Είναι γεγονός ότι φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού. Η κυβέρνηση Σημίτη που σήμερα διαθέτει μια πλασματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία χάρη του εκλογικού συστήματος, δεν είναι ούτε νέα ούτε καν εκσυγχρονιστική. Δεν ταυτίζεται με τη σοσιαλιστική ιδεολογία που συνεχώς επικαλείται για γνωστούς λόγους και δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά. Σαφώς είναι η συνέχεια του γνώριμου παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ με μόνη αλλαγή τη νέα σύνθεση της πρωθυπουργικής αυλής.

Από τα πρώτα της βήματα η κυβέρνηση έδειξε απροκάλυπτα το πραγματικό της πρόσωπο, την πολιτική της ταυτότητα και την αντιλαϊκή πολιτική της πλεύση.

Μια πολιτική που την υπέβαλε και την παρακολουθεί στενά η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και η στυγνή δικτατορία των πολυεθνικών. Μια πολιτική που υπηρετεί με συνέπεια την παντοδυναμία των διαπλεκόμενων οικονομικών συμφερόντων. Μια πολιτική που γυρίζει την πλάτη στα καυτά ταξικά και κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησαν οι δυο μονομάχοι.

Αλλωστε η επιλογή και εκλογή Σημίτη στην πυραμίδα του ΠΑΣΟΚ ήταν προαποφασισμένη. Είναι το άτομο που οι κύκλοι των Βρυξελλών τον εμπιστεύονται σαν διευθυντή ορχήστρας (δικός του χαρακτηρισμός) να εκτελέσει το μουσικό κομμάτι του Μάαστριχτ στον τόπο μας.

Από τη δεύτερη μέρα, η κυβέρνηση Σημίτη αρνούμενη κι αυτόν τον ανθρώπινο διάλογο προκάλεσε κοινωνικές εκρήξεις. Αγρότες, ναυτεργάτες, καθηγητές, δημόσιοι υπάλληλοι, βιομηχανικοί εργάτες, οικοδόμοι, συνταξιούχοι, με συνεχόμενες μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις αντιστέκονται και θα αντισταθούν με κάθε μορφή πάλης στη μακρόχρονη μονόπλευρη λιτότητα που δεν έχει ημερομηνία λήξης. Κάνουν αντεπίθεση στην ξενόφερτη πολιτική της που δημιούργησε οικονομικό χάος προκαλώντας κοινωνικές αντιπαραθέσεις.

Οι μεγιστάνες του πλούτου και των ΜΜΕ που κινούν τα νήματα και στηρίζουν την κυβέρνηση φοροδιαφεύγουν ανενόχλητοι. Τον κρατικό κορβανά χρόνια τώρα τον συντηρούν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις χαρίζονται στις πολυεθνικές. Βιομηχανικές και βιοτεχνικές μονάδες καθημερινά κλείνουν. Μικρομεσαίοι συνθλίβονται από την επίσημη και ανεπίσημη τοκογλυφία. Η οικοδομή νέκρωσε. Τα ελάχιστα δημόσια έργα προχωρούν με βήμα χελώνας. Η παραοικονομία ανθεί και ένα 20% ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Η ανεργία καλπάζει ξεπερνώντας και επίσημα το 10%. Χιλιάδες νέοι βολοδέρνουν απεγνωσμένα για μια θέση στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Νέοι επιστήμονες, απογοητευμένοι από την κρατική αδιαφορία, αλλάζουν επάγγελμα για να επιβιώσουν. Κοινωνικές κατακτήσεις βρίσκονται κάτω απ' τον κυβερνητικό οδοστρωτήρα. Η επικουρική ασφάλιση τινάζεται στον αέρα.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη λαϊκή αγανάκτηση και την "ειρηνική επανάσταση" των εργαζομένων με μαστίγιο και καρότο. Με κατασταλτικά μέτρα και δικαστικές αποφάσεις που θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές αλλά και με υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία.

