Αν για τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τους αρχιτέκτονες του μέλλοντός της το 1996 ήταν μια χρονιά "κυοφορίας", για τους εργαζόμενους, για τους λαούς των χωρών - μελών ήταν μια χρονιά σκληρή και αδυσώπητη. Ηταν, όμως, και μια χρονιά αγώνων που εκδηλώνονται είτε σε εθνικό επίπεδο, είτε συντονίζονται σε κοινοτικό επίπεδο και αφορούν όχι μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά και των κυρίαρχων πολιτικών που εκπορεύονται απ' τις Βρυξέλλες και υλοποιούνται από τις κατά χώρες κυβερνήσεις. Ενα στέλεχος του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποτυπώνει αυτή την πραγματικότητα ως εξής: Δεν περνάει βδομάδα που να μην περικυκλωθεί τουλάχιστον μια φορά το κτίριο της Κομισιόν από κάποια διαδήλωση εργαζομένων ή αγροτών.Το Μάαστριχτ που πριν από τρία χρόνια παρουσιαζόταν από τους επικεφαλής σαν το ορόσημο της "νέας εποχής" τώρα εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στα πανό και τα συνθήματα των εργατικών και αγροτικών κινητοποιήσεων σαν η πηγή των δεινών.

Γάλλοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, Γερμανοί μεταλλουργοί, Ισπανοί εργαζόμενοι στη ναυπηγική βιομηχανία, Ιταλοί βιομηχανικοί εργάτες, Ελληνες αγρότες, κλάδοι που ξεχώρισαν με τις μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις τους το 1996 είχαν στο επίκεντρο των διεκδικήσεών τους την αμφισβήτηση πλευράς ή πλευρών της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία θεωρούν υπεύθυνη (εξίσου με τις εθνικές κυβερνήσεις) για τη δραματική εξέλιξη της ανεργίας, για τη συνεχή μείωση των εισοδημάτων τους, για την κατεδάφιση του συστήματος των κοινωνικών ασφαλίσεων, για τον εξανδραποδισμό του αγροτικού τομέα.

Ομως υπάρχει και μια άλλη πλευρά στη σχέση των πολιτών με τους θεσμούς και το συνολικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτή που αφορά στα πολιτικά της χαρακτηριστικά, στην υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών - μελών στο όνομα της "ομοσπονδιοποίησης", στην προστασία των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, στις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Ολες, σχεδόν, οι δημοσκοπήσεις που έγιναν για λογαριασμό της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέσα στο '96 εμφανίζουν συνεχώς αυξανόμενο το ποσοστό των δυσαρεστημένων πολιτών όχι μόνο από τις οικονομικές πολιτικές της ΕΕ, αλλά και από τη γενική της εικόνα. Η τελευταία, μάλιστα, δημοσκόπηση εμφανίζει ποσοστό περίπου 60%, ενώ ένα συντριπτικό ποσοστό πάνω από 70% θεωρεί τις επιλογές της ΕΕ ως την πρώτη αιτία της ανεργίας, ενώ το 54% αμφισβητεί ότι η κοινή εξωτερική πολιτική θα διασφαλίσει τα εθνικά συμφέροντα. Εξάλλου, οι ιθύνουσες δυνάμεις της ΕΕ γνώρισαν την οδυνηρή εμπειρία της απόρριψης από τους λαούς της Δανίας, της Ελβετίας, της Φινλανδίας, της Γαλλίας (παρ' ολίγον), με τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων που έγιναν στις χώρες αυτές για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Στα αποτελέσματα αυτά προστέθηκαν και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη Νορβηγία, όπου οι δυνάμεις που είναι αντίθετες με τη Συνθήκη κέρδισαν την πλειοψηφία.

Τα ίδια χαρακτηριστικά έχουμε και στην Ελλάδα, όπου η μέτρηση της "Γιουροπίνιον", της επίσημης δημοσκόπησης της Κομισιόν, κατέγραψε ποσοστό 55% υπέρ της αναγκαιότητας για δημοψήφισμα για το Μάαστριχτ και πολύ υψηλό ποσοστό δυσαρέσκειας για τις επιλογές της ΕΕ σε σχέση με θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ομως και οι αγώνες των εργαζομένων, των αγροτών, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων, της νεολαίας αποκτούν όλο και περισσότερο το χαρακτήρα της εναντίωσης στην ακολουθούμενη απ' την κυβέρνηση πολιτική της πλήρους υποταγής στις επιταγές και τα κελεύσματα της ΕΕ.

