ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΥΤΡΑΣ,Νεοχώρι Μεσολογγίου, γραμματέας της ΚΟΒ: Αγαπητέ σύντροφε "Ρίζο" αφιέρωσέ μου λίγο χώρο. Είμαι 83 χρόνων. Οταν την προπερασμένη εβδομάδα είδα, ότι μαζί με τον "902" ξεκινάτε καμπάνια για συγκέντρωση ρούχων και τροφίμων για τους πληγέντες από τον πόλεμο, Σέρβους της Βοσνίας, κάλεσα δυο συντρόφους και τους ανακοίνωσα το θέμα. Μέσα σε δέκα μέρες συγκεντρώσαμε 13 δέματα με ρύζι, φασόλια, φακές, μακαρόνια, ζάχαρη, γάλα και ρούχα. Στις 13-12-95 τα παραδώσαμε στη ΝΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ για να τα προωθήσει. Η πράξη αυτή με έκανε να πιστέψω ότι έκανα το μεγαλύτερο έργο της ζωής μου. Συμπέρασμα: Οταν υπάρχει θέληση κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο για τους κομμουνιστές.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ - Πύργος Ηλείας: Αν και δεν είναι της μόδας να συγχαίρουμε τα καθοδηγητικά μας όργανα, θα ήθελα να θαυμάσω, με ό,τι πιο ωραίο υπάρχει στη σκέψη μου, την ΚΕ και το ΠΓ του Κόμματος μας, στα τρέχοντα και επιμέρους πολιτικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε. Στην επαρχία όπου ζω, νομίζω ότι με τους μπροστάρηδες συνδικαλιστές ο αγώνας μας θα είναι πιο καρποφόρος, αλλά και πιο ζωντανός. Γιατί σαν κοινωνικό "κύτταρο" είμαστε κόντρα στους βολεμένους καλαμαράδες αστούς, κόντρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το Μάαστριχτ, κόντρα στον αντικομμουνισμό, που έχουν ξαμολήσει οι λογής - λογής "πολιτικάντηδες", κόντρα στο κατεστημένο. Καλό όμως είναι, σύντροφοι, να έχουμε πάντα στο μυαλό μας την ταξική μας συνείδηση και τον εξίσου παράλληλο αγώνα και για την επιβίωσή μας. Δεν κάνω λόγο για διασκέδαση, γιατί αυτή την έχουμε σχεδόν καταργήσει μιας και δε διαθέτουμε τα απαραίτητα χρήματα. Σχεδόν όλοι όσοι δουλεύουν δεν έχουν πολύ μεγάλο ελεύθερο χρόνο.

Κ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ - Τορόντο Καναδά: Στις 19-11-95 το μεσημέρι μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό "47 Κέμπος 4" ο κ. Καλαμίδας της Πολιτικής Ανοιξης. Σε ερώτηση του κ. Τριαλώνη, υπεύθυνου της εκπομπής, πώς βλέπει η Πολιτική Ανοιξη τα αλλά κόμματα, είπε: "Τι Νέα Δημοκρατία, τι ΠΑΣΟΚ, είναι όλοι το ίδιο".

Για το "ΣΥΝ" είπε ότι δεν υπάρχει καμιά προοπτική. Μάλλον θα διαλυθεί. Για το ΚΚΕ είπε ότι "δεν έχει μπάρμπα από το Βορρά"!

Τις ίδιες μέρες, όμως, που ο κ. Καλαμίδας έλεγε αυτά στον Καναδά, ο αρχηγός του κ. Σαμαράς έψαχνε στις ΗΠΑ για καινούρια αφεντικά.

Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ι. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,επίτιμος λυκειάρχης, από την Αθήνα γράφει: Ο μεταξικός φασισμός (1936 - 40) με τα ποικίλα του έντυπα, άλλους από τους αναγνώστες τους "αφιόνιζε" κι άλλους δηλητηρίαζε ενάντια στον Στάλιν και την κυβέρνηση της Σ. Ενωσης για τα "εγκλήματά" τους.. Στον πόλεμο Σοβ. Ενωσης - Φινλανδίας ισχυρίζονταν ότι ηττήθηκε ο σοβιετικός στρατός... Κατά τη διάρκεια φυσικά του Β' Π. Πολέμου διαψεύστηκαν οι εξαγορασμένοι κονδυλοφόροι όλων των αναστημάτων.

