Την ανάγκη να γίνει έρευνα από τις αρμόδιες υπηρεσίες, για τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη,παρόλο που έχουν περάσει από τότε 40 χρόνια, επισημαίνει, σε επιστολή του στο "Ρ", ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Γιάννης Γούσης - Ξάνθος, Καπετάνιος της Μεραρχίας Αλμυρού - Φαρσάλων - Βελεστίνου του ΕΛΑΣ και σήμερα μέλος του ΔΣ της ΠΕΑΕΑ.

Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο της επιστολής:

"Πριν 40 χρόνια, στις 31 του Μάη του 1957 και ώρα 1.40 μμ, δολοφονήθηκε ο τιμημένος Στρατιωτικός Αρχηγός του ΕΛΑΣ, ο δοξασμένος δημοκράτης στρατηγός, ο συναγωνιστής Στέφανος Σαράφης. Η δολοφονία του έγινε έξω από το σπίτι του, στην προέκταση της οδού Γερουλάνου, προς την παραλιακή λεωφόρο, πάνω σχεδόν στη νησίδα, στη μέση της λεωφόρου στον Αλιμο, την ώρα που πήγαινε με τη γυναίκα του για μπάνιο, όπως συνήθιζε, σχεδόν την ίδια ώρα κάθε μέρα. Αυτό, την ίδια ώρα κάθε μέρα και με το ίδιο δρομολόγιο σπίτι - παραλία, έδωσε τη δυνατότητα στον πληρωμένο δολοφόνο και όσους κρύβονται πίσω απ' αυτόν, να οργανώσουν τη δολοφονία και να την πραγματώσουν. Απ' το πρωί της μοιραίας αυτής μέρας, βρισκόμασταν στα γραφεία της ΕΔΑ (στην οδό Σίνα ήταν τότε τα γραφεία) σε συνεργασία - σύσκεψη, για οργανωτικά προβλήματα, ο στρατηγός Μ. Μπαρούτσος και στελέχη, γραμματείς Νομαρχιακών Επιτροπών της ΕΔΑ (εγώ ήμουν εκπρόσωπος της ΝΕ της ΕΔΑ Μαγνησίας). Στις 12.30 περίπου, με πρόταση του στρατηγού διακόψαμε για το μεσημέρι. Δεν προλάβαμε να μαζέψουμε τα χαρτιά μας και μετά από τηλεφώνημα που έφτασε στα γραφεία, ο συν. Μπαρούτσος μας πληροφορεί πως δολοφόνησαν τον στρατηγό, έξω από το σπίτι του στον Αλιμο. Πήρα εντολή να πάρω ένα δημοσιογράφο της "Αυγής" και να πάμε στον τόπο της δολοφονίας. Τηλεφωνήσαμε στην "ΑΥΓΗ" - τα γραφεία της ήταν τότε στη γωνία της οδού Ομήρου με Σταδίου, απέναντι από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Σε λίγο έφτασε ο δημοσιογράφος Γιάννης Βούλτεψης και μαζί πήγαμε στον Αλιμο.

Με την πρώτη έρευνα που κάναμε, μάθαμε, ακούσαμε και πήραμε μια πολύ χρήσιμη πληροφορία. Η κυρία, από το περίπτερο που βρισκόταν 50 μέτρα από τον τόπο της δολοφονίας, είχε δει πολλή ώρα πριν, κάποιο άγνωστο πρόσωπο, που περνούσε πάνω κάτω στην περιοχή μπροστά από το περίπτερο, να κρατάει στο χέρι του κάτι σαν "κουτί", να μιλάει και να φαίνεται ότι σε κάποιον έδινε διαταγές, φωναχτά στα εγγλέζικα. Την ίδια ώρα πέρασαν σαν βολίδα στη λεωφόρο, δύο αυτοκίνητα και αμέσως έγινε το μεγάλο κακό.