Δ. Π.

Tο 1996 ήταν για την Ευρωπαϊκή Ενωση έτος "κυοφορίας", αφού στις 29 Μάρτη στο Τουρίνο άρχισαν επισήμως οι εργασίες της Διακυβερνητικής Διάσκεψης,με σκοπό και στόχο την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.Ολη τη χρονιά οι εξελίξεις στην Ενωση στρέφονταν γύρω από αυτή την υπόθεση και στο τέλος της οι "δεκαπέντε" αποφάσισαν οι εργασίες της Διακυβερνητικής να ολοκληρωθούν τον Ιούνη του 1997, με την έγκριση της νέας αναθεωρημένης Συνθήκης, με την οποία - όπως υποστηρίζουν οι αρχιτέκτονες της - η Ευρωπαϊκή Ενωση θα απαντήσει στις "προκλήσεις του 2000". Μέσα σ' αυτή τη δωδεκάμηνη πορεία θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ορισμένους χαρακτηριστικούς σταθμούς.

Πριν αρχίσει το '96, από τη Σύνοδο της Μαδρίτης το Δεκέμβρη 1995 οι ηγέτες των χωρών - μελών αποδέχτηκαν ομόφωνα την κοινή πρόταση του καγκελάριου της Γερμανίας Χ. Κολ και του Προέδρου της Γαλλίας Ζ. Σιράκ,σύμφωνα με την οποία η πορεία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) θα είναι απαρέγκλιτη και την 1η Γενάρη 1999 η Ευρωπαϊκή Ενωση θα διαιρεθεί, όπως προβλεπόταν ήδη από το Μάαστριχτ. Δηλαδή στις χώρες που θα εκπληρώνουν τα κριτήρια της Συνθήκης και θα περάσουν στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ και στις υπόλοιπες χώρες, οι οποίες θα παραμείνουν στο περιθώριο. Με την απόφαση αυτή ξεκαθαρίστηκε μια σημαντική εκκρεμότητα, αφού είχαν αναπτυχθεί σκόπιμα σε διάφορες χώρες - μέλη απόψεις, αυταπάτες, για δήθεν αλλαγή των χρονικών περιθωρίων και την αναδιαπραγμάτευση των κριτηρίων. Η δυναμική παρουσία του γερμανογαλλικού άξονα στη Μαδρίτη εκτός των άλλων κατέστησε σαφές στους υπόλοιπους εταίρους ποιος είναι το "μεγάλο αφεντικό". Ηταν η έμπρακτη επιβεβαίωση της σύμπλευσης Βόννης, Παρισιού σε όλες τις κρίσιμες επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στην πορεία της Διακυβερνητικής. Εξάλλου αυτή η γερμανογαλλική παρουσία ήταν ένα από τα κυριότερα στοιχεία των εξελίξεων του '96.