Οταν αργότερα επικράτησε το προδοτικό πνεύμα του Γκορμπατσόφ, ήρθαν και σε μας εδώ στην καταματωμένη Καισαριανή, δυο "φωστήρες", στο δημαρχείο και έβριζαν επί μια ώρα τον Στάλιν για τα "εγκλήματά" του. Ομως ένας απλός συναγωνιστής, ο Κώστας, που έδωσε όλες του τις δυνάμεις κατά του φασισμού, δεν άντεξε και τους διέκοψε αγανακτησμένος λέγοντας τους: "Ηρθατε να μας κατηγορήσετε τον Στάλιν και τη ζωή της πατρίδας σας, που τόσα εκατομμύρια πολίτες της θυσιάστηκαν πολεμώντας τους χιτλερικούς εισβολείς. Ντροπή σας! Τα ίδια ήθελα και εγώ - αλλά και άλλοι πολλοί - να πούμε και να τους αποπάρουμε, μα συγκρατηθήκαμε από το παραδοσιακό πνεύμα της φιλοξενίας.

Τώρα διαβάζω στην ΚΟΜΕΠ την τελική ομιλία του Στάλιν στην ΚΕ του ΠΚΚ (Μπολσεβίκων) το Μάρτη του 1937. Πρέπει να τη διαβάσουν προσεκτικά φίλοι και άσπονδοι εχθροί. Νιώθεις περηφάνια για το υψηλό αίσθημα ευθύνης και για την ποιότητα προσέγγισης του θέματος της διαφώτισης. Υπάρχουν δυστυχώς ανθρωπάκια που πιστεύουν κάτι φτηνές επιχρυσωμένες κατάλληλα ιστορίες, για να εξυπηρετείται έτσι ο κρυφός και φανερός φασισμός των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, και Ενωμένης Ευρώπης. Και όμως. Στη Βουλή των Λόρδων, μιλώντας στις 28-12-59, με την ευκαιρία των 80 χρόνων από τη γέννηση του Στάλιν, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, είπε: "Οταν έμπαινε στην αίθουσα των συνεδριάσεων της Διάσκεψης της Γιάλτας, όλοι εμείς σηκωνόμασταν, σάμπως να μας διέταζε κάποιος. Κι είναι αξιοπερίεργο και ανεξήγητο, γιατί στεκόμασταν σε στάση προσοχής... Ο Στάλιν παρέλαβε τη Ρωσία με το ξύλινο αλέτρι και την άφησε εξοπλισμένη με το ατομικό όπλο... Οχι, ό,τι και να λεν γι' αυτόν, τέτοιους ηγέτες η ιστορία και οι λαοί δε θα τους λησμονήσουν".

Ο ΝΙΚΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ από το Γαλάτσι, απευθύνεται στον υπουργό Αμυνας Γερ. Αρσένη, διατυπώνοντάς του τις απόψεις του, που αφορούν τις υποκριτικές επεμβάσεις, των δήθεν "ειρηνοποιών" Αμερικο-ΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών που σπεύδουν - τάχα - να σβήσουν τις φωτιές, εκεί που αυτοί υπογείως έχουν ανάψει. Γράφει: "Είμαι διάτρητος από τραύματα, ψυχικά και σωματικά. Τα πράγματα τα βλέπω τελείως διαφορετικά, από ό,τι θέλουν να τα παρουσιάζουν. Οι "εταίροι" μας και "σύμμαχοι" ουδέποτε ωφέλησαν με τα έργα τους, τους λαούς. Με τις "επεμβάσεις" τους φρενάρουν πάντα ό,τι προοδευτικό πάει να γίνει σ' ένα κράτος για καλυτέρευση της ζωής. Τους σταματούν, τους τρομάζουν και δε διστάζουν να τους σκοτώσουν ακόμα, για να "επιβάλουν" τη δική τους "Ειρήνη", τη διά της ρομφαίας.

Γρανάδα, Παναμάς, Ιράκ, Σομαλία, για να καταλήξουμε στην πολύπαθη Γιουγκοσλαβία. Σ' αυτή μάλιστα την "ειρηνευτική" επιχείρηση έχουν εμπλέξει και τη χώρα μας δυστυχώς.

Κύριε υπουργέ στείλατε στη Βοσνία ελληνικό στρατιωτικό τμήμα, κάτω από τις διαταγές των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, τα παιδιά του ελληνικού λαού, πήγαννα "φροντίσουν" για την Ειρήνη εκεί, συνδέοντας το όνομα της πατρίδας μας με τα "έργα και τις ημέρες" των ιμπεριαλιστών. Οι ευθύνες της κυβέρνησης και οι δικές σας είναι μεγάλες.

