ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Η πραγματική αντίθεση

Του Στέφανου ΛΟΥΚΑ

Τα μέτωπα των αγώνων φουντώνουν κόντρα στις προβλέψεις και τις επιδιώξεις αναχαίτισής τους. Η περίοδος, που διανύει το κίνημα, αναδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν, ώστε οι λαϊκές μάζες να βγουν στο προσκήνιο των εξελίξεων. Οι κινητοποιήσεις, που βρίσκονται σε εξέλιξη και όσες προετοιμάζονται, φανερώνουν την οξύτητα των προβλημάτων των εργαζομένων, των αγροτών, των εκπαιδευτικών, φέρνοντας, ταυτόχρονα, στην επιφάνεια, όσο αυτό μπορεί να συνειδητοποιείται στις συγκεκριμένες συνθήκες, την ταξική ουσία και το βάθος του περιεχομένου των συγκεκριμένων μετώπων. Ετσι κι αλλιώς όλο και πιο πλατιές μάζες, όλο και περισσότεροι καταπιεσμένοι, ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται σε κινητοποίηση ή αν συμμετέχουν στους αγώνες, αισθάνονται όλο και πιο ασφυκτική τη θηλιά της αδίστακτης εκμεταλλευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Και την αισθάνονται κάτω από το βάρος των λαϊκών προβλημάτων που καθημερινά πολλαπλασιάζονται. Αυτό είναι το έδαφος ανάπτυξης των αγώνων και η βάση των διεκδικήσεων όσων βρίσκονται ή προετοιμάζουν κινητοποιήσεις.

Η συνέχιση των αγώνων, που ξεκίνησαν με την εκπνοή του 1996, έχει ανησυχήσει τόσο την άρχουσα τάξη όσο και την κυβέρνηση από την έμπρακτη διαπίστωση της λαϊκής αντίθεσης στην πολιτική που εφαρμόζεται και που αντικειμενικά δεν μπορεί να πείσει, παρά τις επίμονες προσπάθειες όλων των επιτελείων που έχουν στη διάθεσή τους, είτε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης λέγονται, είτε όργανα επικοινωνιακής πολιτικής, ότι μακροπρόθεσμα θα είναι ωφέλιμη για το λαό. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Επόμενα, η κάθοδος των αγροτών σε νέες κινητοποιήσεις, σε συνδυασμό με τη διάρκεια, την καθολική συμμετοχή και την ένταση του αγώνα των ναυτεργατών, αλλά και των εκπαιδευτικών που είναι σε εξέλιξη, των δασκάλων και νηπιαγωγών, των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν εξαγγελθεί, αναδεικνύουν την οξύτητα που παίρνει η αντίθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και την πολιτική της και τις λαϊκές δυνάμεις που κινητοποιούνται. Η ίδια η εμπειρία από την προηγούμενη κινητοποίηση των αγροτών και τα χαρακτηριστικά που ανέδειξε - μαζική συμμετοχή, μαχητικότητα, αλληλεγγύη και συμπαράταξη άλλων λαϊκών δυνάμεων, ενότητα και κυρίως τη δύναμη της δημοκρατίας των μπλόκων - έκαναντην κυβέρνηση, παρά τη σκληρή και αδιάλλακτη στάση της, να αισθάνεται αδύναμη να επιβάλει τη θέλησή της. Ταυτόχρονα, το ταξικό αισθητήριο της άρχουσας τάξης αντιλαμβάνεται ότι η επίδραση που ασκούν αυτοί οι αγώνες με τη μορφή και το περιεχόμενό τους, δημιουργούν προϋποθέσεις, παρά τη στάση της κυβέρνησης, να αφυπνίζονται και να οδηγούνται στην πάλη, όλο και περισσότερες δυνάμεις. Να κατακτούν την ενότητα δράσης τους, τη συμπαράταξη, την κοινή δράση, να αναπτύσσεται ταξική αλληλεγγύη, χαρακτηριστικά που ωριμάζουν συνειδήσεις, που γενικεύουν την εμπειρία των μαζών από την πάλη και που είναι παρακαταθήκη για το μέλλον και την προοπτική του κινήματος και την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Ολη αυτή η πραγματικότητα, οι συνθήκες που διαμορφώνει ο αγώνας, η επίδραση που ασκεί στις πολιτικές εξελίξεις, δημιουργούν και άμεσα, αλλά και προοπτικά, επικίνδυνες καταστάσεις για τη στρατηγική και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Επομένως, είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει τα ταξικά της συμφέροντα και επεμβαίνει ωμά και απροκάλυπτα μέσω των δικών της "συνδικαλιστικών" οργάνων, (ΣΕΒ, άλλοι σύνδεσμοι και επιμελητήρια επιχειρηματιών), "διεκδικώντας" από τον πολιτικό διαχειριστή της εξουσίας τους, την κυβέρνησή τους, να επιβάλει τη δική τους νομιμότητα απέναντι στην "ανομία" των αγροτών, με κάθε μέσο, αξιοποιώντας κυρίως το δικό της κράτος.