Μπρος στο αδιέξοδο και για να θολώσει περισσότερο τα νερά προβάλλει τον "λεγόμενο" κοινωνικό διάλογο. Κάτι που είχε αρνηθεί στους αγρότες. Ενα διάλογο χωρίς στόχους και θετικές λύσεις. Ενα μακρόσυρτο διάλογο κορυφής φιλοδοξώντας να πισωγυρίσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Στην κυβέρνηση των βιομηχάνων και των εφοπλιστών οι εργαζόμενοι απαντούν με ένα υπερήφανο όχι. Δε συμμετέχουν σ' αυτό το παιχνίδι που εξυπηρετεί τα ευρωπαϊκά και ντόπια μονοπώλια. Δε δέχονται να νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους την πολιτική της Μαύρης Βίβλου. Ζητούν διάλογο ουσίας και όχι διάλογο απάτης.

Στην κατηφορική της πορεία η κυβέρνηση Σημίτη ανακάλυψε και την ανασυγκρότηση της "δήθεν" Κεντροαριστεράς. Ενα νέο φρούτο του καπιταλιστικού συστήματος που δοκιμάζεται στη γειτονική Ιταλία. Εδώ βρήκε δεκανίκι τον παρατρεχάμενο ΣΥΝ. Τελευταία πολλές συναντήσεις γίνονται πίσω απ' την κουρτίνα αναζητώντας αριστερό προφίλ. Ομως ο λαός έχει πολλές πικρές εμπειρίες από τέτοια πολιτικά τεχνάσματα και ύποπτες συμμαχίες. Συσπειρώνεται στη βάση δημιουργώντας το δικό του μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης. Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν κάθετα τον αγώνα τους μέχρι τελικής δικαίωσης.

Ο χρόνος τρέχει και η κυβέρνηση Σημίτη σύντομα θα είναι ένα κακό παρελθόν. Ο λαός το απαιτεί.

ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΓΥΑΛΙΑΣ

Είναι γεγονός ότι φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού. Η κυβέρνηση Σημίτη που σήμερα διαθέτει μια πλασματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία χάρη του εκλογικού συστήματος, δεν είναι ούτε νέα ούτε καν εκσυγχρονιστική. Δεν ταυτίζεται με τη σοσιαλιστική ιδεολογία που συνεχώς επικαλείται για γνωστούς λόγους και δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά. Σαφώς είναι η συνέχεια του γνώριμου παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ με μόνη αλλαγή τη νέα σύνθεση της πρωθυπουργικής αυλής.

Από τα πρώτα της βήματα η κυβέρνηση έδειξε απροκάλυπτα το πραγματικό της πρόσωπο, την πολιτική της ταυτότητα και την αντιλαϊκή πολιτική της πλεύση.

Μια πολιτική που την υπέβαλε και την παρακολουθεί στενά η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και η στυγνή δικτατορία των πολυεθνικών. Μια πολιτική που υπηρετεί με συνέπεια την παντοδυναμία των διαπλεκόμενων οικονομικών συμφερόντων. Μια πολιτική που γυρίζει την πλάτη στα καυτά ταξικά και κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησαν οι δυο μονομάχοι.

Αλλωστε η επιλογή και εκλογή Σημίτη στην πυραμίδα του ΠΑΣΟΚ ήταν προαποφασισμένη. Είναι το άτομο που οι κύκλοι των Βρυξελλών τον εμπιστεύονται σαν διευθυντή ορχήστρας (δικός του χαρακτηρισμός) να εκτελέσει το μουσικό κομμάτι του Μάαστριχτ στον τόπο μας.

Από τη δεύτερη μέρα, η κυβέρνηση Σημίτη αρνούμενη κι αυτόν τον ανθρώπινο διάλογο προκάλεσε κοινωνικές εκρήξεις. Αγρότες, ναυτεργάτες, καθηγητές, δημόσιοι υπάλληλοι, βιομηχανικοί εργάτες, οικοδόμοι, συνταξιούχοι, με συνεχόμενες μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις αντιστέκονται και θα αντισταθούν με κάθε μορφή πάλης στη μακρόχρονη μονόπλευρη λιτότητα που δεν έχει ημερομηνία λήξης. Κάνουν αντεπίθεση στην ξενόφερτη πολιτική της που δημιούργησε οικονομικό χάος προκαλώντας κοινωνικές αντιπαραθέσεις.