Γράφει από τις Σέρρες η ΒΟΥΛΑ ΧΟΜΟΝΔΟΣΛΗ: Σκέπτομαι εκείνες τις γυναίκες, γιατί γυναίκα είμαι και εγώ, που είτε είναι εργαζόμενες είτε νοικοκυρές στο σπίτι τους, έχουν έναν τρόπο ζωής τόσο κλειστό, παραδοσιακό που δεν αφήνει καθόλου περιθώρια για άλλες δραστηριότητες.

Πώς θα αφυπνιστούν αυτές οι γυναίκες; Πώς θα πάψουν να αγωνιούν για το επόμενο επεισόδιο της "ΛΑΜΨΗΣ"; Πώς θα πάψουν να ενδιαφέρονται για ηλίθιες εκπομπές τύπου "ΤΣΑΟ", "ΡΟΥΛΑΣ" κλπ; Πώς θα στρέψουν την προσοχή τους στα πραγματικά τους προβλήματα και δε θα είναι απλοί θεατές των όσων γίνονται γύρω μας; Πώς θα δουν τη θέση που δικαιωματικά τους ανήκει και θα παλέψουν γι' αυτήν; Καυτά ερωτήματα, αλήθεια!

Τις απαντήσεις τις έχουν οι γυναικείες οργανώσεις. Το προοδευτικό Γυναικείο Κίνημα και κατά πρώτο λόγο το Κόμμα μας, που πρώτο αναγνώρισε τη γυναίκα σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας.

Σύμφωνα με έρευνα της ΟΓΕ μόνο το 5% των γυναικών ασχολείται με την πολιτική σοβαρά. Λιγοστές είναι οι γυναίκες που συμμετέχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Η αστική τάξη θέλει τις γυναίκες περιθωριοποιημένες και μακριά από την πραγματική έννοια του πολιτισμού. Η μόνη επαφή μ' αυτόν, είναι η τηλεόραση με την υποκουλτούρα της.

Αγνοια για το ποιοτικό θέατρο, άγνοια για τα αριστουργήματα μεγάλων μουσουργών, συγγραφέων, ζωγράφων.

Παρ' όλα αυτά υπάρχουν γυναίκες που κατορθώνουν και βγαίνουν απ' την παθητικότητα. Χρειάζονται βοήθεια. Ιδεολογικό εξοπλισμό κάτω από την καθοδήγηση του Κόμματος. Το κόμμα ξέρει πολύ καλά, ότι χωρίς τις γυναίκες δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικά μαζικό κίνημα. Η πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας είναι δυνατή μόνο στον κομμουνισμό.

Η Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (1941-'45) του Τορόντο (Καναδά) γράφει ότι στις 26/11/95 αρκετοί αγωνιστές της ΕΑ, φίλοι και συνεχιστές των ηρωικών παραδόσεών της, παρακολούθησαν, παρά την κακοκαιρία, την εορταστική εκδήλωση, που οργάνωσε στα γραφεία της, για να τιμηθούν οι επέτειοι του Πολυτεχνείου και του Γοργοπόταμου. Την εκδήλωση άνοιξε ο γραμματέας της Ενωσης Σ. Πυλιώτης,ενώ για το ιστορικό των δυο επετείων μίλησε ο Γ. Σιαμαντούρος.Ποιήματα, αφιερωμένα στις δυο επετείους, απήγγειλαν συναγωνίστριες της Ενωσης. Η εκδήλωση συνεχίστηκε με γλέντι ελληνικό.

• Η Διοίκηση του ίδιου Παραρτήματος απηύθυνε στον υπεύθυνο του Πολιτιστικού Τμήματος του Απόδημου Ελληνισμού κ. Δημάδη FAX, που λέει: "Σας μεταφέρουμε την απογοήτευσή μας για την αξιολόγηση που κάνατε, να αδικήσετε σε ένα τόσο σημαντικό Συνέδριο και να αγνοήσετε (δε γνωρίζουμε για ποιο λόγο) την Οργάνωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης του Τορόντο Καναδά, επίσημα αναγνωρισμένη από την καναδική κυβέρνηση.

Οπως θα γνωρίζετε, εμείς οι αγωνιστές της ΕΑ, κάποτε, αφιλοκερδώς δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας για τα ιδανικά της πατρίδας μας. Αλλά και εδώ στην ξενιτιά, αγωνιστήκαμε σκληρά για να φτιάξουμε αυτό το Σύλλογο, που έχει 500 και πλέον μέλη και με πολλά προβλήματα, που ίσως μας βοηθούσε το Συνέδριο". Καταλήγοντας, ζητά να αποκατασταθεί η αδικία, η οποία έχει σοβαρό αντίχτυπο στην οργάνωσή. Υπογράφουν ο πρόεδρος Ν. Αρτόπουλος κι ο γραμματέας Σ. Πυλιώτης.