Σε όλη τη χρονική διάρκεια, από τότε που οι αγρότες ανακοίνωσαν την απόφασή τους για το ξεκίνημα των κινητοποιήσεών τους, η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα όργιο ιδεολογικής τρομοκρατίας, υπό την απειλή εφαρμογής του κράτους του νόμου, που φτάνει να χαρακτηρίζει επικίνδυνη ακόμη και τη σκέψη για ανάπτυξη της πάλης, ακόμη και τη σκέψη για μπλόκα, σε συνδυασμό με την απειλή της κρατικής κατασταλτικής βαρβαρότητας, έχοντας ρίξει εκ των προτέρων την ευθύνη για ό,τι συμβεί, αφ' ενός στους αγρότες και αφ' ετέρου ιδιαίτερα και κυρίως στο ΚΚΕ.

Η επικίνδυνη, τρομοκρατική προπαγάνδα συνοδεύεται από τη μαύρη αντικομμουνιστική υστερία των κυβερνητικών στελεχών. Η αρχή έγινε με τον γνωστό χαρακτηρισμό για υποκινούμενους αγώνες από το ΚΚΕ και ιδιαίτερα με τους αγρότες για επιδίωξη να πάρει τη ρεβάνς το ΚΚΕ μέσω της οργάνωσης από το ίδιο των αγροτικών κινητοποιήσεων και γι' αυτό έχει και όλη την ευθύνη για ό,τι συμβεί. Η συγκεκριμένη τακτική έχει πολλαπλούς στόχους και πολλούς αποδέκτες. Επιδίωξη είναι η διάσπαση της ενότητας των ίδιων των αγροτών, η αποτροπή εκδηλώσεων συμπαράστασης και συμπαράταξης από τις άλλες λαϊκές δυνάμεις, η συκοφάντηση των αγροτών ότι δεν έχουν δική τους συνείδηση και θέληση, άρα δεν κατανοούν και δεν παλεύουν για τα δικά τους συμφέροντα, αλλά για τις πολιτικές σκοπιμότητες του ΚΚΕ από το οποίο, δήθεν, άγονται και φέρονται. Ταυτόχρονα, προσπαθεί η κυβέρνηση μ' αυτή την τακτική να αποδείξει και να πείσει όλο το λαό ότι δεν ευθύνεται η ίδια και η πολιτική της που οξύνει τις συνέπειες από την εκμετάλλευση και δημιουργεί το έδαφος ανάπτυξης των αγώνων, αλλά το ΚΚΕ, που υποκινεί, οργανώνει και καπελώνει τους αγώνες, για να τους εκμεταλλευτεί πολιτικά, για κομματικό του όφελος. Η κυβερνητική προπαγάνδα προωθεί την ιδέα ότι, σε τελευταία ανάλυση, το ΚΚΕ εκμεταλλεύεται τους αγρότες και τις διαθέσεις τους για λύση των προβλημάτων τους, για διεκδίκηση και υπεράσπιση των συμφερόντων τους και ουσιαστικά όλα αυτά τα υπονομεύει, αφού μόνο η κυβερνητική πολιτική τα ικανοποιεί κι ας έχουν ακριβώς την αντίθετη γνώμη οι ίδιοι οι αγρότες. Γι' αυτό, άλλωστε, και βρίσκονται στο δρόμο του αγώνα.