Οι μεγιστάνες του πλούτου και των ΜΜΕ που κινούν τα νήματα και στηρίζουν την κυβέρνηση φοροδιαφεύγουν ανενόχλητοι. Τον κρατικό κορβανά χρόνια τώρα τον συντηρούν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις χαρίζονται στις πολυεθνικές. Βιομηχανικές και βιοτεχνικές μονάδες καθημερινά κλείνουν. Μικρομεσαίοι συνθλίβονται από την επίσημη και ανεπίσημη τοκογλυφία. Η οικοδομή νέκρωσε. Τα ελάχιστα δημόσια έργα προχωρούν με βήμα χελώνας. Η παραοικονομία ανθεί και ένα 20% ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Η ανεργία καλπάζει ξεπερνώντας και επίσημα το 10%. Χιλιάδες νέοι βολοδέρνουν απεγνωσμένα για μια θέση στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Νέοι επιστήμονες, απογοητευμένοι από την κρατική αδιαφορία, αλλάζουν επάγγελμα για να επιβιώσουν. Κοινωνικές κατακτήσεις βρίσκονται κάτω απ' τον κυβερνητικό οδοστρωτήρα. Η επικουρική ασφάλιση τινάζεται στον αέρα.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη λαϊκή αγανάκτηση και την "ειρηνική επανάσταση" των εργαζομένων με μαστίγιο και καρότο. Με κατασταλτικά μέτρα και δικαστικές αποφάσεις που θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές αλλά και με υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία.

Μπρος στο αδιέξοδο και για να θολώσει περισσότερο τα νερά προβάλλει τον "λεγόμενο" κοινωνικό διάλογο. Κάτι που είχε αρνηθεί στους αγρότες. Ενα διάλογο χωρίς στόχους και θετικές λύσεις. Ενα μακρόσυρτο διάλογο κορυφής φιλοδοξώντας να πισωγυρίσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Στην κυβέρνηση των βιομηχάνων και των εφοπλιστών οι εργαζόμενοι απαντούν με ένα υπερήφανο όχι. Δε συμμετέχουν σ' αυτό το παιχνίδι που εξυπηρετεί τα ευρωπαϊκά και ντόπια μονοπώλια. Δε δέχονται να νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους την πολιτική της Μαύρης Βίβλου. Ζητούν διάλογο ουσίας και όχι διάλογο απάτης.

Στην κατηφορική της πορεία η κυβέρνηση Σημίτη ανακάλυψε και την ανασυγκρότηση της "δήθεν" Κεντροαριστεράς. Ενα νέο φρούτο του καπιταλιστικού συστήματος που δοκιμάζεται στη γειτονική Ιταλία. Εδώ βρήκε δεκανίκι τον παρατρεχάμενο ΣΥΝ. Τελευταία πολλές συναντήσεις γίνονται πίσω απ' την κουρτίνα αναζητώντας αριστερό προφίλ. Ομως ο λαός έχει πολλές πικρές εμπειρίες από τέτοια πολιτικά τεχνάσματα και ύποπτες συμμαχίες. Συσπειρώνεται στη βάση δημιουργώντας το δικό του μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης. Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν κάθετα τον αγώνα τους μέχρι τελικής δικαίωσης.

Ο χρόνος τρέχει και η κυβέρνηση Σημίτη σύντομα θα είναι ένα κακό παρελθόν. Ο λαός το απαιτεί.

ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΓΥΑΛΙΑΣ

Με αφορμή τον "κοινωνικό διάλογο", πήραμε και δημοσιεύουμε το χρονογράφημα: Του είπαν..

"Δε θα τρως πολύ". "Καλά", τους Είπε...

"Δε θα πίνεις". "Καλά", τους είπε...

"Δε θα τραγουδάς". "Καλά", τους είπε. "Αλλωστε, έχω κι άγρια φωνή και δε μου πάει".

"Επιπλέον, θα περιορίσεις και τα μέτρα του ίσκιου σου", του είπαν.

