Τη Σαμοθράκη, λοιπόν, των Καβείρων, επέλεξαν, για άλλη μια χρονιά, οι διοργανωτές του Συνεδρίου, για να "μεταφέρουν" τον προβληματισμό για τα όσα συμβαίνουν στο ραδιοτηλεοπτικό χώρο. Και αυτή τη χρονιά, δεν υπήρξαν συμπεράσματα, αλλά μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση, με ενότητες που είχαν σχέση με το ρόλο των ΜΜΕ στις εξελίξεις στα Βαλκάνια, με τη δεοντολογία και την ελευθεροτυπία και με τα "Life style" περιοδικά. Εισηγητές και σύνεδροι ανέπτυξαν τις απόψεις τους, καταγράφοντας τη σκληρή πραγματικότητα των ΜΜΕ. Στο φετινό συνέδριο για πρώτη φορά συνέβαλε και συμμετείχε και η ΕΣΗΕΑ. Στο Συνέδριο παρευρέθησαν ο πρόεδρός της Αριστείδης Μανωλάκος και το μέλος του ΔΣ Νίκος Καραντηνός. Ο προβληματισμός πολλές φορές επικεντρώθηκε και στο ρόλο των δημοσιογράφων στη σημερινή "εικόνα" των ΜΜΕ, αλλά και στην ανάγκη συσπείρωσης όλων στα σωματεία τους.

Σχεδόν από όλους τους ομιλητές επισημάνθηκε ο καθοριστικός ρόλος που έπαιξαν και παίζουν τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα η τηλεόραση στις εξελίξεις στα Βαλκάνια. Ο "ρόλος" αυτός φάνηκε καθαρά και στον πόλεμο στην Πρώην Γιουγκοσλαβία και στα τραγικά γεγονότα στην Αλβανία, αλλά και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ιδιαίτερα στην κρίση στα Ιμια. Κοινή συνισταμένη, από ό,τι φάνηκε από τις περισσότερες ομιλίες, είναι ότι "πόλεμος είναι η συνέχιση του δελτίου ειδήσεων των 8.30 με άλλα μέσα". Το συμπέρασμα που βγαίνει από τον πόλεμο στην Πρώην Γιουγκοσλαβία, όπως τονίστηκε από τον Στέλιο Κούλογλου και στο οποίο καταλήγουν όλες οι πλευρές - Σέρβοι, Κροάτες, Βόσνιοι - είναι ότι τα ΜΜΕ, και ιδίως η τηλεόραση, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην καλλιέργεια του εθνικού μίσους και στο ξέσπασμα του πολέμου.Αλλοι, όπως είπε, "αντιτάσσουν ότι τα ΜΜΕ δεν ήταν παρά ένα όπλο στα χέρια των πολιτικών που επιδίωξαν τον πόλεμο". Ο Στέλιος Κούλογλου, σχετικά με την κρίση στα Ιμια και το ρόλο της τηλεόρασης, εξέφρασε την άποψη ότι είναι η "πρώτη φορά που ένας πόλεμος θα ξεκινούσε με πρωτοβουλία των ίδιων των ΜΜΕ".

Στις στημένες και κατασκευασμένες εικόνες από τα ίδια τα ΜΜΕ, στις δραματικές στιγμές της γειτονικής μας Αλβανίας, αναφέρθηκε ο Χρήστος Τελίδης. "Οταν εγκαταστάθηκαν τα κανάλια", όπως είπε χαρακτηριστικά, οι Αλβανοί πήραν τα όπλα και πυροβολούσαν στον αέρα. Στη σχέση των ηγεσιών και του "θεάματος" που προσφέρεται από την τηλεόραση, αλλά και στο ρόλο των δημοσιογράφων, στάθηκε και ο Αλκης Κούρκουλας, αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στα γεγονότα στα Ιμια. Παντού, όπως είπε, όταν οι πολιτικές ηγεσίες δεν ασκούν αποτελεσματικά την ηγεσία τους, το κενό που δημιουργείται τείνει να καλυφθεί από τα ΜΜΕ, που επιβάλλουν πλέον τις δικές τους αξίες και τη δική τους λογική. Τη λογική της αναζήτησης πελατείας διά της προσφοράς του θεάματος,με στόχο την αύξηση της ακροαματικότητας, άρα της επιρροής και της εξουσίας τους.Το μεγάλο πρόβλημα, της "νέας αυτής δημοσιογραφίας, είναι ότι υποτάσσεται και υπηρετεί τις ανάγκες του θεάματος".