Ο στρατηγός νεκρός, δολοφονημένος από το αμερικάνικο αυτοκίνητο με αριθμ. κυκλοφορίας ΞΑ 1941 και οδηγό δολοφόνο τον υποσμηνία Μάριο Μουζάλι, Ιταλοαμερικανό. Μετά από αυτές τις πληροφορίες, αφού πήραμε και το ένα πέδιλο του Στρατηγού Σαράφη που βρήκαμε κοντά στη νησίδα, πήγαμε στα γραφεία της αμερικάνικης αποστολής, που στεγαζόταν δίπλα στις εγκαταστάσεις της "Ολυμπιακής Αεροπορίας". Βρήκαμε κάποιον αρμόδιο, του είπαμε ποιοι είμαστε, μας εξέφρασε (;) τη "λίπη" του για το "συμβάν" και μας έδωσε την τσάντα που είχε μαζί του ο στρατηγός Σαράφης. Από κει τηλεφωνήσαμε στα γραφεία της ΕΔΑ, μας πληροφόρησαν ότι τον στρατηγό τον είχαν στον "Κυανό Σταυρό". Πήγαμε τον είδαμε... και γυρίσαμε στα γραφεία της ΕΔΑ. Αντί για συνέχιση της σύσκεψης που διακόψαμε το πρωί, ασχοληθήκαμε με την προετοιμασία της κηδείας του λεβέντη αρχηγού του ΕΛΑΣ. Μετά από μερικές μέρες με συνέλαβαν πάλι (ήμουν αδειούχος εξόριστος στον Βόλο) και με ξανάστειλαν στον Αϊ Στράτη. Εχουν περάσει 40 χρόνια από τότε. Δεν ξέρω τι λένε οι σχετικοί νόμοι. Ομως μία έρευνα από επίσημες υπηρεσίες, δικαστικές και διοικητικές, για αποκάλυψη των ηθικών αυτουργών, μια και ο φυσικός αυτουργός είναι γνωστός, νομίζω πως πρέπει να γίνει. Αυτή την πρόταση κάνω προς κάθε αρμόδιο...".

ΜΕΡΟΣ 2ο

Ανεβαίναμε σ' ένα στενό μονοπάτι, σε μια πλαγιά με αραιά έλατα και βράχια κοφτερά. Ο καιρός, από στιγμή σε στιγμή, όλο και χειροτέρευε. Ενας δυνατός αέρας με βροχή κι ύστερα από λίγο δρολάπι χιονόνερο, μας έδερνε απ' όλες τις μεριές. Η πορεία στο μονοπάτι, που όσο ανεβαίναμε τόσο πιο πολύ το σκέπαζε το στρώμα του χιονιού, γινόταν όλο και πιο πολύ το σκέπαζε το στρώμα του χιονιού, γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Ενα παραπάτημα πάνω στην πέτρα, που είχε πιάσει γυαλί απ' το παγωμένο χιόνι και μπορούσες να βρεθείς στο βάθος της χαράδρας, χωρίς καμιά ελπίδα επιστροφής.

Τα μεταγωγικά του τάγματος ήταν πια αδύνατο να προχωρήσουν. Τα ξεφόρτωσαν, κι έκρυψαν πρόχειρα το μοναδικό κανόνι μας και τον άλλο βαρύ οπλισμό, εκεί γύρω στα βράχια.

Το δικό μας το μουλάρι πάλεψε φιλότιμα, όσο μπόρεσε. Στο φρύδι ενός γκρεμού, τα πισινά του πόδια γλίστρησαν πάνω στον πάγο και έπεσε προς τα πίσω. Μόλις που πρόφτασα ν' αφήσω την αλυσίδα. Θα με τραβούσε και μένα μαζί του.

Στάθηκα βουβός, κι άκουγα το κατρακύλισμα μέσα στο σκοτάδι. Το μοναδικό ζώο που πήρε μέρος στην πορεία μας κι έφτασε τόσο κοντά στον αυχένα της Νιάλας, με όλο το πολύτιμο φορτίο του, τον πολύγραφο, τις μηχανές κι όλο το υλικό του τυπογραφείου μας, χάθηκε μέσα στην άγρια χαράδρα. Μαζί του χάθηκε και το μαντολινάκι μου. Το δώρο του αδελφού...

- Προχωρείτε! Προχωρείτε!.. Μην κόβετε τη φάλαγγα! φώναζαν κάθε λίγο οι επικεφαλής. Μια καθυστέρηση, ένα κόψιμο της φάλαγγας μέσα σε κείνον το χιονιά και το σκοτάδι, ήταν κίνδυνος θανάτου για τους παραπίσω.

- Προχωρείτε! Προχωρείτε!..

Προχωρούσα μέσα στη φάλαγγα, με το κεφάλι σκυμμένο μπροστά, με τα μάτια μισόκλειστα. Με το ένα χέρι κρατούσα το δίκοχο, και το 'φερνα μπροστά στο πρόσωπο, για να προφυλάξω τα μάτια μου, που έπιαναν απάνω στα τσίνουρα ένα στρώμα από γυαλί.

Ενας επίτροπος προσπέρασε βιαστικά, με το χέρι λυγισμένο μπροστά στα μάτια του, σαν ασπίδα.

- Κουράγιο σύντροφοι! Προχωράτε κοντά - κοντά. Να κρατιέστε ο ένας απ' τον άλλον. Μην κόβετε τη φάλαγγα. Θα περάσουμε! Μετά τον αυχένα θα έχουμε κατήφορο. Κουράγιο!