Μια ακόμη σημαντική καμπή είχαμε στο Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ) στις 13 Απρίλη στη Βερόνα,όπου οι δεκαπέντε υπουργοί Οικονομικών αποφάσισαν ότι η πορεία της ΟΝΕ είναι αμετάκλητη και προδιέγραψε τις σχέσεις των "εντός" με τους "εκτός". Ηταν η πρώτη φορά που προσδιοριζόταν επισήμως αυτό που όλοι γνώριζαν, αλλά κανείς δεν τολμούσε να το πει δημοσίως, δηλαδή η Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων.Αυτές οι σχέσεις των "εντός" με τους "εκτός" πήραν ακόμη σαφέστερη μορφή στη συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ στις 5 Ιούνη στις Βρυξέλλες, όπου και πάλι με πρόταση του γερμανογαλλικού άξονα αποφασίστηκαν οι "ποινές" για όσους δεν εκπληρώνουν τα νέα κριτήρια που θα θεσπιστούν με τα νέα προγράμματα "σύγκλισης" μετά την 1/1/1999.Το θέμα αυτό έκλεισε οριστικά στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής στις 12 και 13 Δεκέμβρη στο Δουβλίνο,όπου αποφασίστηκε το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Αφού λοιπόν ξεκαθάρισε η οικονομική φυσιογνωμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αρχίζουν να διαμορφώνονται τα πολιτικά της χαρακτηριστικά, τα οποία θα αποκρυσταλλωθούν στις τελικές αποφάσεις της Διακυβερνητικής Διάσκεψης. Μέσα στο 1996 οι διεργασίες ήταν πολλές, οι προσδοκίες που εκφράστηκαν κάλυψαν όλο το φάσμα των οικονομικών και πολιτικών σχέσεων, ενώ δημιουργήθηκαν ομάδες και συσχετισμοί για την προώθηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων και αλλαγών. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας προσδιορίστηκαν όχι μόνο τα επίμαχα θέματα που θα συζητηθούν στη συνέχεια, αλλά αποκλείστηκαν και εκείνα που θεωρήθηκαν "ενοχλητικά". Ακόμη προσδιορίστηκαν και οι κατευθυντήριες γραμμές για τα κρίσιμα ζητήματα. Και στις δυο περιπτώσεις, δηλαδή και στη διαμόρφωση της ατζέντας της Διακυβερνητικής και στις κατευθυντήριες γραμμές, τον καθοριστικό ρόλο έπαιξε το δίδυμο Κολ - Σιράκ, όχι βεβαίως χωρίς προβλήματα μεταξύ τους. Απ' αυτά λοιπόν τα πολιτικά χαρακτηριστικά ξεχωρίζει η συγκέντρωση μεγάλων και αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στα θεσμοθετημένα όργανα της Ενωσης, όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με πλειοψηφία και επομένως σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ισχυρών οικονομικά και μεγάλων πληθυσμιακά χωρών - μελών. Μια τέτοια βεβαίως εξέλιξη προϋποθέτει την ουσιαστική κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών - μελών προς όφελος των υπερεθνικών γερμανοκρατούμενων οργάνων της Ενωσης.

Τα σχέδια των αρχιτεκτόνων του Μάαστριχτ, αλλά και της αναθεώρησής του, προβλέπουν την ομοσπονδιακή συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης όχι μόνο στη σημερινή, αλλά κυρίως στη διευρυμένη σύνθεσή της, με τη συμμετοχή των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Μέσα σ' αυτή την "ομοσπονδία" τα κλειδιά του θησαυροφυλακίου θα κρατούν για λογαριασμό των πολυεθνικών επιχειρήσεων οι Γερμανοί τραπεζίτες της "Μπούντεσμπανκ" και τη σφραγίδα των πολιτικών αποφάσεων ο γερμανογαλλικός άξονας. Στην ανάπτυξή του αυτό το σχέδιο έχει να κάνει με τις ανακατανομές που προβλέπονται και ήδη προωθούνται με την επωνυμία "Νέα Τάξη Πραγμάτων". Δηλαδή ένα ξαναμοίρασμα της τράπουλας της οικονομικής και πολιτικής ισχύος ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Βεβαίως σε πολλά απ' αυτά λογαριάζουν χωρίς τον "ξενοδόχο", αφού παραγνωρίζουν την ισχύ των αντικειμενικών νόμων που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην έκφραση και όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά πολύ περισσότερο παραγνωρίζουν τη θέληση των λαών που, ξεκινώντας από την πάλη κατά των συνεπειών από τις επιλογές του Μάαστριχτ, πλησιάζουν ολοένα στην αμφισβήτηση των ίδιων των θεμελίων τους.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Αποκαλυπτικός για το μέγεθος του σκανδάλου που συντελείται σε βάρος του ΕΟΤ και την περιουσίας του, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου της χώρας, είναι ο τρόπος που δίνονται οι μονάδες και οι εγκαταστάσεις του ΕΟΤ για ενοικίαση σε ιδιώτες και τα εντελώς συμβολικά - εξευτελιστικά - μισθώματα που πληρώνονται. Εδώ κανείς θα συναντήσει σε όλο τους το μεγαλείο τιςπελατειακές σχέσεις που διατηρούν οι εκάστοτε κυβερνώντες με ομάδες ιδιωτικών συμφερόντων, οι οποίες με το σύστημα των μακροχρόνιων μισθώσεων νέμονται την κρατική περιουσία, με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των ημέτερων κάθε φορά αεριτζήδων.

