Πολλά είναι τα σημάδια εκείνα τα οποία επιβεβαιώνουν ότι το μέτωπο των υπέρμαχων μιας νομισματικής ένωσης αρχίζει και ταρακουνιέται... Στην περίπλοκη αυτή κατάσταση έχει συμβάλει σε σημαντικό βαθμό η κύρια ηγετική οικονομική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ιμπεριαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Κι αυτό, γιατί τόσο το 1995, όπως άλλωστε πλέον είναι ολοφάνερο και στη διάρκεια του 1996, δε θα καταφέρει να δημιουργήσει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις αναφορικά με την πραγματοποίηση της Νομισματικής Ενωσης. Ταυτόχρονα, όμως, όλο και πιο ηχηρές γίνονται εκείνες οι φωνές στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οποίες επίμονα προτείνουν την αναβολή της Νομισματικής Ενωσης για το 1999, ή δε θέλουν και τόσο αυστηρά κριτήρια σύγκλισης, τα οποία επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ ή και τα δυο...

Ετσι, λοιπόν, με την Ετήσια Οικονομική Εκθεση για το 1996, η γερμανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι στη διάρκεια του χρόνου αυτού υπολογίζει και πάλι με μια νέα χρέωση του προϋπολογισμού της τάξης του 3,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Με τη διαπίστωση αυτή, όπως υπογράμμιζαν τις μέρες αυτές έγκυροι πολιτικοί παρατηρητές, κλονίζεται σε σημαντικό βαθμό το κύρος της χώρας αυτής ως "υποδειγματικού υπέρμαχου" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γεγονός που στο Λονδίνο γίνεται δεκτό με ιδιαίτερη ικανοποίηση, αφού, όπως είναι γνωστό, η Μεγάλη Βρετανία δεν έχει αναλάβει την υποχρέωση εκπλήρωσης κανενός καθήκοντος σχετικά με την υλοποίηση της Νομισματικής Ενωσης.

Σε σύνδεση μ' όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να τονισθεί το γεγονός ότι, ηγετικές πολιτικές προσωπικότητες των δεξιών κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού της Βόννης, της Χριστιανοδημοκρατικής και Χριστιανοκοινωνικής Ενωσης, εκφράζουν σοβαρούς φόβους, μήπως η Γερμανία απολέσει την ηγετική της θέση "ως πολιτική δύναμη σταθερότητας" στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι φόβοι αυτοί, όπως λέγεται, έχουν ενισχυθεί και από το γεγονός ότι, η Φρανκφούρτη του Μάιν, έχει γίνει η έδρα του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ινστιτούτου και το μελλοντικό ενιαίο νόμισμα ονομάζεται "ΕΥΡΩ". Εκτός από τα παραπάνω, θα έπρεπε τα κριτήρια του Μάαστριχτ να γίνουν πιο επιτακτικά με ένα "πακέτο σταθερότητας" για την Ευρώπη, προκειμένου να διατηρηθεί η σταθερότητα του χρήματος σύμφωνα με τις υποδείξεις της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, και να κρατηθούν τα χρέη όσο γίνεται δυνατόν σε χαμηλά επίπεδα, χωρίς καν να παίρνονται υπόψη οι οδυνηρές κοινωνικές συνέπειες που θα είχαν όλα αυτά για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τώρα, όμως, όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, όλο και περισσότερο κερδίζει έδαφος η διαπίστωση ότι, και τα δυο - το χρονοδιάγραμμα και η εκπλήρωση όλων των κριτηρίων σταθερότητας - δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν μαζί. Κύκλοι με πολύ μεγάλη επιρροή στη γερμανική οικονομία, θέλουν οπωσδήποτε τη Νομισματική Ενωση, γιατί κατά την άποψή τους, μια αναβολή θα δημιουργούσε σοβαρούς κινδύνους για την ενιαία αγορά, με αποτέλεσμα οι οικονομικές τους δραστηριότητες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, λόγω των ανατιμήσεων του μάρκου, θα αντιμετώπιζαν περισσότερες δυσκολίες... Ετσι, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, Ο Γερμανός καγκελάριος και ο υπουργός Συντονισμού, για το λόγο αυτό θα μπορούσαν "μυστικά" να δώσουν προτεραιότητα στο προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα της Νομισματικής Ενωσης και να διορθώσουν τη μέχρι τώρα στάση τους σχετικά με "το χρονοδιάγραμμα τήρησης των κριτηρίων". Την πιθανή αυτή αναστροφή θα μπορούσαν να τη δικαιολογήσουν με το παραπλανητικό επιχείρημα ότι το "ΕΥΡΩ" θα δημιουργούσε δήθεν θέσεις εργασίας...