Η πείνα μου έσκαβε το στομάχι, μέχρι βαθιά στη ραχοκοκαλιά. Στο σακίδιό μου είχα ένα μικρό κουτί γάλα, εβαπορέ. Μας τα είχαν μοιράσει στα Βραγγιανά, πριν ξεκινήσουμε. Δεν μπορώ τώρα να θυμηθώ, τι τρόπο βρήκα και το άνοιξα. Με την πρόκα απ' την αγκράφα του ζωστήρα ή με τα δόντια έκανα μια τρύπα στο κουτί και το ρουφούσα έτσι καθώς περπατούσαμε.

Εχω την εντύπωση πως και κείνο το λίγο γάλα, με βοήθησε πολύ ν' αντέξω στη συνέχεια της πορείας, εκεί που παλικάρια σιδερένια, ψημένα σε δυο αντάρτικα, δεν άντεξαν. Γιατί, απ' τη στιγμή που βγήκαμε απ' τα έλατα και πιάσαμε ψηλά τη γυμνή κορυφογραμμή της Νιάλας, η ανθρώπινη αντοχή ήταν παιχνιδάκι μπροστά σε κείνη την απίστευτη μανία των στοιχείων της φύσης.

Μια κουβέρτα, ξυλιασμένη, σαν άδειο καβούκι από χελώνα, έφυγε απ' τα χέρια κι απ' το κορμί κάποιου πολίτη και πέρασε δίπλα μου σφυρίζοντας. Ταλαντεύτηκε λίγο στον αέρα, σα χαρτάκι που το σηκώνει ο ανεμοστρόβιλος κι ύστερα χάθηκε στο βάθος, μέσα στη θολούρα της θύελλας, που όλο δυνάμωνε.

Είπα πιο πάνω πως είχε ξημερώσει. Μα η μέρα εκείνη δεν είχε και μεγάλη διαφορά απ' τη νύχτα... Ενας θολός άσπρος κύκλος, με ακτίνα πεντέξι μέτρα το πολύ, ήταν όλη η ορατότητα. Ενα άσπρο σταχτί σκοτωμένο κι ένα σφύριγμα μανιασμένο κι αδιάκοπο, έφερνε κύματα - κύματα το παγωμένο χιόνι, που σκόρπιζε γύρω μου το θάνατο.

Είδα δίπλα μου αντάρτες και πολίτες να πέφτουν και να πεθαίνουν σε ένα λεφτό. Εβγαζαν απ' τα ρουθούνια τους λίγο αίμα, τρεμόπαιζαν για μια στιγμή τα βλέφαρα και σε λίγο ήταν νεκροί. Πρέπει, από τον παγωμένο αέρα που αναπνέαμε, να πάθαιναν κάποια ψύξη στο στήθος, να έσπαγαν τα πλεμόνια τους!..

Είδα μια οικογένεια ολόκληρη, μια μάνα με τα δυο παιδιά της, μια κοπελίτσα μέχρι δεκαπέντε χρονών κι ένα αγοράκι ακόμα πιο μικρό, να κάθονται κι οι τρεις αγκαλιασμένοι μέσα στο χιόνι, δίπλα στο μονοπάτι... Δεν μπορούσες να σταθείς. Δεν μπορούσες να σκύψεις στον πεσμένο, να του δώσεις βοήθεια.

- Προχωρείτε! Προχωρείτε!.. Μην κόβετε τη φάλαγγα! ούρλιαζε άγρια κάθε τόσο μια φωνή πίσω μας. Να φτάσουμε κάπου, όσοι μπορέσουμε. Να γλιτώσουμε όσοι καταφέρουμε να περάσουμε αυτό τον αυχένα. Αυτή την παγωμένη ασπριδερή κόλαση!..

Πολλοί απ' τους επικεφαλής, καθώς και οι ντόπιοι σύνδεσμοι, οι οδηγοί, είχαν πεθάνει ή είχαν χαθεί. Η φάλαγγα κόπηκε... Και η πορεία συνεχιζόταν, ακέφαλη σχεδόν, χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση, χωρίς καμιά δυνατότητα προσανατολισμού.

ΑΥΡΙΟ ΤΟ 3ο ΜΕΡΟΣ

Περιοδεία στα Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου,στα πλαίσια της ενημέρωσης των εργαζομένων για τον "κοινωνικό διάλογο", πραγματοποιεί αντιπροσωπεία του Κόμματος, με επικεφαλής τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αύριο Τετάρτη στις 9 π.μ.

• Η ΚΟΒ Κολιάτσου του ΚΚΕ οργανώνει συγκέντρωση των μελών, φίλων και οπαδών του Κόμματος, το Σάββατο 7 Ιούνη και ώρα 7 μ.μ., με θέμα: "Πολιτικές εξελίξεις και κοινωνικός διάλογος", στα γραφεία της (Πατησίων 280).