Ο "Ρ" επεξεργάστηκε τα ετήσια μισθώματα που έδωσαν πρόσφατα στη δημοσιότητα οι σύλλογοι εργαζομένων στον ΕΟΤ, τόσο αυτά που ίσχυσαν το 1996, όσο και εκείνα που προϋπολογίζεται ότι "θα" εισπράξει το 1997. Από αυτά τα στοιχεία προκύπτουν... μαργαριτάρια. Τα ποσά έναντι των οποίων μισθώνονται - στην πραγματικότητα χαρίζονται - στους ιδιώτες μονάδες, καταστήματα, αιγιαλοί, είναι καταπέλτης γι' αυτή τη σκανδαλώδη πολιτική που επιμένει η σημερινή κυβέρνηση να εφαρμόζει και να την ονομάζει "εκσυγχρονισμό"!

Οπως φαίνεται και στον πίνακα με τις ενδεικτικές περιπτώσεις που δημοσιεύει ο "Ρ", νοικιάζεται ολόκληρο "Ξενία", αυτό της Ανδρου, προς 84.094 δρχ. το μήνα, ενώ μόλις προς 357.265 δρχ. το μήνα μισθώνεται το "Ξενία" Σκύρου. Εξίσου προκλητικό είναι το μίσθωμα που απολαμβάνει ο μισθωτής που εκμεταλλεύεται χρόνια τώρα το εστιατόριο του Λυκαβηττού. Ποιος Αθηναίος δεν έχει πιει καφεδάκι εκεί πάνω χρυσοπληρώνοντάς το; Και είναι εκατοντάδες αυτοί οι Ελληνες και ξένοι τουρίστες που περνούν καθημερινά από εκεί. Κι όμως, κάποιοι αρμόδιοι στον ΕΟΤ έκριναν αρκετά "δίκαιο" το μίσθωμα των 428.583 δρχ. το μήνα. Ε, δε θέλει και πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς πόσο συμβολικό είναι αυτό το ποσό, όταν τέτοια μισθώματα καλούνται να πληρώσουν μετά την απελευθέρωση των μισθώσεων μιας "τρύπας" ψιλικατζίδικα!

Θα είχε, δε πολύ ενδιαφέρον να μπορούσε κάποιος επίσημα να εξηγήσει το σκεπτικό με το οποίο εδώ και χρόνια η ΠΕΛΛΑ ΑΕ καταβάλει, με την έγκριση της πολιτικής ηγεσίας, μηνιαίως το... ακριβότατο τίμημα των 292 δρχ. για κατάστημα στη μαρίνα Ζέας Πειραιά και άλλος μισθωτής για κατάστημα στην ίδια μαρίνα 40.246 δρχ. το μήνα. Και ας σημειωθεί ότι αυτά τα ποσά είναι "προϋπολογισμός" εισπράξεων, ενώ σύμφωνα με τους συλλόγους εργαζομένων στον ΕΟΤ, από αυτά καταβάλλεται μόλις το 50% κάθε χρόνο!

Από τις λίστες των μισθωμένων μονάδων και περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, προκύπτει επίσης ότι σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται συγκέντρωση δύο ή τριών καταστημάτων στα χέρια ενός ιδιώτη ή εταιρίας. Για παράδειγμα η "Διόνυσος ΖΟΝΑΡΣ ΑΕ" εκμεταλλεύεται ταυτόχρονα το τουριστικό αναψυκτήριο και το εστιατόριο του "Διόνυσος" Λυκαβηττού, καθώς και το εστιατόριο "Διόνυσος" στου Φιλοπάππου. Ιδιος ιδιώτης εμφανίζεται να έχει μισθώσει τα κυλικεία της ακτής Αλίμου και το εστιατόριο της ακτής Αλίμου, ενώ η "ΠΕΛΛΑ ΑΕ" έχει δύο καταστήματα στη μαρίνα Ζέας και ένα στη μαρίνα Βουλιαγμένης.

Να πούμε, τέλος, ότι υπάρχουν και κάποια λογικά μισθώματα, τα οποία φαίνονται σαν μύγα μέσα στο γάλα, με τα υπόλοιπα εξευτελιστικά που αποδεικνύουν τον κανόνα: ότι αυτές οι συμβάσεις είναι η πεμπτουσία των πελατειακών σχέσεων των εκάστοτε κυβερνήσεων με κάποιους ημέτερους χρυσοθήρες και σε καμία περίπτωση η ουσιαστική αξιοποίηση του θησαυρού του ΕΟΤ προς όφελος του δημόσιου χαρακτήρα του και της ανάπτυξής του.