Ετσι, λοιπόν, αδιαμφισβήτητο είναι πλέον το γεγονός ότι σ' όλες τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης μεγαλώνουν όλο και περισσότερο οι αμφισβητήσεις. Ιδιαίτερα στους ιμπεριαλιστικούς κύκλους της Γαλλίας, η οποία μόλις έχει μια πιθανότητα εκπλήρωσης του κριτηρίου του 3%, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η αντίληψη, σύμφωνα με την οποία μια απόκλιση από την εκπλήρωση των κριτηρίων σύγκλισης και μια αναβολή της Νομισματικής Ενωσης θα πρέπει να είναι απαραίτητες... Γι' αυτό, η χρηματική ένωση σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ναυαγήσει λόγω του κριτηρίου των χρεών, αφού αυτά αποτελούν μόνο "κατευθυντήριες αξίες...".

Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν, πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας και υπέρμαχος της ολοκλήρωσης, λόγω της άσχημης συγκυρίας, της υψηλής ανεργίας και των προβληματικών ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, δε βλέπει καμιά λογική διέξοδο σχετικά... Ο ίδιος έκανε την πρόταση να ελαστικοποιηθούν τα κριτήρια σύγκλισης για τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάτι που θα εξαρτάται από τα οικονομικά αποτελέσματα, τα οποία θα καθορίζονται από την εκάστοτε επικρατούσα συγκυρία. Παρόμοια άποψη εξέφρασαν και οι Γάλλοι υπουργοί Βιομηχανίας και Εξωτερικών, ενώ ο ίδιος ο πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζακ Ντελόρ, δε θεωρεί "τραγική" μια αλλαγή του χρονοδιαγράμματος.

Παράλληλα, η Ιταλία θα επιθυμούσε μια αναβολή της Νομισματικής Ενωσης και ελαστικοποίηση των κριτηρίων σύγκλισης. Ετσι, με την εφαρμογή μιας "άκαμπτης" πολιτικής λιτότητας, η οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα τα κοινωνικά συστήματα ασφάλειας της Χερσονήσου των Απεννίνων, θα πρέπει οπωσδήποτε μέχρι το 1999 να εκπληρωθούν τρία κριτήρια σύγκλισης. Επειδή, όμως, η Ιταλία, ακριβώς όπως και το Βέλγιο, κατ' αρχήν δε θα είναι σε θέση να τηρήσει το κριτήριο του 60%, αφού το επίπεδο των συνολικών χρεών δε θα πρέπει να είναι υψηλότερο του 60% του Ακαθάριστου εγχώριου Προϊόντος, η Ρώμη εκφράζει την άποψη ότι η θέση και μόνο να προσεγγιστεί αυτός ο στόχος, θα πρέπει να θεωρηθεί σαν κάτι το ικανοποιητικό...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

"Μια πρόωρη νομισματική ένωση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πολιτική πανωλεθρία", προειδοποιούσε ο διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας, Εντι Τζορτζ, σε συνέντευξή του που παραχώρησε πρόσφατα στο BBC. Σχετικές ανησυχίες, όμως, είχε εκφράσει ο Τζορτζ, πριν ένα χρόνο και στο Λουξεμβούργο. Ετσι, λοιπόν, με την άποψή του αυτή, το ανώτατο αυτό τραπεζικό διευθυντικό στέλεχος της Μεγάλης Βρετανίας, ουσιαστικά έρχεται να στηρίξει την ανάλογη σκεπτικιστική θέση του υπουργού Εξωτερικών, Ρίκφιντ. Αλλά και ο υπουργός Θησαυροφυλακίου, Κένεθ Κλαρκ, ο οποίος χαρακτηρίζεται σαν "ενθουσιώδης Ευρωπαίος", δεν έχει πεισθεί για το αν το ΕΥΡΩ είναι δυνατόν να καθιερωθεί την 1η του Γενάρη 1999.

Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι, η βρετανική κυβέρνηση στο Μάαστριχτ είχε κατορθώσει να επιβάλει έναν έξτρα διακανονισμό, ο οποίος της επιτρέπει τότε μόνο να προσχωρήσει στη νομισματική ένωση, όταν οι σχετικοί όροι θεωρηθούν απ' αυτήν σωστοί... Ο διακανονισμός αυτός αποτέλεσε τη μοναδική δυνατότητα, προκειμένου να έρθει στη Βουλή το επίμαχο αυτό θέμα. Οπως δε εξελίχθηκαν οι συζητήσεις, λίγο έλειψε αυτές να οδηγήσουν στην παραίτηση του ίδιου του πρωθυπουργού, Τζον Μέιτζορ.

Αναφορικά με τη νομισματική ένωση, οι Τόρις, εδώ και πάρα πολύ καιρό, παραμένουν βαθιά διασπασμένοι. Στα πλαίσια της τεταμένης ατμόσφαιρας που έχει δημιουργηθεί, καθώς και από τις διαφωνίες, το Εργατικό Κόμμα της Αγγλίας προσπαθεί ν' αποκομίσει όσο το δυνατόν περισσότερα πολιτικά οφέλη μια και προετοιμάζεται για επικείμενες εκλογές. Για το λόγο αυτό, οι αντιμααστριχτικές διαθέσεις που υπάρχουν στο κόμμα, μπαίνουν στο περιθώριο και αρχίζει να εμφανίζεται όλο και πιο έκδηλα φιλοευρωπαϊκό.

Από την άλλη πλευρά, ο Τζον Μονκς, Γενικός Γραμματέας της Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας, TUC, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει αυτός τις σχετικές πρωτοβουλίες... Με επιστολή που έστειλε στον Σύλλογο Επιχειρηματιών και στην Τράπεζα της Αγγλίας, προτείνει τη δημιουργία μιας Ομάδας Εργασίας, η οποία"θα συμβάλει στο ξεπέρασμα των προκαταλήψεων που έχουν οι Βρετανοί πολίτες αναφορικά με τη νομισματική ένωση".

Ταυτόχρονα, άλλα ηγετικά συνδικαλιστικά στελέχη εκφράζουν την άποψη ότι με την καθιέρωση του ΕΥΡΩ υπάρχει η δυνατότητα ν' αποφευχθούν οι νομισματικοί καιροσκοπισμοί και να υποστηριχθούν οι διαπραγματεύσεις για τις Συλλογικές Συμβάσεις στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας. Ακόμα, η Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία επιμένει στο ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ ΙΙ θα πρέπει να εμπεριέχει δεσμεύσεις σχετικά με το καυτό θέμα της απόλυτης απασχόλησης. Ενόψει, όμως, του μονεταριστικού χαρακτήρα του Μάαστριχτ "το αίτημα αυτό θεωρείται μη ρεαλιστικό... ".

Πάντως, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν οικονομικοί ειδικοί, ένα παραμένει ξεκάθαρο, που δυστυχώς δε θέλουν να το δουν ανώτατα ηγετικά συνδικαλιστικά στελέχη της χώρας: Η νομισματική ένωση, σύμφωνα με τα κριτήρια σύγκλισης που έχουν προγραμματισθεί, "θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την ήδη αποδυναμωμένη οικονομία" της ιμπεριαλιστικής αυτής χώρας. Αυτό βέβαια, φαίνεται και από τη σχετική πείρα που έχει συσσωρευθεί από το Σύστημα της Νομισματικής Σύνδεσης, από το οποίο η Μεγάλη Βρετανία αποχώρησε το 1992, γιατί η υπέρμετρα ανατιμημένη στερλίνα δεν ήταν δυνατόν πλέον να συγκρατηθεί. Η τεχνητή ανατίμησή της θα μπορούσε να υποστηριχθεί μόνο με υψηλούς τόκους της τάξης του 15%, γεγονός που θα οδηγούσε σεπαραπέρα αύξηση της ήδη μαζικής ανεργίας, η οποία αυτή τη στιγμή φθάνει στα 2.150.000 άτομα περίπου και αντιστοιχεί με το 8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Ετσι λοιπόν, μετά την αποχώρηση από το Σύστημα Νομισματικής Σύνδεσης, η στερλίνα υποτιμήθηκε κατά 20% και οι τόκοι έπεσαν στο 6,25%. Στην περίπτωση δε που η Μεγάλη Βρετανία θελήσει να "ντυθεί το στενό σακάκι του ΕΥΡΩ", το οποίο δεν είναι δυνατόν να επηρεασθεί από την κυβέρνηση, τότε θα δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα...

Χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή, είναι και το γεγονός ότι, όλο και περισσότεροι σχολιαστές, ακόμα και συντηρητικοί των "Τάιμς", εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες αναφορικά με την αντιπληθωριστική πολιτική της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Το κριτήριο που αφορά το έλλειμμα του προϋπολογισμού και που έχει καθορισθεί στο 3%, "θα είχε καταστροφικές συνέπειες" στη βρετανική οικονομία. Στο χρονικό διάστημα 1993 - '94 η Μεγάλη Βρετανία παρουσίασε ένα έλλειμμα της τάξης του 8%. Προκειμένου δε αυτό να πέσει στο απαιτούμενο όριο του 3% θα έπρεπε οι δημόσιες δαπάνες να μειωθούν κατά 30 δισεκατομμύρια στερλίνες. Το χρηματικό αυτό ποσό θα ισοδυναμούσε με τις συνολικές κοινωνικές δαπάνες που απαιτούνται για το εκπαιδευτικό σύστημα και τις μεταφορές. Στο μεταξύ, όλο και ισχυρότερες γίνονται οι φωνές, οι οποίες χαρακτηρίζουν το προβλεπόμενο νομισματικό σχέδιο σαν "μια επιχείρηση, μπροστά στην οποία θα τρόμαζε ακόμα και ο ίδιος ο Ναπολέων... ". Η πολιτική πάλη ενάντια στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα διεξάγεται από διάφορες κατευθύνσεις: Οι δεξιοί των Τόρις εκπέμπουν σήματα συναγερμού με το επιχείρημα, ότι λόγω της εξαφάνισης της στερλίνας και του περιορισμού των δικαιωμάτων του Κοινοβουλίου, απειλείται σε μεγάλο βαθμό η κυριαρχία της χώρας. Οι αριστεροί του Εργατικού Κόμματος επικαλούμενοι τη μονεταριστική πολιτική, βλέπουν να κινδυνεύουν με εξαφάνιση δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και τη στιγμή που η συναίνεση ενάντια στη νομισματική ένωση φαίνεται να κερδίζει έδαφος, κατά ειρωνικό τρόπο η Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία και η ηγεσία του Εργατικού Κόμματος είναι αυτοί, οι οποίοι "χτυπούν τα τύμπανα της Ευρώπης".

Κι όμως, παρά το γεγονός ότι, η σημερινή κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας διακατέχεται σε σημαντικό βαθμό από έναν σκεπτικισμό απέναντι στη νομισματική ένωση, αυτή ήδη, πριν λίγες μέρες, ανακοίνωσε δραστικές κοινωνικές περικοπές ύψους 25%, κάτι που ερμηνεύεται σαν "πρόθεση της κυβέρνησης ν' ανοίξει το δρόμο προς τις υπαγορεύσεις του Μάαστριχτ... ".

Ν.Η. - Η.

Η Ενωση Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ συνενώνει σήμερα 19 κομμουνιστικά κόμματα και 3 αριστερά κινήματα όλων των Δημοκρατιών, σήμερα ανεξάρτητων κρατών, στο έδαφος της ΕΣΣΔ. Μόνο δυο κομμουνιστικά κόμματα - της Αρμενίας και της Λευκορωσίας δεν έχουν ενταχθεί μέχρι τώρα στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ. Τι συμβαίνει στο κομμουνιστικό κίνημα της Λεκορωσίας, γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα δε συμμετέχει στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, αφού για ενοποίηση μίλησαν, μάλιστα, οι Πρόεδροι Μπορίς Γιέλτσιν και Αλεξάντρ Λουκασένκο; Γιατί οι κομμουνιστές ολιγωρούν; Αυτά τα ερωτήματα θέσαμε στον Βίκτορ Τσίκιν, ο οποίος έχει δυο ιδιότητες: γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λευκορωσίας (που δεν ανήκει στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ) και πρόεδρος Κομμουνιστικού Κινήματος, το οποίο είναι μέλος της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ. Παράδοξη κατάσταση.