Πολλοί ομιλητές στάθηκαν ιδιαίτερα στις συνθήκες και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι δημοσιογράφοι, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη να συσπειρωθούν στα σωματεία τους. Ο Νίκος Καραντηνός μίλησε για αγώνα προκειμένου να υπερασπίσουν το "ψωμί, τη δουλιά και την ελευθερία" τους, τη στιγμή μάλιστα που τα "θεριά της εξουσίας είναι ενωμένα". Στη συσπείρωση και στην ενίσχυση κάθε προσπάθειας για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και της κοινωνικής προσφοράς των δημοσιογράφων, έδωσε έμφαση και ο Αριστείδης Μανωλάκος. Διαφορετικές απόψεις εκφράστηκαν, σχετικά με την αναγκαιότητα της ύπαρξης κανόνων δεοντολογίας. Την ανάγκη ύπαρξής τους αμφισβήτησε ένας εκ των εισηγητών του θέματος με άξονα τη δεοντολογία, ο Γιάννης Τριάντης. Αντίθετη ως γνωστό άποψη έχει η ΕΣΗΕΑ, κάτι που τονίστηκε και από τον πρόεδρό της Αριστείδη Μανωλάκο, που ήταν ο συντονιστής της συζήτησης. Το ίδιο υποστήριξε στην εισήγησή του και ο Νίκος Φίλης, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη εκδημοκρατισμού στη δομή των ΜΜΕ.

Τέλος στη συζήτηση για τα περιοδικά, ιδιαίτερη μνεία έγινε στη γλώσσα που χρησιμοποιείται, αλλά και σε θέματα που έχουν σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το τελευταίο, τονίστηκε ιδιαίτερα από τον Σταύρο Θεοδωράκη, ο οποίος μίλησε για διαπλεκόμενα και στο χώρο αυτό, προτείνοντας οι διατάξεις του νόμου να ισχύουν και για τα περιοδικά.

ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ (της απεσταλμένης μας ΚΟΥΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ).-

Φτάνοντας με την "Αρσινόη" στη Σαμοθράκη, ένα βράδυ με ολόγιομο φεγγάρι, κάθε άλλο παρά μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι η μαγεία των Μυστηρίων και των Μεγάλων Θεών, η ανεξάντλητη επιβλητική ομορφιά του Σάου, με το "Φεγγάρι" του, θα προσαρμόζονταν στη σκληρή σημερινή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα, που έχει άμεση σχέση με τα προβλήματα των 3.000 κατοίκων του νησιού, αλλά και με τα μελανά και σκιερά "σημάδια" του τηλεοπτικού μας τοπίου. Μπορεί το 6ο Πανελλήνιο Δημοσιογραφικό Συνέδριο να ήταν το έναυσμα για μια ακόμη πρόσκληση στο γεμάτο πλατάνια και ποτάμια πανέμορφο νησί, αλλά θα ήταν ψέμα, αν δεν ομολογούσα τη μέγιστη αμαρτία μου: Ηταν αδύνατο ν' αντισταθείς στην πανσέληνο που έβγαινε από το "Φεγγάρι", την κορυφή του Σάου, και απλωνόταν στον αρχαιολογικό χώρο, στον Πύργο του Φονιά, στα κάστρα που έχτισε ο Παλαμήδης Γατελούζος, στις καλά κρυμμένες βάθρες. Ηταν αδύνατον να μην υποκύψεις: να μη γίνεις εκεί, στο Θόλο της Αρσινόης, "μύστης" των Μεγάλων Θεών, να μην υποκλιθείς στη "μύηση" και την "εποπτεία", όχι φυσικά των ΜΜΕ, αλλά των Καβειρίων Μυστηρίων. Να μην αναλογιστείς και βαθιά λυπηθείς για την ξενιτεμένη "Νίκη".

Γιατί η Σαμοθράκη είναι ένας "Κήπος" γεμάτος θρύλους και παραδόσεις, ένας τόπος ονείρου και αυτοσυγκέντρωσης. Και είναι τυχερός όποιος καταφέρει να φτάσει στην κορυφή του Σάου και ν' ατενίσει την Τροία, όπως σύμφωνα με την παράδοση έκανε ο θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας, που παρακολουθούσε από εκεί τον Τρωικό Πόλεμο. Σ' αυτόν τον τόπο πήγε, συντετριμμένη από τη σφαγή των παιδιών της, η βασίλισσα της Θράκης - και μετέπειτα της Αιγύπτου - η Αρσινόη η Β, αναζητώντας παρηγοριά και ελπίδα.

Στους τόπους μύησης και λατρείας διεξήχθη το 6ο Πανελλήνιο Δημοσιογραφικό Συνέδριο