Οι τουριστικές μονάδες του ΕΟΤ λειτουργούν είτε με αυτεπιστασία, δηλαδή με άμεση εκμετάλλευση υπό την ευθύνη του Οργανισμού, είτε με τη μέθοδο των μισθώσεων σε τρίτους. Με αυτεπιστασία λειτουργούν συνολικά 72 μονάδες. Με τον τρόπο των εκμισθώσεων λειτουργούν ήδη οι περισσότερες μονάδες, ο αριθμός των οποίων φτάνει τις 210,ενώ 70 περίπου εκτάσεις παραμένουν αναξιοποίητες. Σ' αυτές περιλαμβάνονται 30 μεγάλες εκτάσεις, πάνω από 100 στρέμματα, οι οποίες στην πλειοψηφία τους βρίσκονται σε περιοχές χαρακτηρισμένες ως ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς. Τέλος, ένα σημαντικό μέρος της ακίνητης περιουσίας του ΕΟΤ, 110 ιδιοκτησίες του, έχει παραχωρηθεί σε δήμους και κοινότητες είτε επ' αόριστο, είτε για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με σκοπό την τουριστική αξιοποίησή τους από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σκοπός ο οποίος φαίνεται να απέτυχε σε μεγάλο βαθμό, αφού είτε οι ΟΤΑ δεν είχαν τα μέσα να αξιοποιήσουν αυτές τις ιδιοκτησίες, είτε εκχωρήθηκαν στη συνέχεια σε ημέτερους της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας".

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις μονάδες που ο ΕΟΤ έχει υπό αυτεπιστασία, κανείς δε θα επέμενε ότι βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Στην πραγματικότητα, με αποκλειστική ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών του Οργανισμού, πολλές από αυτές υπολειτουργούν ή παρουσιάζουν εικόνα εγκατάλειψης, ενώ άλλες από αυτές οι εκάστοτε κυβερνήσεις τις φορτώνουν με εποχιακό προσωπικό ανάλογα με τις τις ψηφοθηρικές τους ανάγκες. Η εικόνα που παρουσιάζουν όλες μαζί, στην πραγματικότητα καλείται να υπηρετήσει τη λογική των κυβερνήσεων που θέλουν την πλήρη εκχώρηση όλων των μονάδων σε ιδιώτες. Αυτή την εικόνα αξιοποιούν οι ίδιοι ακριβώς που την προκαλούν, για να διακηρύξουν με τον πιο προκλητικό τρόπο ότι "ο ΕΟΤ δεν μπορεί να κάνει καλά τον ξενοδόχο".

Η ιστορία της εκμίσθωσης μονάδων του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού δεν είναι καινούρια, ούτε είναι έμπνευση των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας. Εχει πίσω της δεκαετίες ολόκληρες. Οι σημερινές κυβερνήσεις έχουν βρει στρωμένο το έδαφος που είχαν σπείρει οι παλιότερες πολιτικές ηγεσίες του ΕΟΤ. Αυτές, που επίσης έκριναν σκόπιμο να "αξιοποιήσουν" κάποιες μονάδες με τον ίδιο τρόπο: μισθώνοντάς τις σε ημέτερους, τις περισσότερες σε τυχοδιώκτες για ένα διάστημα αρχικά και στη συνέχεια ανανεώνοντας απανωτά τις σκανδαλώδεις συμβάσεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ ήρθε, απλώς, το καλοκαίρι του 1993 να νομοθετήσει την εφ' όρου ζωής παράδοση της περιουσίας του ΕΟΤ στο όνομα της "ανάπτυξης" και του "εκσυγχρονισμού", ψηφίζοντας το νόμο - "μπουλντόζα" που τη σάρωνε κυριολεκτικά, προβλέποντας ότι οι μονάδες του Οργανισμού μπορούν να μισθώνονται στους ιδιώτες για διάστημα μέχρι... 99 χρόνια! Οσο για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που τότε διαρρήγνυε τα ιμάτιά της για το σκανδαλώδες νομοθέτημα, ακολούθησε, πιστά, βήμα προς βήμα τον ίδιο νόμο στην ουσία της φιλοσοφίας του εμπλουτίζοντάς τον μάλιστα με μερικά ιδιωτικά καζίνο, για ακόμη μεγαλύτερη... ανάπτυξη! Σήμερα, στα χέρια ιδιωτών βρίσκονται 210 τουριστικές εγκαταστάσεις του Οργανισμού. Τα αποτελέσματα της "αξιοποίησης" της περιουσίας του ΕΟΤ από την "ιδιωτική πρωτοβουλία" είναι περίτρανες αποδείξεις της αποτυχίας αυτής της πολιτικής που επιμένει και η σημερινή κυβέρνηση να διακηρύσσει και να εφαρμόζει. Η εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζουν, αφού καλά καλά οι περίφημοι "επενδυτές" που αναλαμβάνουν να τα διαχειριστούν τα έχουν ξεζουμίσει γεμίζοντας τις τσέπες τους, τα χρέη προς τον ΕΟΤ από απλήρωτα μισθώματα, ακόμα και αυτά τα εξευτελιστικά μισθώματα, ολόκληρων ετών, σε πολλές περιπτώσεις η καταλήστευση και καταλεηλάτησή τους από έργα αξίας που παραλάμβαναν ως πανωπροίκι μαζί με τις μονάδες, είναι η επιβεβαίωση αυτής της πολιτικής.

