Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Στην εποχή μας, εποχή ιστορικών αλλαγών, ανακατατάξεων και συγκρούσεων, οι δυνάμεις του κεφαλαίου, για να αντιμετωπίσουν τις αντιθέσεις και το σκληρό ανταγωνισμό τους, την κρίση τους που βαθαίνει και τα αδιέξοδα που πυκνώνουν, έχουν περάσει σε μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον των κατακτήσεων των δυνάμεων της εργασίας.

Η επίθεση αυτή υποστηρίζεται και θωρακίζεται με κατάλληλες αναδιαρθρώσεις, με ευνοϊκές για το κεφάλαιο ρυθμίσεις και συνθήκες, στο πλαίσιο οικονομικών και πολιτικών ολοκληρώσεων, με την επιβολή της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της PAX AMERICANA. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και αιχμή του δόρατος στην περιοχή της Ευρώπης είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που προσδιορίζει και επιβάλλει τους όρους οικοδόμησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς όφελος των ισχυρότερων κρατών και συνολικά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Την οικοδόμηση της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, με τεράστιο κοινωνικό και δημοκρατικό έλλειμμα, της Ευρώπης του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, της Ευρώπης του οικονομικού και στρατιωτικού επεκτατισμού, την οικοδόμηση των κοινωνιών των 2/3 και του 50%.

Μέσα σ' αυτό το διεθνές πλαίσιο οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, και η σημερινή του ΠΑΣΟΚ υπό τον Κ. Σημίτη, εφαρμόζουν ιδιαίτερα σκληρές και αντιλαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πολιτικές στρεβλής ανάπτυξης, ιδιωτικοποιήσεων, ανεργίας, μονόπλευρης λιτότητας και αναδιανομής του εισοδήματος σε βάρος των εργαζομένων και των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων, συρρίκνωσης του κράτους πρόνοιας και ταυτόχρονα πολιτικές πελατειακών σχέσεων, που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό. Προστατεύουν δε αυτές τις επιλογές τους με μέτρα που περιστέλλουν ακόμα περισσότερο τα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες και ενισχύουν τον αυταρχισμό και τις λογικές καταστολής. Οι πολιτικές αυτές δε θα είναι προσωρινές. Θα διαρκέσουν για πάρα πολλά χρόνια. "Επ' αόριστον", όπως αυτό ομολογείται πλέον και διακηρύσσεται ανοιχτά από τα πιο επίσημα χείλη. Σ' αυτές τις πολιτικές, μόνη απάντηση είναι η οργανωμένη και μαζική αντίσταση των δυνάμεων της εργασίας, των εκμεταλλευομένων λαών και κοινωνικών στρωμάτων.

Ομως οι αντιστάσεις αυτών των δυνάμεων εξακολουθούν να είναι χωρίς γενικότερο σχέδιο, αποσπασματικές και ασυντόνιστες. Ο συντονισμός αυτών των αντιστάσεων απαιτεί την επεξεργασία ενός κοινού προγράμματος πάλης, που θα διευκολύνει την οικοδόμηση ισχυρών μετώπων στα ζητήματα που κυρίως εκδηλώνεται η επίθεση του κεφαλαίου. Ακρογωνιαίοι λίθοι και βασικοί στόχοι αυτού του προγράμματος πάλης πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι:

α. Η αντίθεση στην κυρίαρχη σήμερα λογική οικοδόμησης της Ενωμένης Ευρώπης. Στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στη "Λευκή Βίβλο", στο Σένγκεν κλπ.

β. Η αντίσταση στις κοινωνικά ανάλγητες κυβερνητικές πολιτικές που υλοποιούν τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και τις επιταγές του Προγράμματος Σύγκλισης.

γ. Η επεξεργασία και η προώθηση στην πράξη μιας εναλλακτικής αντίληψης για το πρόβλημα της ανάπτυξης, που δε θα υπηρετεί τη λογική του κέρδους, του παραγωγισμού και της καταναλωτικής κοινωνίας, αλλά θα στηρίζεται σε ριζικά διαφορετικά κριτήρια και αξίες που θα συμφιλιώνουν τον άνθρωπο με το περιβάλλον και τη φύση.

