωτοστατήσει στη δημιουργία του μετώπου. Η Αριστερά είναι το μέλλον και ο λαός της θα πετύχει την ενότητα στη βάση. Τα καυτά καθημερινά προβλήματα τον ενώνουν. Τέρμα στο αργεντίνικο ταγκό "ένα βήμα μπροστά δυο πίσω". Το νόμισμα στη μεγάλη πίτα της Αριστεράς έπεσε στο κομμάτι του ΚΚΕ. Το μέτωπο ας ξεκινήσει σε τοπικό και νομαρχιακό επίπεδο, στους χώρους δουλιάς, στη νεολαία. Η νέα ηγεσία με μπούσουλα την ιστορία τα ιδανικά την πείρα και τη νέα πολιτική που χάραξε το Συνέδριο, ας γίνει και πάλι μπροστάρης.

ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΛΙΑΣ

Την παρακάτω ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας με 118 υπογραφές απέστειλαν οι κάτοικοι της Κοινότητας Παλιουρίου Χαλκιδικής, προς τον υπουργό Ανάπτυξης (Τουρισμού). "Στην παραλία του χωριού μας εδώ και 30 χρόνια λειτουργούν ξενοδοχείο και κάμπινγκ του ΕΟΤ - Ξενία. Στην αρχή της λειτουργίας τους το χωριό μας γνώρισε τουριστική ανάπτυξη τέτοια, που όμοιά της δεν υπήρχε σ' ολόκληρη τη Χαλκιδική. Το κάμπινγκ διέθετε σούπερΜάρκετ, καθαρές τουαλέτες, κουζίνες, πλυντήρια, ψυγεία κοινόχρηστα, κρύο νερό, ντους στην πλαζ και ηλεκτρικό ρεύμα. Οσο για το ξενοδοχείο, ήταν πρότυπο για το σέρβις του και σχολείο πρακτικής για τα ξενοδοχειακά επαγγέλματα, με αποτέλεσμα να φιλοξενείται αρκετός κόσμος, περίπου 3.000 άτομα, και το χωριό μας να παρουσιάζει αξιόλογη τουριστική κίνηση.

Ολα αυτά όμως μέχρι πριν λίγα χρόνια. Τώρα χρόνο με το χρόνο υποβαθμίζεται, ώστε από τους ξένους τουριστικούς οδηγούς να χαρακτηρίζεται, πλέον, η περιοχή σαν καταυλισμός με συνθήκες στρατοπέδου αιχμαλώτων.

Το ξενοδοχείο μέχρι τις 15 Ιούνη κατοικείται από ποντίκια και από τότε μέχρι 15 Αυγούστου από υπαλλήλους του υπουργείου που απολαμβάνουν δωρεάν διακοπές. Το σέρβις του είναι ανύπαρκτο και οι εγκαταστάσεις του είναι πλέον σάπιες (το λιγότερο).

Οσο για το κάμπινγκ, αυτό είναι πια ξέφραγο αμπέλι με χόρτο σχεδόν δυο μέτρα, που το κουρεύουν οι πελάτες για να μην τους φάνε τα φίδια. Δεν υπάρχει πόσιμο νερό, μα ούτε και για να πλυθείς πολλές φορές. Οι τουαλέτες καθαρίζονται από τους πελάτες μέχρι τα μέσα Ιούνη, κατόπιν προσλαμβάνουν δυο ταλαίπωρες γυναίκες, να παλέψουν με το θεριό. Οι άλλες παροχές έχουν προ πολλού ξεχαστεί.

Οσοι έρχονται στο κάμπινγκ για τις διακοπές τους κάνουν ό,τι θέλουν (γύρω στα 100 άτομα), κατασκευάζουν φράχτες μόνιμους, κρεβατές φωτισμένες με διάφορα λαμπάκια και γενικά συμπεριφέρονται σαν να είναι δικό τους χωράφι, χωρίς να δίνουν δραχμή, φιλοξενώντας γνωστούς και συγγενείς, όπως και όταν θέλουν, χωρίς να λογαριάζουν κανένα. Αντιλαμβάνεται κανείς πως με τέτοιες συνθήκες δεν κατασκηνώνει κανένας τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του. Χώρια που του ζητείται και 30% ακριβότερο νοίκι από άλλα υπερσύγχρονα κάμπινγκ.

Ετσι, σαν αποτέλεσμα όλων αυτών των δυσάρεστων καταστάσεων είναι το χωριό μας να γίνει το φτωχότερο οικονομικά και τουριστικά σε όλη τη χερσόνησο της Κασσάνδρας. Τα μαγαζιά μας ένα ένα μαραζώνουν και κλείνουν, υποδομή δεν υπάρχει και έχουμε χάσει κάθε ελπίδα.

Προτάσεις υπάρχουν από εμάς πολλές. Η περιοχή απαλλοτριώθηκε επί χούντας, άρα παράνομη, και έτσι παράνομη είναι, κοντά 3.000 στρέμματα με σκοπό την τουριστική ανάπτυξη που δεν την είδαμε. Παραχωρήστε κάποιους χώρους στην κοινότητα ή και ολόκληρη την περιοχή, για να καθορίσουμε πλέον το μέλλον μας μόνοι μας. Περιμένουμε απάντησή σας".