"Το κίνημά μας "Για Δημοκρατία, Κοινωνική Πρόοδο και Δικαιοσύνη", δημιουργήθηκε το 1991 και στην αρχή αποτελούσε "κάλυμμα" για το απαγορευμένο τότε ΚΚ Λευκορωσίας. Χάρη σ' αυτό, το κομμουνιστικό κίνημα της Λευκορωσίας εξακολούθησε να υπάρχει. Υπό την κάλυψή του κατορθώσαμε να κερδίσουμε τη δίκη και να δημιουργήσουμε το Κόμμα των Κομμουνιστών της Λευκορωσίας. Κατόπιν αποκαταστάθηκε και το πρώην Κομμουνιστικό Κόμμα. Στις αρχές του Απρίλη 1993 πραγματοποιήθηκε το ενωτικό Συνέδριο. Ετσι, σε διάκριση με τη Ρωσία, στη Λευκορωσία υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα - το Κόμμα των Κομμουνιστών της Λευκορωσίας, συνεχιστής του προηγουμένου. Ενώ στη Ρωσία υπάρχουν 8 ανεξάρτητα Κομμουνιστικά Κόμματα, σε μας τα 8 αυτά υπάρχουν σ' ένα. Ορισμένα είναι είναι κοντά στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας, άλλα κοντά στο Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας", σημείωσε ο Τσίκιν.

Ποιο χώρο κατέχει το κίνημά σας;

"Κάποτε όλα τα μέλη του κόμματος ανήκαν αυτόματα σ' αυτό, το οποίο αποτελούνταν από κομμουνιστές, κομσομόλους και συμπαθούντες εξωκομματικούς. Σύμφωνα, όμως, με το νέο νόμο, συλλογικά μέλη δεν επιτρέπονται, γι' αυτό και σήμερα εντάσσονται στο κίνημα μονό σε ατομική βάση. Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι, όμως, ότι το κίνημα τάσσεται με μεγαλύτερη συνέπεια υπέρ της ανασύστασης της ΕΣΣΔ. Και το πρόγραμμά μας είναι πιο αριστερό απ' ό,τι του ΚΚ Λευκορωσίας, το οποίο κλίνει προς το ΚΚΡΟ. Το κίνημά μας βρίσκεται πιο κοντά στο ΚΕΚΡ".

Γιατί το ΚΚ της Λευκορωσίας δεν μπαίνει στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ;

"Κατά τη γνώμη μου, και το ΚΚ Αρμενίας και το ΚΚ της Λευκορωσίας κρατούν αυτή τη στάση με παράκληση του Γκενάντι Αντρέγεβιτς Ζιουγκάνοφ. Δεν είναι τυχαίο που στην αντίθεσή του στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, ο Γκενάντι Αντρέγεβιτς στηρίζεται στα δυο αυτά κόμματα. Για τη μη συμμετοχή επικαλούνται σε μας κάποια φανταστική νομοθεσία της Λευκορωσίας. Εξέτασα ο ίδιος το θέμα: στη νομοθεσία της χώρας μας δεν υπάρχει πουθενά απαγόρευση για συμμετοχή σε διεθνείς οργανώσεις. Και η ΕΚΚ - ΚΚΣΕ είναι ακριβώς διεθνής ένωση.

Οπως φαίνεται, η καλύτερη απόδειξη πως έχετε δίκιο είναι ότι το κίνημά σας είναι μέλος της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ. Θέλουν οι απλοί κομμουνιστές να ανήκουν στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ;

"Νομίζω ότι στο άμεσο μέλλον αυτό το ζήτημα θα μπει στο κόμμα και όχι αργότερα από το Μάη θα λυθεί. Το βασικό τμήμα των κομμουνιστών θέλει να είναι μέλη της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ και, παρά τη θέληση ή την απροθυμία της ηγεσίας, αυτό θα συμβεί".