δ. Η απόκρουση του αυταρχισμού και η διεύρυνση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.

Με βάση αυτό το πρόγραμμα πάλης θα πρέπει να επιχειρηθεί η ανασύνταξη των δυνάμεων της εργασίας και του σοσιαλισμού σε ένα πλειοψηφικό κοινωνικοπολιτικό ρεύμα.

Σ' αυτή τη νέα ενδιαφέρουσα περίοδο, οι δυνάμεις της Αριστεράς βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ μεγάλη πρόκληση. Καλούμαστε να παίξουμε ηγετικό ρόλο στην ανασύνταξη των δυνάμεων της εργασίας και στην προώθηση σε όλους τους αρμούς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του προγράμματος πάλης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα και να οικοδομήσουμε μια νέα ενότητα. Σε εθνική, πανευρωπαϊκή και πλανητική κλίμακα. Να ξεπεράσουμε αποπροσανατολισμούς παντός τύπου, νοσταλγικά πισωγυρίσματα και αγκυλώσεις ιδεολογικού, στρατηγικού και πολιτικού χαρακτήρα. Να ανοιχτούμε στην κοινωνία και τα προβλήματά της και να αποκτήσουμε ισχυρούς δεσμούς με εκείνα κυρίως τα κοινωνικά στρώματα που είναι οι κύριοι αποδέκτες της επίθεσης του κεφαλαίου. Να επικοινωνήσουμε δημιουργικά μεταξύ μας, ξεπερνώντας ηγεμονισμούς και τραύματα του παρελθόντος, που έχουν οδηγήσει σε κατακερματισμούς και περιχαρακώσεις, που κάνουν την Αριστερά αφερέγγυα, αδύναμη και ανάπηρη.

Στην αντίσταση στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, στο Μάαστριχτ, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στον εθνικισμό, το ρατσισμό και τον αυταρχισμό που σηκώνουν κεφάλι, καλούμαστε να σφυρηλατήσουμε το νέο διεθνισμό των δυνάμεων της εργασίας, των κοινωνικών κινημάτων, των δυνάμεων της Αριστεράς και του σοσιαλισμού. Η εμπειρία της πρόσφατης διεθνούς συνάντησης αυτών των δυνάμεων στο Παρίσι υπήρξε πολύτιμη και αποτελεί στοιχείο αισιοδοξίας και ελπίδας για το μέλλον. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη σήμερα από ερμαφρόδιτα κεντροαριστερά σχήματα, που θα λειτουργήσουν ως διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος και ως το αριστερό του "άλλοθι". Δεν έχει ανάγκη από Αριστερά μιας χρήσης. Εχει, αντίθετα, ανάγκη από δημιουργικές συγκλίσεις και συμπαρατάξεις, από ισχυρά κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, που θα αμφισβητήσουν ριζικά τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που θα αλλάξουν με την πάλη τους τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων και θα ανοίξουν το δρόμο στην υπέρβαση του καπιταλιστικού συστήματος και στο όραμα μιας νέας απελευθερωτικής κοινωνίας. Μιας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας. Σ' αυτό τον αγώνα πιστεύουμε ότι μπορούμε να συστρατευθούμε.

Μ' αυτές τις σκέψεις εύχομαι προσωπικά και εκ μέρους της ΑΚΟΑ καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου σας.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,

Το Προοδευτικό Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΠΑΚΕ) ευχαριστεί για την πρόσκληση, χαιρετίζει το 15ο Συνέδριό σας και εύχεται πλήρη επιτυχία των εργασιών του.

1. Το αγροτικό κίνημα έχει άρρηκτους δεσμούς αγώνων με το Κόμμα της εργατικής τάξης.