Σύμφωνα με τη μελέτη των εργαζομένων στον ΕΟΤ, αποτελούν κανόνα για τις μισθωμένες μονάδες η μη τήρηση συμβατικών όρων εκ μέρους των μισθωτών, οι οποίοι μάλιστα παραμένουν θρονιασμένοι μέσα σ' αυτές, καθώς και η μη πληρωμή των μισθωμάτων. Υπολογίζεται ότι ο ΕΟΤ εισπράττει περίπου το 50% των ετήσιων μισθωμάτων, με αποτέλεσμα οι οφειλές να ανέρχονται σε δύο δισ. δρχ. περίπου. Παράλληλα, η συντήρηση των μονάδων αυτών είναι από ελλιπής έως ανύπαρκτη, ενώ υπάρχει συνεχής φθορά του εξοπλισμού που ανήκει στον ΕΟΤ, χωρίς να ανανεώνεται. Ετσι, ακόμα και εάν ο ΕΟΤ καταφέρει διά μέσου της δικαστικής οδού να πάρει πίσω τις μονάδες, βρίσκονται σε τέτοιο χάλι και με τέτοιες απώλειες, που πράγματι "αδυνατεί να κάνει τον ξενοδόχο". Απόδειξη ότι αυτή η πολιτική έχει μία και μόνη σκοπιμότητα: το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τη θυσία του συμφέροντος του δημοσίου, δηλαδή του ελληνικού λαού, γιατί σ' αυτόν ανήκει και η περιουσία του ΕΟΤ, στο βωμό του κέρδους της τσέπης λίγων και εκλεκτών.

Με ιδιαίτερα γρήγορες διαδικασίες σκοπεύει να προχωρήσει το 1997 η κυβέρνηση την ιδιωτικοποίηση των περισσότερων από τις 23 ξενοδοχειακές μονάδες που ανήκουν στον ΕΟΤ και - λόγω της ασκούμενης πολιτικής - εμφανίζονται ως ζημιογόνες. Αυτό ακριβώς αποτελεί και το άλλοθι της σημερινής κυβέρνησης, να προχωρήσει στο ξεπούλημα των ΞΕΝΙΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι ιδιωτικοποιήσεις θα γίνουν στο σύνολό τους μέσω εκμισθώσεων και με τη γνωστή μέθοδο των δημόσιων πλειοδοτικών διαγωνισμών, καθώς απορρίπτεται - προς το παρόν - η απευθείας πώληση ξενοδοχείων σε ιδιώτες.

Στην πραγματικότητα, τα ΞΕΝΙΑ κατάντησαν ζημιογόνα με αποκλειστική ευθύνη και υπαιτιότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που χρόνια τώρα αδιαφορούν πλήρως και συστηματικά για την ανταγωνιστικότητα και την οργάνωσή τους. Η, για να ακριβολογούμε, τα θυμούνται μόνο στις περιπτώσεις που θέλουν να εξοικονομήσουν μερικές ακόμα ψήφους,βολεύοντας "ημέτερους", που συνήθως εργάζονται σαν εποχιακοί υπάλληλοι ή συμβασιούχοι αορίστου χρόνου. Η θέση των τελευταίων, που στο σύνολο των μονάδων αυτεπιστασίας αριθμούν 1.680, είναι το λιγότερο επισφαλής και το πιθανότερο χαμένη, αφού τα περισσότερα ΞΕΝΙΑ είναι φορτωμένα με υπεράριθμο προσωπικό,συνέπεια της παραπάνω "τακτικής".