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταφέρει την αντίθεση των συμφερόντων των αγροτών με την πολιτική της, που εκφράζει στη δεδομένη στιγμή την αντικειμενική πραγματικότητα, σε αντίθεση ανάμεσα στην ίδια και το ΚΚΕ και ταυτόχρονα να καλλιεργεί αντιθέσεις ανάμεσα στις λαϊκές δυνάμεις και το ΚΚΕ, μιλώντας για αναμέτρηση και ρεβάνς, συνδυάζοντας αυτή την τακτική με τον αντικομμουνισμό και τον αυταρχισμό, προκειμένου να υποτάξει το λαϊκό κίνημα. Η ίδια η ζωή, η πείρα, η εξελισσόμενη πραγματικότητα διδάσκει τις λαϊκές μάζες. Παρ' όλη την προσπάθεια και επιμονή της αδίστακτης κυβέρνησης το κίνημα αναπτύσσεται και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Κάθε πρόβλημα ενός κλάδου, ενός τμήματος του λαού, είναι πρόβλημα όλου του λαού. Επομένως και κάθε αγώνας, ενός τμήματος των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων είναι κοινός λαϊκός αγώνας. Αυτός ο κοινός αγώνας ανάμεσα σ' όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης, με τη φτωχή και μεσαία αγροτιά, με τα μεσαία στρώματα της πόλης, με τα κινήματα της νεολαίας και των γυναικών, όσο θα αναπτύσσεται, θα συνενώνει τη λαϊκή πάλη στο μέτωπο της αντεπίθεσης, ως την οριστική ανατροπή της επικίνδυνης, αντιλαϊκής πολιτικής.

Η κάθοδος των αγροτών σε νέες κινητοποιήσεις, σε συνδυασμό με τη διάρκεια, την καθολική συμμετοχή και την ένταση του αγώνα των ναυτεργατών, αλλά και των εκπαιδευτικών που είναι σε εξέλιξη, των δασκάλων και νηπιαγωγών, των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν εξαγγελθεί, αναδεικνύουν την οξύτητα που παίρνει η αντίθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και την πολιτική της και τις λαϊκές δυνάμεις

ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ των ΗΠΑ οδηγείται το καθεστώς κυριαρχίας στο Αιγαίο, στα πλαίσια των αναδιαρθρώσεων της Νοτιοανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ, ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος βοσνιοποίησης. Αυτά - και αρκετά άλλα - προκύπτουν από τη συνέντευξη που δημοσιεύει σήμερα ο "Ρ" με τον πρώην υφυπουργό Εθνικής Αμυνας, Νίκο Κουρή. Συνέντευξη, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την κρίση των Ιμια, κατά τη διάρκεια της οποίας βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα (σελίδες 8-10).

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ του κοινού αγώνα βαδίζουν εκ των πραγμάτων πλέον δάσκαλοι και καθηγητές, με την έμπρακτη συμπαράσταση γονιών και μαθητών, ανοίγοντας ένα ακόμη μέτωπο ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, που θέλει εξαθλιωμένους εκπαιδευτικούς και διαλυμένη δημόσια δωρεάν παιδεία. Οι καθηγητές, που τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία τους, έχουν σταθεροποιηθεί πάνω από το 70%, μπαίνουν από αύριο στην τρίτη βδομάδα της απεργίας διαρκείας. Παράλληλα, από αύριο ξεκινούν οι δάσκαλοι και νηπιαγωγοί πενθήμερη απεργία (σελίδες 14-15).

ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ υπάλληλοι απαντούν με 48ωρη πανελλαδική απεργία, αύριο Δευτέρα και μεθαύριο Τρίτη, στην εμμονή της κυβέρνησης στην κατάθεση του νομοσχεδίου για το νέο επικίνδυνο μισθολόγιο - πτωχολόγιο και μάλιστα "ως έχει". Ενα μισθολόγιο, που όχι μόνο αποτελεί την αρχή μιας νέας ατέρμονης λιτότητας, αλλά και προωθεί μια άκρως ζοφερή εξέλιξη, που τινάζει στον "αέρα" όλο το σύστημα της μισθοδοσίας τους (σελίδα 16).

Η ΩΡΑ της εφορίας ήρθε... Ο "Ρ" επιχειρεί σήμερα να καταγράψει μια σειρά αλλαγές που επήλθαν με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο στο βασικό έντυπο της δήλωσης που συμπληρώνεται από όλους τους φορολογούμενους. Παράλληλα, υπενθυμίζει - σε όσους ...προνόησαν - τι αποδείξεις μπορούν να συνυποβάλουν οι φορολογούμενοι με τη δήλωση, από αγορές που πραγματοποίησαν το 1996, ώστε να μπορέσουν να μειώσουν σε κάποιο βαθμό το φορολογητέο τους εισόδημα (σελίδες 36-37).

ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ "ξηλώματος" των εργασιακών σχέσεων έρχεται στην επικαιρότητα, με πρόσχημα τη μείωση της ανεργίας. Με την αμέριστη στήριξη του ΣΕΒ, το ευρωπαϊκό πρόγραμμα "Τοπικά Σύμφωνα Εργασίας" προωθείται στην ελληνική αγορά εργασίας χρηματοδοτούμενο αδρά. Αναλυτικά στις σελίδες του "Ρ" (σελίδα 33).

ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ πλευρά, από ιστορική σκοπιά, του εμφυλίου πολέμου την περίοδο 1948-'49, αυτήν της στάσης της ΕΣΣΔ, επιδιώκει να φωτίσει σήμερα ο "Ρ", στα πλαίσια του 77ου μέρους του αφιερώματός του στα 50 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (σελίδες 12-13).

ΔΥΟ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ παραδείγματα άσκησης πολιτικής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αντιπαραβάλλει σήμερα ο "Ρ". Αναλύοντας την οικονομική πολιτική και τους προϋπολογισμούς του Δήμου Αθηναίων και του Δήμου Ταύρου, αναδεικνύει το πώς μια πολιτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να οδηγήσει στο χαράτσωμα του δημότη ή στην αγωνιστική διέξοδο διεκδίκησης των δικαιωμάτων ενός δήμου (σελίδα 34).

ΑΛΒΑΝΙΑ: Η κατάσταση οξύνεται στη γειτονική χώρα συνεχώς κι οι πολιτικές εξελίξεις προχωρούν ραγδαία. Η πρόσφατη κατάρρευση του παρατραπεζικού συστήματος στην Αλβανία μοιάζει να έχει ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί από εδώ και πέρα... (σελίδες 44-45).

ΣΤΑ ΜΟΥΛΩΧΤΑ προωθούνται οι διαδικασίες... αυτονόμησης της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδας. Κρίσιμα ζητήματα δημοκρατίας και εκχώρησης οικονομικής πολιτικής στις πολυεθνικές. Οπως και άλλα σοβαρά ζητήματα "προσαρμογών" της χώρας σε θεσμούς και επιλογές που εκπονούνται στα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έτσι και το θέμα της λεγόμενης θέσπισης της ανεξαρτησίας της Τράπεζας της Ελλάδας επιμελώς διατηρείται στην αφάνεια. Κι αυτό, παρά τη σημαντικότητά του, μια και αφορά κρίσιμα θέματα δημοκρατίας και οικονομικής πολιτικής (σελίδα 38)