Στο επίπεδο των πολιτικών δυνάμεων πολύ συχνά βρεθήκαμε μαζί σε μέτωπα και συνεργασίες με κορυφαία περίοδο αυτή της μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης.

Τελευταία συνάντησή μας στο πολιτικό επίπεδο ήταν ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Ενα εγχείρημα τολμηρό, σε μια δύσκολη για το προοδευτικό κίνημα περίοδο.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η αποτυχία του, που νομίζουμε ότι οφείλεται κυρίως στους όρους και τις αρχές συγκρότησής του και όχι σ' αυτή καθ' εαυτή τη δημιουργία του, δε θα μας απομακρύνει από άμεση επανάληψη της προσπάθειας προσέγγισης και συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς με βάση τις αρχές του κοινού προγράμματος, της ισοτιμίας και της αυτοτέλειας.

Είναι επίκαιρο τέτοιο εγχείρημα σήμερα, που εμφανίζεται εντυπωσιακή αμφισβήτηση, από το εκλογικό σώμα, των δύο μεγάλων κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια, προς μια αποπροσανατολιστική μάλιστα κατεύθυνση, αυτή της απολιτικοποίησης (ως αποχής, άκυρου, λευκού, αναποφάσιστου γενικά), κίνησης επικίνδυνης.

2. Σε στενότερο πλαίσιο από το Συνασπισμό, υποστηρίζεται η ανάγκη της εργατοαγροτικής συμμαχίας.

Ομως η πεποίθησή μας είναι ότι η μόνιμα ζητούμενη αυτή εργατοαγροτική συμμαχία δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από ένα κόμμα. Ψάχνοντας για λύσεις του αγροτικού προβλήματος μελετάμε και εμείς την εμπειρία της Σοβιετικής Ενωσης.

Ο μονοκομματισμός, που προέκυψε εκεί από ιστορικά αίτια αλλά αναγορεύτηκε ουσιαστικά σε αρχή, είναι, νομίζουμε, μια από τις αιτίες όχι μόνο των δυσκολιών επίλυσης εκεί του αγροτικού προβλήματος αλλά και της ίδιας της διάβρωσης, της σήψης και της ανατροπής του συστήματος.

3. Την περίοδο 1961 - 62 όταν άρχισε η διαδικασία της προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, το προοδευτικό αγροτικό κίνημα αγωνίστηκε για τη ματαίωσή της, τόσο με δημοσιεύματα στον Τύπο, όσο και με ενημερωτικές συγκεντρώσεις των αγροτών στην ύπαιθρο, αλλά και με την αρνητική ψήφο στη Βουλή του τότε βουλευτή του Εθνικού Αγροτικού Κόμματος (ΕΑΚ) Θεόδωρου Γιαννόπουλου, που δε συναίνεσε στην κύρωση της Συμφωνίας Σύνδεσης.

Την ίδια αρνητική θέση, μετά από βαθιά μελέτη, πήρε το αγροτικό κίνημα και στις άλλες Συμφωνίες που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις μας, της Ενταξης, της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης και του Μάαστριχτ.

Για την ενημέρωση του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα των αγροτών, κυκλοφορεί σ' όλη την Ελλάδα από το 1975 μέχρι και σήμερα: α) Το μηνιαίο περιοδικό "Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ", Επιθεώρηση Αγροτικής Οικονομίας και Πολιτικής, β) Ο μηνιαίος "ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ", εφημερίδα του κόμματος, γ) Συμμετέχουν στελέχη του κόμματος σε πλήθος αγροτικών συγκεντρώσεων και διανέμουν κάθε είδους έντυπο διαφωτιστικού υλικού για τους κινδύνους που διατρέχει η οικονομία από τις επιλογές αυτές, που επαληθεύτηκαν στο σύνολο.Ηδη η όλη οικονομία, και ιδιαίτερα ο αγροτικός τομέας, βρίσκεται μπροστά σε τραγικά αδιέξοδα, ως συνέπεια της αγροτικής πολιτικής που ασκήθηκε στα 30 τελευταία χρόνια στα πλαίσια της ΕΟΚ.