Αυτός άλλωστε είναι ο βασικός και καθαρά πολιτικός λόγος που η κυβέρνηση θα δώσει προτεραιότητα στην ιδιωτικοποίηση των ΞΕΝΙΑ που παραμένουν κλειστά. Πρόκειται για τις ξενοδοχειακές μονάδες Καρτερού Ηρακλείου, Σπάρτης, ΣΠΑΠ Ολυμπίας και Ξένιου Δία Ολυμπίας, που παραμένουν αρκετά χρόνια τώρα ερημωμένες - φυσική συνέπεια της μακροχρόνιας κρατικής αδιαφορίας.

Στο μεταξύ, και ενώ στα ξενοδοχεία Ηρακλείου και Χανίων πρόκειται να ξαναγίνουν διαγωνισμοί επειδή οι πρώτοι απέβησαν άκαρποι, σε τελικό στάδιο βρίσκονται οι διαδικασίες για την εκμίσθωση των ΞΕΝΙΑ Τσαγκαράδας και Πορταριάς στο Πήλιο, που πρόκειται σύντομα να παραδοθούν στους νέους τους ιδιοκτήτες. Από την άλλη μεριά, η ιδιωτικοποίηση του ΞΕΝΙΑ Αρτας οδηγείται κατά τα φαινόμενα σε ναυάγιο, εξαιτίας των έντονων ενστάσεων που προβάλλουν οι εκεί οργανώσεις Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις επιτελικών στελεχών του ΕΟΤ, ποικιλόμορφες αντιδράσεις και δυσχέρειες θα συναντήσουν επίσης και οι προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις των ΞΕΝΙΑ Αμφιτρίωνα Ναυπλίου, Λάρισας και Λευκάδας.

Β. Ρ.

Η περιουσία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ), η προίκα που οι εκάστοτε κυβερνήσεις αναθέτουν στις πολιτικές ηγεσίες που διορίζουν στον Οργανισμό, να χαρίσουν στους προικοθήρες που την επιβουλεύονται, αποτελείται από ένα απέραντο χρυσωρυχείο.

Ο ΕΟΤ έχει στην ιδιοκτησία του 325 εκτάσεις συνολικής επιφάνειας 90.000 στρεμμάτων κατανεμημένων σε όλη τη χώρα. Από αυτές, οι δεκαπέντε εκτάσεις είναι πάνω από 1.000 στρέμματα, ενώ 34 μεταξύ 100 και 1.000 στρεμμάτων συνολικής επιφάνειας 67.000 στρεμμάτων. Ωστόσο, κύριο χαρακτηριστικό όλων αυτών των εκτάσεων είναι η ελάχιστη αξιοποίησή τους. Οι τρόποι με τους οποίους αποκτήθηκαν είναι κυρίως τέσσερις: με μεταφορά από προηγούμενες μορφές ιδιοκτησίας του δημοσίου στον τομέα του τουρισμού στον ΕΟΤ, από αγορές για την ανέγερση συγκεκριμένων εγκαταστάσεων, από το δημόσιο που ανέθεσε στον ΕΟΤ τη διοίκηση και διαχείρισή τους (τουριστικά δημόσια κτήματα) και με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις ιδιωτικών εκτάσεων με σκοπό την τουριστική τους αξιοποίηση. Οπως αναφέρεται στη σχετική μελέτη και καταγραφή που έδωσαν πρόσφατα στη δημοσιότητα οι Σύλλογοι Υπαλλήλων ΕΟΤ, τα περιουσιακά στοιχεία που απέκτησε ο Οργανισμός με την ίδρυσή του είχαν αξιοποιηθεί από την εποχή του μεσοπολέμου με τα τότε κριτήρια, κύρια είχαν αναπτυχθεί οι ιαματικές πηγές.