"Γιατί", να τους ρωτήσει τόλμησε.

"Ακου γιατί" απόρησαν. "Απλούστατα είσαι νάνος. Και οι νάνοι, δεν μπορούν να το παίζουν γίγαντες".

"Μα είμαι γίγαντας. Τουλάχιστον, έτσι νιώθω"!

"Ιδέα σου είναι! Ξεμπέρδευε" του είπαν...

"Και η καρδιά, τούτο το ατσάλι, που κρύβω ανάμεσα στα στήθια, δε μετράει";

"Εχει - του είπαν - κάποια αξία, μα είναι μηδαμινή"...

"Και τα συναισθήματα; Η αγάπη που την πλημμυρίζει";

"Αηδίες... Στο κάτω κάτω, δική σου υπόθεση είναι. Εμείς, το λιγοστό μυαλό σου θέλουμε και τα μπράτσα σου. Αυτά ναι. Τα χρειαζόμαστε. Δεν ξέρουμε βέβαια πώς τα κατάφερες να κάνεις τέτοια μούσκουλα, αλλά όντως αξίζουν και σηκώνουν συζήτηση"...

"Καλοσύνη σας. Καλοσύνη σας", μουρμούρισε ταπεινωμένος κι έφτυσε μέσα του, του εαυτού του την κατάντια. "Αλλο τίποτα";

"Ναι.. Να κοιμάσαι νωρίς και να ξυπνάς χαράματα"...

"Μα, μια ζωή αυτό κάνω"...

"Δεν πειράζει. Θα εξακολουθήσεις να το κάνεις. Αν μάλιστα περιορίσεις και λίγο τις εξόδους σου, θα γίνεις ο πιο τέλειος εργάτης της ευημερίας μας"...

"Με σκλαβώσατε", τους είπε. "Μεγάλη τιμή για μένα που μου το αναγνωρίζετε"...

"Μη ξεχνάς πως μας έχεις ανάγκη", του είπαν... "Και μην ειρωνεύεσαι"..

"Εγώ; Εγώ έχω ανάγκη εσάς".

"Μάλιστα και μην τολμήσεις να γελάσεις. Το γέλιο απαγορεύεται"...

"Αλλο τούτο πάλι. Και γιατί παρακαλώ;"

"Γιατί... χε - χε - χε. Γιατί, άκου γιατί; Γιατί μακραίνει τη ζωή".

Δ. Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Το δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη" (27-3-97) "Σχέδιο ανατροπής του Λουκασένκο;" αποτελεί μια απρόσκλητη συνηγορία υπέρ του χαρακτηρισμού στον οποίο κατέληξε η ΚΕ του ΚΚΕ: "Ανατροπή".

Στο δημοσίευμα αυτό, για όσους το διάβασαν ή δεν το συγκράτησαν, αναφέρεται ότι 4.000 εθνικιστές, αγνοώντας την απαγόρευση, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Γιάκουμπ Κόλας του Μινσκ, φωνάζοντας συνθήματα κατά του Προέδρου της Λευκορωσίας Λουκασένκο, που ήταν ενάντια στη διάλυση της ΕΣΣΔ και τώρα υπέρμαχος της Ενωσης της Λευκορωσίας με τη Ρωσία. Ενάντια στην ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Ανάμεσα στους συλληφθέντες διαδηλωτές, ήταν και ο Αμερικανός Σερτζ Αλεξάντροφ, Α Γραμματέας της αμερικανικής πρεσβείας στο Μινσκ.