Απ' όσα, όμως, θυμούμαστε, το ίδιο το κόμμα στο Συνέδριό του αποφάσισε να μην ενταχθεί;

"Πρέπει να κατανοηθεί η κατάσταση. Η μεγαλύτερη Δημοκρατία της πρώην ΕΣΣΔ - η Ρωσία για πολύ καιρό δεν μπορούσε να αποσαφηνίσει τη θέση της πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Και μιας και δω υπάρχουν μερικά κομμουνιστικά κόμματα, δε θέλαμε να παιχτεί στο ρωσικό κομμουνιστικό κίνημα το λευκορωσικό χαρτί, δηλαδή το κάθε κόμμα να προσπαθεί να τραβήξει με το μέρος του και με κάποιο τρόπο να πετύχει την υποστήριξη της Λευκορωσίας. Γι' αυτό, το Συνέδριό μας πήρε την απόφαση να μην προσχωρήσει πουθενά, για να μην αναμειχθεί στην "πάλη των τιτάνων". Τώρα, που οι θέσεις αποσαφηνίστηκαν, η απόφαση αυτή δεν έχει νόημα".

Οι τάσεις ενοποίησης δυναμώνουν σε όλο το έδαφος της Σοβιετικής Ενωσης. Η πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Λευκορωσίας στη Μόσχα, οι συνομιλίες του με τον Γιέλτσιν είναι πολύ ενδεικτικές. Οι Πρόεδροι λες και θέλουν να "αρπάξουν" από την αριστερή αντιπολίτευση την ιδέα της ανασυγκρότησης της ΕΣΣΔ. Ποιες είναι οι διαθέσεις του λευκορωσικού λαού;

"Το 80% των Λευκορώσων ψήφισαν το Μάρτη 1991 υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ. Το Μάη 1995 έγινε στη χώρα μας δημοψήφισμα, το ερώτημα εμπεριείχε ως προς το νόημα την ανασύσταση της ΕΣΣΔ. Και πάλι 80%! Παρ' όλες τις τριβές μας με τον Λουκασένκο, στο μοναδικό ζήτημα που δεν έχουμε διαφωνίες είναι η στάση απέναντι στην ένωση με τη Ρωσία και την ανασυγκρότηση της ΕΣΣΔ. Κάτι παραπάνω, ο Πρόεδρος τάσσεται με μεγαλύτερη σαφήνεια υπέρ της ανασύστασης της ΕΣΣΔ και της ακύρωσης των Συμφωνιών του Μπελοβέζσκ, απ' ό,τι μερικοί ηγέτες του Κόμματος των Κομμουνιστών της Λευκορωσίας. Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι πολύ δύσκολη. Η Λευκορωσία ήταν τμήμα συναρμολόγησης της Σοβιετικής Ενωσης και με την απόσπασή του από το βιομηχανικό σύμπλεγμα της ΕΣΣΔ, το "τμήμα" αυτό απλώς σταδιακά σβήνει. Αντέχουμε χάρη στην άκρατα αναπτυγμένη αγροτική οικονομία. Σε διάκριση με τη Ρωσία, σε μας δεν καταργήθηκαν τα κολχόζ και ιδιωτικοοποιήσεις, μ' εξαίρεση τις επιχειρήσεις του τομέα των υπηρεσιών και μικρά καταστήματα, δεν έγιναν. Και, κατά την άποψή μου, αν ανασυσταθεί τώρα η Σοβιετική Ενωση, η Λευκορωσία θα μπορούσε αμέσως να ενταχθεί στις προηγούμενες σχέσεις και η οικονομία θα λειτουργούσε. Θέλω να υπογραμμίσω ακόμα μια φορά: εμείς, οι Λευκορώσοι, δεν πάψαμε ποτέ να ονειρευόμαστε την ανασύσταση της καταστρεμμένης χώρας μας - της ενιαίας, ισχυρής, δημιουργημένης με τη θέληση των λαών Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Και δε χάνουμε τις ελπίδες, πιστεύουμε ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί!..

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