Στις εκτάσεις που προήλθαν από αγορά, δημιουργήθηκαν κυρίως ξενοδοχεία, ενώ σ' εκείνες που προέρχονται από το δημόσιο έγινε περιορισμένης έκτασης αξιοποίηση (π. χ. οργανωμένες πλαζ, μαρίνες, κάμπινγκ). Τέλος, για τις εκτάσεις εκείνες που έχουν απαλλοτριωθεί, επισημαίνεται ο κίνδυνος επιστροφής τους στους αρχικούς ιδιοκτήτες που έχουν ήδη προσφύγει στα δικαστήρια.

Σε 150 περίπου εκτάσεις ιδιοκτησίας του ΕΟΤ έχουν δημιουργηθεί εκατοντάδες εγκαταστάσεις υπό τη μελέτη, κατασκευή και επίβλεψη των τεχνικών υπηρεσιών του Οργανισμού. Οι εγκαταστάσεις αυτές είναι: έργα υποδομής, ξενοδοχεία, ξενώνες, παραθεριστικοί ξενώνες, κάμπινγκ, λουτρικές εγκαταστάσεις, εστιατόρια, αναψυκτήρια, τουριστικά περίπτερα, μαρίνες, υδροθεραπευτήρια, υπαίθρια θέατρα, καζίνο, εγκαταστάσεις χιονοδρομικών κέντρων, γραφεία τουρισμού, τελεφερίκ, μεθοριακοί σταθμοί, γήπεδα γκολφ, οργανωμένες πλαζ, μουσεία, έργα ανάδειξης αρχαιολογικών χώρων, εγκαταστάσεις, σπήλαια.Σε τι ποσό ανέρχεται η αξία όλων αυτών των εγκαταστάσεων, αλλά και των αναξιοποίητων εκτάσεων που οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία έχουν βάλει πλώρη να "αξιοποιήσουν", θυσιάζοντάς τες στο βωμό των κερδών της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας"; Με... μετριοπαθείς υπολογισμούς σε 3,5 τρισ. δρχ.!

Καθημερινά λειτουργούν τα γραφεία της Επιτροπής Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ,που βρίσκονται στην οδό Κάνιγγος 27, 5ος όροφος, γραφεία 12-13 και παραμένουν ανοιχτά από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή και από 6 έως 9 μ.μ. Σε ένταση των προσπαθειών για τη συλλογή υπογραφών υποστήριξης της διενέργειας δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, καλεί η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Αντιστασιακών Πειραιά.Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα πιο κάτω γραφεία:

ΠΕΙΡΑΙΑ: Φίλωνος 41 (9 π.μ.-12 μ. και 6 μ.μ.-8 μ.μ.) τηλ. 41.24.696.

ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ: Κύπρου 68 (6 μ.μ.-8 μ.μ.) τηλ. 49.25.757.

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ: Ρέπουλη 16 (5 μ.μ.-7.30 μ.μ.) τηλ. 46.18.180.

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ: Πόντου 46 (5 μ.μ.-6 μ.μ.) τηλ. 46.10.362.

Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια γύρω από την περιουσία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ) και την περίφημη "αξιοποίησή" της που ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ με το νόμο - έκτρωμα 2160 που ψήφισε το καλοκαίρι του 1993 και που έδινε "γην και ύδωρ" στους ιδιώτες και συντηρείται μέχρι σήμερα από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα, οι εκπρόσωποι του οποίου εκείνη την περίοδο διαρρηγνύανε υποκριτικά τα ιμάτιά τους για το δρομολογούμενο ξεπούλημα.

Στην πραγματικότητα, όλη η ιστορία της "αξιοποίησης" που και η σημερινή υπουργός Β. Παπανδρέου δε χάνει ευκαιρία να ευαγγελίζεται, δεν είναι τίποτε άλλο από τη νομιμοποίηση της - έναντι πινακίου φακής - παράδοσης μιας τεράστιας περιουσίας, που με πρόχειρους υπολογισμούς ανέρχεται σε 3,5 τρισ. δρχ., στα χέρια πολλές φορές αεριτζήδων και τυχοδιωκτών, στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης "αναπτυξιακής" πολιτικής και με το πρόσχημα ότι ο ΕΟΤ "δεν μπορεί να κάνει τον ξενοδόχο". Μια ιστορία ο χορός της οποίας καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες, με τις ευλογίες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του Οργανισμού, με αποτελέσματα που διαψεύδουν περίτρανα τα όσα εύηχα διατυμπανίζουν οι υπέρμαχοι του ξεπουλήματος.

Μελίνα ΖΙΑΓΓΟΥ