Η παράσταση αρχίζει...
"Σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο πλανήτης μας πέντε χρόνια μετά τη Συνδιάσκεψη του Ρίο ντι Τζανέιρο για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη"; Σ' αυτό το ερώτημα καλούνται να απαντήσουν 178 ηγέτες από χώρες όλου του κόσμου, στο πλαίσιο της Διάσκεψης Κορυφής που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στη Νέα Υόρκη. Η απάντηση βρίσκεται στα στοιχεία της Επιτροπής του ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, που δόθηκαν στη δημοσιότητα με αφορμή τη διάσκεψη. Στοιχεία αποκαλυπτικά που αποδεικνύουν το μέγεθος της υποκρισίας των καπιταλιστικών κρατών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα. Συγκεκριμένα:
- Περισσότεροι από 1,1 δισεκατομμύριο κάτοικοι του πλανήτη ζουν κάτω από συνθήκες εξαθλίωσης.
- Το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει σε μεγάλες πόλεις αντιμετωπίζει το πρόβλημα της λειψυδρίας. Μέχρι το 2025 αυτό το νούμερο μπορεί να φτάσει τα 2/3 αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
- Χάνονται κάθε χρόνο 13,7 εκατομμύρια εκτάρια δασών.
- Τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού που κατοικεί σε παράκτιες περιοχές απειλείται από τη θαλάσσια ρύπανση.
- Οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα και άλλων ρύπων συνεχώς αυξάνονται και οι στόχοι για μείωσή τους παραμένουν λόγια.
- Η ερημοποίηση απειλεί πλέον το 1/4 της έκτασης της Γης - 1,2 δισεκατομμύρια εκτάρια αγροτικής γης εγκαταλείπονται. Πλέον το 1/4 της έκτασης της Γης.
- Χημικά, τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα συνεχίζουν να απειλούν τη δημόσια υγεία και τα οικοσυστήματα.
- Το 60% των ψαριών κινδυνεύει με εξαφάνιση. Χάνονται 50.000 φυτά και ζώα κάθε χρόνο.
Δυστυχώς, όπως διαπιστώνει και η έκθεση του ΟΗΕ, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει τίποτα αυτά τα 5 χρόνια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις τα πράγματα έχουν χειροτερέψει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανακολουθίας των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών είναι το θέμα της οικονομικής ενίσχυσης των ανεπτυγμένων χωρών προς τις αναπτυσσόμενες, με σκοπό την αναπτυξιακή βοήθεια. Οι ανεπτυγμένες χώρες είχαν δεσμευτεί να δίνουν κάθε χρόνο το 0,7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος τους ως αναπτυξιακή βοήθεια στις φτωχές χώρες. Ο στόχος αυτός όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε, αλλά αντίθετα μειώθηκε και από το ποσοστό του 1990. Η συμβολή τους περιορίστηκε στο 0,27% από 0,33% που ήταν δύο χρόνια πριν το Ρίο. Το ίδιο διάστημα η Ευρωπαϊκή Ενωση διέθεσε περίπου το 0,38% του ΑΕΠ. Μάλιστα, πρόσφατα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης,ομολόγησε ότι η ΕΕ δεν είναι διατεθειμένη να δώσει παραπάνω, λόγω του προγράμματος σύγκλισης των οικονομιών...
Σύμφωνα ακόμα με στοιχεία του ΟΗΕ, το Παγκόσμιο Περιβαλλοντικό Ταμείο έχει διαθέσει απ' το 1994 μόλις 2 δισ. δολάρια. Κι όπως όλα δείχνουν, το ποσοστό αυτό αναμένεται να μειωθεί στη Διάσκεψη της Νέας Υόρκης...
"Αποτελεί καθήκον μας για τις επόμενες γενιές να σχεδιάσουμε εδώ την πολιτική για τα επόμενα χρόνια", είπε ο Αλ Γκορ,αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στην τελετή έναρξης της διάσκεψης. Μ' άλλα λόγια, ακόμα μία παράσταση με τραγικό πρωταγωνιστή το περιβάλλον αρχίζει.
Οπως ακριβώς και πριν από πέντε χρόνια στο Ρίο, όπου οι ηγέτες των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών, οι εκπρόσωποι της ΕΕ κατέθεσαν μια σειρά προτάσεις για τη σωτηρία του πλανήτη, έτσι και φέτος για τέσσερις μέρες - από 23 έως 27 Ιούνη - οι καταστροφείς του περιβάλλοντος θα αναπτύξουν και πάλι τις θέσεις τους, θα συντάξουν νέα κείμενα για τη σωτηρία του πλανήτη, θα χύσουν κροκοδείλια δάκρυα και θα ανανεώσουν το ραντεβού τους για το 2002.
Τότε που ο τραγικός απολογισμός μπορεί να αποδειχτεί μοιραίος.
Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ
Αμάν μπαϊλντίσαμε, δεν αντέχουμε άλλο! Η μεγάλη ζέστη μάς φέρνει λιποθυμία, το νέφος μάς κόβει την ανάσα κι εκείνο το διαβολεμένο το "κουπί", που είμαστε υποχρεωμένοι να τραβούμε συνεχώς, μας έχει κυριολεκτικά εξουθενώσει. "Ε, οπ! " φωνάζουν αδιάκοπα οι κυβερνήτες για να μας παρακινούν κι εμείς υπακούμε στο εξοντωτικό κέλευσμά τους και κωπηλατούμε απ' το πρωί ως το βράδυ. Και αν μεν κωπηλατούσαμε για να οδηγήσουμε το σκάφος της χώρας στην Κολχίδα των προσδοκιών και των πόθων μας, χαλάλι ο σκληρός κόπος μας. Δυστυχώς όμως οι κύριοι που χαράζουν τη ρότα του πλεούμενου προς τις Συμπληγάδες της "σύγκλισης", μάς σέρνουν. Κι εμείς μοιραίοι κι άβουλοι, εν πολλοίς, αναλώνουμε τη δύναμη και τη ζωή μας για να πραγματοποιηθεί το φρικτό σχέδιο πλεύσης των κυβερνητών. Σαν τους παλιούς ακριβώς αιχμάλωτους κουρσάρων, που οδηγούσαν λάμνοντας τα πειρατικά στην Μπαρμπαριά, αν και γνώριζαν πως μόλις έφταναν εκεί, οι πειρατές θα τους πουλούσαν στα σκλαβοπάζαρα...
Αμάν μπαϊλντίσαμε, δεν αντέχουμε άλλο! Οι προνομιούχοι του συστήματος κολυμπούν σε πισίνες και μες στο χρήμα, κι εμείς οι ταπεινοί κολυμπούμε στον ιδρώτα, στην ανέχεια και τη μιζέρια. Συμμορφωνόμαστε χωρίς σοβαρή αντίσταση στην άθλια προσταγή των αφεντάδων "σκάστε και κολυμπάτε" και έτσι, μισθωτοί, συνταξιούχοι και μικρομεσαίοι περνάμε συνεχώς από σαράντα κύματα. Και είναι τόση η ταλαιπωρία μας από τη "ζώνη" που μας σφίγγει ασφυκτικά και τα άλλα δεινά, που επέφερε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ώστε κολυμπούμε όλοι μας μόνο ανάσκελα. Κι αν δεν ήταν μερικοί να σηκώνουν πότε πότε ψηλά το χέρι (σε γροθιά), θα νόμιζε κανείς, κοιτώντας μας από την ακτή, ότι τα έχουμε... τινάξει, εκεί στα άπατα νερά της "σύγκλισης" που βολοδέρνουμε από καιρό. Επιπλέουμε λοιπόν, με το ζόρι σε ύπτια θέση και έχουμε αφεθεί έρμαια στα κύματα. Κι αν κάποια στιγμή προβληματιστούμε για το πού τελικά θα μας βγάλει η θάλασσα, η απάντηση έρχεται τραγική: "Στη Βουλιαγμένη σίγουρα"!
Αμάν μπαϊλντίσαμε, δεν αντέχουμε άλλο! Μάς καίει από πάνω ο φλογισμένος δίσκος του ουρανού, μάς καίει πιο φριχτά και ο επίγειος... πράσινος ήλιος και έχουμε βρεθεί, κυριολεκτικά, μεταξύ δύο πυρών! Στην κατάσταση που είμαστε, η μόνη προσωρινή λύση είναι, βρε αδελφέ, οι διακοπές κι άντε ν' αρχίσουμε να κοιτάμε χάρτες για να δούμε πού τελικά θα πάμε. Βεβαίως από τα προηγούμενα χρόνια ξέρουμε ότι δεν έχουμε και πολλές επιλογές. Αντε οι φουκαράδες οι συνταξιούχοι να καταλήξουν στην... ψάθα κι άντε εμείς οι μισθοσυντήρητοι με όσα κουβαλάμε στην πλάτη μας, να πάμε στη... Βάρη. Κι άντε, τέλος, εκείνοι οι δύστυχοι οι μικρoμαγαζάτορες που αντιμετωπίζουν το φάσμα του λουκέτου, να πάνε κατευθείαν στον... φαλιρικό όρμο, προς δόξαν της "Ευρωπαϊκής Ενωσης" που θα μας οδηγούσε, λέει, στον "παράδεισο"...
Α, ρε μπαγαπόντηδες κεκράχτες της ΕΟΚ, ξέρετε τι μας θυμίζει το κατασκεύασμα των Βρυξελλών, που τόσο μάς εκθιάσατε; Το καρπούζι μωρέ, που το ακριβοπληρώνεις κι όταν το κόβεις και βλέπεις ότι είναι σαν ξυλάγγουρο, αναφωνείς αγανακτισμένος: "Μάπα βγήκε το άτιμο, μάπα"!
Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