Στις 16-3-97 οι Αρχές είχαν απομακρύνει τον Πίτερ Μπάιρν, εντολοδόχο του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος, που χρηματοδοτούσε τις παράνομες ενέργειες της εθνικιστικής αντιπολίτευσης, για την ανατροπή του Λουκασένκο, που υποστηρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Η ανατροπή δε γίνεται μόνο με τα πυροβόλα όπλα. Υπάρχουν άλλα πιο επικίνδυνα και καθόλου θορυβώδικα. Και αυτά είναι που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί και οι άλλοι ιμπεριαλιστές, για την εξαγορά συνειδήσεων. Να τι λέει ο Αλεν Ντάλες - πρώην αρχηγός της αμερικανικής ΣΙΑ: "Θα ρίξουμε τα πάντα που έχουμε, όλο το χρυσό, όλη την υλική δύναμη, για να αποβλακώσουμε, για να πιάσουμε κορόιδα τους Ρώσους. Σπέρνοντας εκεί το χάος, θα ανταλλάξουμε απαρατήρητα τις αξίες τους με πλαστές αξίες και θα αναγκάσουμε να πιστέψουν σ' αυτές. Πως θα στρατολογήσουμε, τους ομοϊδεάτες μας, τους συμμάχους και βοηθούς μας στην ίδια τη Ρωσία. Επεισόδιο με επεισόδιο θα παίζεται η μεγάλη - στις διαστάσεις της - τραγωδία αφανισμού, του πιο ανυπότακτου στη Γη λαού, για να σβήσουμε οριστικά ανεπίτρεπτα την αυτοσυνείδησή του".

Δε θέλουμε να πούμε ότι οι ιμπεριαλιστές θα πετύχουν ως το τέλος τους σκοπούς τους, είναι αδύνατο. Ηδη η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Ωστόσο, πέτυχαν αυτά που συνεχίζουμε να βλέπουμε, χάρη στην ανάδειξη στην ηγεσία του ΚΚΣΕ, αντικομμουνιστών, μισανθρώπων, σαν τους Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν, Γιάκοβλεφ, Σεβαρτνάντζε.

Συμπέρασμα: Ανατράπηκε με την πολύμορφη δράση των ιμπεριαλιστών ο "υπαρκτός σοσιαλισμός" στην ΕΣΣΔ. Η ανατροπή είναι, και κατά τη γνώμη μου, η σωστή έννοια των αλλαγών και όχι η κατάρρευση.

ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ

Με αφορμή τον "κοινωνικό διάλογο", πήραμε και δημοσιεύουμε το χρονογράφημα: Του είπαν..

"Δε θα τρως πολύ". "Καλά", τους Είπε...

"Δε θα πίνεις". "Καλά", τους είπε...

"Δε θα τραγουδάς". "Καλά", τους είπε. "Αλλωστε, έχω κι άγρια φωνή και δε μου πάει".

"Επιπλέον, θα περιορίσεις και τα μέτρα του ίσκιου σου", του είπαν.

"Γιατί", να τους ρωτήσει τόλμησε.

"Ακου γιατί" απόρησαν. "Απλούστατα είσαι νάνος. Και οι νάνοι, δεν μπορούν να το παίζουν γίγαντες".

"Μα είμαι γίγαντας. Τουλάχιστον, έτσι νιώθω"!

"Ιδέα σου είναι! Ξεμπέρδευε" του είπαν...

"Και η καρδιά, τούτο το ατσάλι, που κρύβω ανάμεσα στα στήθια, δε μετράει";

"Εχει - του είπαν - κάποια αξία, μα είναι μηδαμινή"...

"Και τα συναισθήματα; Η αγάπη που την πλημμυρίζει";

"Αηδίες... Στο κάτω κάτω, δική σου υπόθεση είναι. Εμείς, το λιγοστό μυαλό σου θέλουμε και τα μπράτσα σου. Αυτά ναι. Τα χρειαζόμαστε. Δεν ξέρουμε βέβαια πώς τα κατάφερες να κάνεις τέτοια μούσκουλα, αλλά όντως αξίζουν και σηκώνουν συζήτηση"...

"Καλοσύνη σας. Καλοσύνη σας", μουρμούρισε ταπεινωμένος κι έφτυσε μέσα του, του εαυτού του την κατάντια. "Αλλο τίποτα";

"Ναι.. Να κοιμάσαι νωρίς και να ξυπνάς χαράματα"...

"Μα, μια ζωή αυτό κάνω"...

"Δεν πειράζει. Θα εξακολουθήσεις να το κάνεις. Αν μάλιστα περιορίσεις και λίγο τις εξόδους σου, θα γίνεις ο πιο τέλειος εργάτης της ευημερίας μας"...

"Με σκλαβώσατε", τους είπε. "Μεγάλη τιμή για μένα που μου το αναγνωρίζετε"...