4. Τώρα όσον αφορά στην ΕΟΚ, βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο της ανέκαθεν προσπάθειας δραστικής μείωσης του αγροτικού πληθυσμού μέχρι το ποσοστό 8 - 10% με την καθιέρωση του Μητρώου των αγροτών και των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.

Σύμφωνα με το σχετικό νόμο, που εσπευσμένα ψηφίστηκε, θα εγγραφούν σ' αυτό και θα χαρακτηρίζονται γεωργοί μόνο εκείνοι που θα έχουν γεωργική απασχόληση με πάνω από 50% του χρόνου τους και σε ίδιο ποσοστό το εισόδημά τους προέρχεται από την αγροτική απασχόληση. Οι μικρότεροι σημερινοί αγρότες των οικογενειακών γεωργικών εκμεταλλεύσεων θα στερηθούν οιωνδήποτε ενισχύσεων(κέρδος για τη δημοσιονομική πειθαρχία - οικονομίες των ταμείων της ΕΟΚ) και φυσικά θα εγκαταλείψουν τόσο την κάθε είδους γεωργική παραγωγική δραστηριότητα, που θα γίνεται ακόμη πιο ασύμφορη, όσο και την ύπαιθρο.

Το Μητρώο των αγροτών με τέτοια σοβαρά αποτελέσματα δεν μπορεί να είναι αίτημα του Ελληνα αγρότη...

5. Δεν είναι θέμα, ούτε ρομαντικής διάθεσης, ούτε μικρής σημασίας η επίμονη άποψη του ΠΑΚΕ για τη στήριξη του γεωργικού τομέα της οικονομίας. Είναι ότι συνδέεται με την επιβίωση του λαού και του έθνους μέσα από την πρώτης προτεραιότητας εξασφάλιση της επισιτιστικής ανεξαρτησίας της χώρας, ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του παραγωγικού μηχανισμού της γεωργίας. Είναι οι, όχι και τόσο παλαιές, σκληρές εμπειρίες της Κατοχής της χώρας μας από τους Γερμανοϊταλούς. Τριακόσιες εξήντα χιλιάδες (360.000) υπολογίζονται τα θύματα της πείνας που άρχισε να θερίζει πρώτα τα νησιά μας και συνέχεια τη μεγαλούπολη της Αθήνας.

Από όλη την Ελλάδα, τότε, οι εκκλήσεις προς την Αθήνα. Αλλά η ίδια η Αθήνα πέθαινε... Και οι κάτοικοι της Σύρου εξέφρασαν με τον ακόλουθο μακάβριο τρόπο την απερίγραπτη αγωνία:

"Προς Κυβέρνηση Αθήνας: Αποστείλατε σίτον ή φέρετρα...". Τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα αν δεν υπήρχε τότε η δυνατότητα καταφυγής στην αγροτική ύπαιθρο, που παρά τον πόλεμο είχε ανέγγιχτη την παραγωγική βάση των μικρομεσαίων αγροτών.

Σήμερα καταβάλλονται... φιλότιμες προσπάθειες για να μη μείνει καμιά ελπίδα επιβίωσης και η συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης συνεχίζεται μεθοδικά και ολοκληρώνεται με το Μητρώο των Αγροτών.

Πάντως διερωτάται κανείς, πώς οι Ελληνες διαπραγματευτές με την ΕΟΚ υπέγραψαν συμφωνίες περιορισμού της παραγωγής και προϊόντων απόλυτης προτεραιότητας για τον επισιτισμό του λαού και ακόμη και των παιδιών.

Συμπερασματικά, σήμερα είμαστε εξαρτημένοι για την επιβίωση του λαού μας από τα πολύ αμφίβολα ανθρωπιστικά αισθήματα των εταίρων μας, σε περίπτωση μιας γενικότερης ή και τοπικής διεθνούς κρίσης. Προσοχή!

Καλή επιτυχία σύντροφοι και φίλοι.