"Μη ξεχνάς πως μας έχεις ανάγκη", του είπαν... "Και μην ειρωνεύεσαι"..

"Εγώ; Εγώ έχω ανάγκη εσάς".

"Μάλιστα και μην τολμήσεις να γελάσεις. Το γέλιο απαγορεύεται"...

"Αλλο τούτο πάλι. Και γιατί παρακαλώ;"

"Γιατί... χε - χε - χε. Γιατί, άκου γιατί; Γιατί μακραίνει τη ζωή".

Δ. Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Το δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη" (27-3-97) "Σχέδιο ανατροπής του Λουκασένκο;" αποτελεί μια απρόσκλητη συνηγορία υπέρ του χαρακτηρισμού στον οποίο κατέληξε η ΚΕ του ΚΚΕ: "Ανατροπή".

Στο δημοσίευμα αυτό, για όσους το διάβασαν ή δεν το συγκράτησαν, αναφέρεται ότι 4.000 εθνικιστές, αγνοώντας την απαγόρευση, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Γιάκουμπ Κόλας του Μινσκ, φωνάζοντας συνθήματα κατά του Προέδρου της Λευκορωσίας Λουκασένκο, που ήταν ενάντια στη διάλυση της ΕΣΣΔ και τώρα υπέρμαχος της Ενωσης της Λευκορωσίας με τη Ρωσία. Ενάντια στην ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Ανάμεσα στους συλληφθέντες διαδηλωτές, ήταν και ο Αμερικανός Σερτζ Αλεξάντροφ, Α Γραμματέας της αμερικανικής πρεσβείας στο Μινσκ.

Στις 16-3-97 οι Αρχές είχαν απομακρύνει τον Πίτερ Μπάιρν, εντολοδόχο του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος, που χρηματοδοτούσε τις παράνομες ενέργειες της εθνικιστικής αντιπολίτευσης, για την ανατροπή του Λουκασένκο, που υποστηρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Η ανατροπή δε γίνεται μόνο με τα πυροβόλα όπλα. Υπάρχουν άλλα πιο επικίνδυνα και καθόλου θορυβώδικα. Και αυτά είναι που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί και οι άλλοι ιμπεριαλιστές, για την εξαγορά συνειδήσεων. Να τι λέει ο Αλεν Ντάλες - πρώην αρχηγός της αμερικανικής ΣΙΑ: "Θα ρίξουμε τα πάντα που έχουμε, όλο το χρυσό, όλη την υλική δύναμη, για να αποβλακώσουμε, για να πιάσουμε κορόιδα τους Ρώσους. Σπέρνοντας εκεί το χάος, θα ανταλλάξουμε απαρατήρητα τις αξίες τους με πλαστές αξίες και θα αναγκάσουμε να πιστέψουν σ' αυτές. Πως θα στρατολογήσουμε, τους ομοϊδεάτες μας, τους συμμάχους και βοηθούς μας στην ίδια τη Ρωσία. Επεισόδιο με επεισόδιο θα παίζεται η μεγάλη - στις διαστάσεις της - τραγωδία αφανισμού, του πιο ανυπότακτου στη Γη λαού, για να σβήσουμε οριστικά ανεπίτρεπτα την αυτοσυνείδησή του".

Δε θέλουμε να πούμε ότι οι ιμπεριαλιστές θα πετύχουν ως το τέλος τους σκοπούς τους, είναι αδύνατο. Ηδη η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Ωστόσο, πέτυχαν αυτά που συνεχίζουμε να βλέπουμε, χάρη στην ανάδειξη στην ηγεσία του ΚΚΣΕ, αντικομμουνιστών, μισανθρώπων, σαν τους Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν, Γιάκοβλεφ, Σεβαρτνάντζε.

Συμπέρασμα: Ανατράπηκε με την πολύμορφη δράση των ιμπεριαλιστών ο "υπαρκτός σοσιαλισμός" στην ΕΣΣΔ. Η ανατροπή είναι, και κατά τη γνώμη μου, η σωστή έννοια των αλλαγών και όχι η κατάρρευση.

ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